24/11/12

Χρυσαυγίτικοι αστικοί μύθοι - Κακοποίηση ανηλίκων - Εναλλακτικό χαζολόγημα

(Εφημερίδα των συντακτών, 24 Νοεμβρίου 2012)

 

Χρυσαυγίτικοι αστικοί μύθοι

Απ’ τους κροκόδειλους που εκκολάφθηκαν στους υπονόμους της Νέας Υόρκης και ξεμυτίζουν απ’ τη λεκάνη της τουαλέτας ώς τους Χρυσαυγίτες που ασπρίζουν διαμερίσματα λερωμένα από Πακιστανούς η απόσταση είναι γεωγραφική. Το παραμύθι ένα.

Αστικοί ή περιαστικοί μύθοι λέγονται αυτοί με τους κροκοδείλους, που κυκλοφορούν κυρίως στο διαδίκτυο, προπαγανδιστικοί ειδικότερα οι δικοί μας, στη νέα εποχή της Χρυσής Αυγής, που κυκλοφορούν και στις σοβαρές εφημερίδες μας.

Άλλοι κραυγαλέοι και προφανείς, π.χ. η κοπέλα, λέει, στην Κόρινθο που τη βίασαν άγρια 4 αλλοδαποί και στο νοσοκομείο όπου πήγε και την εξέτασαν της βρήκαν 28 (!) είδη σπέρματος, άλλοι λιγότερο, και γι’ αυτό πιο πιστευτοί.

Συχνά αρκεί να βάλεις κάτω δυο στοιχεία, να σκεφτείς, ή να απευθυνθείς στο νοσοκομείο της Κορίνθου, όπου δεν είχαν ακουστά τέτοιο περιστατικό…

Αλλά την ηλικιωμένη που βγάζει χρήματα από ΑΤΜ με την προστατευτική κάλυψη Χρυσαυγιτών, κοτζάμ φωτογραφία πρωτοσέλιδη στο Πρώτο Θέμα, γραφείο τύπου και πλυντήριο της Χρυσής Αυγής, να μην την πιστέψεις;

Να την πιστέψεις, αλλά όπως μας την αποκαλύπτει ο Δημήτρης Ψαρράς, με ονοματεπώνυμο κτλ., στην ανεκτίμητη Μαύρη Βίβλο της Χρυσής Αυγής: μητέρα επίλεκτου Χρυσαυγίτη και υποψήφιου στις εκλογές! μάνα είναι μόνο μία· να μην την πας στην τράπεζα συνοδεία;


Κακοποίηση ανηλίκων


«Μη φοβάστε την τρομοκρατία της Αριστεράς!» ήταν η παραίνεση, και «Δυνατά, ελληνικά!» ο θούριος του εθνοπατέρα προς τα νέα παιδιά. Χρήστος Παππάς της Χρυσής Αυγής προς μαθητές γυμνασίου από το Τολό.

Στις επιμορφωτικές πολιτιστικές εξορμήσεις των σχολείων, όπως επισκέψεις σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, παιδικό θέατρο κ.ά., περιλαμβάνονται και επισκέψεις στη Βουλή, όπου μάλιστα τα παιδιά παρακολουθούν και τη συνεδρίαση της ημέρας. Φαντάζεται κανείς πώς τα προετοιμάζουν οι καθηγητές, τη ρητορική για το Ναό της Δημοκρατίας κτλ.

Αδιαμφισβήτητη καταρχήν η σημασία της εμπειρίας αυτής. Κάποτε. Τώρα όχι. Ακατάλληλος χώρος για ανηλίκους θα έπρεπε να κηρυχτεί το Κοινοβούλιο στα χρόνια της Χρυσής Αυγής. Όχι για να μη δουν τους Χρυσαυγίτες τα παιδιά. Που δεν τους λείπουν δυστυχώς οι παραστάσεις από τη δραστηριότητα των παλικαριών με τα μαύρα. Το θέμα είναι να μη δουν την οικτρή κατάντια του Ναού. Πάντως να μη νομίσουν ότι Δημοκρατία είναι αυτή, ότι Δημοκρατία είναι αυτό.

Γιατί αυτό είναι βεβαίως πλαστή, παραμορφωτική εικόνα. Και η παρακολούθησή του, ε ναι, κακοποίηση ανηλίκων.


