Σοφίσματα έναντι στατιστικών, γ΄

(Εφημερίδα των συντακτών 18 Οκτ. 2014)

Σοφίσματα έναντι στατιστικών (γ΄)

(έργο της Ανν Γκέντες)

Καλά τα ’λεγε ο Κύριος με κάπα κεφαλαίο Σαρτζετάκης, πως είμαστε έθνος ανάδελφο, καθότι περιούσιο. Εξού και ο φθόνος αυτών που χάρη σ’ εμάς κατέβηκαν από τα δέντρα, όμως τους έχει μείνει το γινάτι. Έτσι, τι μπήξους μας ανεβάζουν, τι δείξους μας κατεβάζουν, και με στοιχεία υποτίθεται, στατιστικές, τι δυστυχισμένους λόγω κρίσης μας λένε, ενώ δεν βλέπουν ότι, αν τάχα δυστυχούσαμε, θα είχαμε ζωστεί τα φισεκλίκια, τώρα που η Πολιτεία χαρίστηκε στα φορολογικά στην Εκκλησία, τι θρησκόληπτους μας λένε, χωρίς τώρα να ακούν τι χριστοπαναγίες και καντήλια κατεβάζουμε ολημερίς. Και άλλα διάφορα. Που όλα τα αντικρούει ένας εξέχων διανοούμενος, ο Δημοσθένης Κούρτοβικ.

Είδαμε εκτενώς, σε δύο συνέχειες (α, β), για να σοβαρευτούμε, αν γίνεται, πόσο άτοπα είναι τα ανασκευαστικά επιχειρήματα του Δ.Κ. στα δύο αυτά θέματα. Ας τελειώσουμε με τα υπόλοιπα, γιατί υποτιμούμε πια τον εαυτό μας, πιο πολύ κι απ’ όσο υποτιμά τον εαυτό του ο Δ.Κ.

Ρατσισμός; Μπα, χαριτωμενιές!

Πρωτιά σε ρατσισμό και σε ξενοφοβία μας αποδίδουν στατιστικές και έρευνες διεθνών οργανισμών, πρωτιά τουλάχιστον σε ξενοφοβία ομολογούμε οι ίδιοι, με γιγάντια ποσοστά στην όποια δημοσκόπηση, ενώ τον ρατσισμό, κι αν τον αρνούμαστε θεωρητικά, μια χαρά τον εφαρμόζουμε στην πράξη.

Κι όμως, ο Δ.Κ., χωρίς να αντικρούσει το παραμικρό απ’ όσα καταγράφονται καθημερινά, ακόμα και σε καθεστωτικά έντυπα και μέσα, προτιμά και εδώ να ακολουθήσει τη φαντασμαγορική οδό των σοφισμάτων. Μπα, λέει, «πελώρια παρεξήγηση»! Μπροστά στα τόσα που σούρνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας, από τον χαρακτηρισμό «σκατοφάρα» ώς τους σαββοπουλικούς «Κωλοέλληνες», «τα επίθετα με τα οποία στολίζουμε τις άλλες φυλές είναι απλώς χαριτωμενιές»! «Όχι» συνεχίζει, «αυτό που φαίνεται σαν ρατσισμός είναι ένα υγιές πνεύμα ατομικής ανεξαρτησίας, που μας κάνει να περιφρονούμε κάθε είδους κοπάδιασμα και να θεωρούμε λαό μας μόνο το σόι μας…»

Λίγο ακόμα και θα πίστευα πως κάνει χιούμορ ο Δ.Κ. Όντως, από μιαν άλλη άποψη, αστεία πράματα, όταν έχουμε μπροστά μας, όχι καν ξένες στατιστικές, μα μετρημένες ψήφους, το εντυπωσιακό ποσοστό της Χρυσής Αυγής, που μάλιστα, προσοχή, αν δεν μεταφράζεται οπωσδήποτε σε νεοναζιστές και φασίστες, από την άλλη είναι ένα μικρό μόνο ποσοστό του συνόλου των ρατσιστών και των ξενόφοβων, που απλούστατα εκφράζονται και μέσα από τα «κλασικά» δεξιά κόμματα, αλλά και τα εν γένει προοδευτικά, σοσιαλιστικά και, ναι, δυστυχώς μα ναι, τα αριστερά!

