Η Ιστορία και οι ιστορίες, κοινώς παραμύθια
Τα Νέα, 21 Ιουλίου 2007
«Η πατρίς μας είναι ασυγκρίτως γλυκυτέρα και από τα πουγκία σου, και από τους ευτυχείς τόπους τους οποίους υπόσχεσαι να μας δώσεις. Όθεν, ματαίως κοπιάζεις, επειδή η ελευθερία μας δεν πωλείται, ούτ’ αγοράζεται σχεδόν με όλους τους θησαυρούς της γης, παρά με το αίμα και θάνατον έως του τελευταίου Σουλιώτου.»
Μωρέ τι πατριδολογικά είν’ αυτά; Και ποια εθνικιστική Ιστορία άραγε τα αναχαράζει, του Λιακόπουλου ή του Άδωνη Γεωργιάδη; Ή μήπως φιγουράρουν προμετωπίδα στου Καραμπελιά το περιοδικό; Ή τάχα στης Κανέλλη; Στη Φωνή Κυρίου ίσως, ή στην Τόλμη της Αρχιεπισκοπής;
διαβάστε τη συνέχεια...
Όχι: σελίδα 33 στην περιλάλητη Ιστορία της Στ΄ δημοτικού, αυτήν ντε που χρηματοδοτήθηκε από ξένα κέντρα, με στόχο να αφελληνίσει τα ελληνόπουλα, να αποεθνικοποιήσει την Ιστορία, να μας σούρει σιδηροδέσμιους στα σκοτεινά αμπάρια της παγκοσμιοποίησης, ένθα απέδρα πάσα εθνική συνείδησις. Στην «Ιστορία της Ρεπούση», όπως χλευαστικά αναφέρεται, αυτήν που στο προκείμενο εξωραΐζει την οθωμανική κατοχή, και απλώς σαν εξαίρεση μας δείχνει τη διαστροφή κάποιων να θέλουν, άγνωστο γιατί, να πεθάνουν.
Το κείμενο με το οποίο ξεκίνησα (η ιδέα κλεμμένη από άρθρο της καθηγήτριας της ιστορίας Χριστίνας Κουλούρη, Βήμα 7.1.07) είναι η επιστολή των Σουλιωτών προς τον Αλή πασά, με τη μεγαλειώδη, συγκλονιστική υπογραφή: Όλοι οι Σουλιώτες μικροί και μεγάλοι. Και είναι ένα από τα κείμενα-μαρτυρίες που δίνονται σε κάθε ενότητα, έπειτα από ένα σύντομο αφηγηματικό κείμενο, σαν υλικό προς εργασία, ερέθισμα για σκέψη, αφορμή για συζήτηση, με τον καθοδηγητικό ρόλο του δασκάλου –ό,τι δηλαδή απουσίαζε εντελώς από τα παλιά, καλά μας βιβλία, προαγωγούς (διόλου τυχαία!) απομνημόνευσης και μόνο.
Η συγκεκριμένη ενότητα λοιπόν (για να πάρει ο αναγνώστης μια ιδέα για το βιβλίο που τόσο συζητήθηκε και συζητιέται από ανθρώπους που στη μεγάλη τους πλειονότητα δεν το ’χουν καν ανοίξει) τιτλοφορείται «Οι μορφές αντίστασης», και αρχίζει ως εξής:
«Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, πολλές είναι οι μορφές αντίστασης ενάντια στους Οθωμανούς κατακτητές. Οι Ρωμιοί αντιστέκονται στους Οθωμανούς διατηρώντας τις μνήμες, τη γλώσσα και τη θρησκεία τους.
»Στις ένοπλες μορφές αντίστασης περιλαμβάνονται εξεγέρσεις...» κτλ.
Φτάνει τόσο, νομίζω, για τον καλόπιστο αναγνώστη, που μπορεί τώρα να αντιπαραβάλει αυτές τις τέσσερις μόλις γραμμές με όσα έχει διαβάσει από τους ασύστολα αδιάβαστους επικριτές του βιβλίου. Και φερειπείν να τους ρωτήσει: αν το βιβλίο λέει, όπως λένε, πως οι Έλληνες καλοπέρναγαν με τους Οθωμανούς, γιατί τότε αντιστέκονταν, και με «πολλές μορφές»; Και σαν τι λέξεις τάχα είναι αυτές, αντίθετες με την politically correct, ήτοι την «αφυδατωμένη» γραμμή συγγραφής του βιβλίου: αντίσταση, κατακτητές, αντιστέκονται, εξεγέρσεις; Και να διατηρούνε αποπάνω οι Έλληνες και μνήμες και γλώσσα και θρησκεία; Και να το τονίζουν τώρα αυτοί, οι συγγραφείς δηλαδή του βιβλίου, που «πληρώθηκαν αδρά» για να εξαλείψουν ακριβώς μνήμες και γλώσσα και θρησκεία;
Σύγχυση του βιβλίου είναι αυτή ή σύγχυση των επικριτών του; Και αν το δεύτερο, σύγχυση απλώς, ή μεθοδευμένη διαστρέβλωση, κοινώς, κοινότατα: μάχη πολιτική, και πρωτίστως, εννοείται, ιδεολογική;
Πίσω όμως στο βιβλίο: Η ενότητα ανοίγει με το σύντομο, όπως είπα, αφηγηματικό κείμενο (στοιχείο –η συντομία εννοώ– που γενικότερα χαρακτηρίστηκε αδυναμία του βιβλίου, αλλά προφανώς δεν εστιάστηκε εδώ η κριτική που μας απασχολεί) και ακολουθεί σύντομο γλωσσάριο και σύντομος χρονολογικός πίνακας· η συνέχεια στην αντικριστή σελίδα χαρακτηρίζεται «…μαθητεία στην ιστορία», και εδώ αρχίζει το μεγάλο έργο του δασκάλου και η πορεία του μαθητή για την κατάκτηση και όχι την απομνημόνευση της γνώσης, με ερεθίσματα πλήθος μαρτυρίες, εικονογραφικές και κειμενικές.
