27/4/19

Καλό Πάσχα, πάντως

(Εφημερίδα των συντακτών 26 Απρ. 2019)



* «Κάπως έτσι φαντάζομαι τον σοσιαλισμό!» Πάνε δεκαετίες, πολλές πανάθεμά τες, στις Κολυμπήθρες της Πάρου επύρωνε, κατά τον ποιητή, θείος Ιούλιος μήνας. Στην παραλία η Κοραλία κι εγώ, μπροστά μας ο Νίκος, δεκαετίες κι αυτός χαμένος, όρθιος μέσα στο νερό ώς τα μισά της γάμπας. Γυμνός (άλλες εποχές…), ηλιοκαμένος, όμορφος, κρατάει ψηλά ένα τσαμπί σταφύλι κόβοντας τις ρώγες με τα δόντια. Και μ’ ένα πλατύ χαμόγελο ευδαιμονίας: «Κάπως έτσι φαντάζομαι τον σοσιαλισμό!» έλεγε.

Τη φυλάω βαθιά αυτή την εικόνα, κάθε τόσο την ανακαλούμε με την Κοραλία και τους άλλους φίλους, μικρό μνημόσυνο στον Νίκο. Ώσπου τη ζευγάρωσα τούτες τις μέρες με μιαν άλλη, ανόμοια εξωτερικά κι όμως υπέροχα συγγενική της.

Σε μια φωτογραφία, στην παραλία, μια γυναίκα ώριμης ηλικίας, ξαπλωμένη άκρη άκρη στο νερό που σχεδόν τη σκεπάζει, κρατώντας έξω το κεφάλι και το ’να χέρι με το πούρο, τ’ άλλο μ’ ένα ποτήρι κρασί. Δεν ξέρω αν έλεγε πως έτσι φανταζόταν τι, όμως έτσι φανταζόμαστε εμείς, έτσι μας κάνει να φανταζόμαστε εμείς, τον όποιο -ισμό του ο καθένας, σίγουρα τον παράδεισό του.

Είναι η Ναταλία Μελά, η Νάτα, η Μανούλα, όπως το είχαμε κολλήσει όλοι από την κόρη της την Αλεξάντρα, κι έτσι την αναφέραμε πάντα μεταξύ μας.

Η σπουδαία γλύπτρια, ναι, μα πιο πολύ ο σπουδαίος άνθρωπος, που έφυγε τούτες τις μέρες στα 96 της, αιωνόβια σχεδόν, υπεραιωνόβια ωστόσο, αν γίνεται ποτέ να μετρηθεί η τόσο πλούσια ζωή και δημιουργία, ο τρόπος που την έζησε αυτήν τη ζωή, που τη διεκδίκησε και την έζησε.

Είχα πάμπολλα χρόνια να τη δω, έστω φευγαλέα μέσα στον εκατοντάδες κόσμο που μάζευε η Αλεξάνδρα στα μυθικά ρεβεγιόν της. Όμως κρατώ πάντα την απίστευτη ζωντάνια και τη μαχητικότητά της, τον σαρκαστικό και καυστικό της λόγο. Την ακτινοβολία της.

Τώρα, την εικόνα μέσα στο νερό, με το πούρο (ο φανατικά αντικαπνιστής εγώ) και το κρασί, ευφρόσυνη απεικόνιση της μακαριότητας, της ευτυχίας.

Και έτσι την ευχαριστώ και την αποχαιρετώ. Στο καλό, ας μου επιτραπεί θερμοπαρακαλώ, Μανούλα.

* Εκπαιδευτικές μπίζνες: «Ο κ. Γαβρόγλου προχωρεί σε αλλαγές στο παρά πέντε της λήξης της κυβερνητικής θητείας, οι οποίες θα δεσμεύσουν την επόμενη κυβέρνηση» είπε σε ολοσέλιδη συνέντευξή του στην Καθημερινή (21/4) ο κ. Μπαμπινιώτης.

Ο οποίος, διμηνίτης υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Πικραμμένου και περίπου ισόβιος άρχων των απανταχού Αρσακείων (χρυσοφόρου αγοράς π.χ. των Λεξικών του), την τελευταία ημέρα της υπουργίας του έβγαλε φετφά με τον οποίο μειώνονταν κατά 35-40% οι μισθοί των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, προς όφελος, εννοείται, των «συναδέλφων» του σχολαρχών.

