και η altera pars, ούτε λόγος!

Κάποτε μισό [αντ]επιχείρημα του αντιπάλου σου μπορεί να σου προσπορίσει κέρδη όσα δεν ονειρεύτηκες καν εσύ, όσα δε θα πετύχαινες με εκατό επιχειρήματα δικά σου: αυτή είναι η ακραία, ελαφρώς "σατανική" εκδοχή.

διαβάστε τη συνέχεια...

Η τρέχουσα έχει να κάνει με το δικαίωμα στον αντίλογο, ακόμα ίσως και στον πιο οξύ. Προσωπικά, ανέλαβα το μεγάλο, δυσβάστακτο για μένα, κόστος του μπλογκ (μιλώ με όρους χρονικούς και μόνο), όπου υπάρχει η δυνατότητα του αντιλόγου, έστω και ανωνύμως. Είχα απλώς δηλώσει εξαρχής πως μόνο καθαρώς υβριστικά ή ακραιφνώς ελληναράδικα σχόλια θα διαγράφονταν, μια και, όπως έχω επανειλημμένα γράψει, μπορεί κι αυτοί να είναι ελεύθεροι να έχουν και να διατυπώνουν τις απόψεις τους, το βήμα όμως δε θα τους το δώσουμε εμείς, ούτε διάλογο θα κάνουμε εμείς μ' αυτούς: αυτά τ' αφήνουμε π.χ. στα κανάλια μας, στον Πρετεντέρη μας κτλ. Παραταύτα ούτε τέτοια σχόλια διέγραψα ποτέ (ευτυχώς δεν ήταν και πολλά), με τη λογική: "άσ' τους να δείχνουνε ποιοι είναι".

Με τη λογική λοιπόν αυτή περισσότερο παρά με όρους τάχαμου δημοκρατίας έχω π.χ. στην εφημερίδα αφιερώσει (=χαραμίσει) σχεδόν μισή επιφυλλίδα, αναδημοσιεύοντας ολόκληρη την επιστολή φανατικού "αντιπάλου" μου, που η εφημερίδα ευλόγως του την είχε ακρωτηριάσει. Και όταν ευδοκήσω να τελειώνω με την ανάρτηση όλων των παλιών επιφυλλίδων, ελπίζω να βρεθεί χρόνος για την αναδημοσίευση και άλλων τέτοιων επιστολών (για το θέμα των δανείων της ελληνικής από άλλες γλώσσες έχω ολόκληρο ντοσιέ τετράπαχο!).

Έτσι και τώρα προσπαθώ όπου μπορώ να ενημερώνω και για αντιδράσεις εκτός μπλογκ, που φιλοξενήθηκαν σε άλλα έντυπα κτλ. (βλ. π.χ. σχετικά με τον Μ. Στεφανίδη).

Όπότε, ο λόγος και πάλι στην άλτερα παρς: Σαν συνέχεια του άρθρου μου "Ιδεολογικός αμοραλισμός...", στο Lifo της 19/7, στο εντιτόριαλ, με την υπογραφή του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, σε σχόλιο για τους τραμπούκους τους οποίους εκτρέφει η ανωνυμία των μπλογκ και πλάι στην προτροπή να μην ασχολείται καλύτερα κανείς μαζί τους, υπάρχει μια συμπληρωματική, παρένθετη πρόταση:

"(Το ίδιο [=να μην ασχολείται κανείς μαζί του] ισχύει για τις παραδοσιακές περιπτώσεις πίκρας του Γ.Η.Χ.)"

Έως και εύστοχο θα το 'βρισκα το σχόλιο, ομολογώ. Ακατανόητο απλώς μου είναι ένα επόμενο, ανυπόγραφο αυτό, στη στήλη X-press, που ασχολείται με θέματα Τύπου:

"Απώλειες και στα Νέα: ο Γιάννης Χάρης (που έχει μια στήλη υψηλού γλωσσικού ήθους), ήρθε σε σύγκρουση με το κατεστημένο της εφημερίδας και πήγε στο Inches, όπου ήδη ανέλαβε την αρχισυνταξία. Του έβαλαν όμως όρο να μην ασχολείται με τα μικρά μεγέθη".

Κι όχι ότι βαρέθηκα να απαντώ σε τηλεφωνήματα, πως δεν τσακώθηκα ούτε με διώξαν απ' τα Νέα, αλλά ας καταλάβαινα ο πτωχός... Καλόδεχτος λοιπόν ο οβολός κάθε αναγνώστη.