Στη συγκεκριμένη πάντα ενότητα, κάτω από τον τίτλο «Επαναστατικές ενέργειες - κινήματα» εικονίζεται η «Πολιορκία της Κορώνης από το ρώσικο στόλο, το 1770» από λιθογραφία του 1822, και δίπλα υπάρχει σχετικό απόσπασμα από την ιστορία του Ν. Σβορώνου· και ακολουθούν δύο ερωτήσεις, αφορμή, όπως είπα, για συζήτηση, από τις πλέον ενδεδειγμένες μεθόδους για αφομοίωση της πληροφορίας, και προπάντων παρακίνηση για σκέψη κτλ. Στο δεύτερο μισό της σελίδας τυπώνεται η «Επιστολή των Σουλιωτών προς τον Αλή πασά», που είδαμε παραπάνω, και δίπλα υπάρχει ο πίνακας του Ντενεβίλ «Σουλιώτισσες σε μάχη εναντίον των στρατευμάτων του Αλή πασά»· και ακολουθούν και εδώ οι σχετικές ερωτήσεις:
«Πώς απαντούν οι Σουλιώτες στην προσπάθεια του Αλή πασά να τους υποδουλώσει;» και «Ποιοι αντιστέκονται στον Αλή πασά και με ποιο τρόπο;»
Ο αναγνώστης τώρα ξέρει. Πολύ περισσότερο όταν έχει στο νου του αυτό που δεν έχουν ή σκόπιμα παρασιωπούν οι άλλοι, πως το βιβλίο απευθύνεται σε εντεκάχρονα παιδιά.
Πάμε τώρα στα Μικρασιατικά, με τον περίφημο, εμβληματικό, κατά τη λέξη του συρμού, «συνωστισμό». Και εδώ σημασία πια έχει μια ματιά στο ίδιο το βιβλίο, έπειτα από την προηγούμενη επιφυλλίδα, όπου στάθηκα σε δύο βασικούς άξονες-ενστάσεις στην όλη συζήτηση:
(α) τι είναι η Ιστορία και πώς την πραγματεύεται κανείς, και πιο συγκεκριμένα τι μπορεί και τι πρέπει να διδάσκεται σε σχολικό εγχειρίδιο, και μάλιστα του δημοτικού, οπότε η καθαυτό επιστημονική προσέγγιση της Ιστορίας συγχέεται με τη διδακτική και την παιδαγωγική πράξη!
(β) αν παραταύτα θα ’πρεπε να λέμε «όλη την αλήθεια», ακόμα και σε 11χρονα παιδιά, τότε το επίδικο βιβλίο όφειλε να καταγράψει στην αιτιακή τους αλληλουχία πρώτα την εισβολή των ελληνικών στρατευμάτων, με όλες τις απίστευτες αγριότητες που διέπραξαν, και έπειτα τη θηριωδέστερη απάντηση των Τούρκων.
Ξανανοίγουμε λοιπόν το βιβλίο: Έξι σελίδες, με πρώτη την ενότητα «Μικρασία: εκστρατεία και καταστροφή», όπου και η φράση πως «χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα». Μόνη της η φράση; Βεβαίως όχι. Μέσα σε έξι σελίδες, όπως είπα, με κείμενα-μαρτυρίες και φωτογραφικό υλικό.
Χαρακτηριστικό εδώ, αν και άσχετο με το συνωστισμό: στα κείμενα περιλαμβάνεται απόσπασμα από το διάγγελμα του Βενιζέλου προς το λαό της Σμύρνης ότι «Το πλήρωμα του χρόνου ήλθεν. Η Ελλάς εκλήθη υπό του Συμβουλίου της Ειρήνης να καταλάβη την Σμύρνην, ίνα ασφαλίση την τάξιν. [...] διότι [...] είναι αποφασισμένη η ένωσις της Σμύρνης μετά της Ελλάδος…»: όπου δηλαδή το «αντεθνικά ουδέτερο» εγχειρίδιο «στηρίζει», θα πω τώρα εγώ, την επίσημη κρατική πολιτική, την επίσημη, εθνική Ιστορία!
Και φωτογραφικό υλικό: μεταξύ άλλων τον Σμύρνης Χρυσόστομο να ευλογεί τους Έλληνες στρατιώτες, αλλά κυρίως τη Σμύρνη στις φλόγες, το λιμάνι να βουλιάζει από κόσμο, λεζάντα:
«Μετά την είσοδο των τουρκικών στρατευμάτων στη Σμύρνη, οι Έλληνες της περιοχής προσπαθούν με κάθε τρόπο να φύγουν…», και ερώτηση-θέμα προς εργασία:
«Περιγράφω την κατάσταση που επικρατεί στο λιμάνι της Σμύρνης μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή» (σ. 103).
Σαν τι καλούνται να απαντήσουν τώρα οι εντεκάχρονοι μαθητές, τι τους υποβάλλει η ίδια η ερώτηση, έπειτα από αυτό που τόσο παραστατικά τους δείχνει η φωτογραφία, ακόμα κι αν δεν υπάρχει δάσκαλος μέσα στην τάξη;
Πάντως, και επειδή, λέω, τα παιδιά έχουν μπροστά τους το βιβλίο, βλέπουν δηλαδή και διαβάζουν, αντίθετα απ’ τους άλλους, είναι απολύτως σίγουρο πως δε θ’ απαντήσουν με κανένα από αυτά τα ευφυολογήματα, στα οποία διαγωνίστηκαν με τόσο ζήλο οι πατεράδες τους όλο αυτό το διάστημα.
