31/7/07

και η altera pars, ούτε λόγος!

Κάποτε μισό [αντ]επιχείρημα του αντιπάλου σου μπορεί να σου προσπορίσει κέρδη όσα δεν ονειρεύτηκες καν εσύ, όσα δε θα πετύχαινες με εκατό επιχειρήματα δικά σου: αυτή είναι η ακραία, ελαφρώς "σατανική" εκδοχή.

διαβάστε τη συνέχεια...

Η τρέχουσα έχει να κάνει με το δικαίωμα στον αντίλογο, ακόμα ίσως και στον πιο οξύ. Προσωπικά, ανέλαβα το μεγάλο, δυσβάστακτο για μένα, κόστος του μπλογκ (μιλώ με όρους χρονικούς και μόνο), όπου υπάρχει η δυνατότητα του αντιλόγου, έστω και ανωνύμως. Είχα απλώς δηλώσει εξαρχής πως μόνο καθαρώς υβριστικά ή ακραιφνώς ελληναράδικα σχόλια θα διαγράφονταν, μια και, όπως έχω επανειλημμένα γράψει, μπορεί κι αυτοί να είναι ελεύθεροι να έχουν και να διατυπώνουν τις απόψεις τους, το βήμα όμως δε θα τους το δώσουμε εμείς, ούτε διάλογο θα κάνουμε εμείς μ' αυτούς: αυτά τ' αφήνουμε π.χ. στα κανάλια μας, στον Πρετεντέρη μας κτλ. Παραταύτα ούτε τέτοια σχόλια διέγραψα ποτέ (ευτυχώς δεν ήταν και πολλά), με τη λογική: "άσ' τους να δείχνουνε ποιοι είναι".

Με τη λογική λοιπόν αυτή περισσότερο παρά με όρους τάχαμου δημοκρατίας έχω π.χ. στην εφημερίδα αφιερώσει (=χαραμίσει) σχεδόν μισή επιφυλλίδα, αναδημοσιεύοντας ολόκληρη την επιστολή φανατικού "αντιπάλου" μου, που η εφημερίδα ευλόγως του την είχε ακρωτηριάσει. Και όταν ευδοκήσω να τελειώνω με την ανάρτηση όλων των παλιών επιφυλλίδων, ελπίζω να βρεθεί χρόνος για την αναδημοσίευση και άλλων τέτοιων επιστολών (για το θέμα των δανείων της ελληνικής από άλλες γλώσσες έχω ολόκληρο ντοσιέ τετράπαχο!).

Έτσι και τώρα προσπαθώ όπου μπορώ να ενημερώνω και για αντιδράσεις εκτός μπλογκ, που φιλοξενήθηκαν σε άλλα έντυπα κτλ. (βλ. π.χ. σχετικά με τον Μ. Στεφανίδη).

Όπότε, ο λόγος και πάλι στην άλτερα παρς: Σαν συνέχεια του άρθρου μου "Ιδεολογικός αμοραλισμός...", στο Lifo της 19/7, στο εντιτόριαλ, με την υπογραφή του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, σε σχόλιο για τους τραμπούκους τους οποίους εκτρέφει η ανωνυμία των μπλογκ και πλάι στην προτροπή να μην ασχολείται καλύτερα κανείς μαζί τους, υπάρχει μια συμπληρωματική, παρένθετη πρόταση:

"(Το ίδιο [=να μην ασχολείται κανείς μαζί του] ισχύει για τις παραδοσιακές περιπτώσεις πίκρας του Γ.Η.Χ.)"

Έως και εύστοχο θα το 'βρισκα το σχόλιο, ομολογώ. Ακατανόητο απλώς μου είναι ένα επόμενο, ανυπόγραφο αυτό, στη στήλη X-press, που ασχολείται με θέματα Τύπου:

"Απώλειες και στα Νέα: ο Γιάννης Χάρης (που έχει μια στήλη υψηλού γλωσσικού ήθους), ήρθε σε σύγκρουση με το κατεστημένο της εφημερίδας και πήγε στο Inches, όπου ήδη ανέλαβε την αρχισυνταξία. Του έβαλαν όμως όρο να μην ασχολείται με τα μικρά μεγέθη".

Κι όχι ότι βαρέθηκα να απαντώ σε τηλεφωνήματα, πως δεν τσακώθηκα ούτε με διώξαν απ' τα Νέα, αλλά ας καταλάβαινα ο πτωχός... Καλόδεχτος λοιπόν ο οβολός κάθε αναγνώστη.

buzz it!

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όπως συνηθίζουν να λένε οι ''παλιοί΄΄ του internet (κάπως έτσι το έμαθα κι εγώ): don't feed the trolls. :D

Ανώνυμος είπε...

κ. Χάρη δεν μπορώ να σας βοηθήσω στο... πρόβλημά σας με τον κ. Τσαγκαρουσιάνο.

