Φύτεψε κι εσύ ένα βραβείο, μπορείς! - Κίνκι, κοινώς βιτσιόζικο

(Εφημερίδα των συντακτών, 3 Μαΐου 2014)

Φύτεψε κι εσύ ένα βραβείο, μπορείς!

Κοντός ψαλμός, αλληλούια. Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε αν η «Πένα της Χρονιάς» θα είναι η Χρυσηίδα Δημουλίδου ή η Λένα Μαντά ή κάποια άλλη από τις συγγραφείς βιβλίων για την πλαζ. Και αν λ.χ. η Λένα Μαντά θα είναι «Πένα της Χρονιάς» στην κατηγορία «Μυθιστόρημα, Διήγημα» ή «Μεγάλες Συγκινήσεις» (ναι, υπάρχει και τέτοια κατηγορία!), ή, γιατί όχι, και στις δύο, αφού το βιβλίο της είχε προταθεί, όπως και αρκετά άλλα, και στις δύο κατηγορίες.

Αναφέρομαι στα Βραβεία Βιβλίου Public που θέσπισε η σχετικά νέα αλυσίδα μεγαλοκαταστημάτων, η οποία μπήκε φιλόδοξα και στον χώρο της υψηλής διανόησης, όταν ξεκίνησε πέρσι λ.χ. σειρά συζητήσεων του Άρη Πορτοσάλτε με τον Γιανναρά, τον Στέφανο Κασιμάτη, τον Ράμφο κ.ά.

Ας αφήσουμε όμως τον Πορτοσάλτε και τους καλεσμένους του, όσο κι αν έδωσαν συγκεκριμένο ιδεολογικό στίγμα στην πολιτιστική παρέμβαση της αλυσίδας, κι ας σταθούμε στο βραβείο, ένα βραβείο ακόμα, πλάι στα πλήθος άλλα. Γιατί είναι τα βραβεία οργανισμών με κάποιο ειδικό βάρος, εξ ορισμού ή κατά τεκμήριο, της Ακαδημίας Αθηνών, της Ακαδημίας Κινηματογράφου, τα Κρατικά Λογοτεχνικά, του ΕΚΕΜΕΛ, άλλα νεότερα αλλά με εγγυημένη αντιπροσωπευτικότητα, όπως το Μελίνα Μερκούρη ή το Δημήτρης Χορν. Και ακολουθούν άλλα, διάφορων λογοτεχνικών περιοδικών, σχεδόν άγνωστων, που τα σώζουν όμως κάποτε και τους προσδίδουν κύρος οι ίδιοι οι βραβευόμενοι. Αλλά βραβείο αλυσίδας μεγαλοκαταστημάτων, που προωθεί το βιβλίο πλαζ-ξαπλώστρας, με ελάχιστα άλλα σοβαρά, σαν άλλοθι κυρίως, κοινώς ξεκάρφωμα, εξασφαλίζοντας προβολή και δωρεάν διαφήμιση;

Απ’ την άλλη, θα πείτε, καλύτερο ήταν τάχα το κατευθυνόμενο Βραβείο Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ, με λίστες προεπιλεγμένων βιβλίων απ’ τις οποίες πια καλούνταν να ψηφίσουν οι αναγνώστες, κάτι σαν τη γιαγιά με το σταυρωμένο απ’ το σπίτι ψηφοδέλτιο; Εντυπωσιακά ήθη, ιδίως για Εθνικό Κέντρο Βιβλίου!

Ή τα θεατρικά βραβεία του Αθηνοράματος; Όπου συναγωνίζονται (α) θεατρικές αίθουσες των 30-50 θέσεων με θέατρα των 150-200, αλλά και με άλλα των 1.000 και 2.000 θέσεων (π.χ. Μπάτμιντον)· (β) παραστάσεις που παίζονται 15-20, άντε 30 μέρες, με παραστάσεις που κρατούν ολόκληρη σεζόν. Πόσο πιο σκανδαλωδώς άνισοι μπορεί να είναι οι όροι; Άρα διαβλητό το αποτέλεσμα;

Βραβεία δημοσίων σχέσεων λοιπόν, ή σκέτες μπίζνες.