Τα μεγάλα παιδία παίζει
Είναι φαιδρό αλλά και λυπηρό, πως τόνοι φαιά ουσία καταναλώθηκαν, ποιος θα σκαρώσει το καλύτερο αστείο, σαν σε εκδρομές γυμνασιόπαιδων, ποιος θα σκαρώσει το καλύτερο παράδειγμα με το επικατάρατο ρήμα συνωστίζομαι:
«Ρε παπάρες πασόκοι, ο “συνωστισμός στα παράλια της Σμύρνης” είναι ο ίδιος με το “συνωστισμό” στην Ομόνοια όταν η Εθνική πήρε το Euro;» διαβάζω σχόλιο σε κάποιο μπλογκ στο ίντερνετ, κι ας κλείσω για την ώρα μ’ αυτό, επειδή δείχνει και τη… λαϊκή συμμετοχή, τη λαϊκή αυτενέργεια, το εύρος της αντίδρασης στα «ξένα κέντρα αποφάσεων που χρηματοδοτούν την εκστρατεία αφελληνισμού, αποεθνικοποίησης…» κτλ.
Ποια Ιστορία δηλαδή; Παραμύθια για λαϊκή κατανάλωση, παραμύθια όμως ερήμην πια και της τρέχουσας ιστορίας, της καθημερινής πραγματικότητας, εν προκειμένω του βιβλίου. Παραμύθια διανθισμένα με αστειάκια. Αλλά και πώς αλλιώς; Αφού
«Την Ιστορία δεν τη μαθαίνουμε απ’ τα βιβλία. Την ιστορία τη μαθαίνουμε απ’ τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας»! (Λάκης Λαζόπουλος)
Ή, με άλλα λόγια: «Το κρυφό σχολειό υπήρξε διότι όλοι εμείς μάθαμε στα σχολειά μας ότι υπήρξε. Και τώρα, τι θα γίνει, θα πετάξουμε όλα αυτά που μάθαμε, ακόμη κι αν είναι ψέματα;» (Ν. Κακαουνάκης)
19 σχόλια:
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα άρθρο του Αντώνη Λιάκου, που δυστυχώς έπεσα πάνω του κατόπιν εορτής: http://www.ppol.gr/fullarticle.php?id=3318
Εξαιρετικά τα σχόλιά σας για το επίμαχο ζήτημα. Είμαι δάσκαλος, τη χρονιά που πέρασε στην Στ΄ τάξη, και πραγματικά με ενόχλησε φοβερά αυτή η επιλεκτική έκθεση λημμάτων του εγχειριδίου μας, χωρίς παρουσίαση της συνολικής εικόνας ενοτήτων ή κεφαλαίων. Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω ότι μια καλύτερη άποψη γι' αυτό που καταθέτει η συγκεκριμένη-όπως και κάθε άλλη- συντακτική ομάδα, μπορεί κανείς να αποκτήσει εφόσον μελετήσει τόσο το εγχειρίδιο και το τετράδιο εργασιών, όσο και το εξαιρετικό βιβλίο του δασκάλου (κατά τη γνώμη μου, μακράν το καλύτερο βιβλίο δασκάλου όλων των μαθημάτων της Στ΄ δημοτικού).
Συγχαρητήρια για τη στήλη σας.
Στράτος Γκόγκολας
Δάσκαλος
Αχ, κύριε Χάρη, πάλι φωτιές μας ανάβετε καλοκαιριάτικα!
Θα συμφωνήσω ότι το βιβλίο ούτε αντεθνικό είναι ούτε έχει σκοπό του τον αφελληνισμό των μαθητών. Θα προχωρούσα μάλιστα και παραπέρα λέγοντας ότι τη δουλειά του ως βιβλίο ιστορίας που διδάσκεται σε μελλοντικούς πολίτες ενός εθνικού κράτους μια χαρά την κάνει, αφού αφήνει άθικτους τους περισσότερους εθνικούς μύθους/εθνικά ιδεολογήματα που προϋπήρχαν στα σχολικά βιβλία (όχι βέβαια οι αστειότητες περί κρυφού σχολειού -αυτά είχαν απαλειφθεί ήδη είκοσι χρόνια πριν όταν εγώ πήγαινα στο Δημοτικό- αλλά βαθύτεροι μύθοι που σκοπεύουν να δημιουργήσουν έναν συμπαγή εθνικό ιστό).
Στο κείμενό σας υπογραμμίζονται δύο δεδομένα:
α) Ότι η εκ δεξιών (και παραπέρα) κριτική που του ασκήθηκε είναι αστήρικτη, άδικη, επιλεκτική.
β) Ότι τα παλιότερα βιβλία -τουλάχιστον σε επίπεδο μορφής και διδακτικών "τρόπων"- ήταν κακά.
Ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο δεδομένο όμως δεν αποδεικνύουν ότι το νέο βιβλίο είναι "καλό". Υπάρχουν και άλλες κριτικές αποτιμήσεις του βιβλίου από τελείως άλλη σκοπιά που είναι πολύ πιο εύστοχες και δύσκολα μπορούν να αμφισβητηθούν στο σύνολό τους και επιπλέον το ότι είναι διαφορετικό από τα παλιά δεν το καθιστά αυτομάτως καλύτερο.
