Τα εύκολα λόγια-μπούμεραγκ ή Ο συνεχιστής του Αριστοφάνη

"Στον τρυφερό μου πλην απρόσεκτο αναγνώστη κ. Γιάννη Η. Χάρη" έλεγε η αφιέρωση της επιφυλλίδας του κ. Μάνου Στεφανίδη (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 22.4.07), και στο τέλος υπήρχε και υστερόγραφο:

διαβάστε τη συνέχεια...

"ΥΓ: Αδελφοί, έλεος. Εσχάτως κατακεραυνώνομαι από ποικίλες μεριές ως σεξιστής. Κι ας δηλώνω με κάθε ευκαιρία πως δεν με αφορά ούτε με απασχολεί n ερωτική επιλογή του οποιουδήποτε. Απλώς, μ' ενοχλεί ο συνδικαλισμός της επιθυμίας και n προκλητική επιβολή της ως κοινωνικο-αισθητικού must. Όσο για το χιούμορ πάλι, από την εποχή του Αριστοφάνη και του Αγάθωνα -αν ενθυμείστε οι παλαιότεροι- straight και gay αντάλλασσαν πειράγματα. Στο κάτω κάτω, αν πρόκειται περί κρύων αστείων, μη γελάτε. Τόσο απλό. Εκτός κι αν απαγορεύεται να μην αρέσει σε κάποιον το 2 του Δ. Παπαϊωάννου. Ή η τελετή έναρξης των Αγώνων. Βλέπετε, αδελφοί; Ο κίνδυνος του φασισμού υποκρύπτεται σε κάθε μορφή απαγόρευσης και σε κάθε εξοστρακισμό της αντίθετης άποψης. Αφήστε που, και για την κακία ακόμη, απαιτούνται μικροσταγόνες δωρεάς".

Αναφερόταν σε επιφυλλίδα μου στα Νέα, που αναδημοσιεύεται εδώ και περιείχε ελάχιστα δείγματα του "αριστοφανικού" και γενικότερου ύφους του κ. Μ.Σ.

Παράπονο: Παρότι παλαιός και εγώ, δεν ενθυμούμαι ακριβώς την εποχή του Αριστοφάνη και του Αγάθωνα με την ανταλλαγή πειραγμάτων ανάμεσα σε στρέιτ και σε γκέι. Αλλά δεν έχει σημασία αυτό, όσο το ότι δεν ευτύχησα να δω σήμερα αυτή την "ανταλλαγή πειραγμάτων", να διαβάσω δηλαδή και τα πειράγματα των γκέι προς τον στρέιτ Μ.Σ.: στεγνή και μίζερη λοιπόν η ζωή μου.

Απορία: Το ιταμό και ακραιφνώς κατινίστικο "ο Δημητράκης του κ. Χρήστου" σαν μόνιμη σχεδόν αναφορά στον Δ. Παπαϊωάννου είναι κι αυτό αριστοφανικό πείραγμα του στρέιτ Μ.Σ. προς τους γκέι Παπαϊωάννου και Λαμπράκη;

ΥΓ. Και μόνο σε υστερόγραφο, αν απέμεινε το παραμικρό περιθώριο για σοβαρότητα: Χρειάζεται άραγε πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι αυτά τα αμετροεπή περί φασισμού της απαγόρευσης (αλλά αλήθεια, ποια απαγόρευση;) και εξοστρακισμού της αντίθετης άποψης μπορούν να επιστραφούν αυτομάτως στον κ. Στεφανίδη; Γιατί τάχα εξοστρακίζεται η δική του αντίθετη άποψη και όχι η δική μου, όταν μάλιστα ο εξοστρακισμός της δικής μου κατεβαίνει από τον άμβωνα του ειδήμονα, με κεραυνούς "τεκμηριωτικούς" π.χ. της αντιγραφικής τάχα και μόνο δουλειάς του Παπαϊωάννου κτλ.;