Από την εκπούστευση στην εκκιναίδωση - Ομαδικό χαρακίρι - Η γεγελοιωμένη εκλελεγμένη

(Εφημερίδα των συντακτών 10 Αυγούστου 2013)

Από την εκπούστευση στην εκκιναίδωση

Την εποχή που ως γνωστόν βομβαρδιζόμαστε ––τώρα και ψεκαζόμαστε–– από πληροφορίες, γνώσεις κτλ. απαιτείται μια στάλα παραπάνω προσοχή, γιατί μέσ’ απ’ τα χέρια μας περνούν και χάνονται, διαμάντια, θησαυροί, χωρίς καν να το πάρουμε είδηση.

Νά, ξάφνου διαμάντι γλωσσικό, και έμεινε στα αζήτητα… Δέκα ολόκληρες μέρες πέρασαν από τη συμβολή της Χρυσαυγής στη γλωσσική εξέλιξη, και στο γκουγκλ τρεις αναφορές όλες κι όλες, και οι τρεις για την ίδια ανάλυση που αποκαλύπτει τις προθέσεις των δημιουργών των ελληνικών σίριαλ, ήτοι «την εκκιναίδωση, την εκπόρνευση και γενικώς το ξεχαρβάλωμα της ελληνικής κοινωνίας…»

Εκκιναίδωση! Γιά δες, τι μπορεί να πλάσει κανείς, αρκεί να φλέγεται από έρωτα θείο για τη γλώσσα! Και γλωσσοπλάστρα λοιπόν η Χρυσαυγή, κι από τους τόσους και τόσους αμερόληπτους και ακριβοδίκαιους αναλυτές μας, πολλούς με ιδιαίτερη ευαισθησία για τη γλώσσα, ούτε ένας δεν βρέθηκε να αποτίσει φόρο τιμής, να πει ένα φχαριστώ.

Γιά δες, λέω, θάμα κι απόθαμα! Που ώς τώρα πορευόμασταν με κάπως λούμπεν εκδοχή, την «εκπούστευση», έμπνευση Σαράντου Καργάκου: «την εκπούστευση του ελληνικού έθνους», όπως κατάγγελλε από την εποχή ακόμα του Δικτύου 21. Δες, απ’ την άλλη, άλλο θάμα, την αντίστροφη πορεία, πώς τα σαλόνια κι η γραβάτα έφτιαξαν την εκπούστευση ενώ τα μπρούτα νιάτα με τις ξυρισμένες κεφαλές ελεπτούργησαν: εκκιναίδωση!

Ιδού η δύναμη της αμιγούς και τρισχιλιετούς, στα χέρια των πιο γνήσιων Απογόνων.

Ομαδικό χαρακίρι

Κι αυτό, κυρίως αυτό μη μας ξεφύγει, που έμεινε μόνο λόγια στον αέρα. Λόγια του «αναλυτή της Alpha Bank», κ. Μασουράκη, στις ειδήσεις του Ευαγγελάτου:

«Τα προβλήματα της χώρας μας δεν είναι το χρέος· τα προβλήματα της χώρας μας είναι ότι υπάρχει διαφθορά, ότι υπάρχει φοροδιαφυγή, δηλαδή αυτή τη στιγμή νομίζω ότι έχουν ξεφύγει μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, με το να μην πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, είτε αυτές είναι προς την κυβέρνηση, είτε αυτές είναι προς τις τράπεζες, υπάρχει δηλαδή κάποια ρήξη, αν θέλετε, του συστήματος πληρωμών της χώρας, της κουλτούρας πληρωμών της χώρας, κι αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι πάρα πολύ σοβαρό θέμα».

«Ρήξη της κουλτούρας πληρωμών»;;; Γουάου!

Τι «παλαβή αριστερά», τι «προοδευτικός λυρισμός», τι «κοινωνία της ανομίας», τι «προπαγάνδα της συγκίνησης» και «συγκινησιοθηρία»… πάνε όλα… Τώρα, το γράφω και δεν το χορταίνω, ρή-ξη κουλ-τού-ρας πλη-ρω-μών!