Όπως ακριβώς το λέτε, πρέπει να στραφούμε στο ίδιο το βιβλίο. Εσείς όντως το κάνετε. Αφού όμως με τόση άνεση κατατροπώνετε με τη βοήθεια του βιβλίου, τι θα λέγατε για την πρώτη παράγραφο της δεύτερης κιόλας σελίδας "Το 14ο αιώνα ξεκινά από την Ιταλία η καλλιτεχνική και πνευματική κίνηση, που ο-
νομάζεται Αναγέννηση, και μέχρι το 16ο αιώνα εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Μέσα σε μια ατμόσφαιρα χαράς οι άνθρωποι δημιουργούν σπουδαία έργα ζωγραφικής,
γλυπτικής, αρχιτεκτονικής και λογοτεχνίας."; "Ατμόσφαιρα χαράς"; "οι άνθρωποι";
Ή, αν κάποιος ήθελε να το τραβήξει από τα μαλλιά, θα έλεγε ότι η επιστολή των Σουλιωτών απευθύνεται σε έναν σφετεριστή της εξουσίας του Σουλτάνου, ενώ ο ίδιος ο Σουλτάνος δεν έδινε δικαίωμα για τέτοιου είδους επιστολές αφού, σύμφωνα με μια άλλη πηγή (σελ. 19), "«Οι σουλτάνοι συνηθίζουν, όταν κατακτούν ένα βασίλειο ή μια επαρχία να διατηρούν θαυμαστή
τάξη. Δημεύουν τις περιουσίες της εκκλησίας και των πολεμιστών που έπεσαν στη μάχη και φυσικά όλα τα αγαθά του ηττημένου ηγεμόνα. Όσο για το λαό, αφήνεται να ζει σύμφωνα με τα ήθη
και τα έθιμά του. Διατηρεί τα αγαθά του και έχει θρησκευτική ελευθερία.» (Γάλλος πρεσβευτής στην Κων/πολη)
Το βιβλίο είναι πρόχειρο και, κυρίως, φλώρικο. Ας παραδεχθούμε αυτά μόνο όλοι και ας βοηθήσουμε να γίνει καλύτερο. Όλα τα άλλα είναι όντως παραμύθια...
Ειλικρινά, κ. Χάρη, νοιώθω βαθιά υποχρέωση να σας ευχαριστήσω για την διασκέδαση και την ευωχία που προσφέρετε τόσο σε σε μένα όσο και σε πολλούς άλλους συμπολίτες μας κάθε δεύτερο Σάββατο μέσα από τη στήλη σας!Ενώ είστε τόσο μα τόσο χαμένος και κλεισμένος στον αριστερο-παλαιοκομμουνιστικό-νεοπροοδευτικό (ούτε και εσείς ακριβώς ξέρετε) κόσμο σας, την ίδια στιγμή πιστεύετε πραγματικά ότι εκφράζετε μια αντικειμενική και έγκυρη γνώμη!Τι πιο φαιδρό και γελοίο μπορεί να διαβάσει κανείς από ένα τέτοιο άρθρο το οποίο την ίδια στιγμή που καταδικάζει μια ιδεολογία με τα κριτήρια μιας άλλης ιδεολογίας, πάει να το παίξει "αντικειμενικό";;Μα καλά, κύριέ μου, χάσατε για χάρη της Ιεράς σας Αριστεράς (μικρή η χάρη της...) κάθε ίχνος κοινής λογικής;Και νομίζετε ότι επειδή εσείς είστε ένας τόσο τυφλωμένος μουτζαχεντιν της ιδεολογίας σας,οι αναγνώστες των Νέων ανέχονται να βλέπουν τη νοημοσύνη τους να υποτιμάται; Ποιός παίρνει στα σόβαρα πλέον τα μεροληπτικά και ιδεολογικά παραληρήματα ενός παλιού αριστερού ο οποίος με γαιδουρινή επιμονή επιμένει να πιστεύει ότι το δικό του δόγμα είναι η μόνη αλήθεια στον κόσμο;Το ακόμα πιο αστείο είναι ότι ενώ ασπάζεστε και εσείς ότι "όλα είναι ιδεολογία" (=υποκειμενικότητα και μεροληψία), τη δική σας ιδεολογία την παρουσιάζετε σαν κάτι το Απόλυτα αντικειμενικό και έγκυρο! Σταματώ όμως γιατί με έχει πονέσει η κοιλιά μου από τα γέλια......
’Σύγχυση του βιβλίου είναι αυτή ή σύγχυση των επικριτών του;’
Για το πρώτο δεν ξέρω αλλά για το δεύτερο είμαι σίγουρος. Ας αποφασίσουν επιτέλους τι είναι η κ. Ρεπόυση: πράκτορας των κέντρων αποφάσεων; Εκσυχρονίστρια; Ή ακρό-αριστερή χωρίς έθνος και πατρίδα.
Ευστράτιε, ευχαριστώ: χαίρομαι όταν η εμπειρία επιβεβαιώνει τα δικά μας θεωρητικά και κατανάγκην αφαιρετικά σχήματα
Φίλε gazaka, μην τρελαίνεσαι, καλοκαιριάτικα –άλλωστε είχα την εντύπωση κι από το προηγούμενο πως δε διαφωνούμε επί της ουσίας. Και η ουσία δεν είναι το βιβλίο.
Από αυτή την άποψη ανακαλώ, και θα ’λεγα πως πρέπει εντέλει να τρελαίνεσαι, γιατί το βιβλίο θα αποσυρθεί όχι για τους «αναγεννησιακούς ανθρώπους» ή τις όποιες άλλες αμαρτίες του, παρά για το «συνωστισμό» και τα συναφή, αυτά που έθεσαν οι διάφοροι που ήδη κατονόμασα, και με τους οποίους μας χωρίζει άβυσσος. Στον «συνωστισμό» λοιπόν εστίασα αποκλειστικά και στην ανάλογη «συζήτηση».
Αλλιώς, θα έφτανα να πω, κι ας μη φανεί προκλητικό, πως το βιβλίο γενικότερα μου είναι εντέλει αδιάφορο: όσο κακό ή «πρόχειρο» ή «φλώρικο» (!) κι ανίσως είναι, ούτε το πρώτο θα ’ναι ούτε το τελευταίο (παρεμπιπτόντως και μόνο: έχεις δίκιο, το ότι είναι καλύτερο δεν το κάνει «καλό», αλλά από πότε δεν εκτιμούμε έστω το καλύτερο;). Αλλά πάντως αυτό δε θα το συζητήσω επ’ ουδενί με τον Χριστόδουλο, τον Άδωνη, τον παπα-Τσάκαλο και τον Στάθη. Ακόμα περισσότερο –κι εδώ είναι η πολύ λεπτή διαφορά– δε θα το συζητήσω καν με τους δικούς μου την ώρα που το συζητούν, όπως το συζητούν, ο Χριστόδουλος, ο Άδωνης, ο παπα-Τσάκαλος κι ο Στάθης.