Έτσι, οι περίπου 150 ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων κέρδισαν γύρω στα 30 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί ζημιώθηκαν γύρω στα 7 εκατομμύρια, και τα δημόσια ταμεία γύρω στα 17 εκατομμύρια (σύμφωνα με στοιχεία της ΟΙΕΛΕ).

Στο μεταξύ, εννοείται, είχε φροντίσει αναλόγως τα ταμεία των Αρσακείων του και ίδρωνε να περάσει την εποπτεία των ιδιωτικών εν γένει στο υπουργείο Εργασίας, μακριά απ’ τον έλεγχο του Παιδείας.

Ο ταγός της Παιδείας!

* Εθνική προβοκάτσια. Ξεχείλισαν πάλι τα κανάλια μας, εθνική περηφάνια στη Νέα Υόρκη, στην καθιερωμένη παρέλαση για την 25η Μαρτίου. Εύζωνες της προεδρικής φρουράς που ταξιδεύουν από εδώ ειδικά για την παρέλαση, χαιρετισμός της μητέρας πατρίδας στους ομογενείς.

Λαοθάλασσα, σημαιοθάλασσα, και μαζί, να την κρατούν από τις άκρες της, η «σημαία του Κατσίφα», σωστά διαβάσατε: η γιγαντιαία «σημαία του Κατσίφα», θαρρείς ιερό κειμήλιο, λάβαρο του Παλαιών Πατρών. Που ταξίδεψε κι αυτή από εδώ, χαιρετισμός κι αυτή… κτλ. Ενώ σ’ ένα ψηλό άρμα, όλη η μπροστινή πλευρά καλύπτεται από το πρόσωπο του νέου εθνομάρτυρα.

Δεν θα ξαναπώ για την ίδια την παρέλαση, να σκεφτούμε λόγου χάρη την εδώ αλβανική κοινότητα να παρελαύνει στους δρόμους της πρωτεύουσας (μια ποδοσφαιρική τους νίκη πήγαν κάποτε να γιορτάσουν και τους πήραμε φαλάγγι –περήφανος απολογισμός: ένας Αλβανός νεκρός).

Όμως θα συναινέσουμε σιωπηρά στην ηρωοποίηση ενός δυνάμει μακελάρη και σίγουρα προβοκάτορα; Θα καμαρώνουμε την Ομογένεια στον ρυθμό της ακροδεξιάς; Δεν έχει λόγο η Πολιτεία, όταν από την άλλη στέλνει αγήματα τσολιάδες;

Φέτος βέβαια και για πρώτη φορά δεν κάλεσαν κανέναν Έλληνα πολιτικό, και απειλούν με «πιο σκληρά μέτρα [!], γιατί [οι Έλληνες πολιτικοί] ξεπούλησαν την Ελλάδα και η συμφωνία των Πρεσπών ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι».
Να τους χαιρόμαστε.

buzz it!

14/4/19

Είναι κι άλλοι που μας ξεβλαχεύουν

(Εφημερίδα των συντακτών 13 Απρ. 2019)


"Γκόλφω forever" του Ντίνου Σπυρόπουλου, σκηνοθ. Βλαδίμηρου Κυριακίδη

* Παππούδες και γιαγιάδες. «Ας αφήνουμε τον ελληνικό λαό να εκφράζει ελεύθερα την οργή του, κι ας είναι μέσα και εγκάθετοι, δεν πειράζει» είπε ο Λαζόπουλος στην εκπομπή του. Και επανέλαβε την προτροπή του, εξηγώντας μας τώρα και τι σημαίνει εγκάθετοι: «ας είναι και προβοκάτορες και Χρυσαυγίτες»!

Για το Μακεδονικό ο λόγος. Για το οποίο θα καλέσει επιστήμονες, ιστορικούς, που θα διαφωτίσουν το κοινό: «θα το κάνουμε Κρυφό Σχολειό εδώ» είπε.

Και θυμήθηκα που δυσφορούσε με την ανασκευή του μύθου για το Κρυφό Σχολειό: «την Ιστορία» είχε πει «δεν τη μαθαίνουμε απ’ τα βιβλία. Την ιστορία τη μαθαίνουμε απ’ τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας»!

