Κουσούρια και κουσούρια

(Εφημερίδα των συντακτών 22 Δεκ. 2018)

όμως η δικιά μας Μπαρτσελόνα μεταφράζει κιόλας

* «Η σάτιρα στηρίζεται στο κουσούρι» είπε ο Σεφερλής. Και κουσούρι είναι για τον Σεφερλή, πέρα από το γνωστό κι απ’ τον Χριστόδουλο σεξουαλικό, οτιδήποτε διαφορετικό, ακόμα και σε κιλά ή σε μπόι!

Έτσι, «στις επιθεωρήσεις του [...] χλευάζει τις γυναίκες, τους γκέι, τους ξένους, τους υπέρβαρους, τους διαφορετικούς», κατέγραψε τα αυταπόδεικτα η Έλενα Ακρίτα.

Και ξέσπασε σάλος μέγας, απείλησε και με μήνυση ο θιγμένος, κι έσπευσαν παρατρεχάμενοι και άλλοι, μέχρι κι ο Χωμενίδης, να τον υπερασπίσουν, τον μεγάλο, λέει, κωμικό.

Μεγάλος πώς; Με τη βούλα του Κώστα Γεωργουσόπουλου. Ο οποίος και μας ενδιαφέρει περισσότερο εδώ, όχι ο Σεφερλής.

Όμοιος ομοίω, θα πείτε. Όχι μόνο στον σεξισμό, τον ρατσισμό, την ομοφοβία και την πάσης φύσεως χυδαιότητα, που διανθίζει συχνά τα κείμενα του Κ. Γεωργουσόπουλου.

Αλλά και στο χιούμορ: «Η αγορά είναι κοινή κι έχει μουνί σαν ραβανί κι όποιος πειράξει του λαού το ραβανί τον περιμένουν μαύρα χρόνια στη στενή»: Αριστοφάνης, Αχαρνείς, διά ποδός Γεωργουσοπούλου.

* «Ξέρεις ποιος είμ’ εγώ, ρε;» Ξόδεψα τη μισή στήλη μου την περασμένη φορά, για θέμα που ελάχιστους ενδιαφέρει, μια απάντηση που έστειλα στον Αναγνώστη για τον κ. Γαραντούδη, πάντα με θέμα τον εξευτελισμό του Χειμωνά, και δεν την έβλεπα επί έναν μήνα να δημοσιεύεται. Μου έστειλε τώρα λινκ ο υπεύθυνος του περιοδικού, με το σχόλιό μου και ανταπάντηση του κ. Γαραντούδη. Ευχαρίστως να δεχτώ πως έφταιγε η τύφλα μου, και να τελειώνουμε με το σίριαλ πια.

Που ουσιαστικά το τελειώνει ο κ. Γαραντούδης, αφού δεν είμαι, λέει, όπως αυτός, νεοελληνιστής φιλόλογος κτλ. Επειδή και στο πρώτο του κείμενο ξαναρωτούσε ο κ. Γαραντούδης μα ποιος είμαι και τολμώ και τον κρίνω, παίζω για λίγο το γελοίο του παιχνίδι, κι ας είναι όλη η ντροπή δικιά μου:

Με το συμπάθιο, κ. Γαραντούδη, αλλά πολύ προτού φτάσετε εσείς τα 30 χρόνια της καριέρας σας, όπως τα μετράτε, επιστήμονες κατά πολύ ειδικότεροί σας μίλησαν δημόσια και έγραψαν δημόσια για τη δουλειά μου. Ανάμεσά τους και ο Γ. Σαββίδης, για το έργο του οποίου μου κάνατε ολόκληρο μάθημα στο πρώτο σας κείμενο.

* Η Μπαρτσελόνα. Καλύτερα όμως από τον κ. Γαραντούδη, που δεν μιλάει με μη ειδικούς, το διατύπωσε ο κ. Κεντρωτής, πως δεν κατεβαίνει σε αγώνα κοτζάμ Μπαρτσελόνα με την Τραχανοπλαγιά!

Όμως ούτε στην καθηγήτρια Μαρία Παπαδήμα, που έγραψε για τα όσα τράβηξε στα χέρια του ο Μπωντλαίρ, καταδέχτηκε να απαντήσει, να σχολιάσει, να αντικρούσει. Ίσως και επειδή κάποια στιγμή κατάλαβε, ή του το επισήμαναν καλοί του φίλοι, πως, όποτε απάντησε, εκτέθηκε ανεπανόρθωτα και πολλαπλώς!

Ανέλαβε έτσι να απαντήσει με δισέλιδο σχεδόν ο εκδότης του, μοιραία όχι επί της ουσίας αλλά μ’ ένα αναλυτικό βιογραφικό του μεταφραστή του, που τόσο τόσοι τον ανυμνούν. Νέα ήθη.

* Και οι πόρνες. Νέα όντως ήθη, αν, με αφορμή και την κ. Παπαδήμα, θυμηθούμε πως ούτε ο κ. Μπλάνας απάντησε ποτέ επί της ουσίας, ούτε για την τάχα απ’ τα ρωσικά μετάφραση του Γκρόσμαν (Ζωή και πεπρωμένο) ούτε για την αυτοσχεδιαστική συχνά μετάφραση των αρχαίων (καμία σχέση πάντως εδώ με τον Κεντρωτή: έχει τουλάχιστον μια προφορικότητα, μια ποιητικότητα ο Μπλάνας): αφορισμοί και κουβεντολόι με την παρέα στο φέισμπουκ ή κάνα ιδιωτικό μανιφέστο, που το στέλνει ηλεκτρονικά στο κοινό του.

Και ειδικά για την κ. Παπαδήμα και την καθηγήτρια σλαβικών σπουδών Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, που είχαν αναδείξει την ιστορία με τον Γκρόσμαν, έκανε λόγο για «δύο πόρνες» οι οποίες… κτλ.

Διορθώνω: παλαιά ήθη.

* Και προπαντός ο άγιος. Όμως τι κάθομαι πάλι και ψειρίζω, όταν παραμένει ανοιχτή, χαίνουσα πληγή, αν πήγε ή δεν πήγε ή πότε θα πάει ο άγιος Πειραιώς στην Κουμουνδούρου ή στο Μαξίμου, να καλέσει αυτοπροσώπως και τον Τσίπρα στα Θεοφάνια, όπως μας είπε ότι πήγε, ότι γι’ αυτό πήγε, στον Μητσοτάκη, από Οκτώβρη μήνα.

Αυτή η αγωνία θα μας φάει, αφού αλλιώς θα ’ναι σαν να είπε ψέματα ο άγιος. Όπερ άτοπον. Και βλασφημία.

Καλά Χριστούγεννα στο μεταξύ.