φίλε ioannisk, μα εννοείται πως είναι όλα αυτά μαζί, η Ρεπούση εννοώ, μας τα τεκμηρίωσαν όλα όλοι :-) (Μόνο ο Κακαουνάκης, δε μας είπε ακόμα αν τελικά "του κουνιόταν" του Σημίτη, κι έτσι της ανάθεσε τη συγγραφή του βιβλίου)
Εάν επιτρέπετε, αγενέστατε κ. Χάρη, αφού απαντήσατε σ' όλους τους άλλους εκτός απ' τον Ανώνυμο που σας κατατρόπωσε, θα απαντήσω εγώ, κυρίως με ένα μεγάλο Ευχαριστώ:
Επειδή το γέλιο είναι μεταδοτικό, φίλε μου Ανώνυμε, γέλασα κι εγώ τόσο πολύ, μα τόσο πολύ, που όχι μόνο με πόνεσε η κοιλιά μου, όπως εσένα, αλλά στο τέλος τόσο πολύ ανακατώθηκα που ξέρασα... έκανα εμετό με την απύθμενη βλακεία των ανθρώπων και την τέτοια πλήρη συγχιση έχουν στο μυαλό τους. Αλλά προς τι να μαζοχίζεστε κάθε Σάββατο με τον κ. Χάρη, ω Ανώνυμε, αφού το Σάββατο κανονικά είναι ημέρα περισυλλογής, γιατί σας περιμένει την επομένη στην εκκλησία ο (κάθε) Χριστόδουλος να σας μορφώσει! Και έτσι όπως δακρίζει κάθε τόσο ο ίδιος, να σας μάθει κι εσάς να κλαίτε με την κατάντια του έθνους μας, της πατρίδος μας και της θρησκείας μας, αντί να κάθεστε να χασκογελάτε με νεοπαλαιοκουμουνιστές σαν τον Χάρη!
Η επίσημη ιστορία γραφεται παντοτε απο αυτους που εχουν και ελεγχουν την εξουσια.
Μεχρι σημερα ολα τα σχολικα βιβλια τουλαχιστον της ιστοριας,της λογοτεχνιας,κλπ εγραφοντο στα μετρα της κοινωνικης ταξης που κυβερνουσε.
Απεκρυπταν γεγονοτα που σημαδεψαν την ζωη του ελληνικου λαου και ταυτοχρονα υπερτονιζαν γεγονοτα που τους τονωναν την κυριαρχια της.
Η επιστημονικη αντικειμενικοτητα της ιστοριας εχει να κανει με την διασταυρωση πηγων που αναφερονται στα γεγονοτα και οχι στις αποψεις των πηγων που εν πολλοις ειναι υποκειμενικης ερμηνειας.
Το περιλαλητο βιβλιο της ρεπουση περα απο την συνωστιστισμικη αντιμετωπιση η την υποβαθμιση γεγονοτων που εχουν ονοματοθετηθει συγκεκριμενα στην συνειδηση του λαου παρουσιαζει δυο μειονεκτηματα.
1.Δεν αποτελει επιστημονικη ερευνητικη εργασια η οποια να παρουσιαζει ιστορικα στοιχεια νεα αλλα προσπαθει με χρηση υποκειμενικων αποψεων περιγραφης των γεγονοτων και λεξεων αδοκιμου κατασκευης να ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕΙ ΜΕΘΟΔΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ η οποια να μην διδει μια σφαιρικη ιστορικη συνειδηση στον μαθητη αλλα να υποβιβαζει την ιστορια σε συζητηση καφενειακου επιπεδου.
και
2.Ειναι κατασκευασμενη οχι με ιστορικες προδιαγραφες ερευνης αλλα με προδιαγραφες ξενων κεντρων τα οποια οφελουνται πολλαπλως με την διδαχη στους μαθητες προδιαγεγραμμενης ιστοριας διοτι υπολογιζουν να δημιουργησουν γενιες οι οποιες να αγνοουν την προελευση τους η να την μαθαινουν διαστρεβλωμενη ωστε το τελικο αποτελεσμα να ειναι η αποδοχη των γενικευμενων νοηματων και αποψεων των ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΩΝ.
Καποιοι λοιπον εχουν κινητρο και ωφελουνται.
Κύριε Χάρη, είπα ότι μας ανάβετε φωτιές καλοκαιριάτικα για δυο λόγους: ο ένας είναι ότι τα θέματα που έχουν προκύψει με αφορμή αυτό το βιβλίο αλλά και ο τρόπος με τον οποίο καταπιάνεστε μαζί του με ιντριγκάρουν ιδιαίτερα και μπαίνω πάντα στον πειρασμό να σχολιάσω με σεντονιάδα, και ο άλλος λόγος είναι γιατί φανταζόμουν μερικά από τα σχόλια που ακολούθησαν.
