Γιάννης Η. Χάρης: Ρατσισμός για σχολική χρήση

(Εφημερίδα των συντακτών 20 Ιουν. 2015)

Ρατσισμός για σχολική χρήση

"Ξενόφερτα στοιχεία" που απεργάζονται την "εθνική αλλοτρίωσή" μας

«Εθνική αλλοτρίωση» μπορεί να είναι μία από τις συνέπειες της εγκατάστασης μεταναστών στη χώρα μας, όπως προτείνεται να γράφουν τα παιδιά μας στην έκθεση στο λύκειο.

Όχι μέσα από σχολικά εγχειρίδια, αλλά, χειρότερα από μιαν άποψη, μέσα από σχολικά βοηθήματα, όπως και τα περίφημα λυσάρια, που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα («βοηθήματα για αποκτήνωση» τα χαρακτήρισε φίλη εκπαιδευτικός) αλλά εύλογα αποτελούν τον καλύτερο σύντροφο του μαθητή, αυτόν που του δίνει έτοιμες ιδέες, τι να γράψει στην έκθεση, πώς να απαντήσει σε κάποια ερώτηση, πώς να λύσει μιαν άσκηση κ.ο.κ.

Κοινός νους τιτλοφορούνται τρεις ογκώδεις τόμοι για το μάθημα Έκφραση-Έκθεση (συγγραφείς Νίκος Καμαργιάρης και Αγγελική Σερπάνου, εκδόσεις Ελληνοεκδοτική), που στον 3ο τόμο (σ. 279) μαθαίνουν στον μαθητή τι να γράψει –και παράλληλα τι να σκεφτεί– για τα αρνητικά που έχει η εγκατάσταση μεταναστών και προσφύγων σε μια χώρα, σε μια εντυπωσιακή μάλιστα επίδειξη αντικειμενικότητας και ουδετερότητας, κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο εντέλει από τον απροκάλυπτα ρατσιστικό λόγο.

Με τους ξένους λοιπόν, κατά τα γνωστά εξάλλου στερεότυπα, έχουμε (οι υπογραμμίσεις, του κειμένου):

– «αύξηση της ανεργίας», αφού «προτιμώνται ως εργατικό δυναμικό»·

– «οικονομική ύφεση», αφού οι «παράνομοι μετανάστες» «οικειοποιούνται τα αγαθά που παρέχει η πολιτεία (π.χ. ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), χωρίς να πληρώνουν φόρους και εισφορές στο κράτος». Ώς εδώ, κατά τη μέθοδο «μια στο καρφί και μια στο πέταλο», ήμασταν στο καρφί· τώρα στο πέταλο: με τα παραπάνω προκαλείται

– «κοινωνική αστάθεια», καθώς «δημιουργείται ρατσιστικό κλίμα, διογκώνεται η μισαλλοδοξία και η εμπάθεια για τους ξένους, οξύνονται οι κοινωνικές διακρίσεις, διαταράσσεται η κοινωνική συνοχή, βάλλεται η συνεργασία [!] των ατόμων». Και αφού θωρακίστηκαν έτσι οι συγγραφείς απέναντι στην κατηγορία του ρατσισμού, ξαναρχίζουν να βαράνε στο καρφί: ιδού τώρα η συνέπεια όλων αυτών, η

– «διασάλευση της ασφάλειας», αφού εντείνονται «βία, εγκληματικότητα, εμπόριο ναρκωτικών - όπλων - λευκής σαρκός», και έτσι «εκλείπει το αίσθημα ασφάλειας στους γηγενείς»· οπότε έχουμε, στο πέταλο ξανά:

– «υπονόμευση της δημοκρατίας», καθώς «δημιουργούνται πιέσεις για αυταρχικές νομοθετικές ρυθμίσεις (π.χ. αιτήματα για απέλαση όλων των μεταναστών)» και «ευδοκιμούν εθνικιστικές θεωρίες και τακτικές», όπως η Χρυσή Αυγή και ο λεπενισμός, «οπότε απειλείται το κύρος [!] της δημοκρατίας και καταπατείται η ελευθερία των ανθρώπων»· και επιστροφή στο καρφί:

