Ο Κομφούκιος και η φανουρόπιτα - Πάλι αυτές οι συμπτώσεις
(Εφημερίδα των συντακτών 7 Σεπτ. 2013)
Ο Κομφούκιος και η φανουρόπιτα
[ιερείς ευλογούν τις φανουρόπιτες της Σοσιαλιστικής Τάσης του Σύριζα] |
Δυο βδομάδες είπε να χαλαρώσει η στήλη, και θα ’θελε
υπερωρίες να βγάλει από πάνω της όσα μαζεύτηκαν και τη γαργαλάνε… Τι να
πρωτοκρατήσεις από μισό μάλιστα Αύγουστο…
Είχαμε την ίδρυση πατριωτικής, σοσιαλιστικής τάσης στον Σύριζα.
Θα μου πεις, κοτζάμ ΚΚΕ είχε σημαία τον Ζουράρι και έχει ακόμα την Κανέλλη, άσε
το ΠΑΣΟΚ με τον Παπαθεμελή, αλλά και τον ιστορικό του αρχηγό με τις γονυκλισίες
του στη Σουμελά, ή τον νυν αρχηγό, πάλι στη Σουμελά, να κρατάει την εικόνα στη
λιτανεία… Αυτήν τη σεπτή παράδοση μετέφεραν στον Σύριζα και κάποιοι
πασοκογενείς, μεταξύ των οποίων ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης, θυμάστε, αυτός που
προφήτεψε αύξηση της ομοφυλοφιλίας λόγω μνημονίου. Και τώρα άνοιξε έναν
ιστορικό άτλαντα, απ’ αυτούς με τους συγχρονικούς πίνακες, και κατέγραψε
ιστορικά γεγονότα που συνδέονται με την ελληνική ιστορία και συμπίπτουν με την
επίσημη ανακοίνωση της τάσης: από τη μάχη των Πλαταιών και τη γέννηση του
Κομφούκιου, που είναι, λέει, «εξελληνισμένη (!) προσωπικότητα», ώς την απώλεια
του δεξιού χεριού του Αλέξανδρου Υψηλάντη και την πτώση του Γράμμου!
Και μαζί οι διακηρύξεις, είμαστε το ’να, είμαστε τ’ άλλο,
«Είμαστε πραγματικοί αναλυτές της Ιστορίας. Δεν υπήρξε συνωστισμός, σαν σήμερα
το 1922 τα τελευταία ελληνικά τμήματα εγκαταλείπουν τη Σμύρνη» (= άρπα τη,
Ρεπούση!), «Είμαστε υπέρ της πατριωτικής αριστεράς», και προπαντός:
«Σεβόμαστε την Ορθοδοξία. Σήμερα, ανήμερα του Αγίου
Φανουρίου, παραδοσιακά, φτιάχνουμε Φανουρόπιτα ως ευχαριστήρια προσφορά προς
τον Άγιο και ως ένα είδος προληπτικής αίτησης βοήθειας για μελλοντικές
απώλειες».
Αμήν. Αν και, πριν απ’ τις μελλοντικές απώλειες, ας έκανε
το θαύμα του ο άγιος για τις τωρινές –και πρώτα πρώτα της σοβαρότητας, άγιέ
μου, της σοβαρότητας!
Πάλι αυτές οι συμπτώσεις
Είχα πιστέψει πως η σύντομη αποχή μου από τη στήλη θα με
έβγαζε από τον πειρασμό να ξανασχοληθώ με τον κ. Ξανθούλη, που κείμενό του το
ίδιο Σάββατο με το δικό μου ερχόταν να επικυρώσει, θαρρείς, όσα επισήμαινα σε
άλλα του κείμενα… Όμως, αυτές τις δύο βδομάδες προκλήθηκε θόρυβος στο διαδίκτυο
για το τελευταίο του εκείνο κείμενο, θόρυβος που ο απόηχός του έφτασε και στην
εφημερίδα και προκάλεσε εντέλει απάντηση του θιγομένου, επειδή τον είπαν
ρατσιστή (31/8).