Μια παρατήρηση: λέτε ότι θα πρέπει να τρελαίνομαι που ένα "λάθος" (κατ' εμέ τουλάχιστον) βιβλίο θα αποσυρθεί (αν αποσυρθεί) για τους λάθος λόγους. Σωστό. Δεν είναι κάτι που θα μου άρεσε. Δεν θα έπρεπε όμως να τρελαίνομαι που πολλοί αριστεροί και προοδευτικοί πνευματικοί άνθρωποι υποστηρίζουν ένα "λάθος" βιβλίο για σωστούς έστω λόγους;
Για να περάσουμε στα του "συνωστισμού" θα ήθελα να σας κάνω καλόπιστα την εξής ερώτηση: αν κατά τη συγγραφή του βιβλίου ερχόταν η συγγραφική ομάδα σε σας και σας ζητούσε να το διαβάσατε όλο ή έστω το επίμαχο κεφάλαιο και να πείτε τις παρατηρήσεις σας, τι θα λέγατε; "Όλα είναι μια χαρά"; Τι θέλω να πω; Έχω την αίσθηση πώς σε σημεία κραυγαλέα όπου θα μπορούσε να αναμένει κανείς ακόμα και ακραίες αντιδράσεις μπορεί να ισχύουν δύο εκδοχές: α) η συγγραφική ομάδα τα πήρε όντως αψήφιστα και πραγματικά δεν πρόσεξε όπως όφειλε τη διατύπωση ή την αποσιώπηση ή την τήρηση ίσων αποστάσεων ή όπως αλλιώς θέλετε να το πούμε, β) η συγγραφική ομάδα ήξερε πολύ καλά τι έγραφε, πώς το έγραφε και τι είδους αντιδράσεις θα προκαλούσε χωρίς να τη νοιάζει ή/και επιδιώκοντας τη σύγκρουση με κύκλους που υπολόγιζε ότι θα βρεθούν αντιμέτωποί της.
Δε μπορώ να φανταστώ κάποια άλλη ισχυρή πιθανότητα. Αν ισχύει πάντως το πρώτο, το γεγονός ότι σχεδόν οχυρώθηκαν για μεγάλο διάστημα πίσω από το βιβλίο δείχνει επιστημονική ανωριμότητα τουλάχιστον και αδυναμία να αποδεχθεί τα λάθη της, ενώ αν ισχύει το δεύτερο, τότε έχουμε μια ιδεολογική -για να μην πω πολιτικάντικη- χρήση του βιβλίου εκ μέρους τους.
Κατά άλλα προσυπογράφω όσα γράφετε στο σχόλιό σας (παρεμπιπτόντως κι εγώ θα σημειώσω ότι σε πρακτικό επίπεδο, δηλαδή "τι είδους ιστορία θα μάθουν τα παιδιά της Στ' Δημοτικού;", δεν αγχώνομαι και πολύ. Επιπλέον η πρώτη μου αποτίμηση του βιβλίου ήταν θετική, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό). Θα εξαιρέσω μόνο την κατακλείδα του κειμένου σας: θεωρώ πως για το βιβλίο αυτό συζητούν όπως συζητούν ο Χριστόδουλος, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο παπα-Τσάκαλος και ο Στάθης ακριβώς επειδή δεν το συζήτησαν έγκαιρα και εμπεριστατωμένα οι δικοί σας/μας. Όμως ακόμα και τώρα που το "κακό" έχει γίνει θα μπορούσαμε να έχουμε μια κρυστάλλινη θέση που θα λέει ότι όσα λένε οι προαναφερθέντες είναι στη μεγαλύτερή τους έκταση μπούρδες, χωρίς όμως να στηρίζουμε και να υπερασπιζόμαστε το ίδιο το βιβλίο (εν συνόλω τουλάχιστον). Συμφωνώ ότι είναι λεπτή η διαφορά μας, αλλά νιώθω ταυτόχρονα ότι είναι ουσιωδέστατη.
Για το βιβλίο αυτό είχα γράψει κι εγώ παλαιότερα. Πράγματι θέτεις σε σοβαρά πραγματική βάση όσα γράφεις. Είμαι βέβαια σε άλλο ύφος την πολεμικής μου ενάντια στους πατριδοκάπηλους και αντι-επιστήμονες ειδήμονες. Απαξιώ καν να μπω στη λογική όσων γράφονται, αλλά μένω στη φιλοσοφία πυο διακρίνει όλο το βιβλίο μακριά από το φανατισμό και τους εθνικούς μύθους, στηριζόμενο στη νέα παιδαγωγική και διδακτική μέθοδο που με την κατάλληλη δασκαλική καθοδήγηση μπορεί να παράγει και γλωσσικό πλούτο και κριτική σκέψη. Και δε μιλώ μόνο για τα παραθέματα, αλλά για κάθε σχεδόν κίνηση του λόγου -ίσως δύσκολος για τα παιδιά που έμαθαν μόνο σε παραμύθια της "Γλώσσας μου".
...ένα σχόλιό μου -που γραφτηκε για τον "Λαπούτα"- για μια τοποθέτηση, που εγώ την θεωρώ τουλάχιστον άκομψη:
----------------------
Πολύ απόλυτος είσαι φίλε μου… Γράφεις εδώ ότι όσοι άσκησαν κριτική είναι “πατριδοκάπηλοι και αντι-επιστήμονες ειδήμονες” και, μάλλον, house wives και “αλευρομάγειροι”.
Ενώ όσοι το στήριξαν είναι σοβαροί επιστήμονες!!!!!!!!!!
Στο κείμενο που μας παραπέμπεις γράφεις επίσης:
“Ένα βιβλίο που βαθμολογήθηκε ως το καλύτερο ανάμεσα σε δεκάδες άλλα για τις δύο εκπαιδευτικές βαθμίδες, ένα βιβλίο με άψογη παιδαγωγική κατεύθυνση που ασκεί την κριτική ικανότητα των παιδιών, ένα βιβλίο που τους στρέφει στην αναζήτηση καθιστώντας το δάσκαλο επιτέλους συντονιστή και όχι παπαγαλάκι, συκοφαντείται.”
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υποδείξω κάποια κείμενα των Μπιτσάκη, Θεοδωρίδη Στ., Μαργαρίτη, Μαλιγκούδη:
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/06/24/12-6-2007/#more-932
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/06/20/20-6-2007/#more-952
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/06/15/10-6-07-2/#more-927
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/06/15/17-4-2007/#more-790
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/04/07/7-4-2007/#more-761
κ.λπ
------------
Και αν σ’ ενδιαφέρει και η προσφυγική κριτική που ασκήθηκε στο βιβλίο -μιας και κατοικείς στην “πόλη των προσφύγων”, που έλεγε και ο Ιωάννου- δες κάποια δείγματα:
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/07/08/smirni/#more-444
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/04/19/30-3-2007/#more-754
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/04/18/19-3-2007/#more-644
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/04/11/%ce%99%cf%83%cf%80%ce%af%cf%81%cf%
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/01/27/2-2007/#more-422
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/01/23/autohthones/#more-48
κ.λπ.