Έκλεισε σπίτια ο τραπεζικός αναλυτής, γκρέμισε καριέρες!

Φάτε τη σκόνη του, του πνεύματος πυλώνες, σας έσβησε ένας τεχνοκράτης!

Η γεγελοιωμένη εκλελεγμένη

Κι ένα ακόμα, προς μνημείωση:

Την απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ την πήρε «η εκλελεγμένη κυβέρνηση, αυτή που έχει τη δεδηλωμένη» είπε ο παραπρωθυπουργός Χρύσανθος Λαζαρίδης. (Που είπε επίσης πως για το μαύρο στις οθόνες φταίνε οι καταληψίες δημοσιογράφοι, αλλ’ αυτό είναι άλλη ιστορία.)

Η εκλελεγμένη λοιπόν με τη δεδηλωμένη: ένα στα δύο έπιασε ο κ. Λαζαρίδης, πάλι καλά.

Γιατί η δεδηλωμένη, από τις μετοχές που χρησιμοποιούνται σαν επίθετα (συχνά και με παράλειψη του ουσιαστικού), κράτησε τον αναδιπλασιασμό της μαζί με όλα της τα δικαιώματα στη νεοελληνική, και με την ιδιαίτερη σημασία της δηλαδή, άλλη από την κοινή δηλωμένη ––κατά σύμπτωση την «κοινή» γυναίκα, αλλά και τη «δηλωμένη αντίθεση», το «δηλωμένο ενδιαφέρον» κτλ. Σημασιολογικές διαφορές δηλαδή, εκφραστικός, λεξιλογικός πλούτος.

Όπως συμβαίνει και με άλλες μετοχές, π.χ. «ακολουθεί την πεπατημένη», αλλά «ένα πατημένο σκουλήκι»· «τετριμμένα λόγια», αλλά «τριμμένα ρούχα»· «υπάρχει δεδικασμένο», αλλά «πέντε χρόνια δικασμένος», κ.ά.

Αντίθετα τώρα με άλλες, που έμειναν μόνο στη λόγια εκδοχή τους, με τον αναδιπλασιασμό, π.χ. διακεκομμένη γραμμή, βεβαρημένο παρελθόν, ενδεδειγμένη συμπεριφορά κ.ά.

Άλλες δοκιμάζονται ακόμα, με κυρίαρχη πάντως τη λόγια μορφή, π.χ. πεπεισμένος, και σπανιότερα πεισμένος· άλλοτε το αντίθετο, π.χ. εκφρασμένη, και σπανιότερα εκπεφρασμένη, κ.ο.κ.

Υπάρχουν όμως και πολλές που έχουν προ πολλού κριθεί, έχουν αποβάλει ––ή δεν απέκτησαν ποτέ–– τον αναδιπλασιασμό τους, και μόνο θυμηδία προκαλούν με την αρχαΐζουσα, αποκριάτικη θαρρείς, μουτσούνα: δεν λέμε δηλαδή «μεμαραμένα» τα γιούλια κι οι βιόλες, «βεβαμμένα» κόκκινα μαλλιά, με «κεκομμένη» την ανάσα, ούτε «πεφοβισμένος» λέμε, ούτε «προσκεκολλημένος», ούτε «δεδικαιωμένος».

«Εξαίρεση», θα πω, αποτελεί κατά κάποιον τρόπο το εγκαταλειμμένος, όπως είχε επικρατήσει από παλιά, και τώρα, με τις λογιότερες τάσεις, ξαναφόρεσε τον αναδιπλασιασμό του, και κυκλοφορεί σαν εγκαταλελειμμένος.

Κάτι τέτοια βλέπει και ο κ. Λαζαρίδης, και θεωρεί ότι η ολοκλήρωση της στροφής προς τα πίσω φτάνει ώς την «εκλελεγμένη».

Κεκαραγκιοζωμένα πράματα…