Ο Πρωτοπλυντήριος

«Με κάτι τέτοια λέω πως, αν ήμουν νέος τώρα, όχι απλώς αναρχικός ––τρομοκράτης θα γινόμουνα» συμπέσαμε πριν από μερικά χρόνια με παλαίμαχο, διακεκριμένο δημοσιογράφο, δεξιό το φρόνημα, με σημαντική θέση σε σοβαρή δεξιά εφημερίδα. Τον σκέφτομαι συχνά, στις αιώνιες μονές πια, να ’χει απαλλαγεί από αυτό το ασφυκτικό συναίσθημα, την τυφλή οργή που ελάχιστη εκτόνωση βρίσκει μέσα από το γράψιμο λόγου χάρη. Αλλιώς, με τι τάχα μέσα αντιμετωπίζεις τους τόνους λεκτική βία που εκλύεται από τους κήρυκες ακριβώς της Μη Βίας, πώς να τα βάλεις με τον απύθμενο κυνισμό των Πλυντηρίων, που έγιναν και τιμητές αποπάνω.

Δείγματος χάριν, από τους θρασύτερους, ο Πρετεντέρης: που πρώτα έπεσε απ’ τα σύννεφα, με τη Χρυσή Αυγή· έπειτα είπε, μάλλον τη μία ψέλλισε: «μα τότε [το 1995-96] δεν τους ξέραμε, 0,3% ήταν»· την άλλη είπε, μαζί με το επιτελείο του, «μα πάντα τα λέγαμε εμείς»· ύστερα βγήκε και μίλησε, ο Πρωτοπλυντήριος, για «πλυντήρια της ΧΑ» (Νέα 2/10), και την Κυριακή πια (6/10), ξεσπάθωσε, ο εκτός πολιτικού συστήματος, που «σύσσωμο το πολιτικό σύστημα άργησε να καταλάβει…», που «Δεξιά και Αριστερά προτίμησαν να επαναπαυθούν σε ιδεολογικές αυταπάτες αντί να δουν το πρόβλημα…», και ξανά «οι μεν και οι δε [που] ήταν μακριά νυχτωμένοι»!

Σταματώ. Αδυνατώ να σκεφτώ την παραμικρή λέξη που να μην εμπίπτει στα μισά τουλάχιστον άρθρα του ποινικού κώδικα.

Καταργείται η ιερά πανήγυρη;

Ασκήσεις άπνοιας, μαθαίνεις να κρατάς την αναπνοή σου μέσα στο (βρόμικο ιδίως) νερό, διόλου εύκολο: έτσι και ξεπεράσεις τα όρια και πάψει για λίγο να οξυγονώνεται ο εγκέφαλος, ανεβαίνει το διοξείδιο του άνθρακα και σε πνίγει. Διαβάζεις, διαβάζεις, παρακολουθείς ρεσιτάλ αρχαιοφιλίας, θα σκάσεις στο τέλος, θα πνιγείς. Περιμένεις ν’ ακούσεις μισή σωστή κουβέντα, τη στοιχειώδη θέση της γλωσσολογίας, πως γλώσσα χωρίς φυσικούς ομιλητές είναι νεκρή, άσχετα από την όποια αξία της, αν δηλαδή γονιμοποιεί και αρδεύει κτλ. Κι όμως, ακόμα κι ο Δ. Ν. Μαρωνίτης, από τους λίγους ειδικούς, σε σχετικό του άρθρο (Βήμα 29/9), σαν για να μη συνταχτεί ειδικά με τη Ρεπούση, αποθέωσε το ήξεις-αφήξεις… Τι να περιμένεις μετά από τη στρατιά των άσχετων, πλην (ή γι’ αυτό) ζηλωτών…

Κρατιέσαι, είπαμε, κρατιέσαι, κι έρχεται χαριστική βολή ο Κραουνάκης, μαθημένος είσαι, θα πεις, απλώς συνέπεσε με την επίσημη παρουσίαση του νέου προγράμματος του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκκινο», όπου νά σου άξαφνα κι ο υπερασπιστής των πατρίων: θ’ ακούμε άραγε πάλι για τη «Μερκέλα» τη «μουλαροζαργάνα» και για τους Ευρωπαίους που χωρίς εμάς θα ήταν «καπάκια μπίρας»;

Απάνθισμα αρχαιοφιλίας λοιπόν, ξεκινώντας απ’ το τέλος, τον Κραουνάκη, που σε τηλεοπτική συνέντευξη στη Λαμπίρη, την περασμένη βδομάδα, δήλωσε πως είναι σκέτο πρακτοριλίκι «που μέσα στο πρόβλημα αυτό της χώρας βγαίνει μια κυρία, η οποία θέλει να καταργήσει από τους Έλληνες την “ιερά πανήγυρη”»! Και εξανίσταται ο Κραουνάκης: «Δεν πας να ξεπατώσεις από έναν λαό τη βάπτιση, τον γάμο, και τη γλώσσα! Τα θεωρώ ρίζα... Έχουμε δώσει γλώσσες στη μισή Ευρώπη! Πού πας μωρή να πεις “καταργώ τα αρχαία ελληνικά”; Δεν πας να ξεπατώσεις από έναν λαό το βασικό...»

Άλλος, ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης, έγραψε στο Φέισμπουκ πως ήδη από το δημοτικό θα ’πρεπε να διδάσκονται τα αρχαία. Για να μάθει να λέει η κόρη του «φράσεις απλές, προαιώνιες, όπως “Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει” ή “Μίδας έχει ώτα όνου”…» Κι αν δεν της τα μάθουν στο σχολείο, θα της τα μάθει, δήλωσε, ο ίδιος! Μωρέ φιλοδοξία, να θες να μάθει το νήπιο τη ράβδο εν γωνία και τα ώτα του όνου! Μύηση στην παπαγαλία, συν τοις άλλοις ––κι ύστερα φταίει το σχολείο… Τουλάχιστον το βλαστάρι της Ευγενίας Μανωλίδου, στα τρία του κιόλας, πάντα κατά δήλωσή της, έλεγε ρητά υψηλής πνοής: «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων»…

«Τα αρχαία ελληνικά δεν διδάσκονται για να μιλάμε μεταξύ μας: διδάσκονται ως σύστημα σημειωτικής» δήλωσε το απλώς ακατάληπτο και παντελώς ασύστατο η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου (Protagon.gr 14/9), ένδειξη, φοβούμαι, ότι έχει καταπιεί αμάσητο το χιλιοανασκευασμένο κείμενο «Hellenic Quest», αρχικής προέλευσης Γεωργαλά, για τα αρχαία που τα προτιμούν τάχα οι υπολογιστές, ή που έχουν εκατομμύρια λέξεις κ.ά.

Άλλος, κάποτε υφηγητής πολιτικής οικονομίας, με κατάφωρες έως καταγέλαστες ανακρίβειες σε εφ’ όλης της ύλης επίθεση στη Ρεπούση (Βήμα 25/9), βάζει στο εικονοστάσι των αρχαιόφιλων και τον Χίτλερ!

Δία! Οξυγόνο!