Μ-π
"Και νομίζετε ότι επειδή εσείς είστε ένας τόσο τυφλωμένος μουτζαχεντιν της ιδεολογίας σας,οι αναγνώστες των Νέων ανέχονται να βλέπουν τη νοημοσύνη τους να υποτιμάται; "
υπερτιμάται (αν κρίνουμε από το δείγμα αναγνώστη των "Νέων" που μας παρουσιάζει το σχόλιό σας)
Προς underinformation, Άνώνυμο και κάθε ενδιαφερόμενο/-η: το κείμενό του/της underinformation περιλαμβάνει τη λέξη "κατασκευή" και τα παράγωγά της τόσες φορές, ώστε τονίζεται το θεμελιώδες: ότι η επίσημη ιστορἰα αποτελεί -θέλουμε δεν θέλουμε- μια κατασκευή. Επομένως μαλώνουμε για το ποιος θα την "κατασκευάσει" και με τι υλικό και υποθέτω ότι η μη συμμετοχή στην κατασκευή είναι που ενοχλεί κάποιες πλευρές; Ως προς το υλικό τώρα, δεν ξέρω ακριβώς τι εννοούσατε με τη διατύπωσή σας (διότι πολλά αδόκιμα περιείχε και το δικό σας κείμενο) αλλά ένα σχολικό βιβλίο ιστορίας δεν έρχεται να παρουσιάσει "ιστορικά στοιχεία νέα", αυτό έλειπε!
Προς Ανώνυμο: σας δίνω εδώ και τώρα μια μεγάλη ευκαιρία να γελάσετε με την καρδιά σας: πίσω είχε η αχλάδα την ουρά για τους αριστερο-παλαιοκομμουνιστικό-νεοπροοδευτικούληδες! Όσο ήταν απασχολημένοι να γράφουν φαιδρότητες δεξιά κι αριστερά, κάποιοι φρόντισαν να τους "τακτοποιήσουν". Αντιγράφω από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμο ΙΣΤ, σελίδα 168: "Η δικατορία της 21ης Απριλίου αιφνιδίασε την ηγεσία και του ΚΚΕ και της ΕΔΑ [...] Κατά την περίοδο που ακολούθησε -και ενώ χιλιάδες κομμουνιστές και άλλο αριστεροί ΣΥΝΩΣΤΙΖΟΝΤΑΝ στις φυλακές και στις εξορίες- άρχισαν οι προσπάθειες..." κλπ. κλπ. Προσέξτε: και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερη αναφορά στους...ανώνυμους που τους "συνώστιζαν"! Και η κα Ρεπούση θα πιστεύει ότι καινοτόμησε... Βέβαια, μπορεί να κάνω και λάθος, και το συγκεκριμένο χωρίο να μην αποτελεί προσπάθεια υποβάθμισης των βασάνων των διωκομένων αλλά απλώς να αποδίδει με λιτότητα αυτό που έτσι κι αλλιώς όλοι μας εύκολα εννοούμε και από τα συμφραζόμενα "φυλακές-εξορίες". Έτσι κι αλλιώς περισσότερες λεπτομέρειες για τις διώξεις υπάρχουν και σε άλλα σημεία του τόμου. Δεν έχει κανείς παρά να τα διαβάσει.
Αν, όπως υποστηρίζεις j95, υπερτιμάται η νοημοσύνη των αναγνωστών των "Νέων" από τόσο γελοίες, ανόητες, αρτηριοσκληρωτικές και προκατειλημμένες επιφυλλίδες σαν αυτές που μάς αραδιάζει ο κ. Χάρης, τότε ζούμε χωρίς να το γνωρίζουμε σε μια χώρα ηλιθίων!!Δε μου προξενεί, όμως, καμία έκπληξη το ότι έχεις αυτή η φασιστική και κοινωνικά ρατσιστική άποψη, γιατί ξέρουν πλέον ακόμα κι οι πέτρες ότι όλοι οι ψευτο-ιδεολόγοι του αριστερού σιναφιού σας (σαν και τον Γ. Η. Χάρη) είχαν πάντοτε, από την εποχή του Μαρξ και του Ένγκελς, και θα έχουν πάντοτε την πεποίθηση ότι αυτοί είναι οι αγκιτάτορες διανοούμενοι οι οποίοι καθοδηγούν και φωτίζουν με τη γνώση τους και την σοφία τους την αμόρφωτη και λούμπεν πλέμπα!Οι εποχές -χωνέψτε το πλέον - έχουν αλλάξει, και δεν έχουμε ανάγκη από καμία διανοητική νομενκλατούρα να μας κάνει πλύση εγκεφάλου ή να μας πει ποιο είναι το σωστό, όπως συνέβαινε στον σοσιαλιστικό σας παράδεισο!!Χαίρομαι πάντως γιατί μέσα από αυτή την ελιτίστικη και αριστοκρατική αντιμετώπιση του αναγνωστικού κοινού των "Νέων" επαληθεύτηκε ξανά πόσο άσχετα είναι με τη δημοκρατία τα ιδεολογικά συστήματα τα οποία υποστηρίζετε όλοι εσείς οι αγνοί και ανόθευτοι δημοκράτες!Σταματώ, όμως, γιατί πάλι άρχισα να χτυπιέμαι στα γέλια!!!
