Λαζόπουλος, Σεραφείμ και η θεία τάξη πραγμάτων

(Εφημερίδα των συντακτών 27 Φεβρ. 2016)

Αντιευρωπαϊστής, Μακεδονομάχος και Σκοπιανοφάγος, υμνητής της «μεγάλης Ελληνίδας» Λιάνας Κανέλλη στις εθνικιστικές κορόνες της, χειροκροτητής του «φίλου του» του Θέμου, όταν στηλίτευε την κυβέρνηση Σημίτη που «κατέβασε τη σημαία από τα Ίμια», πρόθυμος καταναλωτής αστικών μύθων, όπως η υποτιθέμενη δήλωση Κίσσινγκερ για τον εξανδραποδισμό του αδούλωτου γένους μας με την καταστροφή θρησκείας και γλώσσας, και προπαντός εθνικών μύθων, όπως το Κρυφό Σχολειό, αφού την Ιστορία, λέει, δεν τη μαθαίνουμε απ’ τα βιβλία, αλλά απ’ τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας.

Έχω επανειλημμένα αναφερθεί σ’ αυτά και σ’ άλλα τόσα του Λάκη Λαζόπουλου, ιδίως από τότε που συρρίκνωσε τη σάτιρα σε συνεχή πορδολογία και πέρασε στη σκέτη και ρηχή πολιτικολογία, η οποία οργανώνεται πάντοτε γύρω από έναν κραυγαλέο λαϊκισμό. Μπορώ έτσι, πιστεύω, με αφορμή τις τελευταίες του δηλώσεις για την καθηλωμένη σκέψη του Σόιμπλε λόγω της καθήλωσής του στο αναπηρικό καροτσάκι, να σταθώ σε κάποιες όψεις της κριτικής που καταρχήν ορθώς, ορθότατα, του ασκήθηκε –και δεν συμπεριλαμβάνω φυσικά στην κριτική τις υλακές του ιερατείου του ρατσισμού, π.χ. Πρώτου Θέματος και Μακελειού. Αναντίλεκτα ρατσιστική η συγκεκριμένη δήλωση του Λαζόπουλου, όπως και η μόνιμη αναφορά στα σαρδάμ και τις κρεατοελιές (!) του «αχώνευτου κοντού» Σημίτη, όμως ρατσιστή, κακά τα ψέματα, δεν τον λες.  Όπως επίσης δεν τον λες ρατσιστή και ειδικότερα ομοφοβικό, παρότι συχνά διακωμωδεί τους ομοφυλόφιλους, και με τον πιο φτηνό επιθεωρησιακό τρόπο, ένα μόλις βήμα (ή ούτε;) από τον Σεφερλή.

Χάνεται έτσι η ουσία της κριτικής. Όπως και όταν ο πρόεδρος του Πειραϊκού Συλλόγου Κινητικά Αναπήρων δεν δέχεται τη συγνώμη του Λαζόπουλου, επειδή τη θεωρεί υπαναχώρηση (!), και επιμένει πως θα προσφύγει στη δικαιοσύνη (ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να δει ρατσισμό και στην εν λόγω συγνώμη, καθώς ο Λ. δηλώνει πως δεν αναφερόταν γενικά στους αναπήρους αλλά αποκλειστικά στον Σόιμπλε).

Αντίθετα, και για να προχωρήσω στο κυρίως θέμα μου, το Σωματείο Κινητικά Αναπήρων Νομού Μαγνησίας, μαζί με συναφείς συλλόγους και σωματεία από τον ίδιο νομό, είχε αναρωτηθεί εύστοχα αν ο Λαζόπουλος θα έλεγε τα ίδια για τον Στήβεν Χώκινγκ.