Τότε γιατί ιστορικούς τώρα; Παππούδες και γιαγιάδες.

* Μια αειθαλής α-νοησία, η περίφημη ομιλία, που ωστόσο είναι δύο, του Ξενοφώντα Ζολώτα –ομιλίες μπροστά σε αγγλόφωνο κοινό και, υποτίθεται, στα αγγλικά, με λέξεις σχεδόν αποκλειστικά ελληνικές.

Λέω α-νοησία, γιατί αλλιώς το νόημα είναι το γνωστό, η μοναδικότητα της ελληνικής γλώσσας: έτσι εξάλλου έγιναν σημαία στα χέρια της εθνικιστικής σχολής.

Και κάπως έτσι επανέρχονται κάθε τόσο στην επικαιρότητα, όπως τώρα, με κάποια επέτειο από τη γέννηση του Ζολώτα, όπου είδαμε δύο πανομοιότυπα άρθρα στα ηλεκτρονικά Νέα και Βήμα, και ένα ανάλογο στο in.gr: αυτό μάλιστα με τον τίτλο «Μια μαγική ομιλία…» κτλ.

Και είπα «υποτίθεται στα αγγλικά», γιατί δεν είναι αγγλικά, δεν συνιστούν γενικότερα γλώσσα λέξεις που υπάρχουν κάπου στα λεξικά, επειδή υπάρχουν δηλαδή στα λεξικά –άσε που μερικές δεν υπάρχουν ούτε στα μεγαλύτερα αγγλικά λεξικά!

Υπάρχουν, δεν υπάρχουν, το σίγουρο είναι ότι εννιά στους δέκα αγγλόφωνους δεν θα καταλάβουν τίποτα από τα eulogize και synagonize, τα archons και eucharistia κτλ.

Αλλά και να καταλάβουν, άλλο είναι, πιστεύω, το θέμα, όπως έγραφα για ανάλογο εγχείρημα (στα όρια του γραφικού αυτό, με ouzo και bouzouki και Spanoudakis music: Τα Νέα 18.8.2001):

«πόσο είναι ύβρις εντέλει η αναγόρευση της γλώσσας μας σε Πρώτη, Μόνη και Κυρία. Και ότι, κι αν ακόμα το πιστεύουμε, πόσο αγενές, πόσο ασεβές είναι να το πετάμε αλαζονεύοντας κατάμουτρα στον άλλο· παράλληλα, πόσο αγενές, πόσο ασεβές είναι να τσαλαβουτάμε στη γλώσσα του άλλου και να την κακοποιούμε βάναυσα, αγνοώντας παντελώς τους νόμους τους δικούς της, και φυσικά τη σημασία των λέξεων, καθώς νομίζουμε πως οι δικές μας λέξεις διατηρούν την ίδια σημασία και στην ξένη γλώσσα…»
 
* Ρατσισμός αντιρατσιστών. Κοινός τόπος πια, όλοι οι «από δω», αριστεροί, σοσιαλιστές κτλ., είμαστε εξ ορισμού αντιρατσιστές.

Και όλοι μας έχουμε βοηθήσει μετανάστες, έχουμε φίλους μετανάστες κτλ., αλλά… Κι εδώ η γκάμα είναι τεράστια (και φευ συμπίπτει με των «από κει»): πρέπει να σεβαστούν τον τόπο που τους φιλοξενεί, να ακολουθήσουν τον δικό μας τρόπο ζωής, τον «δυτικό τρόπο σκέψης», τον δυτικό πολιτισμό κ.ο.κ.

Από τα πιο επίμονα σοφίσματα, που σαν να γνωρίζουν νέες δόξες τελευταία, είναι η σύγκριση επιπέδου, ποιότητας δηλαδή, ανάμεσα στους ξένους και τους δικούς μας μετανάστες –σόφισμα με αλλεπάλληλα ιστορικά αλλά και λογικά άλματα.

Τα ξαναλέγαμε με αφορμή σχετικές «κρίσεις» του Ζουγανέλη. Τώρα ο λόγος, μεγαλόστομος καθώς αρμόζει σε εθνοπατέρα, στον σοσιαλιστή Β. Κεγκέρογλου:

«είναι επαίσχυντη η σύγκριση των οικονομικών μεταναστών με τους Μικρασιάτες πρόσφυγες…»

Έτσι αναίσχυντα, θα πούμε εμείς.