Γεια σας κύριε Χάρη. Τι ωραία σύμπτωση! Μόλις χθες αφιέρωσα όλη τη νύχτα στο να ρουφήξω περίπου το ένα τρίτο του βιβλίου σας "Η γλώσσα, τα λάθη και τα πάθη", που μου δάνεισαν πρόσφατα (μάλιστα έχω γεμίσει και τα περιθώρια με τις προσθήκες / αντιρρήσεις / σχόλιά μου), και σήμερα ανακαλύπτω το μπλογκ σας! Πολύ χάρηκα. Έχω διατελέσει φλογερός λαθοδιώκτης, και προσπαθώ να διδαχθώ από τον νηφάλιο, αισιόδοξο και στοργικό τρόπο που αντιμετωπίζετε τα λάθη. Υπόσχομαι να σας βομβαρδίσω με σχόλια, αν όχι πολύ σύντομα, σίγουρα από Σεπτέμβρη.
Για τον "ανώνυμο"...
Το διϊστικό σχήμα που προτείνεται δεν υπα΄ρχει στη σύγχρονη ζωή.
Από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του βιβλίου υπήρξαν οι νεοφιλεύθεροι δεξιοί.
Αντιθέτως η Αριστερά, σχεδόν στο σύνολό της είχε κριτική στάση. Σε παραπάνω σχόλιο θα έπερεπε να πω ότι τα κείμενα που προτείνω για ανάγνωση και αντιμετωπίζουν κριτικά την πολιτική ομάδα που παρήγαγε το συγκεκριμένο επίμαχο βιβλίο, είναι όλοι τους Αριστεροί:
"Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υποδείξω κάποια κείμενα των Μπιτσάκη, Θεοδωρίδη Στ., Μαργαρίτη, Μαλιγκούδη:
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/06/24/12-6-2007/#more-932
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/06/20/20-6-2007/#more-952
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/06/15/10-6-07-2/#more-927
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/06/15/17-4-2007/#more-790
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/04/07/7-4-2007/#more-761
ευχαριστώ καθυστερημένα για τη συμβολή όλων, στον ξεστρατισμένο πια έτσι κι αλλιώς διάλογο: πάντα δίνεται η ευκαιρία να ακουστούν και κάποια καινούρια, ενδιαφέροντα πράγματα. Προσωπικά θα επιμείνω στη θέση μου ότι δεν [νοείται να] κρίνεται το [όποιο] βιβλίο όταν καίγονται τα σπίτια μας [ίνα μη τι άλλο είπω!] με τους Χριστόδουλους! [Και το θέμα, καλέ μου και υπέροχα κολλημένε gazaka, δεν είναι να προλαβαίναμε εμείς...]
Ευχαριστώ λοιπόν από καρδιάς, αλήθεια, τον gazaka, τον δείμο του πολίτη για τα ουσιώδη που θα 'πρεπε να ΄ναι αυτονόητα σε τούτον το ρημάδη τον διάλογο, αλλά και για το... τιμητικό του πέρασμα απ' τα μέρη μας εδώ, τον lkouf για το υπέροχο εύρημά του, τον πέπε για τα καλά του λόγια [καλέ μου, πέπε, καθυστέρησε λίγο ακόμα τον βομβαρδισμό, από οκτώβρη κι έπειτα :-)], τον πόντο και αριστερά που μας έμαθε πως ο Βασίλης Παναγιωτόπουλος κι ο Γ. Γιαννουλόπουλος πέρασαν μια ζωή στην αριστερά για να προκύψουν τώρα κεντροδεξιοί -το ίδιο κι ο νεότερός τους Αντ. Λιάκος, και τόσοι άλλοι...
Αν όλοι όσοι μίλησαν για το πολύπαθο αυτό βιβλίο έγραφαν κι από ένα, τότε θα είχαμε αυτό που τόσο μας λείπει απ' τα σχολεία: την "πολλαπλή βιβλιοθήκη" :-)
Αλήθεια, έχω διαβάσει και ακούσει τόσες πολλές και διαφορετικές απόψεις που πραγματικά άρχισα να νιώθω ηλίθιος.
Ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το πιο σημαντικό πρόβλημα του βιβλίου.
Απαιτεί διαφορετικό τρόπο εργασίας τόσο από τους εκπαιδευτικούς όσο κι απ' τους μαθητές. Επιπλέον απαιτεί πρόσβαση σε ιστορικές πηγές (και ψηφιακές).
Όμως στα σχολεία (ιδιαίτερα στα δημοτικά) δεν υπάρχουν ούτε οργανωμένες βιβλιοθήκες ούτε και "αξιοπρεπείς" συνδέσεις με το διαδίκτυο.
Τι γίνεται λοιπόν στην πράξη;
Ο δάσκαλος/ η δασκάλα προετοιμάζουν επί 2-3 ώρες το ιστορικό υλικό με τις πηγές για να το προσφέρουν την άλλη μέρα στα παιδιά.
Λες και δεν έχουν άλλα μαθήματα να διδάξουν...
Αντί λοιπόν να σκεφτούν όλοι οι "παντογνώστες" πώς θα αποκτήσουν τα σχολεία μας τις πρέπουσες υποδομές και πως (κυρίως αυτό) θα κατανοήσουν οι εκπαιδευτικοί τη νέα διδακτική μέθοδο, ασχολούνται με το αν είναι καλό ή όχι το βιβλίο!
Και πού ήσαστε καλοί μου άνθρωποι όταν διδάσκαμε το προηγούμενο;
Εκείνο δηλαδή ήταν καλό;
Και τι έχετε να πείτε για τα υπόλοιπα διδακτικά βιβλία;
(δεν σχολιαζω καθόλου για το συνοδευτικό cd του νέου βιβλίου ιστορίας που, όπως λένε οι δημιουργοί του, διαφέρει τελείως σε φιλοσοφία και περιεχόμενο από το εν λόγω βιβλίο)
Γ. Σαλονικίδης - Δ@σκ@λος
Ελληνική Πύλη Παιδείας
Δημοσίευση σχολίου