27/3/22

Πορνογραφία με αποκλειστικό χορηγό

 (Εφημερίδα των συντακτών 26 Μαρτίου 2022)

* Κι ενώ, προτού εξοργιστείς, σου ’ρχεται να γελάσεις, να ξεκαρδιστείς στα γέλια, βλέπεις το πρόσωπο, τα μάτια, το φιδίσιο βλέμμα, και παγώνεις. Ανοίγει έπειτα το στόμα, και άλλη μια φορά θυμώνεις, μαζί δακρύζεις απ’ τα γέλια, μα και ξερνάς. Σιχαίνεσαι και που ακούς, όχι μόνο που βλέπεις. Σιχαίνεσαι, τον εαυτό σου πια· θυμώνεις, με τον εαυτό σου πια· κι εκεί σου κόβεται το γέλιο.

Θέλεις να καταλάβεις, πώς τόση ιταμότητα, τόση προκλητικότητα, αλλά και τόση γελοιότητα. Σκέφτεσαι, πόση ανασφάλεια να κρύβεται πίσω απ’ τον κουτσαβακισμό, από το νταηλίκι, θυμάσαι, και τι να πρωτοθυμηθείς, το θέατρο με την τακουνιά απ’ τη γυναίκα του και το ματωμένο μέτωπο, τη μάντρα του τηλεοπτικού σταθμού που καβάλαγε νυχτιάτικα να μπει μέσα, τους «εχθρούς» του που χιμούσε και τους χτύπαγε στις πλατείες και μες στα κέντρα, τις αντεγκλήσεις του με τους δημοσιογράφους, τα τηλέφωνα που τους κλείνει χολωμένος στον αέρα· λες, πόσα συμπλέγματα τον κάνουν να εκδίδει επίσημες ανακοινώσεις για το μπόι του, που τον είπανε κοντό (με άλλα μέτρα τη μια φορά, άλλα την άλλη), να δηλώνει δημόσια «μοντελοπνίχτης», «φανατικός γυναικόφιλος» και με «μεγάλο πουλί»!

Κι ενώ όλ’ αυτά κρατούν από παλιά, πάντα μέσα σ’ ένα κουκούλι απόλυτης ασυλίας και ατιμωρησίας, πάντα εξακολουθεί να σε εκπλήσσει, να ξεπερνά τον εαυτό του, κάθε νοητό όριο. Το τελευταίο διάστημα, μάλλον έναν χρόνο τώρα που έσκασε η υπόθεση Λιγνάδη, παρακολουθούμε όλες τις πτυχές της Κουγικής τέχνης: σενάρια επί σεναρίων που εναλλάσσονται με ξεδιάντροπη ταχύτητα, χονδροειδή και εξωφρενικά, πάντοτε κωμικά, με τη γνωστή αμετροέπεια, κράμα χυδαιότητας, ομοφοβίας και ρατσισμού. Το έργο προχωράει αργά αλλά σταθερά, ώσπου με τη δίκη πια το βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας ολοκληρωμένο:

* Ένα φτηνό πορνογράφημα, χυδαίο και προσβλητικό όχι μόνο για τους προσφιλείς του στόχους, ομοφυλόφιλους και γενικότερα μειονοτικούς, αλλά για την κοινωνία ολόκληρη –που ωστόσο παραμένει αδρανής, η ίδια με τα όργανά της, δικαιοσύνη κτλ., ανεκτική και τουλάχιστον εξ αντικειμένου συγκαλυπτική. Έτσι κι αλλιώς, ο εν λόγω έχει μεγάλο αποκλειστικό χορηγό, ου μην αλλά και συνσκηνοθέτη, τον εντολέα του, που κι αυτός με τη σειρά του έχει τους δικούς του χορηγούς, τη λεγόμενη καλή κοινωνία και ανώτερους κρατικούς αξιωματούχους, με τα μίντιά τους φυσικά.

