Γιατί ο Θεός επιτρέπει να πεθαίνουν τόσο νέοι άνθρωποι, η Λιάνα με το τσιγάρο της, κι ο Παπαθεμελής με τον Λιακόπουλό μας

αναδημοσίευση από την Πανδώρα, με το συμπάθιο, του Βήματος, 8.7.07

«-Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει να πεθαίνουν τόσο νέοι άνθρωποι;

-Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον παίρνει στην καλύτερη στιγμή της ζωής του, με έναν ειδικό τρόπο για να σώση την ψυχή του. Εάν δει ότι κάποιος θα γίνη καλύτερος, τον αφήνει να ζήση. Εάν δει όμως ότι θα γίνη χειρότερος, τον παίρνει για να σώση. Μερικούς πάλι, που έχουν αμαρτωλή ζωή, αλλά έχουν τη διάθεση να κάνουν το καλό, τους παίρνει κοντά Του, πριν προλάβουν να το κάνουν, επειδή ξέρει ότι θα έκαναν το καλό μόλις τους δινόταν η ευκαιρία. Είναι δηλαδή σαν να τους λέει: "Μην κουράζεσθε· αρκεί η καλή διάθεση που έχετε". Αλλον, επειδή είναι πολύ καλός, τον διαλέγει και τον παίρνει κοντά Του, γιατί ο παράδεισος χρειάζεται μπουμπούκια. Φυσικά, οι γονείς και οι συγγενείς είναι λίγο δύσκολο να το καταλάβουν αυτό. Βλέπεις, πεθαίνει ένα παιδάκι, το παίρνει αγγελούδι ο Χριστός και κλαίνε και οδύρονται οι γονείς, ενώ έπρεπε να χαίρονται. Γιατί πού ξέρουν τι θα γινόταν, αν μεγάλωνε; Θα μπορούσε άραγε να σωθή; [...]

»Αλλά και τους γονείς βοηθάει ο θάνατος των παιδιών. Πρέπει να ξέρουν ότι από εκείνη τη στιγμή έχουν έναν πρεσβευτή στον Παράδεισο. Οταν πεθάνουν, θα 'ρθουν τα παιδιά τους με τα εξαπτέρυγα στην πόρτα του Παραδείσου να υποδεχθούν την ψυχή τους. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό! Στα παιδάκια πάλι που ταλαιπωρήθηκαν εδώ από αρρώστιες ή από κάποια αναπηρία ο Χριστός θα πει: "Ελάτε στον Παράδεισο και διαλέξτε το καλύτερο μέρος". Και τότε εκείνα θα Του πουν: "Ωραία είναι εδώ, Χριστέ μας, αλλά θέλουμε και τη μανούλα μας κοντά μας". Και ο Χριστός θα τα ακούση και θα σώση με κάποιον τρόπο και την μητέρα».

Το φαιδρό αυτό πλην ανατριχιαστικό, απόσπασμα από αυτά τα φυλλάδια που μοιράζονται στις εκκλησίες, το αντιγράφω από την κυριακάτικη σελίδα της Πανδώρας του Βήματος (8/7).

Οφείλω να πω εδώ ότι συχνά βρίσκω ανεπίτρεπτα ισοπεδωτικό το χιούμορ της Πανδώρας, που διαπνέεται λ.χ. από πρετεντερισμό και από όλη αυτή την οίηση απέναντι στους "μικρούς", της Αριστεράς εννοείται, αν όχι απέναντι σε όλη την Αριστερά. Δεν μπορώ να αρνηθώ παραταύτα το χιούμορ της, καθώς και ότι ξετρυπώνει και μας χαρίζει διάφορα, όπως το παραπάνω.


* * *

Στο ίδιο φύλλο αναφέρεται στην ασυλία που παρέχεται αποκλειστικά στη Λιάνα Κανέλλη να εμφανίζεται (=να ξημεροβραδιάζεται) στα τηλεπαράθυρα καπνίζοντας αρειμανίως. Και σχολιάζει ότι πάντως:

"η εικόνα της συνεχώς με ένα τσιγάρο στο χέρι είναι προσφορά κοινωνικής υπηρεσίας. Σκεφθείτε μόνο σε πόσους τηλεθεατές η εικόνα αυτή προκαλεί αυτομάτως αποστροφή για το κάπνισμα!..."

[εδώ και δυο αφελείς απορίες δικές μου: καπνίζει και στη Βουλή η Κανέλλη; και για την εμφάνισή της αυτή στην τηλεόραση έχει άραγε λόγο το ΕΣΡ; --κι ενώ δε μου φεύγει από το νου τη στιγμή αυτή που γράφω, όπως και κάθε φορά που βλέπω τη Λιάνα-μοσχόμαγκα-φουγάρο, ο στίχος του Μπρεχτ, με την εξαίσια Μελίνα: "Μη μου φυσάς τον καπνό στα μούτρα, σκυλί!"]

* * *

Και πάντα από το ίδιο φύλλο η σπαρταριστή πληροφορία ότι ο Λιακόπουλος στηρίζει Παπαθεμελή, επειδή ο Παπαθεμελής "έχει προλογίσει και το πρόσφατο έργο τού εν λόγω κυρίου..."

Αυτά επειδή ο Παπαθεμελής, παρότι θεούσος και υπερπατριώτης εθνικιστής, θεωρείται "σοβαρός"...

Και πού να δούμε πόσο καλύτερος ακόμα θα γίνει, αφού τον αφήνει ο θεός να ζήσει [όπως μας είπε η σοφία τού Γέροντα παραπάνω], να ζήσει να μας φωτίζει και να μας οδηγεί!