ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ, Γ΄: ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (κυκλοφόρησε ο Γ΄ τόμος)

από τα Περιεχόμενα

Βιασμός, σεξισμός και «τέχνη» * Ντιγκιντάγκες, Ολυμπιάδα και γκρίνια * Βολή των εφήβων και χαριστική βολή * Σαββόπουλος, μουσική δημιουργία και πολιτική καθοδήγηση * Παίρνει την αλήθεια μου και μου την κάνει λιώμα * Ο Χριστόδουλος και ο Παττακός * Μακάριος, μακαριότατος μέχρις αναισθησίας * Το «2» του Παπαϊωάννου και η ομοφοβική κριτική * Σάτιρα, φάρσα, πρόκληση και ηθική * Εκκλησία, εθνική παλιγγενεσία και εθνική μυθολογία * Το κρυφό σχολειό και η κρυφή του αλήθεια * Αμοραλισμός και θεομπαιξία * Ο τρόμος της αναπηρίας και ο οίκτος * Οι Ατενίστας και ο Τζουλιάνι

στην ίδια σειρά κυκλοφορούν

ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ, Α΄: ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, σ. 189, 12Χ16, τιμή 10 ευρώ

ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ, Β΄: ΓΛΩΣΣΙΚΑ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΑ, σ. 251, 12Χ16, τιμή 12 ευρώ

ακολουθεί

ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ, Δ΄: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ


από τον ΠΡΟΛΟΓΟ

1. Στοιχήματα απέναντι στα στερεότυπα, που εμφανίζονται μάλιστα σαν αυτονόητα, στοιχήματα απέναντι στον μανιχαϊσμό του μαύρου-άσπρου, του «μ’ εμάς, αλλιώς με τους άλλους». Δεν είναι απλό, ούτε σκέτα φιλολογικό: μπροστά σε τέτοιου είδους πλαστά και εξωιστορικά διλήμματα, υπάρχεις ή δεν υπάρχεις –με την έννοια ότι ακυρώνεσαι, καταργείσαι. Και αν υπάρχεις, το μεγαλύτερο και κρισιμότερο στοίχημα: αν υπάρχεις μαζί με άλλους, και όχι μόνος, σ’ ένα αυτιστικό σύμπαν.

Κείμενα ξαναδημοσιευμένα, ξανακοιταγμένα τώρα και με ορισμένες προσθήκες, συν μερικά καινούρια, συγκεντρωμένα σ’ ένα βιβλίο, αν όντως χρειάζεται, όπως πιστεύω πάντως εγώ, να επανερχόμαστε ολοένα, όσο επανέρχεται στο κάτω κάτω η πραγματικότητα, ή η Ιστορία –σαν φάρσα, όπως μας έμαθε η μαρξική παιδεία μας, συχνά όμως σαν θρασύτατο αντίγραφο του παρελθόντος, και τότε καθόλου φάρσα, δυστυχώς, όπως μας μαθαίνει πάλι η ίδια η πραγματικότητα.

Ασκήσεις μνήμης, απ’ την άλλη, θα μπορούσε να πει κανείς, απέναντι στον εξωραϊσμό του παρελθόντος, απ’ τη μια, που αποτελεί στοιχείο σύμφυτο με την ανθρώπινη φύση, απέναντι στον προφανούς ιδεολογικής σκοπιμότητας αναθεωρητισμό, απ’ την άλλη.

Στο τέλος τέλος, σκόρπιες εγγραφές, σαν σε ημερολόγιο, διόλου συστηματικό, άρα με όλο τον υποκειμενισμό του συντάκτη του.*

2. Στον τόμο αυτό δημοσιεύονται κείμενα για την κοινωνία, τη θρησκεία και τον πολιτισμό, όπως μάλλον συμβατικά ξεχωρίζουν και επιγράφονται οι «τομείς» αυτοί. Που, πολλές φορές, ακόμα πιο δύσκολα ξεχωρίζουν από τα κείμενα που συγκροτούν τον επόμενο τόμο, με την ένδειξη «Πολιτική και Ιδεολογία». Παραταύτα επιχειρήθηκε μια ταξινόμηση, άλλοτε για λειτουργικούς απλώς λόγους, όπως έγινε με όλη τη σειρά των Στοιχημάτων (χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο α΄ τόμος της σειράς, με κείμενα για τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και το μεταναστευτικό πρόβλημα, που αυτομάτως ανάγονται στη σφαίρα της πολιτικής και της ιδεολογίας), άλλοτε με πιο ξεκάθαρο το στίγμα, την έμφαση σε επιμέρους τομείς.

Έτσι, με όλες ή παρ’ όλες τις ιδεολογικές παραμέτρους τους, στεγάζονται εδώ κείμενα για θέματα όπως η αναπηρία και η στάση μας απέναντί της, η ομοφοβία που διατρέχει τον δημόσιο γενικά ή τον κριτικό ειδικότερα λόγο, το κάπνισμα και η κοινωνική συμπεριφορά την οποία υπαγορεύει ή η οποία συναρτάται με αυτό, η ηθική της φάρσας και της πρόκλησης, ιδίως της καλλιτεχνικής, κ.ά.· κείμενα για τη θρησκεία, κι αυτά με έντονη την πολιτική διάστασή τους, όπως οι σχέσεις Εκκλησίας και κράτους, η Εκκλησία και τα ανθρώπινα δικαιώματα κ.ά., με κύρια αφορμή συχνά την πληθωρική, παρεμβατική παρουσία του προηγούμενου αρχιεπισκόπου.

Στο σημείο αυτό νιώθω την ανάγκη να σταθώ περισσότερο, όπως ακριβώς στάθηκα και όταν ξεδιάλεγα τα κείμενα, και διαπίστωσα, ακόμα και αφού αφαίρεσα πολλά, πως ο Χριστόδουλος διεκδικεί τη μερίδα του λέοντος. Σκέφτηκα έτσι πολύ, και μολονότι ο διακηρυγμένος στόχος της σειράς είναι η αναμέτρηση με την αναπόφευκτη αλλά και τη σκόπιμη λήθη, σκέφτηκα, λέω, κατά πόσο έχουν ακόμα νόημα τέτοια κείμενα, τώρα που πέθανε ο Χριστόδουλος κι έκλεισε ένα κεφάλαιο κτλ. Έκλεισε όμως; Ο ακροδεξιός Στόχος, κρεμασμένος σε όλα τα περίπτερα, τον έχει κάθε μέρα πάνω πάνω στην πρώτη του σελίδα. Προτάσεις αγιοποίησής του ακούγονται κάθε τόσο, είναι σίγουρο πως θα πληθύνουν κάποια στιγμή. Και, ήσσονος σημασίας αλλά σύμπτωση, τις μέρες ακριβώς που γράφεται ο πρόλογος αυτός, μία από τις εφημερίδες πλυντήρια της ακροδεξιάς, το Παρασκήνιο, μοιράζει το πόνημα Ο Χριστόδουλος της καρδιάς μας…


* Η ενότητα 1 είναι κοινή σε όλους τους τόμους της σειράς.