Από μια διαδικασία σχεδόν κεκλεισμένων των θυρών, που γενικότερα ακολουθεί εντολές του μεγαλοδικηγόρου, από τα λίγα που μαθαίνουμε ή που αντέχουμε να διαβάσουμε, κάτω από τον γενικό τίτλο: «Ένα χρόνο τώρα ασχολούμαστε με λούγκρες και αλλαξοκωλιές»· ή ασύστατες φαιδρότητες όπως: «Είναι η πρώτη δίκη στον κόσμο που θα έχουμε βιασθέντα άντρα. Αφορά ένα παγκόσμιο κίνημα με σκοπό να εμπεδωθεί ένα τρίτο φύλο»· ή «Σημασία δεν έχει αν είναι παιδόφιλος, αλλά αν είναι ενεργητικός ή παθητικός», από όλα αυτά ώς τις ηδονοθηρικές ερωτήσεις για το πού ακριβώς κύλησε το σπέρμα του κατηγορουμένου, αναρωτιέται εύλογα κανείς πόση η ευθύνη του φυσικού αυτουργού, του δημιουργού του πορνογραφήματος, και πόση του ηθικού αυτουργού, του αποκλειστικού χορηγού, που του παρέχει αφειδώς τα μέσα αλλά και τον καθοδηγεί, του εντολέα του εννοώ.

Έτσι, ο εθνικός νταής απειλεί με αγωγές και μηνύσεις πρώτα τους μάρτυρες κατηγορίας, τους γονείς τους, τους παππούδες, τη νονά τους και τη γάτα τους, τον σπιτονοικοκύρη τους και τον περιπτερά απ’ όπου αγοράζουνε τσιγάρα. Και φυσικά όποιον τους χαιρετάει στον δρόμο ή γράψει κάτι προς υπεράσπισή τους, δημοσιογράφος δηλαδή και κάθε ενάντιος στον κύριο και χορηγό του.

* Νταής όπου τον παίρνει, φυσικά. Γιατί αίφνης δεν είδα μισή ανακοίνωση, όπως για το μπόι του, όταν στα γήπεδα κρεμιούνται γιγαντιαίων διαστάσεων πανό χλευαστικά για τον ίδιο και τα καμώματά του. Γιατί στο γήπεδο έχουμε τον Κούγια δίχως το τάχα κουστούμι των δικαστηρίων και των τηλεκαναλιών. Έχουμε έναν κοινό χουλιγκάνο που μπουκάρει στον αγωνιστικό χώρο ή στα αποδυτήρια, βρίζει και παίζει ξύλο, και αφήνει ελεύθερο τον ποιητικό του οίστρο:

«Προς τους 5 απέναντι εμπόρους ναρκωτικών και τα 25 μπασταρδάκια αλβανάκια τους, την κυρία Τούρτα και τον κύριο Τούρτα, που σε λίγο φυλακίζονται μαζί με τον Ελβίρ: Όσο βρίζετε εμένα οι παίκτες μας θα βάζουν γκολ και θα το ευχαριστιόμαστε και όσο νυχτώνει η πο..τσ@ μεγαλώνει και σαν κι εσάς έχω γ@..σει πολλούς!» Ή:

«Ο “κοντός” έχει πολύ μεγάλα γεννητικά όργανα και θα τα χρησιμοποιήσει για να τους κάνει αυτό που έκανε σε αυτούς και που στο παρελθόν τον εκβίαζαν και είναι τώρα κατηγορούμενοι…» κτλ.

Και με την απορία αν αυτός, μπαίγνιο τώρα των φιλάθλων, αυτός με τη βιοτεχνία μηνύσεων, υπέβαλε ποτέ μήνυση ή αγωγή για τα όσα του κρεμάνε σε κοινή θέα, βάλτε στο γκουγκλ «Κούγιας πανό», και δείτε φωτογραφίες και διαβάστε, έστω τα ολίγιστα:

«Κοντέ είσαι “χρυσό” παιδί / όλα τα λαμόγια βγάζεις απ’ τη στενή»· «Ξεφτίλα στην TV σε όλη την Ελλάδα / Ξεφτίλισες μουνόπανο την πιο ωραία ομάδα»· «Έλληνας γλοιώδης δικηγόρος, κερατάς και πούστης με 7 γράμματα / Κούγιας»· «Κοντέ πούλο», και πλήθος άλλα.

