Ο ημιμαθής προχειρολόγος κύριος Ζουράρις
(Εφημερίδα των συντακτών 17 Οκτ. 2015)
Ώστε το «μπουρδολόγιον» χαρακτήρισε
άλλους «μπουρδολόγιον» –και «βλακόμετρον» και «κατιναριό» και άλλα, ευήθειας
σημαντικά.
Έχω επανειλημμένα ασχοληθεί με το
«μπουρδολόγιον» ονόματι Ζουράρις, που αμολάει κάθε τόσο διάφορες μεγαλοπρεπείς
ελληνικούρες ή απλώς ασυναρτησίες, κάτι που κάπου πήρε το μάτι του ή τ’ αφτί
του, δεν σκοτίστηκε όμως να το διασταυρώσει, καθότι σίγουρος πως θα θαμπώσει,
για την ακρίβεια: θα στραβώσει, τους ιθαγενείς. Τι «καλλίπυγες μαγωδίες», τι «μέζεα»,
τι «στεατοπυγικά υποσυστήματα», τι «θυρανοίξια», ό,τι περιμάζεψε στη γύρα του,
με ό,τι σημασία θέλει να τους δώσει τώρα αυτός, κι ας πά’ να λένε λεξικά και επιστήμες...[1]
Τι βρήκε τώρα, τι του πάσαραν, τι
ανέσυρε από σάιτ εθνικιστικά, πάλι χωρίς να ψάξει πόντο παραπέρα;
Βρήκε λοιπόν πως στα βιβλία του
δημοτικού κοπήκαν τα δημοτικά τραγούδια, πως ειδικότερα στο βιβλίο Γλώσσα της Στ΄ δημοτικού η προστακτική
διδάσκεται με οδηγίες χρήσης καφετιέρας, και άλλα φοβερά, που συνιστούν «την 3η
[αλήθεια, ποια η 2η;] Μικρασιατική Καταστροφή», «την καταστροφή της ελληνικής
γλώσσης»!
Αγνοεί δηλαδή ο κ. Ζουράρις πως
άλλο το βιβλίο της Γραμματικής και
άλλο το βιβλίο της Γλώσσας, ενώ
υπάρχει και τρίτο πολύτιμο βοήθημα, το Ανθολόγιο
λογοτεχνικών κειμένων.
Η Γραμματική λοιπόν διδάσκει όσα διδάσκει πάντα μια γραμματική, και την
προστακτική λοιπόν, ενώ η Γλώσσα
διδάσκει ακριβώς γλώσσα, δηλαδή λόγο σε όλες του τις εκφάνσεις και εκδοχές, με
κείμενα από κάθε περιοχή του λόγου, από λογοτεχνικά έως ρεπορτάζ εφημερίδας,
μικρές αγγελίες, διαφημίσεις και, ναι, οδηγίες χρήσης καφετιέρας: αυτή είναι η
λεγόμενη «επικοινωνιακή μέθοδος», που ακολουθείται δεκαετίες τώρα, με προφανή,
θέλω να πιστεύω, οφέλη.
Και είναι και το Ανθολόγιο, όπου θα βρει ο κ. Ζουράρις από Όμηρο, Αισχύλο, Λουκιανό έως
δημοτικό τραγούδι και Βιτσέντζο Κορνάρο, από Ρωμανό τον μελωδό έως Κόντογλου,
Βιζυηνό, Παπαδιαμάντη, Ρίτσο, Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκο, αλλά και Χικμέτ, Σαιντ-Εξυπερύ,
Τζακ Λόντον. Τα ξανάγραφα αυτά, όταν συντάκτρια του ΒΗΜagazino δήλωνε, πέντε χρόνια προ Ζουράριδος, πως «δεν της άρεσε» που «τα
σχολικά βιβλία ελληνικής γλώσσας Δημοτικού περιλαμβάνουν οδηγίες χρήσεως
καφετιέρας, και ελάχιστα κείμενα σημαντικών λογοτεχνών».