* Κι άλλοι ξεβλαχευτές μας, μετά τον Πέτρο Κωστόπουλο: Διαβάζουμε, διαφημίσεις: Onassis Stegi / For ever more images? / Έκθεση 9-22.4.2019 / We are all made of pixels: ημισέλιδη διαφήμιση, ό,τι και όσοι καταλάβατε.

Άλλη, και πάλι ημισέλιδη: Borderline / 03.04-07.04 / Maia Urstad (NO), Halldór Ulfarsson (IS), Christof Migone (CA), Acte Vide (GR), Raed Yassin (LB) [ακολουθούν άλλα 21 ονόματα, και με έτσι συντομογραφημένη τη χώρα!] / Onassis Stegi / [και στο πλάι, με μικρά γράμματα:] Onassis.org / No borders. No boundaries. Just sound.

Λίγο πιο πριν: Franz Kafka / The trial [αγγλικά!] / 6-10 Μαρ 2019 / Σκηνοθεσία Krystian Lupa / Onassis Stegi: επίσης ημισέλιδη, στη μεγάλου σχήματος κυριακάτικη Καθημερινή, και ούτε καν το όνομα του θιάσου…

Κρίμα. Το εξαιρετικό έργο της Στέγης μέσα από νεοαρχοντοχωριάτικο μάρκετινγκ.

buzz it!

6/4/19

Μετουσιώσεις και μεταμορφώσεις

(Εφημερίδα των συντακτών 6 Απρ. 2019)


 *  Ο άνθρωπος μετουσίωση: «H φετινή μας Πασχαλινή καμπάνια, κρύβει ένα γεμάτο αγάπη μήνυμα και τον άνθρωπο που μπορεί να το εκφράσει. Τον άνθρωπο που αποτελεί την μετουσίωση των άγιων αυτών ημερών. Τον Πέτρο Γαϊτάνο! Καλό Πάσχα!»

Το μήνυμα του Τζάμπο είναι αυτό, για τη διαφήμιση που κατέκλυσε ήδη τα κανάλια. Με το «ταπεινό κερί». Και σλόγκαν: «Νονοί, μην ξεχάσετε τη λαμπάδα».

Όμως σε διαφήμιση λαμπάδων για παιδιά ο «βυζαντινός βάρδος»; Λερώνοντας έτσι τα χέρια του, αυτά που αρνήθηκε να πλύνει σαν Πόντιος Πιλάτος στην ίδια διαφήμιση;

Αφού παιδιά ίσον αμαρτία, όπως φιλοσοφούσε προ ετών ο ίδιος:

«η τεκνογονία και ο γάμος είναι αμαρτωλές καταστάσεις. [...] Ο προορισμός μας δεν είναι ο γάμος, ούτε η τεκνογονία. Το μυστήριο του γάμου είναι μια συγκατάβαση Θεού. Είναι αμαρτία και αυτό. [...] Δεν χρειάζεται να υπάρχει ο ανθρώπινος πληθυσμός. Ο ανθρώπινος πληθυσμός υπάρχει, γιατί αυτή είναι η αμαρτία του…»

Οϊμέ! Αμαρτία δηλαδή και η ύπαρξη του ανθρώπου-«μετουσίωση των άγιων αυτών ημερών»;

Τότε μαύρων ημερών. Άκου «άγιων»!

(Και αλήθεια σύμπτωση: το μαύρο δεν αναφέρεται εδώ στα ιδεολογικά πιστεύω τού εν λόγω.)

* «Στον ανακριτή η καλλονή δικηγόρος» επέμεναν τα κεφαλαία γράμματα στο κάτω μέρος της οθόνης όση ώρα κρατούσε το ρεπορτάζ για τη δικηγόρο και τον δικηγόρο που κατηγορούνται για συμμετοχή στη «μαφία των φυλακών».

Κανάλι; Όχι πως δεν θα μπορούσαν να είναι τα περισσότερα, όμως ήταν το ένα. Το Σταρ.