Όμως αλλού θα επιμείνω εγώ: ακαθαρσίες πάντα υπάρχουν, το θέμα είναι ποιος σου τις τρίβει στα μούτρα. Μιλάω βεβαίως για τον αποκλειστικό χορηγό. Και αποκλειστικά υπεύθυνο.

buzz it!

20/3/22

Θρησκεία της αγάπης, Εκκλησία του μίσους

 (Εφημερίδα των συντακτών 19 Μαρτίου 2022)

[η καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων]

 

* Αν ακούσεις ότι «άνθρωποι παράνομοι» «επλάνησαν τους κατοίκους της πόλεως», «λέγοντες, ας υπάγωμεν και ας λατρεύσωμεν άλλους θεούς», εάν «τοιούτον βδέλυγμα ενηργήθη», «εξάπαντος θέλεις πατάξει τους κατοίκους της πόλεως εκείνης εν στόματι μαχαίρας, εξολοθρεύων αυτήν, και πάντας τους εν αυτή, και τα κτήνη αυτής, εν στόματι μαχαίρας» (Δευτερονόμιον 13.12-16)!

Σαν πόση προσαρμογή θέλει το απόσπασμα αυτό για να φτάσει να εκφράσει έναν σημερινό πόλεμο; Με την ίδια βαρβαρότητα· ή μάλλον μεγαλύτερη; Μαχαίρι τους πάντες, ανεξαιρέτως: άντρες, γυναίκες, παιδιά· μαχαίρι και τα ζωντανά!

Πριν από λίγα χρόνια, το 2016, ένας Αμερικανός προγραμματιστής δημιούργησε ένα λογισμικό με το οποίο ανέλυσε Παλαιά Διαθήκη, Καινή Διαθήκη και Κοράνι, κατηγοριοποιώντας λέξεις που εξέφραζαν έννοιες και συναισθήματα όπως χαρά, αναμονή, θυμός, αηδία, θλίψη, έκπληξη, φόβος, άγχος, εμπιστοσύνη. Αποτέλεσμα, στα ύψη ο θυμός, στον πάτο η χαρά, η ευτυχία, σε σχέση μάλιστα με το Κοράνι. Στο θέμα μας, η βία, μέσα από την κατηγοριοποίηση λέξεων όπως καταστροφή, θάνατοι, εκδίκηση, εμφανίζεται με το υψηλότερο ποσοστό στην Παλαιά Διαθήκη (5,3%), αισθητά μικρότερο στην Καινή (2,8%) και ελάχιστα μικρότερο στο Κοράνι (2,1%).

Έναν μόλις χρόνο πιο πριν, το 2015, δύο νεαροί παρουσιαστές μιας σατιρικής εκπομπής στην Ολλανδία είχαν κάνει το εξής πείραμα: έντυσαν μια Βίβλο με εξώφυλλο του Κορανίου, επέλεξαν αποσπάσματα κυρίως από το Δευτερονόμιο και το Λευιτικό της Παλαιάς αλλά και από επιστολές του Παύλου, αναφορικά με την υποταγή της γυναίκας στον άντρα, τη θανάτωση αντρών που κοιμούνται μαζί, και γενικότερα πολεμόχαρα χωρία, με λιθοβολισμούς, σφαγές κτλ. Και βγήκαν στους δρόμους, και διάβαζαν σε περαστικούς τα τόσα βίαια και ανατριχιαστικά, και όλοι συμφωνούσαν πως, βεβαίως, τέτοια κηρύσσει το αιμοσταγές Κοράνι!

* Αυτά όμως τα βάρβαρα απαντούν, υποτίθεται, αποκλειστικά ή κυρίως στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ ο Ιησούς ήρθε να θεμελιώσει τη θρησκεία της αγάπης, όπως αποτυπώνεται πλέον στην Καινή Διαθήκη: αυτός είναι ο σταθερός κοινός τόπος και με βάση αυτόν αναμετράται η Εκκλησία, οι λειτουργοί της αλλά και το πλήρωμα των πιστών.