– «πολιτική αποσταθεροποίηση», καθώς ενδέχεται κάποια στιγμή «να προκύψουν νέα κόμματα ή ομάδες από τις μειονότητες»· και, ξανά στο πέταλο, έτσι γεννιέται η

– «ξενοφοβία», καθώς «οι πολίτες βιώνουν δυσάρεστα συναισθήματα, όπως την απειλή, το άγχος, την ανασφάλεια, το φόβο, τον πανικό που προκαλούνται από τη συνύπαρξη με άτομα άλλων εθνοτήτων…»· παράλληλα έχουμε, στο καρφί:

–«έξαρση των ασθενειών», αφού «οι μετανάστες, ορισμένες φορές, είναι φορείς μολυσματικών ασθενειών και επιδημιών…»

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, που λίγο ακόμα και οι συγγραφείς θα μας πουν πως ίσα ίσα παραδίδουν μάθημα αντιρατσισμού, φτάνουμε στην κορωνίδα των επιχειρημάτων, με την οποία ξεκίνησα εδώ: την «εθνική αλλοτρίωση»! Διότι: «ελλοχεύει ο κίνδυνος αλλοίωσης της εθνικής παράδοσης», το κοκορέτσι, υποθέτω, και ο τσάμικος, «ιδίως όταν δεν ενδυναμώνεται η εθνική συνείδηση έναντι των ξενόφερτων στοιχείων» (τώρα υπογράμμισα εγώ):

Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση λοιπόν, παρελάσεις και αρχαία, εννοείται, απ’ τα μικράτα μας, και κάτι ίσως σωθεί.

Συνέλληνες, γρηγορούμεν!

Σχολή Αδώνιδος

«Ουγκ-ουγκ-ούγκαλος» τιτλοφορεί πολιτικό κείμενό του στο Protagon ο Νίκος Δήμου (11.6.15), αποτίοντας φόρο τιμής στον νεότερο κι όμως δάσκαλό του Ηλία Κανέλλη, που έχει γνωματεύσει πως «ο όρος ουγκ είναι πολιτικός»!

Αλλιώς, δεν μπορώ να διανοηθώ πως άνθρωπος ευφυής και με παιδεία κάνει πολιτική ανάλυση με φτηνά λογοπαίγνια, που έχουν μάλιστα βάση το όνομα του άλλου: του Κατρούγκαλου, εν προκειμένω, όπως κάνουν πολλοί με το Βαρουφάκης-Μπαρουφάκης, ή την εμφάνιση: «ο φαλακρός τενόρος», όπως λέει πάλι για τον Βαρουφάκη ο Τ. Θεοδωρόπουλος, ακόμα και την ηλικία: «η απίθανη γιαγιάκα Τασία», όπως γράφει για την Τ. Χριστοδουλοπούλου ο Στέφανος Κασιμάτης…

Ακολούθησε ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός Θανάσης Βαλτινός (Νέα 13.6.15), αυτός τώρα με ερμηνείες που τις δίνει, λέει, η γλώσσα, κι έτσι προσέφυγε στην τουρκική, όπου Λαφαζάνης σημαίνει «ανόητα φλύαρος»: έτσι τον εξουδετέρωσε ο κ. ακαδημαϊκός τον πολιτικό του αντίπαλο και τους ομοίους του, κάτι «ασιατικές [!] ανέραστες φυσιογνωμίες», που «βαττολογούν ακατάπαυστα, πληγώνοντας τον Έλληνα λόγο»!

Έκανε σχολή λοιπόν ο Άδωνης, όταν εμπλούτιζε το ιδεολογικό του οπλοστάσιο, με ερμηνεύματα εκ της αρχαίας ελληνικής αυτός, διαλαλώντας ότι δεξιός ίσον ευοίωνος και αριστερός ο δυσοίωνος, ο «μίζερος, γκρινιάρης, κατσούφης, μουρτζούφλης, καψερός…»

Μάλλον να το ξανασκεφτώ. Μπορεί να μην είναι πολιτικός όρος το ουγκ, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ανθρωπολογικός προσδιορισμός. Διανοουμένων ιδίως.