Κι όμως, ιδού, σε σχέση με τα παλιά
βιβλία τα δικά μας, μια Γραμματική,
σκέτη παράθεση κανόνων, και ένα Αναγνωστικό
της συμφοράς, τα σημερινά αποτελούν σωστή επανάσταση. Από το βιβλίο της Γλώσσας που έδωσαν με τσακισμένη τη
σελίδα στον εθνοπατέρα, κι εκείνος δεν καταδέχτηκε ούτε τα περιεχόμενα να
διατρέξει, αντιγράφω ενδεικτικά ορισμένες ενότητες του βιβλίου: «Ταξίδια,
τόποι, μεταφορικά μέσα», «Κατοικία», «Η ζωή σε άλλους τόπους», «Η ζωή έξω απ’
την πόλη», «Συγγενικές σχέσεις», «Τρόποι ζωής και επαγγέλματα», «Πόλεμος και
ειρήνη» κ.ά.
Κάθε ενότητα χωρίζεται σε
υποενότητες, με συγκεκριμένο μαθησιακό στόχο καθεμιά, ένα σχετικό κείμενο και
έπειτα ασκήσεις, πολλές ευφάνταστες και ευρηματικές. Πάλι ενδεικτικά, η πρώτη
ενότητα: «Ταξίδια, τόποι, μεταφορικά μέσα», ανοίγει με σχετικό ποίημα της Ρίτας
Μπούμη-Παπά, «Ο θαλασσοπόρος», και ακολουθεί, με αντικείμενο «Πώς περιγράφουμε
ένα πράγμα / Πώς χρησιμοποιούμε τους χρόνους του ρήματος», απόσπασμα από τα Ψάθινα καπέλα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη·
έπειτα, «Πώς αφηγούμαστε μια ιστορία / Πώς μιλάμε για το χτες, το σήμερα, το
αύριο (χρόνοι ρημάτων, επιρρήματα, ουσιαστικά, σύνδεσμοι) / Πώς φτιάχνουμε την
περίληψη μιας ιστορίας», με απόσπασμα από τον Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες του Ιουλίου Βερν· «Πώς γράφουμε μια
ανακοίνωση / Πώς χρησιμοποιούμε τους χρόνους του ρήματος», με κειμενάκι από το
περιοδικό «Ερευνητές» της Καθημερινής,
άλλο, για τα Ζαγοροχώρια, από το Αθηνόραμα.
Και κάθε ενότητα κλείνει με παραπομπή στο Ανθολόγιο,
εδώ σε Όμηρο, Λουκιανό, Σαμαράκη κ.ά.· και συμβουλές:
«Διαβάστε-Δείτε-Ακούστε-Επισκεφθείτε», οι οποίες στέλνουν τα παιδιά σε διάφορα βιβλία,
χάρτες, κινηματογραφικές ταινίες (εδώ Μπάστερ Κήτον), ντοκιμαντέρ, τραγούδια
(εδώ Σπανό, Χατζιδάκι, Λοΐζο, Ξαρχάκο κ.ά.), μουσεία.
Αυτό το πρωτόγνωρο για μας τους
παλιότερους έργο, όλα τα βιβλία, όλων των τάξεων και όλων των μαθημάτων, υπάρχει
και στο διαδίκτυο, στο «Ψηφιακό σχολείο» (ebooks.edu.gr).
Αξίζει να το δει κάθε καλόπιστος αναγνώστης· ειδικότερα όμως οφείλει να το δει κάθε χειροκροτητής του
ημιμαθούς εθνοπατέρα, πριν ακριβώς χειροκροτήσει, ιδίως πριν γράψει, υπεύθυνος
αυτός πια δημοσιογράφος λόγου χάρη, για «δικαιολογημένη έκρηξη» του Ζουράρι.
Γιατί αυτό εντέλει είναι το θέμα. Όχι
τόσο ο κάθε αστοιχείωτος και θρασύς, είδος έτσι κι αλλιώς εν αφθονία, ούτε τόσο
οι άκριτοι καταναλωτές, όσο οι διακινητές
–όχι πια, όχι μόνο από τον χορό των πατριωτικών και εθνικιστικών ΜΜΕ και ιστοσελίδων,
αλλά και από αριστερές εφημερίδες!
Που ούτε καν θέμα ήθους του
δημόσιου λόγου μοιάζει να τους συγκινεί, ούτε ο τραμπουκισμός στον οποίο μπορεί
να επιδίδεται, με κατακτημένη από χρόνια ασυλία, ο εθνοπατέρας, ξερνώντας τα «βλακόμετρον»
και «μπουρδολόγιον» και «μπουρδιστάν» και «κατιναριό», με κατακλείδα μάλιστα ένα
«Ε, άι σιχτίρ πλέον!»
Ναι, άι σιχτίρ πλέον!