Είπα «υποτίθεται», γιατί στην πραγματικότητα βλέπουμε να λατρεύεται ακόμα ο πολεμόχαρος Θεός της Παλαιάς, βλέπουμε τους εκπροσώπους του Θεού επί της γης κι από κοντά το ποίμνιό τους να πλειοδοτούν σε μισαλλοδοξία, ακόμα και σε μισανθρωπία, οπωσδήποτε σε ξενοφοβία, ρατσισμό και ό,τι άλλο τυπικά «αντιχριστιανικό», αντίθετο εν πάση περιπτώσει με τη θρησκεία της αγάπης την οποία τύποις διακονούν και πιστεύουν.

Τα είδαμε και τα βλέπουμε και τα ζούμε ιδίως τα τελευταία χρόνια, με το προσφυγικό και το μεταναστευτικό, με την πανδημία, και ξάφνου και με τον πόλεμο.

* Χαρακτηριστικό αντιχριστιανικό παράδειγμα, ένας ήδη γνωστός από το αντάρτικο στην πανδημία, ο εφημέριος του Αγίου Νικολάου στα Πευκάκια, που δεν του φτάνει ο άμβωνας στην εκκλησία, έχει και διαδικτυακή εκπομπή. Λόγος υπέρ πολέμου τώρα (αντλώ από την «Ελληνοφρένεια»):

«Πώς να μη χαρούμε λοιπόν; Πώς να απελπισθούμε; Οι ακοές [!] των πολέμων και οι πόλεμοι δεν είναι κάτι κακό· θέλουμε να καθαρισθεί η ανθρωπότητα από αυτήν την αθεϊστική λαίλαπα. Γιατί να λυπηθούμε; Γιατί να στενοχωρηθούμε; Γιατί ίσως πεινάσουμε λίγο; Γιατί ίσως χάσουμε λίγο τη βολή μας; Ε λοιπόν; το Θεό μας να μη χάσουμε! [...]

»Αυτές οι ακοές του πολέμου και λίγο αργότερα αυτός ο ίδιος ο πόλεμος θα κάνει τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι ο Κύριος εγγύς, ο Κύριος αληθής, ότι δεν είναι λόγια, ότι δεν παίζουμε, θα καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν ηγέτες κρατών, υπάρχουν υπηρέται των δαιμονίων, και ως εκλείπει καπνός θα εκλείψουν: είναι αδύνατον να διαψευσθούν οι πατέρες μας.»

Αυτά τα αντιχριστιανικά ο με πλήρη ασυλία ιερέας, ενσταλάζοντας μίσος στην ψυχή των πιστών, αν τάχα αυτόν περίμεναν οι τέτοιοι πιστοί:

«Αυτό που λέτε ότι οι χριστιανοί είναι υπέρ του πολέμου (αφήνετε τέτοια υπονοούμενα) είναι παντελώς λάθος! Απλά ελπίζουμε, διότι δεν μένει και τίποτε άλλο, ότι ίσως με έναν πόλεμο να ξεβρομίσει εδώ ο τόπος! Μήπως και ως Έλληνες αποκτήσουμε κι εμείς δικαιώματα!» έγραψε μια πιστή χριστιανή στον αρθρογράφο μιας εφημερίδας.

Και η πολιτεία; Η δικαιοσύνη; Εμείς; Άλλα λόγια, βρε παιδιά.

Αυτοί; Ειδικά γραφεία μηνύσεων μοιάζει να έχουν συστήσει στις μητροπόλεις τους κτλ., επανδρωμένα με επίδοξους Κούγιες, πρώτος και καλύτερος π.χ. ο άγιος Πειραιώς, φέιγ βολάν οι μηνύσεις και οι αγωγές. Τώρα η «Εκκλησία online», ο επίσημος, καταπώς φαίνεται, ιστότοπος της Εκκλησίας, μηνύει τον Τατσόπουλο που ξεστόμισε το λιγότερο, τη λέξη «αποβλάκωση» για το σίριαλ για τον Παΐσιο, και μήνυσε και την Εφημερίδα των συντακτών, όπου ο Τάσος Κωστόπουλος έγραψε (= μετέφερε από παμπάλαια κείμενα!) τα λιγότερα για παιδεραστία στο Άγιο Όρος.