Εδώ, εξίσου εύστοχα, αναρωτιέται ο Άρης Χατζηστεφάνου (Infowar, 19/2): «Αν ο Λαζόπουλος ήταν μητροπολίτης, θα μίλαγε κανείς;» Και υπενθυμίζει κάποιες από τις παροιμιωδώς αμετροεπείς δηλώσεις του Πειραιώς Σεραφείμ, ακριβώς για τον Χώκινγκ, όταν πριν από λίγα χρόνια ο άγιος μιλούσε για τη «συμπλεγματικότητα» των αθεϊστικών απόψεων του κορυφαίου επιστήμονα, αναγνωρίζοντάς του εντέλει «το ελαφρυντικό της συγχύσεως του νοός του, από την αφόρητο σωματική δυστυχία του».

Όμως κανένα σωματείο ή σύλλογος (πόσο μάλλον Πειραϊκός!) δεν διανοείται να τα βάλει με την πανίσχυρη εξουσία, με εκπρόσωπο του Θεού, ειδικότερα του παλαιοδιαθηκικού, τιμωρού και εκδικητικού Θεού.

Τώρα μάθαμε και τη σαν από σχέδιο θεϊκό «χρησιμότητα» τέτοιων ρατσιστικών φωνών:

Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας, που θα μπορούσε να ανακαλέσει τον Σεραφείμ και τους ομοίους του στην τάξη, μας υποδεικνύει ίσα ίσα κάποιαν άλλη, ωφελιμιστική κατά έναν άκρως παράδοξο τρόπο τάξη: σε συνέντευξή του στον Κωνσταντίνο Ζούλα και τη Νίκη Λυμπεράκη («Η Ελλάδα στον καθρέφτη», Σκάι 10/2), μια συνέντευξη που δεν έτυχε να δω να σχολιάζεται, παρ’ όσα εκρηκτικά περιλαμβάνει, και ιδίως την υπαναχώρηση στην ανέγερση τζαμιών στη χώρα μας, λέει, με αφορμή το σύμφωνο συμβίωσης, και τα εξής, που τα παραθέτω αυτούσια, να μη χαθεί η παραμικρή απόχρωση:

«Μακαριότατε, ακούσαμε και φωνές που παρότρυναν σε προπηλακισμό, και οι φωνές αυτές προέρχονταν από Μητροπολίτες. Φτύστε τους, είπαν. Εσάς δεν σας ενοχλούν αυτές οι φωνές;

»Δεν είναι Εκκλησία αυτοί. Κάνετε λάθος.

»Είναι ένας Μητροπολίτης.

»Ένας βουλευτής δηλαδή, άμα πει κάτι, είναι το κράτος; Εδώ είναι ακριβώς η διαστροφή που κάνουν τα ΜΜΕ. Ένας αδελφός Μητροπολίτης βλέπει το θέμα αυτό με αυτό τον τρόπο και το αντιμετωπίζει. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα εμείς σαν Εκκλησία; αυτό που λένε, να τον μαλώσουμε; Δεν είναι αυτός άνθρωπος; δεν έχει ελευθερία γλώσσας; Εδώ έχουμε ανθρώπους οι οποίοι ψηφίζουνε τέτοιους ανθρώπους που είναι υπέρ της βίας…

»Με συγχωρείτε, είναι όμως προτροπή σε βία αυτό κάποιες φορές. Αυτό δεν σας ενοχλεί εσάς;

»Δεν είναι μόνο αυτό που ενοχλεί, είναι και άλλα πολλά. Εγώ το βλέπω από μια άλλη πλευρά. Δεν είναι μόνοι τους αυτοί, εκφράζουν έναν κόσμο, και αν δεν τον εξέφραζαν αυτό τον κόσμο ο τάδε Μητροπολίτης, ή ο τάδε Μητροπολίτης, θα ήταν έλλειμμα στην Εκκλησία. Μην το βλέπετε μόνο έτσι, διότι ο άλφα μητροπολίτης που τον βλέπετε να φωνάζει έτσι, δεν είναι μόνος, έχει ένα λαό από πίσω, αυτό γιατί δεν το βλέπετε;»

Αλίμονο, μακαριότατε, αμοραλιστικό ακούγεται όλο αυτό!