Οι αριστεροί, αριστερά (ριμέικ) - Ο πολυμορφικός Τσίπρας - Έλληνες λαθρομετανάστες

(Εφημερίδα των συντακτών 19 Σεπτ. 2015)

Οι αριστεροί, αριστερά (ριμέικ)

Οι αριστεροί ψηφίζουν αριστερά, έγραφα παραμονές των εκλογών του Ιανουαρίου. Αποκλείοντας εξ ορισμού το σταλινικό ΚΚΕ, έλεγα πως συνέχεια της ανανεωτικής (και άρα μόνης) αριστεράς, του ΚΚΕ Εσωτερικού, του Συνασπισμού κτλ., όπου ρίχναμε την ψήφο μας, μ’ όλες τις αντιρρήσεις και τις κριτικές μας, είναι ουσιαστικά ο Σύριζα. Όπου εδώ πια αποκλειόταν η ΔΗΜΑΡ (παρότι αποτελούσε οπωσδήποτε κι αυτή συνέχεια της ανανεωτικής αριστεράς), πρώτον και κύριον για το γενετικό της στίγμα, τον τρόπο σχηματισμού της, άρα την πολιτική ηθική της, έπειτα για τη συμμετοχή της στη σαμαροβενιζελική κυβέρνηση.

«Τώρα όμως;» ακούγονται εύλογα φωνές πολλές. Τώρα που ο Σύριζα αθέτησε τις υποσχέσεις του, έφερε νέο μνημόνιο κτλ.; Σίγουρα δεν διανοούμαι να αρνηθώ αυτή την πραγματικότητα· κι όχι μόνο: θα παραβλέψω προς στιγμήν αντικειμενικές συνθήκες, συσχετισμό δυνάμεων, ιδίως εκβιασμούς και ό,τι άλλο οδήγησε στο νέο μνημόνιο· επίσης, θα παραβλέψω «λεπτομέρειες», όπως πόσα, ελάχιστα πλην ουσιαστικά, έκανε ο Σύριζα και πόσα απ’ αυτά θα έκανε ή θα κάνει (χώρια τι άλλο θα κάνει!) ενδεχόμενη κυβέρνηση της δεξιάς· θα υιοθετήσω εντέλει όλη την κριτική που ασκείται στον Σύριζα από αριστερή σκοπιά, αυτή δηλαδή που του αρνείται οποιοδήποτε αριστερό πρόσημο· και τότε κάθομαι και σκέφτομαι.

Αν πάλι, πάντα, αποκλείεται το ΚΚΕ, για όσους δεν αναγνωρίζονται στη Λαϊκή Ενότητα (αν μη τι άλλο, για λόγους πάλι πολιτικής ηθικής, απείρως περισσότερους απ’ όσο κάποτε με τη ΔΗΜΑΡ), ή π.χ. στην Ανταρσύα, σημαίνει ότι για μας τελείωσε η αριστερά; Άρα, οι αριστεροί, ποια αριστερά;

Όσοι λοιπόν αριστεροί βρεθήκαμε δυσαρεστημένοι, πικραμένοι, προδομένοι, ηττημένοι ή ό,τι άλλο με τον Σύριζα, ακόμα και αν, υιοθετώντας, ξαναλέω, την πιο άκαμπτη κριτική, βρεθήκαμε τελικά χωρίς αριστερά, τι κάνουμε;

Πάντως, ψηφίζουμε αριστερά: και τώρα εννοώ ότι συμπεριφερόμαστε αριστερά, που σημαίνει πολύ απλά ότι δεν απέχουμε· ψηφίζουμε. Και αν ψηφίζουμε, πάλι σαν αριστερά, σαν αριστεροί, δεν ρίχνουμε νομίζω άκυρο ή λευκό. Αν δηλαδή τώρα ή αύριο δεν έχουμε κάτι αριστερό που να το πιστεύουμε και να το θέλουμε έστω σαν ισχνή, ισχνότατη φωνή, όπως κάναμε με το ΚΚΕ Εσωτερικού, πάντα ενάντια στη θεωρία της χαμένης ψήφου, πρέπει και τώρα να έχουμε θετική ψήφο, ακόμα κι αν δεν έχει αριστερό (όντως αριστερό ή όσο αριστερό θα θέλαμε) αποδέκτη. Ψηφίζουμε δηλαδή και θα ψηφίζουμε όποιον πιστεύουμε πως θα διαχειριστεί καλύτερα την καθημερινότητα και τον πόνο των ανθρώπων. Μα σοσιαλδημοκρατία είναι ή θα είναι πια, μα κεντροαριστερά, ή σκέτα κέντρο, όσο δεν έχουμε, το ξαναματαλέω, όσοι δεν έχουμε αριστερά, πάντα ο Σύριζα μας μένει.