Και επικαλούνται εσχάτως τον αντιρατσιστικό νόμο και εγκαλούν για ρητορική μίσους. Οι επαγγελματίες ρατσιστές και ρήτορες του μίσους!

buzz it!

6/3/22

Ψυχολογία απ’ τα καροτσάκια και ο παλίμπαις Μπόμπος

 (Εφημερίδα των συντακτών 4 Μαρτ. 2022)

* Τα ζευγάρια με τα χρόνια μοιάζουν, λένε, μεταξύ τους, το κατοικίδιο μοιάζει με τ’ αφεντικό του, ή και το αντίστροφο, κι ο δάσκαλος, μπορούμε να πούμε τώρα, μοιάζει καμιά φορά στους μαθητές του, αντί για το αντίστροφο.

Όταν διδάσκεις λοιπόν φιλοσοφία στις κυρίες της καλής κοινωνίας, παίρνεις με τον καιρό το πρόσωπό τους –διόλου παράδοξο, αφού προφανώς προσαρμόζεις την καλοπληρωμένη διδασκαλία σου στις απαιτήσεις, τις ανάγκες και τα όρια των υψηλών μαθητριών σου.

Φιλοσοφία της σαλόνος, όπως θα έλεγε ο μεγάλος Μποστ, φιλοσοφία Λουί Βυϊτόν και Πράντα, του ανάκλιντρου και των σβαρόφσκι. Φιλοσοφία με στοιχεία ψυχολογίας, καθώς απευθύνεσαι πια σ’ ένα κατά το δυνατόν ευρύτερο κοινό, διεκδικώντας τον τίτλο του εθνικού φιλοσόφου.

Ψυχολογία, εννοείται, από εγχειρίδια απ’ τα καροτσάκια, κάτι «Ερωτάτε και σας απαντούμε» απ’ τα παλιά λαϊκά περιοδικά, κι έτσι μιλάς εμβριθώς για τη γραβάτα-φαλλικό σύμβολο και τον «ελλειμματικό ανδρισμό» των αγραβάτωτων, την εποχή ανόδου των άπλυτων Τσιπραίων, καίτοι αγραβάτωτος κι εσύ.

Τελευταίος καρπός αυτής της αμπελοφιλοσοφίας, για να την πούμε πια με τ’ όνομά της, η ανάλυση των αιτίων του τωρινού πολέμου, παναπεί η ψυχανάλυση της Ρωσίας και του Πούτιν.

Έτσι, ο Στέλιος Ράμφος, καλεσμένος της ΕΡΤ, έβαλε στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι τη Ρωσία: «χώρα ανασφαλής», ήταν η διάγνωση, που «δεν έχει άλλο τρόπο να συζητεί και να επικοινωνεί με τους ανθρώπους παρά κάνοντας [!] άσκηση βίας». Και ο «νέος τσάρος», ο Πούτιν:

«Δεν είναι τυχαίο ότι ο τρόπος με τον οποίο ζει στο παρελθόν, είναι κάνοντας λίφτινγκ στο πρόσωπό του. Έχει πολύ μεγάλη σημασία το να τον προσέχει κανείς. Έχει μια τέτοια νεανικότητα και είναι τόσο τσιτωμένο το πρόσωπο, ώστε κάτι έχει κάνει και το διατηρεί μ’ αυτό τον τρόπο. Έχει ανάγκη να νεάζει. Και ξέρετε, όταν έχεις ανάγκη να νεάζεις, έχεις και την ανάγκη να δέρνεις κιόλας, εάν δεν μπορείς να μιλήσεις και να πείσεις. Δεν ήταν διαφορετική η Ρωσία ποτέ. Έτσι ήτανε, έτσι θα είναι».

