Μια ωραία ατμόσφαιρα!

(Εφημερίδα των συντακτών 26 Ιαν. 2019)

* Εξακολουθεί να πανηγυρίζει η στήλη. Με την αποχώρηση Καμμένου, όπως έγραφα, και πια με τα απολύτως αναμενόμενα.

Τον Καμμένο δηλαδή να καταλογίζει αγνωμοσύνη στον Τσίπρα, που αυτός τον έκανε πρωθυπουργό. Αυταπόδεικτη αλήθεια, ας πω, τόσο όσο και ότι ο Τσίπρας τον έκανε συγκυβερνήτη, υπουργό.

Και όχι μόνο. Στρατηλάτη, ν’ αλωνίζει ασύδοτος, μεταξύ απόλυτης ανευθυνότητας και προκλητικότητας, απ’ τη μια, απόλυτης γραφικότητας και γελοιότητας, από την άλλη.

Κι ενώ παράλληλα ξέρει πως ο Τσίπρας, με πολύ λιγότερο νερό στο κρασί του, θα γινόταν και αλλιώς πρωθυπουργός. Ο ίδιος όμως ποτέ και με τίποτα δεν θα ’χε γίνει όλα αυτά, που δεν τα είχε, εννοείται, καν ονειρευτεί.

Και πού ν’ αρχίσει και το στερητικό σύνδρομο…

* Ελπίζει, παρακαλάει, προσεύχεται η στήλη. Για να εξακολουθήσει να πανηγυρίζει. Παρακαλάει να επαληθευτούν οι φήμες πως ο Ψαριανός οδεύει για τη Νέα Δημοκρατία.

Ο μια ζωή αριστερός, και πολύ αριστερός. Που γι’ αυτό έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και πήγε στη ΔΗΜΑΡ. Και μετά στο Ποτάμι. Και τώρα ίσως στην Ιθάκη του, τη Νέα Δημοκρατία.

Εκεί που πήγαν ήδη κι άλλοι αριστεροί συντρόφοι του. Συντρόφοι κι απ’ το άλλο, το δικό τους κόμμα, των Κοπρολόγων. Π.χ. ο Τατσόπουλος («γαμιόληδες», «καριόληδες»), νεοσσός από μιαν άποψη μπροστά στον Ψαριανό («αγάμητη γελάδα», «τριχωτή ουρακοτάνγκα»). Με αρχηγό τον επίσης κάποτε αριστερό και τελευταία ψηφοφόρο της ΝΔ, τον Πάγκαλο (τι να πρωτοαποδελτιώσει κανείς!). Α, τον και υμνητή του Άδωνη!

Τέλος πάντων. Για την ώρα ας περιμένουμε την κορύφωση μιας εθνωφελούς πολιτικής σταδιοδρομίας. Με την απόκτηση της νεοδημοκρατικής κομματικής ταυτότητας. Γιατί τη δεξιά εν γένει την πήρε μόνος του ο Ψαριανός, κατατροπώνοντας τον Ψαριανό (παναπεί κωλοτούμπα!) επί του Μακεδονικού.

Ταυτότητα, άλλη μια, πλάι σ’ όλες τις άλλες, τη ρατσιστική, τη σεξιστική, την ομοφοβική –συγνώμη, αν μου διαφεύγει κάποια.

*Είπα για την κωλοτούμπα του Ψαριανού. Στο Μακεδονικό, αλλά γενικότερα σ’ όλη του την πολιτική διαδρομή.

Και σκέφτομαι, τώρα με την κωλοτούμπα όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων στο Μακεδονικό, θα χάσει τα πρωτεία η περίφημη κωλοτούμπα του Τσίπρα.

Τώρα όλοι, όλα, ένα τσίρκο.

* Κυβέρνηση κουρελού: Ένα καινούριο εργαλείο πολιτικής ανάλυσης, ένας καινούριος φιλοσοφικοπολιτικός όρος διακινείται αυτές τις μέρες: «κυβέρνηση κουρελού». Εννοώντας προφανώς την κυβέρνηση Τσίπρα.

Διακινητές, ιδίως το ΚΙΝΑΛ και η Νέα Δημοκρατία. Δηλαδή τα δύο κατεξοχήν κόμματα-κουρελούδες, πιστές φωτογραφίες του όρου.

Και αν μια κυβέρνηση μπορεί να είναι κουρελού, και όχι μόνο σε έκτακτες συνθήκες, αλλά γενικότερα σε εποχές που ξεκόβουν από δικομματισμούς και «κυβερνήσεις αυτοδυναμίας», όπως είναι γενικότερα η τάση στην Ευρώπη·

αν λοιπόν μια κυβέρνηση μπορεί να είναι κουρελού, τα κόμματα δεν νοείται, δεν θα ’πρεπε να είναι κουρελούδες. Σε τέτοιον μάλιστα βαθμό. Να κρέμονται τα ξέφτια.

* Πολυαγαπημένη Αφροδίτη Μάνου, θα ’μουν ο τελευταίος που θα επιχειρούσε να σε μεταπείσει. Ή να σου θυμίσει μέρες παλιές κτλ. Δεν πά’ να ’χεις αλλάξει όσο θες. Ή να ’χω εγώ αλλάξει, όπως μπορείς να πιστεύεις. Μαζί με όσα άλλα πιστεύεις. Για το ξεπούλημα της Μακεδονίας, της Ελλάδας ολόκληρης, της ελληνικής γλώσσας κτλ.

Αλλά να πας και στο συλλαλητήριο, ένα συλλαλητήριο εθνικιστικής, το λιγότερο, κοπής;

Και ν’ ανέβεις και στην εξέδρα, ανάμεσα στην πλέον αξιοδάκρυτη πινακοθήκη με ό,τι γραφικότερο (αλλά όχι και λιγότερο επικίνδυνο) από ακροδεξιούς;

Και να χαιρετάει ναζιστικά αποκάτω η Χρυσαυγή;