Εκβιαστές λογοκριτές και αθώοι ένοχοι

(Εφημερίδα των συντακτών 14 Δεκ. 2019)

* Στυγνά εκβιαστικές είναι πλείστες όσες μηνύσεις και αγωγές, και όχι μόνο κουτοπόνηρες (διάβαζε: πανούργες) και εκδικητικές, όπως έγραφα το περασμένο Σάββατο.

Επιτρέψτε μου τη συμπλήρωση, είναι σημαντικότατη παράμετρος αυτής της κατηγορίας μηνύσεων και αγωγών, που κατατίθενται με απόλυτη συνείδηση πως είναι έωλες, και όντως δεν κερδίζονται, όμως καταταλαιπωρούν, από μιαν άποψη δηλαδή τιμωρούν, τον εγκαλούμενο, εξασφαλίζοντας μικρή χαρά και μεγάλη δημοσιότητα στον μηνυτή.

Εκβιαστικές λοιπόν, γιατί, πέρα από τον εγκαλούμενο, βροντοφωνάζουν προς πάσα κατεύθυνση: εγώ δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου, καθίστε καλά, αλλιώς κοιτάτε τι σας περιμένει… κτλ.

Από τους μετρ του είδους, από τους ελάχιστους που μπόρεσα να αναφέρω (Σεφερλή, Μπογδάνο κ.ά.), ο άγιος Πειραιώς, που σε μια μάλιστα παρέμβασή του στην εφημερίδα εδώ επισύναπτε και τα «ιδιωτικά συμφωνητικά μεταμέλειας» που είχε πετύχει με δύο θύματά του!

* Άλλος σταρ, που αυτόν, μεγάλη μου παράλειψη, δεν τον ανέφερα και σπεύδω να επανορθώσω, ο περιλάλητος Κούγιας, που μοιάζει να αφιερώνει τον μισό χρόνο της επαγγελματικής του ενασχόλησης, μοιράζοντας urbi et orbi εξώδικα –τρέμετε λαοί.

Παράλειψή μου, είπα, καθώς μάλιστα ήταν «οι μέρες του Αλέξη», του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Και, μέρες του Αλέξη, πάντα θυμόμαστε την επαναληπτική, την πολλαπλή δολοφονία του 15χρονου, από τα ΜΜΕ ώς τις αίθουσες του δικαστηρίου.

Όπου λόγου χάρη ο συνήγορος υπεράσπισης του φονέα Κορκονέα βρήκε να σχολιάσει, ανάμεσα σε διάφορα έγγραφα, και την τελευταία σχολική έκθεση του δολοφονημένου!

«Αλ. Κούγιας: Κοιτάξτε ορθογραφία, κοιτάξτε πόσα λάθη έχει. Στερείται παντελώς λεξιλογίου.
»Ζωή Κωνσταντοπούλου (συνήγορος της οικογένειας του θύματος): Γι’ αυτό τον σκότωσε ο πελάτης σας;
»Κούγιας: Φανταστείτε τι θα έκανε στα 8, στα 9, στα 10, στα 11 του χρόνια, αν γράφει έτσι στα 15 του.»

 * Και στον απόηχο των φετινών ημερών του Αλέξη, βράδυ Κυριακής στο Πασαλιμάνι, πλήθος τρικάκια στο πεζοδρόμιο: ο μαίανδρος, και με κεφαλαία: Λαϊκός Σύνδεσμος / Χρυσή Αυγή.

Και σκεφτόμουν τώρα πόσο εξαφανισμένοι είναι τελικά οι καταπτοημένοι, λέει, Χρυσαυγίτες, που μες στην κυριακάτικη πολυκοσμία υπενθύμισαν πανηγυρικά την ύπαρξή τους, ενώ όλο και για κάποιες επιθέσεις τους διαβάζουμε, ελάχιστες από τις πολύ περισσότερες που θα γίνονται –κι ας είναι κι αυτές ελάχιστες σχετικά με όσες γίνονταν χτες ακόμα. Να χαρούμε όμως; Μπορεί. Αλλά δεν, δεν βγαίνει.

Και λίγα μέτρα παρακάτω, σ’ ένα σημείο επάνω στο φαρδύ πεζούλι, προσοχή: όχι σε καμιά γωνιά ή πλάι σε σκουπίδια, αλλά σε περίβλεπτη θέση, μια στοίβα ξεψαχνισμένα σιντί. Από Μιχάλη Χατζηγιάννη έως «Μπαχ, Ο κορυφαίος συνθέτης όλων των εποχών». Και πεταμένη χάμω η αδειανή, η θαρρείς προσεχτικά αδειασμένη, σακούλα. Το σενάριο, νομίζω, προφανές.

Τουλάχιστον, με το ξεψάχνισμα της λείας, να το γλίτωσε το ξύλο ο φουκαράς;

* Και μήπως τότε, σκέφτομαι διάφορα παρανοϊκά, να ξεγελάσω την ανήμπορη λύσσα μου, μήπως τότε μια σακούλα σιντί στο χέρι κάθε καταραμένου της γης μπορεί να του εξασφαλίζει τη σωματική του ακεραιότητα;

Γιατί πως θα γλιτώσουμε απ’ τους Χρυσαυγίτες έτσι εύκολα, μάλλον αυταπάτη είναι.

Ίσα ίσα, διόλου απίθανο και να πυκνώσουν οι επιθέσεις, έστω σε αυτοσχέδια βάση, στο γενικότερο πλαίσιο της διάχυτης και νομιμοποιημένης βίας. Με άμεση σχεδόν αναφορά στην επίσημη πολιτεία και πλάτες τους μια εκτραχηλισμένη κοινωνία.

* Απαλλαγή λόγω παραγραφής· αθώωση, όχι. Μια και βρεθήκαμε γενικότερα στα λημέρια της δικαιοσύνης, ανάγκη πάσα, ανάγκη κατεπείγουσα, να βρεθεί άλλος όρος για τον «αθώο λόγω παραγραφής».

Γιατί δεν νοείται η ομολογημένη ενοχή του Τσουκάτου να γίνεται αθώωση λόγω παραγραφής. Και, το αθλιότερο, να δηλώνει ότι δικαιώθηκε, ο απλώς απαλλαγμένος.

Και δεν νοείται η πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση για κατά συρροή ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων του Ν. Γεωργιάδη να μην επανεξετάζεται σε έφεση λόγω παραγραφής, κι αυτό να λέγεται αθώωση. Και, το επίσης τρισάθλιο, να βγαίνει να δηλώνει θύμα σκευωρίας και δικαιωμένος, ο απλώς απαλλαγμένος.

Η δικαιοσύνη τη δουλειά της, αλλά εμείς, με τη δικαιότερη και ακριβολόγα γλώσσα, τη δικιά μας.