Γιάννης Η. Χάρης: Τα φαρισαϊκά, που τα μιλάει φαρσί το Κανάλι της Βουλής

(Εφημερίδα των συντακτών 24 Απρ. 2016)

Τα φαρισαϊκά, που τα μιλάει φαρσί το Κανάλι της Βουλής

Μεταφραστές και διερμηνείς για αραβικά, φαρσί, παστού, ουρντού κ.ά. ακούμε να ζητούνται τελευταία, με το προσφυγικό, και καταλαβαίνουμε πως είναι γλώσσες, ακόμα κι αν δεν ξέρουμε ποια είναι ποια. Ώς τώρα ξέραμε, άσχετο, την έκφραση ότι μιλάμε κάποια γλώσσα φαρσί, δηλαδή άπταιστα.

Φαρσί εν πάση περιπτώσει είναι η τοπική ονομασία της περσικής γλώσσας στο Ιράν, το Αφγανιστάν και το Τατζικιστάν: δεν είναι απαραίτητο να το ξέρουμε αυτό, όταν όμως ακούμε πως κάτι «μεταφράστηκε στα φαρσί», δεν έχουμε αμφιβολία ότι πρόκειται για γλώσσα, ανοίγουμε λοιπόν ένα λεξικό, ή γκουγκλάρουμε στο ίντερνετ, ό,τι πιο απλό σήμερα πια. Τι έμπνευση όμως χρειάζεται, τι νους, τι αυτάρκεια και τι επιπολαιότητα απ’ την άλλη, να γράφεις ότι «μεταφράστηκε στα φαρισαϊκά»!

Δύσκολα πιστευτό; Όχι για όποιον παρακολουθεί το κανάλι της Βουλής, που ανέκαθεν διαπρέπει σε εξαιρετικά προβληματικές μεταφράσεις: δεν ευθύνεται το ίδιο, απάντησε κάποτε σε κάποια εφημερίδα, τις παίρνουν έτοιμες, υποτιτλισμένες, τις ταινίες, όμως δεν καταλαβαίνω σε τι τους απαλλάσσει από κάθε ευθύνη αυτό, πόσο μάλλον όταν συνεχίζουν, αν συνεχίζουν, την ίδια τακτική. Υπότιτλος σε ντοκιμαντέρ θεατρικής θεματολογίας ήταν το περί φαρισαϊκών, είδα έπειτα από λίγο και τον όρο «ανταπτάρισμα», για τη διασκευή (adaptation), άλλαξα πια κανάλι. Που πάντως, γενικά, το παρακολουθώ συχνά, γιατί βάζει καμιά καλή ταινία, όπερες, συναυλίες, όμως παράλληλα τις ρίχνει στο σωρό, με τον ερασιτεχνισμό του: διαφημίζει την πραμάτεια του μ’ έναν ξερό τίτλο, ούτε μαέστρο, ούτε σολίστ ή σκηνοθέτη, ή τα έργα που περιέχει μια συναυλία:

«Κονσέρτο Οι Δρόμοι της Φιλίας» έγραφε κάποτε, κάνοντας «κονσέρτο» το κοντσέρτο (ο γλωσσικός ευπρεπισμός του το έκανε να έχει άλλη φορά υπότιτλο για τις «λεπτομέρειες της στεύσεως» της Μεγάλης Αικατερίνης, δηλαδή της στέψης ή της στέψεως!), που μάλιστα εδώ επρόκειτο για concerto=συναυλία, και όχι για concerto=είδος σύνθεσης: καμία άλλη πληροφορία, ούτε μαέστρος, ούτε έργα, τίποτα, μόνο: «Προλογίζει ο Κώστας Κακαβελάκης, συνθέτης, ιστορικός μουσικολόγος».