Εναλλακτικό χαζολόγημα

Χαμπέμους μετάφραση του ξενικού «ζάπινγκ», για να μη μολύνεται η γλώσσα από λέξεις βαρβαρικές: «Είμαι ένας από τα εκατομμύρια των απλών Ελλήνων που σ’ ένα διάλειμμα χαζεύω εναλλακτικά (κάνω ζάπινγκ...) στα συνήθη τηλεοπτικά προγράμματα» έγραψε τελευταία ο Γ. Μπαμπινιώτης.

Νόου κόμμεντ.

(Στην ίδια επιφυλλίδα γράφει για «τηλεοπτικές σειρές συνεχείας (σίριαλ)». «Σειρά συνεχείας» κατ’ αντιδιαστολή άραγε προς «στιγμιαία σειρά»; Υπάρχει δηλαδή σειρά που να μην προϋποθέτει «συνέχεια»; Άσε που μια χαρά λέγονται προ πολλού «τηλεοπτικές σειρές», ή και σκέτα «σειρές», τα σίριαλ. Δε χρειαζόταν γλωσσολογική τάχα συνδρομή, που, με την έλλειψη οικονομίας και την αστοχία της, οδηγεί, ως συνήθως, στην αντίθετη κατεύθυνση, την εμμονή στον ξενικό όρο.)

Από την εποχή που προτεινόταν να ειπωθεί το σάντουιτς «αμφίψωμο» και ο μπιντές «πυγολουτήρας» πόσο μακριά άραγε βρισκόμαστε;

buzz it!

17/11/12

Τα απαρέμφατα της Χούντας - Πολυτεχνείο και ΠΑΣΠ; και ΚΝΕ; - "Χώρα ομοφυλόφιλων"; Των κοπιών και των κωλοτουμπών

(Εφημερίδα των συντακτών, 17 Νοεμβρίου 2012)


Τα απαρέμφατα της Χούντας

Μέρες Πολυτεχνείου, μνήμες Χούντας, έγγραφο γενικού επιθεωρητή προς τους καθηγητές των γυμνασίων. Που καλούνται να προσέχουν τον τρόπο ζωής τους, καθώς «το θαμίζειν εις κέντρα κακόφημα, το συσφαιρίζειν και βωμολοχεύεσθαι μετά των πολιτών είναι θέσεις σητόβρωτοι και απαράδεκτοι προς την υψηλήν του εκπαιδευτικού αποστολήν».

Ιδιαιτέρως εφιστά την προσοχή «των εριτίμων κυριών και δεσποινίδων», διότι «το καπνίζειν υπό των γυναικών, το μινιφουστοφορείν, το οφρυοβλεφαρογραφείν σκορπίζουν την αηδίαν».

Θαμίζειν, συσφαιρίζειν, βωμολοχεύεσθαι, οφρυοβλεφαρογραφείν… Όλα αυτά που προκαλούσαν θυμηδία τότε, φανερό αντικείμενο του πόθου διαφόρων σήμερα:

«Θαρραλέα απαρέμφατα» φαντασιώνεται ο ένας, «μετοχές και απαρέμφατα που κόπηκαν από τα νέα ελληνικά» θρηνεί ο άλλος…

 

Πολυτεχνείο και ΠΑΣΠ; και ΚΝΕ;

Την ώρα που διαβάζονται αυτές οι γραμμές ο αναγνώστης θα ξέρει αν την έβγαλε και φέτος η ΠΑΣΠ σεργιάνι τη σημαία του Πολυτεχνείου κι έπειτα την ξαναφυγάδευσε, εκεί όπου την κρατάει κρυμμένη «επαναστατικώ δικαίω». Έτσι όπως η ΚΝΕ κρατάει κρυμμένα τα πρακτικά και τη σφραγίδα τής τότε ΕΦΕΕ.

Η σχέση τους με το Πολυτεχνείο; Η ΠΑΣΠ, ως γνωστόν, δεν υπήρχε. Και η ΚΝΕ, με το επίσημο όργανό της, την Πανσπουδαστική, κατάγγελλε τους εκατοντάδες φοιτητές της Νομικής που είχαν διακόψει τη συνέλευσή τους και κατέβηκαν εν σώματι στο Πολυτεχνείο, δίνοντας νέα τροπή στον αγώνα:

«προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολ/χνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, [...] με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».

Τάχα τα μάζεψε αργότερα η ΚΝΕ, τάχα ανασκεύασε, ποτέ επίσημα, την ιστορία του Πολυτεχνείου πάντως τη μονοπωλεί, ξαναγραμμένη. Τάχα.

