Μαγιάτικο στεφάνι

(Εφημερίδα των συντακτών 16 Μαΐου 2020)

onopordon, στο λόγο μου, γαϊδουράγκαθο

* Όχι πρωτομαγιάτικο, που κάλλιστα θα μπορούσε, όμως μαγιάτικο, για να ’μαστε τελείως μέσα. Τα άνθη, άλλα παλιά πλην αειθαλή, αμάραντα, που πάντα χαίρεσαι την ευωδιά τους, άλλα φρεσκότατα, της εποχής. Λουλούδια ακριβά μα διόλου σπάνια, σχεδόν γνωστά τοις πάσι, δε χρειάζονται συστάσεις –ούτε και σχόλια, όσο αντέξει κανείς στον πειρασμό.

* Μπογδάνος Ι.Ε. «Το μεταπτυχιακό μου, στην αναλυτική φιλοσοφία, μου έδωσε εργαλεία για να σκέφτομαι, αλλά συγχρόνως με απομάκρυνε από τον τρόπο σκέψης του μέσου συμπολίτη μου. Αυτό το πληρώνω. Πολλές φορές δεν γίνομαι κατανοητός, ενδεχομένως γιατί και οι διατυπώσεις μου είναι “δύστροπες” ή βερμπαλιστικές [...]. Μάλλον δεν μιλάω τη γλώσσα του μέσου Έλληνα».

Παλιό αλλά αμάραντο, όπως είπαμε, λουλούδι, που ταιριάζει σε κάθε περίσταση, αλλιώς πώς να παρακολουθήσεις τη συνεχή και αδιάλειπτη λειτουργία του αδαμαντωρυχείου Μπογδάνος Ι.Ε., Ιδιόρρυθμη Εταιρεία...

* Από τα τελευταία λ.χ., ότι «μέσα σε 1,5 μήνα κορονοϊού είχαμε [= η χώρα, ίσως: η κυβέρνηση] σχεδόν λιγότερες απώλειες από όσες είχατε [= οι Μαδουροτσιπραίοι] στο Μάτι».

Αντέχεται τέτοιος πειρασμός; ούτε άγιος Αντώνιος να ’σαι! Του λες λοιπόν του Μπ. πως, σύμφωνα με την παράταξή του, η διαχείριση στο Μάτι ήταν, φαίνεται, η μόνη δυνατή, αφού ο τότε αρχηγός της Αστυνομίας προσλήφθηκε έπειτα από την κυβέρνηση των Αρίστων, και τοποθετήθηκε μάλιστα Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Τάξης.

Μπορείς επίσης να του πεις πως η «χωρία», όπως τη γράφει ο ίδιος, των καταπατητών, που με τα έργα της φέρει το μέγα μέρος της ευθύνης για την καταστροφή, ακόμα κι αν πολλοί από αυτούς υπήρξαν και θύματα, το γένος λοιπόν των καταπατητών διαχρονικά ευνοείται κυρίως από τη δική του παράταξη.

* Σαββόπουλος: «Έχει κανείς την αίσθηση φέτος ότι ο Θεός δοξολογήθηκε μέσα στις ΜΕΘ, στους θαλαμηπόλους [σικ, αλλά οπωσδήποτε άνευ σημασίας] των νοσοκομείων... Τα αγγελούδια ήταν οι ντελιβεράδες, οι νοσηλευτές, οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ. Ναι, ήταν παράξενο και ελπιδοφόρο Πάσχα. [...]

»[ο καθηγητής Τσιόδρας] από τη μια του μεριά είναι επιστήμονας, ορθολογιστής, σύγχρονος άνθρωπος, θα λέγαμε της Δύσης, από την άλλη τα λόγια του έχουν στοργή, πόνο, ενσυναίσθηση, που συνήθως αυτά τα πράγματα τα ταυτίζουμε με την Ανατολή. Έχουμε σύνθεση Ανατολής και Δύσης...»