Ώστε διαθέτει ειδικό συνεργάτη το κανάλι της Βουλής, και πολύ καλά κάνει, όμως κατά πάγια τακτική διαφημίζει αυτόν, τον προλογίζοντα, και όχι τους δημιουργούς και εκτελεστές! Άλλο παράδειγμα: «Το λυκόφως των θεών, Όπερα – 1998, Υποκατηγορία ΜΟΥΣΙΚΑ, Κατάλληλη για όλους (επιθυμητή η γονική συναίνεση), Από τη Σκάλα του Μιλάνου. Προλογίζει ο Κώστας Κακαβελάκης, ιστορικός μουσικολόγος»: πουθενά ο συνθέτης, αφού, ούτε λόγος, όλοι (;) ξέρουν πως είναι ο Βάγκνερ, άρα το έτος 1998 αναφέρεται στην παραγωγή· όμως ποιος διευθύνει; ποιοι τραγουδούν; άγνωστο, δηλαδή ασήμαντο· σημασία έχει ποιος προλογίζει. (Και αυτός τουλάχιστον, προφανώς τακτικός συνεργάτης, δεν τον είδε λόγου χάρη τον «ΝΤΑΡΙΙΣ ΜΙΛΟ», όπως διαφημιζόταν ειδικό αφιέρωμα στον Νταριούς Μιγιώ;)

Και πήρε και η καινούρια ΕΡΤ 3 μαθήματα, που έχει κάθε Τρίτη, εύγε της, όπερα, και τη διαφημίζει, πολύ καλά, μέρες πριν: «Αΐντα του Τζουζέππε Βέρντι, Τρίτη βράδυ στις 22.00», δείχνει μερικές σκηνές, ξαναλέει τίτλο και συνθέτη, και: «προλογίζει ο Πάρης Παρασχόπουλος». Κανέναν συντελεστή και πάλι, ώστε να πείσει κάποιον να δει μια χιλιοπαιγμένη όπερα. Κι όμως, ήταν σε σκηνοθεσία Πέτερ Στάιν!

Φαρσί την ξέρουν τελικά την προχειρότητα. Ή μάλλον φαρισαϊκά!

«Ανθρωπιστικές άριες»

Μπροστά ο Βεελζεβούλ, ο Λούσιφερ, ο Σαμαέλ, ο Άσταροθ, ο Λεβιάθαν, και πίσω οι δύο μαυροφόρες ορντινάτσες του, να απλώνουν το χέρι και να χαιρετούν και να «ευλογούν» τους σφαγείς του Μπατακλάν, να παίρνουν στα χέρια μικρά τάχα παιδιά, στην ουσία αυριανούς τζιχαντιστές!

Γεμίσαν σάλια τα κανάλια κι οι εφημερίδες, με τις αναγκαστικές ανταποκρίσεις τους, πήξαμε στις «ανθρωπιστικές άριες», όπως θα ’λεγε, όπως λέει, ο (στη γλώσσα τη δική του) αγγελόμορφος Άριος και χλευαστής των πιθηκόμορφων Κινέζων!

Και δεν βρέθηκε μισός Πατροκοσμάς να χτυπήσει πένθιμα τις καμπάνες, που ούτε ο Καλαβρύτων δεν τις χτύπησε ετούτη τη φορά, όπως πρόσφατα, με την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης των «τερψίπρωκτων», κατά τη λεξιπλάστρια Ελεύθερη Ώρα…

Τρία κυρίαρχα κράτη συνέπραξαν στο εγκληματικό υπερθέαμα, Βατικανό, Ελλάδα, Ιταλία, και το είχε συζητήσει, λέει, ενδελεχώς το σχέδιό του ο κ. Φραγκίσκος Μπεργκόλιο· δεν θα ’πρεπε όμως να έρθει σε επαφή και με τον πνευματικό τουλάχιστον κόσμο της χώρας όπου πάτησε το πόδι του, άξιους δημοσιολόγους, κομιστές εκδότες, συγγράφισσες και συγγραφείς, που θα του εξηγούσαν για το δολοφονικό Ισλάμ και τις σούρες του;

Αλλά μην αυταπατώμεθα, ήξερε πολύ καλά τι έκανε ο Επικατάρατος, και πήρε μαζί του στο Βατικανό όχι χριστιανούς μα μουσουλμάνους πρόσφυγες, ίνα πληρωθή το ρηθέν διά Σεραφειμίου του Προφήτου, πως ο εν λόγω με τις θλιβερές ορντινάτσες του είναι και οι τρεις «παρακολουθήματα του Σόρος» και «του σχεδίου του να εποικίσει την ευρωπαϊκή ήπειρο με μουσουλμανικούς πληθυσμούς»!

Όπερ έδει δείξαι!