 

 «Χώρα ομοφυλόφιλων»;


«Χώρα ομοφυλόφιλων θα γίνουμε, σε δέκα χρόνια δε θα ’χει μείνει άνθρωπος» προφήτεψε ο Σερζ Ντασσώ, Γάλλος γερουσιαστής και ιδιοκτήτης της συντηρητικής Le Figaro, τώρα που το γαλλικό υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε τον γάμο ομοφύλων. «Δείτε πού κατάντησε η αρχαία Ελλάδα με την ομοφυλοφιλία» τούς τρομοκράτησε.

Και καλά, δεν πά’ να γίνουν «χώρα ομοφυλόφιλων» οι Γάλλοι, αλλά εμείς, οϊμέ, σαν κληρονόμοι της παρακμασμένης αρχαίας Ελλάδας, σημαίνει πως είμαστε ήδη; Άπαγε της βλασφημίας!

Εάν το Ηθών ανήκει πάντοτε στο υπουργείο Δημόσιας τάξης, δε θα ’πρεπε να του τραβήξει μήνυση του Γάλλου ο κ. Δένδιας;

Μπα! θα του στείλει δώρο ο Άδωνης τη μελέτη του, που «καταρρίπτει με επιστημονικά τεκμήρια τα μυθεύματα περί ομοφυλοφιλίας των αρχαίων Ελλήνων».

 

Των κοπιών και των κωλοτουμπών! 

Για «δανεισμό 250 κοπιών» διάβασα με αφορμή την ίδρυση ταινιοθήκης στη Θεσσαλονίκη, ενώ στον εξωαπομάς Στόχο που έπεσε στα χέρια μου διάβασα ότι «τον Κουβέλη τον έλεγαν ειρωνικά “Καρατζαφέρη”, λόγω των επανειλημμένων κωλοτουμπών που κάνει»: των κοπιών και των κωλοτουμπών!

Πλήθος λέξεις, ιδίως θηλυκές, δεν είχαν ποτέ γενική πληθυντικού, δεν είπαμε ποτέ «των βαρκών», «των κοτών», «των στεναχωριών», άλλες δεν είχαν ούτε στον ενικό, δεν είπαμε ποτέ «του αγγελουδιού», «του παιδακιού» κ.ά. Και τίποτα δεν έπαθε ποτέ η γλώσσα με την «έλλειψη» ή την «αδυναμία» αυτή –όπως και όλες οι γλώσσες, καθεμιά με τις δικές της «ελλείψεις». Το θέμα είναι να απεμπλακούμε από την ιδεοληψία ότι η μία και μοναδική γλώσσα μας πρέπει να τα λέει όλα. 

Έτσι κι αλλιώς, γλώσσα και ύφος είναι και το να βρεις τον άλλο, τον κατάλληλο τρόπο να τα πεις. Δεν είναι μηχανή κιμά η γλώσσα και το ύφος.

buzz it!

16/11/12

Αν είναι δυνατόν!

(περ. Unfollow 11, Νοέμβριος 2012)


«Εργαζόμενοι ναυπηγείων έσπασαν τα ρολά και εισέβαλαν στο Υπουργείο» έγραφε στο κάτω μέρος της οθόνης, και με μεγαλύτερα γράμματα: «ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ» (πρωινό ενημερωτικό του Σκάι).

Αν είναι δυνατόν, θα πω τώρα εγώ. Πάμε ξανά:

«Βρισκόμαστε σε πόλεμο» είχε πει, στην αρχή κιόλας της μνημονιακής εποχής, ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Και πρωτοκλασάτος υπουργός, ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, αν θυμάμαι καλά, είχε πει πως τα μέτρα που πάρθηκαν δεν θα είχαν περάσει σε άλλη χώρα χωρίς επανάσταση. 

Έκτοτε, σε «πόλεμο» πάντα βρισκόμαστε, άντε, σε εισαγωγικά, με την ανεργία να καλπάζει, κι από κοντά η εξαθλίωση, οικονομική καταρχήν, κοινωνική έπειτα. Ενώ παράλληλα ομολογείται απερίφραστα από τους κυβερνώντες, πρώην και νυν, αλλά και από τους δανειστές, η αποτυχία των μνημονίων και η αναποτελεσματικότητα των μέτρων, και αναγνωρίζεται ακριβώς η έκτακτη, ας το πω έτσι, κατάσταση, που του ενός του ραγίζει τάχα την καρδιά και του αλλουνού του στέρησε τον ύπνο, όλα δημόσια και σπαραξικάρδια εξομολογημένα. 