Και έχει τόσο διαβρώσει ο ρατσισμός και η ξενοφοβία τον περίγυρό μας, που, με αφορμή λόγου χάρη την κατάληψη στην περίφημη Βίλα Αμαλία, να γράφει σοβαρός διανοούμενος για «το αβρό κορτάρισμα και το τρυφερό πασπάτεμα τρομαγμένων φοιτητριών από σεξουαλικά πεινασμένους μελαψούς μικροπωλητές, στο πλαίσιο της διαπολιτισμικής προσέγγισης». Υπογραφή: Δημοσθένης Κούρτοβικ (Τα Νέα 19.1.13).

Άλλη αντίληψη έχουμε, φαίνεται, με τον Δ.Κ. για βασικές έννοιες. Και για την πραγματικότητα, εννοείται.

Στην οποία, συναφώς, ο Δ.Κ. αμφισβητεί πως έχουμε το ισχυρότερο εκλογικά νεοναζιστικό κόμμα στην Ευρώπη –και κυρίως στην καθημερινή, εγκληματική του δράση, προσθέτω εγώ. «Σιγά τον ναζισμό της Χρυσής Αυγής!» καγχάζει ο Δ.Κ., παίρνοντας μέτρο σύγκρισης τον Χίτλερ, που στο Mein Kampf εξέθεσε, λέει, θαρραλέα τα ανθρωποκτόνα σχέδιά του, ενώ «οι δικοί μας χιτλερίσκοι κλαψουρίζουν ότι άδικα τους έκλεισαν στη στενή…»

Κλαψουρίζουν; Άρα δεν υπάρχουν…

Ομοφοβικοί; Αφού όλοι αμφί!

«Εδώ πια η παρεξήγηση ισοδυναμεί με πλήρη αντιστροφή της αλήθειας» εξανίσταται ο Δ.Κ.: είμαστε, λέει, ο λιγότερο ομοφοβικός λαός, για την ακρίβεια είμαστε ο πιο «ομοφιλικός», αφού όλο σίριαλ με γκέι γυρίζονται, και έπειτα ο Κώστας Ταχτσής, «άμεσος γνώστης του θέματος», έλεγε πως «στη μεγάλη τους πλειονότητα οι Έλληνες είναι αμφιφυλόφιλοι»· οπότε, συμπεραίνει τώρα ο Δ.Κ., «ποιος αμφιφυλόφιλος σοκάρεται από τους ομοφυλόφιλους;»

Πήγαμε μακριά, προσωπικά έχω μια έντονη αίσθηση γελοίου, να προσεγγίζουμε ανεκδοτολογικά και με σοφίσματα τέτοια θέματα, αν υπάρχει ακόμα σήμερα καταπίεση των ομοφυλόφιλων, με αναφορά στον Ταχτσή… Και ούτε σκέψη πως, ακόμα κι αν είναι έτσι, το έθνος των εν κρυπτώ, προφανώς, αμφιφυλόφιλων θα είναι στα φανερά, στη δημόσια πια ζωή και σε μια συντηρητική κοινωνία, οι πλέον αμείλικτοι διώκτες των ομοφυλόφιλων.

Μπα, θα συγχυστεί ο Δ.Κ. Γιατί, ακόμα και «αν [!] υπάρχει αντίσταση στο σύμφωνο συμβίωσης για γκέι και λεσβίες, είναι επειδή δεν θέλουν οι ενάντιοι να χάσει τη γλύκα του το κρυφό καμάρι τους με το να γίνει επίσημος θεσμός».

Λέτε να κάνει εντέλει όντως χιούμορ ο κ. Κούρτοβικ;