Όμως, για τους ανώνυμους τραμπούκους στα blogs που καταγγέλλει (αλλά και η στήλη X-PRESS ανώνυμη δεν έίναι; λέγεται μάλιστα ότι γράφεται από τον ίδιον) είναι τάχα πιο επικίνδυνοι από τους επώνυμους τραμπούκους, που με την εξουσία στα χέρια τους κάνουν ό,τι δεν μπορεί ούτε να ονειρευτεί ένας οσονδήποτε τραμπούκος του internet;

Ξεχνάει ότι μόλις τις προάλλες ομολόγησε ότι μαγείρευε τα ποσοστά, για να δείξει μεγαλύτερη κυκλοφορία των περιοδικών του;

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κ. Χάρη, και μάλιστα πολύ αγαπητέ μου, για ένα πρόσθετο βασικότατο λόγο, τον κοινό μας θαυμασμό για τον Γιάννη Χρήστου! Σας παρακολουθώ ανελλιπώς, και με μεγαλύτερο ζήλο από τότε που ανακάλυψα και το μπλογκ σας με την αναφορά στον ανυπέρρβλητον αυτό συνθέτη-στοχαστή!

Ήθελα λοιπόν να σας θυμίσω κάτι που μου ήρθε στο νου διαβάζοντας αυτό το σχόλιό σας: τον τρόπο που σβήνει η μελωδία (δεν ξέρω πώς ονομάζεται μουσικά) σ' ένα από τα Έξη Τραγούδια του Έλιοτ, που μελοποίησε ο Χρήστου. Πόσο σπαρακτικά κλείνει το τραγούδι με τη φράση THIS IS MY AFFLICTION! δηλαδή "αυτό είναι το δράμα μου, η συμφορά μου..."

This is OUR affliction, πολύ αγαπητέ μου κ. Χάρη, να ασχολούμεθα με πρόσωπα που επί τόσα χρόνια έδωσαν τόσα δείγματα του ποιού τους, αλλά "με την εξουσία στα χέρια τους", όπως γράφει ο κ. Παύλος Γ., μπορούν αυτοί να τραμπουκίζουν και να ασχημονούν ΕΠΩΝΥΜΩΣ!

Ήδη πολλά είπα, και πολύ ασχοληθήκατε κι' εσείς μαζί του. Ελπίζω να μην έκανα κατάχρηση της φιλοξενίας σας, αλλά βρήκα την αφορμή να σας γράψω, όπως πάντα ήθελα, για τον Μεγάλο Χρήστου πιο πολύ...

Να είστε πάντα καλά, και η μουσική του πάντοτε να σας εμπνέει στη ζωή σας και στο έργο σας!

Γιάννης Χάρης είπε...

ευχαριστώ για τα σχόλια, xpsilikatzoy εξαιρετική η συμβουλή..., δεν την ήξερα την έκφραση: ευχαριστώ

Παύλο Γ., επίσης ευχαριστώ, σοφό γενικά αυτό που λες, μπορεί να ισχύει για τον καθένα μας που γράφει επώνυμα, και έχει έτσι το άλλοθί του

όμως, Ανώνυμε, δεν έχω λόγια να σου πω πόσο με συγκίνησε το σχόλιό σου: δε μοιραζόμαστε μόνο το θαυμασμό και την αγάπη για τον μεγάλο συνθέτη αλλά και στοχαστή, όπως ωραία γράφεις, αλλά... απίστευτο!, μοιραζόμαστε και την ίδια φράση! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συχνά περνάει από το νου μου η φράσh αυτή! Σ' ευχαριστώ από καρδιάς! [και... χαλάλι του τού άλλου, αν στάθηκε αφορμή για μια τόσο βαθιά έστω κι από μακριά επαφή και επικοινωνία :-)

Ανώνυμος είπε...

Καλά πλάκα μας κάνεις τώρα, ρε Χάρη, που δεν το 'πιασες το "υπονοούμενο", που το 'ψαχνε το παιδί μέρες να το φτιάξει, και τώρα θα καμαρώνει πως δεν την πήραμε είδηση τη ρατσίλα του, γιατί είναι ανωτέρου επιπέδου κι από καλά μαγαζιά, όχι ό,τι κι ό,τι...

Αλλά καλά τα λέει η γάτα η xpsilikatzoy: don't feed the trolls!

Αλλιώς, την άλλη την έκφραση σίγουρα θα την ξέρεις: "WHO'S TALKING?", ΓΙΑ ΚΟΙΤΑ ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΆΕΙ ΔΗΛΑΔΉ..., ο εστί μεθερμηνευόμενον: καθρέφτες δεν υπάρχουν πια;

Ανώνυμος είπε...

Το ότι είχε το θάρρος να μην κρύψει ποτέ ο Στ. Τσαγκαρουσιάνος τη σεξουαλική του ταυτότητα δεν βλέπω για ποιο λόγο μπορεί να αποτελεί αντικείμενο ειρωνείας από τον προηγούμενο (και ανορθόγραφο) σχολιογράφο.

Προσωπικά θεωρώ πως ο Τσ. ανανέωσε τον δημοσιογραφικό λόγο, κάτι που έκανε και ο κ. Χάρης, σε δυσκολότερο μάλιστα επίπεδο, με τα επιστημονικά-γλωσσολογικά θέματα με τα οποία καταπιάστηκε.

Από αυτή την άποψη θεωρώ λυπηρό να υπάρχουν αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε τόσο αξιόλογους δημοσιογράφους, που τόσο σπανίζουν στις μέρες μας.