Και πάντα επανάσταση δεν έγινε, κατά τη ρήση του τότε υπουργού, ούτε και πήραν ουσιαστικά κανέναν με τις πέτρες, κατά την πρόβλεψη του τότε πρωθυπουργού.

Από κει και πέρα, κάποιες σπασμωδικές, εντέλει, αντιδράσεις, από λεκτικές αποδοκιμασίες και γιαούρτια έως την άρνηση πληρωμής στα διόδια, εξισώθηκαν μεθοδικά με άλλες, ανατριχιαστικές οπωσδήποτε αντιδράσεις, όπως ο ξυλοδαρμός του Κ. Χατζηδάκη ή ο εμπρησμός της Μαρφίν, ώστε να απαξιωθεί και να στιγματιστεί πολιτικά και ηθικά κάθε είδους αντίδραση. 

«Αν είναι δυνατόν!» κουνάν τώρα συνέχεια το δάχτυλο οι δάσκαλοι του Κατηχητικού και οι κυρίες του Φιλοπτώχου, την ίδια ώρα που γεμίζουν τα δελτία τους στα κανάλια με τα όσα πρωτοφανή εξαχρειώνουν κοινωνία και χώρα. «Αν είναι δυνατόν!» σκανδαλίζεται η Fashion Police, που ελέγχει αν είναι καλά δεμένη η γραβάτα, μαζί με τη Rebellion Police, που ελέγχει αν πληρούν οι αντιδρώντες τις προϋποθέσεις για τον τίτλο του εξεγερμένου.

Ο γνωστός μαριαντουανετισμός; απλώς;

Φοβούμαι ότι δεν είναι τόσο απλά ή αθώα τα πράγματα:

Ολόκληρη τραγικωμωδία φασισμού παίχτηκε π.χ. έξω απ’ το Χυτήριο τις προάλλες, και ούτε μία ούτε δύο ούτε τρεις αλλά χορεία δημοκρατικών οπωσδήποτε κεφαλών επέλεξαν να σχολιάσουν την απελευθέρωση κρατουμένου από βουλευτή της Χρυσής Αυγής, επειδή σ’ αυτήν ειδικά τη λεπτομέρεια απ’ όλο το σκηνικό της φρίκης μπορούσαν να αντιπαραθέσουν κάποια αντίστοιχη ενέργεια από στελέχη του Σύριζα.

Αν μη τι άλλο, θλιβερό: σχεδόν πανστρατιά έχει πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, εκδίδοντας δικαιολογητικά ιατρού και απαλλακτικά για κάθε βαρβαρότητα της Χρυσής Αυγής.

Και που το επισημαίνουμε; «Αν είναι δυνατόν!» θα ξανασκανδαλιστούνε.

buzz it!

10/11/12

Συνωστισμός αδιάβαστων, Εχθροί - αδερφοί λαοί, Αμπεμπαμπλόμ...

(Εφημερίδα των συντακτών, 10 Νοεμβρίου 2012) 

Συνωστισμός αδιάβαστων 

Ανεπιθύμητη στην Κρήτη χαρακτηρίστηκε τις προάλλες η Μαρία Ρεπούση, όταν Ανεξάρτητοι Έλληνες διέκοψαν την παρουσίαση ενός βιβλίου της. Ο λόγος; Ο περιλάλητος «συνωστισμός».

Ασκήσεις μνήμης, είπαμε. Οπότε ξαναδιαβάζουμε: «Οι τουρκικές δυνάμεις, με ηγέτη τον Κεμάλ, επιτίθενται και αναγκάζουν τα ελληνικά στρατεύματα να υποχωρήσουν προς τα παράλια. Στις 27 Αυγούστου ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι, προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα…» Αυτά, μέσα από έξι ολόκληρες αλλά αδιάβαστες σελίδες, με μαρτυρίες και φωτογραφικό υλικό, π.χ. τη Σμύρνη στις φλόγες και το λιμάνι να βουλιάζει από κόσμο. 