Αυτή είναι, αυτή πιστεύω πως είναι, για την ώρα, η προσωπική μας αριστερή στάση.

Ο πολυμορφικός Τσίπρας

Με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον γύψο του παρομοίασε τις προάλλες η Ζωή Κωνσταντοπούλου τον Αλέξη Τσίπρα.

Δεύτερη, κι ούτε καν: τρίτη, τέταρτη και βάλε, και καταϊδρωμένη, η  κ. Κωνσταντοπούλου.

Είχε προηγηθεί ο γνωστός Τατσόπουλος με τον γνωστό  Μπογδάνο, τον νεαρό και κουλτουριάρη Τράγκα του Σκάι, παραμονή του δημοψηφίσματος, που συνέκριναν τον Τσίπρα με τον Χίτλερ. Κι όχι στα κουτουρού, παρακαλώ: αλλά πως και οι δυο ξεκίνησαν από 3% και έφτασαν στο 36%, κι έκαναν μετά και δημοψήφισμα… κτλ.

Α, μην τον ξεχάσω και μαραθεί, κάποια φορά και ο Θανάσης Χειμωνάς μας έλεγε ότι ο Τσίπρας είναι χειρότερος κι από τον Καλιγούλα κι απ’ τον Νέρωνα, «γιατί αυτοί τουλάχιστον είχαν σχέδιο»!

Και μου διαφεύγει ποιος έγραψε, επίσης με «στοιχεία», ότι ο Τσίπρας είναι ο Αντίχριστος που ήρθε πια στη γη.

Έλληνες λαθρομετανάστες

«Πόσα περιστατικά Ελλήνων λαθρομεταναστών δεν μας είναι γνωστά. Χιλιάδες άνθρωποι γυμνητεύουν, πεινούν περιφερόμενοι εις τον Καναδάν ή την Αργεντινήν όπου έχουν αποσταλή πλανηθέντες παρά των πρακτόρων αυτών οι οποίοι εφρόντισαν να πείσουν τούτους ότι η Γη της Επαγγελίας είναι εκεί και ότι τα δολάρια τους αναμένουν εις τας προκυμαίας…» (Εμπρός 1929).

«800 [Έλληνες] λαθρομετανάστες ζουν υπό χείριστους κανόνες υγιεινής…» (Ελληνικός Αστήρ του Σικάγου, 1909).

«Όλοι εμείς οι λαθραίοι βλέπουμε δυο εφιάλτες. Ο ένας είναι ότι θα πεθάνουμε στην Αμερική ξένοι και ανεπιθύμητοι, και ο άλλος είναι ότι θα μας πιάσει το Ιμιγρέσιο (Immigration Service) και θα μας στείλει πίσω στην Ελλάδα να πεθάνουμε εκεί» (Κ. Γ. Σταυράκης, Στα βήματα του Οδυσσέα, εκδ. Παπαζήση, 1999).

Ξανά και ξανά, όχι για τους Χρυσαυγίτες, αλλά για κατά τεκμήριο σοβαρές εφημερίδες, που επιμένουν στα περί νόμιμων και μόνο μεταναστών, που περνούσαν απ’ το Έλλις Άιλαντ κτλ. (τελευταίο κρούσμα, η Καθημερινή, με υπογραφή Τ. Θεοδωρόπουλου, 13/8).

Κλασικό το ερώτημα: σκέτη άγνοια ή εξαπάτηση;