Ώστε ο Πούτιν νεάζει, κάνοντας λίφτινγκ. «Έχει πολύ μεγάλη σημασία το να τον προσέχει κανείς»: κι αν ξέρει απ’ αυτό ο κ. Ράμφος! Άλλο κλειδί: η επιθυμία να είσαι νέος, άρα να τσαμπουκαλεύεσαι, να πουλάς νταηλίκι –σε άλλες περιπτώσεις, να πουλάς ψυχοφιλοσοφία. Κι ενώ όλα μοιάζει να ερμηνεύτηκαν, τι φταίει δηλαδή για την επιθετικότητα της Ρωσίας, το λίφτινγκ κάποιου και η επιθυμία να δείχνει με κάθε τρόπο τα «νιάτα» του, ξεπηδά ο αντικομμουνισμός του δασκάλου: πάντα έτσι ήταν η Ρωσία –και έτσι θα είναι: εδώ μιλά το μέντιουμ. Αλλ’ ω διδάσκαλε, αν πάντα έτσι ήταν, δύο τινά: (α) ή όλοι οι ηγέτες της έκαναν λίφτινγκ, και προ λίφτινγκ, ο Στάλιν προπαντός, (β) ή δεν έχει την παραμικρή σημασία το όποιο λίφτινγκ του Πούτιν. Αυτά, αν αναλάβουμε το ρίσκο της γελοιότητας, απαντώντας σοβαρά σε παιδαριώδη φληναφήματα.

Φευ, κάποιος χρειάζεται επειγόντως λίφτινγκ –σκέψης, εάν υπάρχει.

* Ο άντρας ο πολλά βαρύς ο αντικορεκτίλας. Που διάβασε την είδηση πως «Η Σκωτία εξετάζει βαγόνια τρένου μόνο για γυναίκες για να αποφεύγουν την παρενόχληση». Και εξανέστη:

«Αυτή η μαλακία με τις πατριαρχίες και τους σεξισμούς πρέπει να σταματήσει χθες. Βαδίζουμε ολοταχώς προς έναν νέο μεσαίωνα»! «Αηδία έχει καταντήσει πλέον. Όποια θεωρεί πως μόλις βγει έξω θα τη βιάσουν, ας βάλει μια ζώνη αγνότητας και ας μείνει για πάντα σπίτι της».

Είναι ο Θανάσης Χειμωνάς, τέως τομεάρχης πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ, καθότι και συγγραφέας: πολιτισμός ο ίδιος· επίδοξος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ· επίδοξος ευρωβουλευτής του Ποταμιού· επίδοξος ιδρυτής νέου κόμματος, όπως ανάγγειλε το καλοκαίρι του ’20, κάτι που όμως δεν το προχώρησε, ατυχώς για όλους.

Ο ίδιος που είχε πάει στην αρμόδια Αννίτα Πάνια, να κλαφτεί για τη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας, που, έτσι και ξεφύγεις ένα κόμμα, σου κολλάν την ταμπέλα, άπαπα, του ρατσιστή, του σεξιστή!

Άρα δεν ήταν η ας πούμε υπερβολή των χωριστών βαγονιών (την εποχή πάντως που βλέπουμε βιασμούς μέσα σε βαγόνι, με άλλους επιβάτες κιόλας), αλλά η εν γένει δικτατορία που καταπιέζει τον machismo τού εν λόγω, επίλεκτου μέλους του Κόμματος των Κοπρολόγων, με πλούσιο ρεπερτόριο –ασκήσεις μνήμης, είπαμε:

«σάλτα γαμήσου, ρε μουνόπανο», ή «σάλτα γαμήσου, σκατόμπαζο», σε απλή διαφωνία, «καργιόλη», «πούτσες μπλε» κ.ά. Και το ευωδέστερον: όταν στο φέισμπουκ λέει σκαιά σε κάποια: «Μόκο!», κι εκείνη του απαντάει: «Μόκο να πείτε στη μανούλα σας που σας έμαθε τρόπους», και ο πολιτισμός ανταπαντάει: «Το λέω στη δικιά σου μάνα, όταν τη γαμάω από τον κώλο και τραγουδάει Πάριο»! (Κι όταν διαμαρτυρήθηκαν άλλοι αναγνώστες, «επανόρθωσε»: «Δεν ξέρω από εγχώρια μουσική – Οι μανάδες σας, αντί για Πάριο, τραγουδάν Πουλόπουλο»).

Ένας παλίμπαις Μπόμπος, ένα αξιοδάκρυτο συμπλεγματικό χαμαντράκι. Το μέλλον των γραμμάτων μας και της πολιτικής μας. Άξιος.

buzz it!