Έτσι κι αλλιώς, όπως κι αν διαβαστεί, δεν μπορεί να φταίει η λ. «συνωστισμός». Αλλά τότε τι; Ότι γενικότερα το βιβλίο είναι, λέει, εργαλείο αφελληνισμού, και ιδού, π.χ., εξωραΐζει την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, όπου οι Έλληνες καλοπερνούσαν, και ποιος ο λόγος τότε να εξεγερθούν. Ωστόσο, μια σχετική ενότητα («Οι μορφές αντίστασης») αρχίζει ως εξής: 

«Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, πολλές είναι οι μορφές αντίστασης ενάντια στους Οθωμανούς κατακτητές. Οι Ρωμιοί αντιστέκονται στους Οθωμανούς, διατηρώντας τις μνήμες, τη γλώσσα και τη θρησκεία τους. Στις ένοπλες μορφές αντίστασης περιλαμβάνονται εξεγέρσεις...» 

Αντίσταση, κατακτητές, αντιστέκονται, εξεγέρσεις; γιατί, εάν καλοπερνάνε οι Ρωμιοί; Και διατηρώντας μνήμες, γλώσσα, θρησκεία; πώς, αφού το βιβλίο πολεμάει ακριβώς μνήμη, γλώσσα και θρησκεία;


Εχθροί - αδερφοί λαοί


«Ντούτσε, πω πω κουτουράδα! / Τι σου έφταιξε η Ελλάδα; / Ήθελες και την Αθήνα. / Νόμιζες πως μες στο μήνα / θα την πάρεις κομπανία / όπως την Αβησσυνία! // Μα στον τόπο αυτό οι μανάδες / γέννησαν παλικαράδες / που τη γη υπερασπίσαν, / σαν λαγό σε κυνηγήσαν / και σε πήγαν με μανία / ώς βαθιά στην Αλβανία!»

Εγκώμιο στην ανδρεία των Ελλήνων, μικρή αλυσίδα μεγάλων εκπλήξεων: ούτε της Βέμπο τραγούδι είναι, ούτε επώνυμο, παρά δημοτικό, ανώνυμων δηλαδή δημιουργών, και το κυριότερο: δεν είναι ελληνικό, αλλά, το κυριότατο: αλβανικό. Γραμμένο στα αλβανικά, την εποχή του ’40, και μεταφρασμένο εμπνευσμένα από τον γιατρό-συγγραφέα Θωμά Στεργιόπουλο, Έλληνα της μειονότητας στην Αλβανία, που από το 1991 ζει στην Ελλάδα.

Το τραγούδι δημοσιεύεται στο Κάποιοι τραγουδούν δίπλα μας: Ανθολογία αλβανικής δημοτικής ποίησης (Ροές, 2007), και τη γνωριμία μαζί του την οφείλουμε στον Παντελή Μπουκάλα (Καθημερινή, 28/10).

Ώστε Αλβανοί για Έλληνες! Άραγε θα τους λένε «εθνοπροδότες» οι δικοί τους Κασιδιαραίοι; Ούτε λόγος.

Αμπεμπαμπλόμ…


Εντάξει, το μάθαμε ότι το «κουπεπέ» που κάνουν οι μανάδες στα μωρά κατάγεται, λέει, από το «κούπα, παι» με το οποίο ξεγελούσαν τα μωρά οι αρχαίες Ελληνίδες, τείνοντας την άδεια χούφτα τους, πως τάχα θα τους δώσουν γάλα! Και μάθαμε ότι η λ. «πούστης» έρχεται κι αυτή απ’ την αρχαία Ελλάδα, όπου η ομοφυλοφιλία ήταν, λέει, είδος άγνωστο, και αν ποτέ υπήρχε και κανείς τοιούτος, τον κυνηγούσαν οι αστυνόμοι, ρωτώντας: «ποῦ στῆ;», δηλαδή «πού είναι;»

Ώρα να μάθουμε ότι το παιδικό «αμπεμπαμπλόμ…» με το οποίο «τα βγάζαμε» στο κρυφτό, κι αυτό αρχαίο είναι! Προέρχεται, λέει κάποιος ευφάνταστος νους στο διαδίκτυο, από παιχνίδι των Αθηναίων πιτσιρικάδων, που προετοιμάζονταν έτσι και για τον πόλεμο, λέγοντας:

«Απεμπολών, του κείθεν εμβολών!» Που σήμαινε, λέει: «Σε απεμπολώ, σε απωθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!»

Ότι η «κούπα» είναι ιταλική, ότι το «στῆ» (υποτακτική αορ. β΄ τού ίστημι!) δεν στέκει εδώ, ότι ρήμα «εμβολώ» δεν υπάρχει κτλ., ανθελληνικές ενστάσεις θα είναι!

buzz it!