Ελληνοφρένεια, φαιδρότητες και αθλιότητες

(Εφημερίδα των συντακτών 22 Μαρτίου 2019)

Minouche pichol, "Λιντσάρισμα"

 Πάνε κοντά δυο χρόνια, 25 βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ έστειλαν γράμμα-καταγγελία στο ΕΣΡ για κάποιο σεξιστικό αστείο της τηλεοπτικής Ελληνοφρένειας.

(Που μπορεί να ήταν και το λιγότερο, μπροστά σε πλήθος άλλα του τσολιά της εκπομπής, όπως ξανάγραφα εδώ. Που κυνηγούσε λ.χ. τις γυναίκες στον δρόμο και τους κολλούσε στο στήθος ή στα οπίσθια αυτοκόλλητα του ΣΥΡΙΖΑ: «Μην κάνεις σαν τρελή, δεν είναι και πούτσα», αλλά «για τις πούτσες κάνετε σαν τρελές…», έλεγε όταν δυσφορούσαν.)

Δεν κατάλαβαν τίποτα απ’ την ουσία οι υπεύθυνοι της εκπομπής. Ίσα ίσα, βρήκαν άλλο ένα «επιχείρημα» στον αντισυριζαϊσμό τους: «Λογοκρισία», φιμώνουν «τη μόνη ανεξάρτητη φωνή»! Και το καλύτερο: «Μιλάνε για σεξισμό αυτοί που ψηφίζουν μνημόνια»!

Και έτσι συνεχίζουν, ιδίως ο ελευθερόφρων τσολιάς, ενώ δεν παύουν να θυμίζουν όλο ειρωνεία την καταγγελία εκείνη. Η τελευταία αφορμή:

Πήγε η όντως πέρα από κάθε μέτρο Μεγαλοοικονόμου ένα καλάθι με λαχανικά στον Γιακουμάτο, τάχα απάντηση σε σχόλιό του πως είναι ανίδεη από λαχαναγορές. Κι όταν ο ευώδης είπε πως δεν δέχεται «μπρόκολα και αγγούρια», ανταποκρίθηκε πρόθυμα: «Δεν έβαλα αγγούρια. Σε συνέντευξη που σας είπαν ότι είστε γοητευτικός και φλερτάρετε γυναίκες, είπατε ότι δεν είστε ομοφυλόφιλος. Οπότε δεν μπορούσα να σας βάλω αγγούρια. Είστε και ρατσιστής».

Η χαρά της Ελληνοφρένειας. Που σχεδόν κάθε μέρα έκτοτε υπογραμμίζει την «υποκρισία» του ΣΥΡΙΖΑ και των 25 που έκαναν εκείνη την καταγγελία, ενώ τώρα δεν λένε λέξη για την ομοφοβία της Μεγαλοοικονόμου!

Η χαρά η δική μας τώρα. Που μόνοι τους συγκρίνουν το επίπεδο, το είδος του χιούμορ της εκπομπής τους με της Μεγαλοοικονόμου!

«Φαιδρότητες», θα έλεγε κανείς, κυρίως γιατί ακολουθούν ξεκάθαρες αθλιότητες. Όμως φαιδρότητες δεν είναι. Δεν είν’ αστείο πράγμα ο σεξισμός. Γιατί ποτέ δεν είναι έρμος και μονάχος. Έχει οικογένεια μεγάλη, αδέρφια, πρωτοξάδερφα. Και όλα σε -ισμός!

Τώρα, οι αθλιότητες, που φρένιασαν οι δύο της εκπομπής, επειδή κατεβαίνουν με το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ η Μυρσίνη Λοΐζου και ο Δημήτρης Πλουμπίδης: «η κόρη του Λοΐζου» και «ο υιός Πλουμπίδης», επί το δημαγωγικότερον.

Ξεπούλησαν τα κειμήλια των γονιών τους, ήταν το θέμα του αφορισμού τον οποίο απάγγειλε ο κατηχητής της εκπομπής Θύμιος Καλαμούκης. Πρόδωσαν τα ιερά και τα όσια στα οποία πίστευαν οι γονείς τους και τα οποία διαφυλάσσει το Κόμμα. Που έχει στην κατοχή του τους μεγάλους νεκρούς. (Ιδίως τον Πλουμπίδη, σκέφτομαι εγώ, που αφού τον στιγμάτισε σαν χαφιέ, όταν τον αποκατέστησε, θεώρησε πως εξασφάλισε συμβόλαιο για την αποκλειστική χρήση του ονόματος και της θυσίας του.)

«Οι γόνοι που εξαργυρώνουν», «είναι πολλά τα λεφτά», «τραπεζογραμμάτια», «προσοδοφόρο επάγγελμα το επάγγελμα κόρη ή γιος», εκλαΐκευσε το κήρυγμα ο τσολιάς Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης, εξαντλώντας τα όρια της χυδαιότητας.

Οι ακροατές ανταποκρίθηκαν πάντως πιο πολύ στο μελοδραματικό κήρυγμα παρά στο κάλεσμα για λιντσάρισμα των αργυρώνητων γόνων.

Δεν εγκαταλείφθηκε η προσπάθεια, και συνεχίζεται ο διασυρμός. Με αξιοθρήνητα λογοπαίγνια, σε οργίλο ύφος: «Για τον Λοΐζο ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, που κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά· η κόρη κατάλαβε ότι πρέπει να τη γράψει στον τοίχο με σκατά»!

Ή, σε ερώτηση καλόπιστου ακροατή: «Καλά η Λοΐζου, που είχε απαγορεύσει στο μνημονιακό ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιεί τραγούδια του πατέρα της, αλλά αυτός ο Πλουμπίδης τι είναι, έχει κάνει τίποτα στη ζωή του, ή έτσι τον βάλαν, λόγω ονόματος;» «Δεν ξέρω» απάντησε, πάντα σε οργίλο ύφος, ο τσολιάς, και σε στιλ: «κι ούτε με νοιάζει»!

Άθλιος, δηλαδή, όχι αν δεν ήξερε αλλά αν δεν φρόντισε να μάθει, το επιστημονικό μέγεθος αν μη τι άλλο του Δημήτρη Πλουμπίδη.

Και αθλιότερος αν ήξερε ή φρόντισε και έμαθε, κι ωστόσο προσποιείται πως δεν ξέρει.

Δύσκολο καταρχήν να μιλήσεις για όρια στη σάτιρα, να τα διακρίνεις. Τα καταλαβαίνεις όμως αμέσως μόλις τα υπερβείς.

Κι εξάλλου η Ελληνοφρένεια είναι κυρίως πολιτική εκπομπή. Και τότε, όταν στη θεολογική πια προσπάθεια να προασπίσει την Αλήθεια της, λιντσάρει ανθρώπους που δεν γνωρίζει την ταυτότητά τους, έχει περάσει κάθε είδους όριο.

Κι έχει βρεθεί βαθιά, πολύ βαθιά, στην επικράτεια του φαιού, του μαύρου, του κατάμαυρου.