Χωρίς σχόλια, είπαμε, κι αφού τι άνθος· στεφάνι από μόνος του:

* Ιδού, άρχισε να αναμεταδίδεται στην ΕΡΤ2 η σειρά εκπομπών-ορισμός, θα έλεγα, του λαϊκισμού «Ζήτω / Ζητώ το ελληνικό τραγούδι», όπως τραγουδούσε ο ίδιος ο Σαββόπουλος, σ’ ένα ανέμπνευστο τραγουδάκι-σήμα της εκπομπής. Για την ώρα ας μου επιτραπεί να παραπέμψω σε εκτενές άρθρο μου στο Αντί Β΄ 332, 7.11.1986, «Η δογματική όψη του πλουραλισμού και η εκπομπή του Δ. Σαββόπουλου “ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ”», τώρα στο μπλογκ μου.

* Άγιος Πειραιώς, στο δεύτερο σπίτι του, το Μέγκα, λέει και ξαναλέει για τη θεία κοινωνία τα γνωστά, και επιμένει: «Η Εκκλησία γνωρίζει ότι είναι ταμιούχος της χάριτος», εδώ και 2.000 χρόνια «βιώνει το θαύμα, πώς ανατρέπεται η κυτταρική σήψις, πώς διατηρούνται τα σκηνώματα των αγίων [...], πώς έχουμε το θαύμα, να σας υπενθυμίσω τον Ορχομενό, τα Φιλιατρά, τον Πύργο, που με την παρέμβαση της Θεοτόκου σώθηκαν [...] από τη ναζιστική βία και το έγκλημα…»

Κι εδώ, στεφάνι από μόνος του ο άγιος, ολόκληρη λουλουδαγορά. Στεκόμαστε λίγο στα επίσης γνωστά περί θαύματος, με την αναπόφευκτη πάντα σκέψη:

Ορχομενός, Φιλιατρά, Πύργος, και πόσες άλλες θέλετε πόλεις και χωριά που γλίτωσαν, δέκα; είκοσι; τριάντα; μπροστά στις εκατοντάδες που δεν γλίτωσαν; Ώστε Θεοτόκος-Οξαποδώ: 0-1, όπως βγαίνει πολύ απλά, κι αφού δεν ντρέπονται άγιος και λοιποί, με την ασεβέστατη θαυματολογία τους!

* Ελληνίδα της Πέλλας, διόλου μοναδική, διόλου εξαίρεση, στα τελευταία γεγονότα για να μην εγκατασταθούν μετανάστες στο προσφυγοχώρι Παναγίτσα: «Φωτιά θα το βάλουμε το ξενοδοχείο! Μαζί μ’ αυτούς! Φωτιά, μαζί μ’ αυτούς! Ναι, ναι, δε λέμε ψέματα! Μας κλείσανε για κορονοϊό. Ποιος κορονοϊός, ρε! Για να κουβαλάνε αυτούς; Τι λες μωρέ, πες τους! Να πάει ο Μητσοτάκης κι όλοι στη Βουλή, να μην πω τι να παν να κάνουν! [...] Να μην πάει κανείς να ψηφίσει, όταν θα γίνουν εκλογές! Να μη βγει κανένας, να γίνει πραξικόπημα, στρατός να κυβερνάει, και να γκρεμιστούν να φύγουν μ’ αεροπλάνα!»

Οποιοδήποτε σχόλιο θα έπρεπε να απευθύνεται στην πατερναλιστική (συχνά και οπορτουνιστική) στάση, κυρίως της αριστεράς, πως άπαπα, να μη χαρίζουμε τον κόσμο αυτό στην ακροδεξιά...

* Άδωνης: «Δεν σας κρύβω, κι εμένα μου ’χει λείψει πάρα πολύ μια θεία λειτουργία, να την ευχαριστηθώ!»

Βάλτε στη θέση της θείας λειτουργίας ό,τι άλλο, που να συνάδει, εννοείται, με το λοιπό ύφος, και συγκεκριμένα την κατακλείδα «να την ευχαριστηθώ!»: μια συναυλία; μια παράσταση; Μπα· σπληνάντερο μάλλον, καμιά γαρδούμπα!

Και δεν μας φταίει, φυσικά, ούτε το λαχταριστό σπληνάντερο ούτε η υπέροχη γαρδούμπα. Μόνο η βασανιστικά, η εξοντωτικά ακατάπαυτη αρλούμπα!