Επανέρχομαι αναγκαστικά, κυρίως επειδή το επίμαχο κείμενο
διαβάστηκε από κάποιους λάθος, και σχολιάστηκε μόνο κατά το ήμισυ.
Περιέγραφε ο Γ.Ξ. σκηνές πάλι από την πλατεία Κάνιγγος. Η
μία, που σχολιάστηκε, ήταν με κάποια Ρουμάνα που μάθαινε το κοριτσάκι της να
ζητιανεύει: αυτή ήταν η παραπλανητική και απαλλακτική για τον Γ.Ξ. ανάγνωση που
κυριάρχησε στον σχολιασμό. Όμως, οι χαρακτηρισμοί για τη μάνα δεν ήταν βέβαια
το «Τσιγγάνα», που ειρωνεύεται τώρα ο κ. Ξ. πως θα απαγορευτεί ακόμα και στα
τραγούδια και θα αντικατασταθεί με το «Ρομά». Ήταν αυστηρώς και μόνο οι εξής: χοντροκώλα Τσιγγανορουμάνα, γυφτορουμάνα, ρουμανογύφτισσα, γύφτισσα, ρουμανοκατσιβέλα. Εγώ δεν θα σχολιάσω
τώρα. Απλώς συναριθμώ τους χαρακτηρισμούς αυτούς, όπως νομίζω ότι όφειλαν να
κάνουν και οι λοιποί αναγνώστες του, με άλλους, συχνότερους χαρακτηρισμούς, από
αυτούς που παρέθετα π.χ. εγώ, σύμφωνα με τους οποίους Ρώσοι, Βούλγαροι και
Γεωργιανοί είναι κλέφτες, δολοφόνοι και μαφιόζοι, ενώ οι γυναίκες τους ή οι
μανάδες τους κλέφτρες και πουτάνες. Γνωστή, βασική θέση κάποιων άλλων ακόμα!
Είπα και πως σχολιάστηκε λειψά το επίμαχο κείμενο. Εκεί
λοιπόν, στην πλατεία όπου και η «χοντροκώλα», τα λεωφορεία «αδειάζουν
ασταμάτητα συμπαθείς σοκολατένιους νέους που προχωρούν βιαστικά, γιατί; ΕΠΕΙΔΗ
δεν είναι Ελληνόπαιδες και μάλλον έχουν λύσει το πρόβλημα της ανεργίας! Κι εγώ
ο αφελής να απορώ σιωπηλά ΠΟΥ δουλεύουν όλοι αυτοί. ΠΩΣ ζουν, ΠΟΥ ζουν και πώς
καταφέρνουν να δείχνουν σχετικά καλά με τη βιασύνη παραμάσχαλα». Πέρα από τα
όποια υπονοούμενα του Γ.Ξ., θα μείνω στο προφανές, ότι οι σοκολατένιοι νέοι μάς
παίρνουν τις δουλειές. Κι αυτό, γνωστή, βασική θέση κάποιων άλλων ακόμα!
Μην κοροϊδευόμαστε, χιούμορ ο ένας, χιούμορ ο άλλος, π.χ.
ο Θέμος, καλτ ο Καρατζαφέρης, γραφικός ο τηλεπλασιέ βιβλίων, κάνουμε χαβαλέ στα
κανάλια, στρώσαμε έτσι το χαλί στην εμπροσθοφυλακή, ακολούθησε αγέρωχο απ’ τις
ορθάνοιχτες πύλες το υπόλοιπο σόι, τα παιδιά με τα μαύρα και τα ξυρισμένα κεφάλια.
Και, προσοχή, αν τάχα σήκωνε κάποτε γέλιο με τ’ αστεία,
την ώρα που μιλάνε ρόπαλα και μαχαίρια επιβάλλεται ριζικά διαφορετική στάση.