Κίνκι, κοινώς βιτσιόζικο

«Τοίχο τοίχο πρέπει να κυκλοφορεί, αν τυχόν έχει κανένα ντιμπέιτ με τους συνυποψηφίους του ο Κασιδιάρης, γιατί κινδυνεύει… φτερά και πούπουλα…»

Αυτή ήταν η συμβουλή (από τηλεοπτική εκπομπή της ΧΑ) προς τον υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων από τον σύντροφό του Παναγιώταρο, με περγαμηνές στον αντιομοφυλόφιλο αγώνα, π.χ. όταν έβριζε έξω από το Χυτήριο τις «γαμημένες αλβανικές κωλοτρυπίδες».

Αλλά τι συμβουλή είναι αυτή; Αφού ο επαΐων Παναγιώταρος ξέρει πως τα φτερά και πούπουλα, ιδίως τα «ώριμα σύκα» κατά τον κ. Γεωργουσόπουλο, εν πάση περιπτώσει οι αδερφές, σύμφωνα με το κοινό μυστικό για δύο συνυποψηφίους του Κασιδιάρη, έτσι όπως τον ξεφώνισε τον έναν στην τηλεόραση ο Βαλλιανάτος, τον άλλο μέσα στη Βουλή ο ομόδοξος Γιώργος Καρατζαφέρης· ξέρει λοιπόν ο Παναγιώταρος πως τα φτερά και πούπουλα δεν ορέγονται κώλο, ώστε να τον  φυλάει πηγαίνοντας τοίχο τοίχο ο μικρός Ηλίας, αλλά το άλλο, το μπροστά.

Τι θέλει τότε ίσως να μας πει ο Άρχων Τεστοστερόνης; Θα ’λεγε δηλαδή ποτέ στον Συνάρχοντα Γιάννη Λαγό να πηγαίνει τοίχο τοίχο; Ή η παραίνεση αφορά ειδικά ένα αβρό αποτριχωμένο αγόρι;

Πισώπλατα μαχαιρώματα λοιπόν; 

Όμως γένονται τέτοια πράματα; Δεν εννοώ τα μαχαιρώματα. Τα άλλα, λέω, τα μακριά από μας. Γένονται τέτοια από Φρουρούς της Τάξης και της Αρμονίας του Κόσμου, άρα και της τάξης των φύλων; Θα μου πείτε τώρα για τα SA, τα Τάγματα Εφόδου του Ρεμ. Αμ γι’ αυτό τα πέρασε από λεπίδι όλα εκείνα τα «ομοφυλόφιλα γουρούνια», τη Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών, ο Χίτλερ.

Ε, εξαίρεση θα ’ναι τώρα ο «Μέγας Δραγόνος» της Κου Κλουξ Κλαν Καρολίνας, ονόματι Φρέιζερ Γκλεν Μίλλερ, αυτός που πριν από δύο βδομάδες μακέλεψε τρία άτομα στην εβραϊκή κοινότητα του Κάνσας. Κι έτσι θα ξέπλυνε το αμάρτημά του, που τον είχαν πιάσει στο πίσω κάθισμα αυτοκινήτου με μαύρη τραβεστί σε ακατονόμαστες πράξεις: σε στάση compromising λέει η είδηση: να εννοήσουμε λοιπόν παθητική; αν μάλιστα λάβουμε υπόψη τον πάγιο καημό των απανταχού τραβεστί, ότι οι περισσότεροι πελάτες τους ορέγονται παθητικό; Βέβαια, τη μαύρη τραβεστί την ψώνισε για να τη δείρει, ισχυρίστηκε ο Μέγας Δραγόνος, κι ύστερα το ’να έφερε τ’ άλλο…

Κάλλιο μακριά από τραβεστές και σύκα λοιπόν. Ποτέ δεν ξέρεις πότε το ’να θα φέρει τ’ άλλο.

Οπότε, τοίχο τοίχο.