Το ίδιο όπου, λίγες μέρες πιο πριν, ο ρεπόρτερ που αναφερόταν στην 32χρονη που ερευνάται αν έσπρωξε τον φίλο της απ’ το μπαλκόνι, και ενώ εμείς βλέπαμε και ξαναβλέπαμε φωτογραφίες με το πλούσιο στήθος της να ξεχειλίζει απ’ το βαθύ ντεκολτέ, κατέληξε: «Την Τρίτη θα προσέλθει, σίγουρα χωρίς τα εντυπωσιακά φορέματα που συνήθιζε, στον ανακριτή».

Και βέβαια δεν εκπλήσσομαι ακόμα. Ιδίως με το πρωτοπόρο στο λάιφστάιλ κανάλι, στα όρια συχνά του καλτ –ας θυμηθούμε μόνο την Πετρούλα να λέει το δελτίο καιρού με το μπικίνι, σαν μεταμεσονύχτια διαφήμιση ροζ τηλεφωνικών γραμμών.

Απλώς κάτι παθαίνω όποτε βλέπω το κωμικό εντέλει θέαμα, με τον Σταμάτη Μαλέλη, τον Εισηγητή αυτής της τηλεόρασης, να παίζει τώρα τον εισαγγελέα σε θέματα πολιτικής ηθικής, ανεμίζοντας τη σημαία της Φώφης Γεννηματά (βλ. και εδώ, Τάσος Τσακίρογλου, «Ο Μαλέλης, η Πετρούλα και τα παράθυρα», 12/2).

Εκτός κι αν μας διέφυγε κάποια αυτοκριτική του. Να πάψουμε αν μη τι άλλο να γελάμε.

* Ο Θανάσης Χειμωνάς στο Ποτάμι: Νά που ουδείς αναντικατάστατος. Στη θέση του Ψαριανού, του πολλά βαρύ αριστερού που βόσκει για την ώρα έξω απ’ το μαντρί των Μητσοτάκη-Άδωνη-Βορίδη-Σαμαρά·

στη θέση του Ψαριανού λοιπόν, άλλος επιφανής από το Κόμμα των Κοπρολόγων, ο Θανάσης Χειμωνάς.

Που παράλληλα με την όσο-δεν-παίρνει-άλλο-trash καριέρα του στα σόσιαλ μίντια πασχίζει από καιρό να κάνει και καριέρα πολιτικού. Έως και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε.

Τώρα κινάει για ευρωβουλευτής. Μυκτηρίζοντας «τα ανθυποσελέμπριτις των ψηφοδελτίων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ».

Μόνο για αυτούς ή αυτές που (νομίζουν πως) ανεβαίνουν με το όνομα των γονιών τους δεν μας είπε.

* Θαύματα τελευταίας εσοδείας: (1) «Μόνο με τη βοήθεια του Θεού θα μπορούσαν να έχουν σωθεί η μητέρα με τα δύο της παιδιά» άρχιζε πρόσφατα η Μάρα Ζαχαρέα την είδηση για τη μητέρα με τα παιδιά που σώθηκαν ενώ το αυτοκίνητό τους έπεσε σε γκρεμό στην Κρήτη.  

(2) «Ο Ταξιάρχης Λέσβου έκανε το θαύμα του» και αθωώθηκε το μοντέλο που είχε συλληφθεί στην Κίνα με 2,6 κιλά κοκαΐνη: τον είχε δει στον ύπνο της την παραμονή της δίκης, «αλλά και οι γονείς της είναι πιστοί»![1]

(3) Άθεος γράφτηκε πως είναι ο Έλληνας που για ελάχιστα λεπτά δεν μπήκε στο αεροπλάνο που έπεσε τελευταία στην Αιθιοπία. Αλάλαζαν ωστόσο οι πιστοί για το θαύμα, που ο Θεός έσωσε τον Έλληνα (βρέθηκε και δεύτερος που σώθηκε, μουσουλμάνος αυτός, μα τέλος πάντων…), και του έγραφαν στο φέισμπουκ πόσο τον αγαπάει ο Θεός και γι’ αυτό να πάει να μονάσει.

157 άνθρωποι χάθηκαν στο δυστύχημα, πολλοί πιθανότατα πιστοί. Στο δικό τους φέισμπουκ τι να τους έγραφαν άραγε;



[1] (Δεν ξέρω αν είναι ο ίδιος αρχάγγελος που χειρούργησε τον ιερωμένο και γιατρό που διαβάσαμε πρόσφατα. Και τον έσωσε, εννοείται.)

buzz it!