Στη χώρα των Μπόμπων

(Εφημερίδα των συντακτών 30 Μαρτίου 2019)

* Ελληνοφρένεια ξανά. Έγραφα για φαιδρότητες και αθλιότητες της υποτίθεται σατιρικής αλλά αφόρητα ηθικολογικής εκπομπής. Και συμπτωματικά, την ώρα που έκλεινα το κείμενο και δεν χωρούσε άλλα, συνέχιζε (και συνεχίζει) στα μοτίβα που ενδεικτικά επισήμαινα:

Σε ακροατή που άρχισε να μιλάει για τα ελάχιστα έστω που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως το σύμφωνο συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους, ο τσολιάς σχεδόν τον έκοψε και τον ρώτησε τι έχει όμως να πει για την ομοφοβία της Μεγαλοοικονόμου!

Σε άλλον ακροατή ο χιουμορίστας έλεγε πως «ο Πλουμπίδης θα κάνει και σειρά διαφημίσεων Παπαγάλος-Πλουμπίδης, θα έχει κουπάτο, ευρωβουλάτο, συριζάτο καφέ, το πουλάει καλά το όνομα…»

Η επανάληψη της ιστορίας, που λέμε: οι σταλινικοί που, σε πιο θολές πάντως εποχές, έβγαλαν χαφιέ τον πατέρα και τώρα οι νεοσταλινικοί της παιδικής χαράς που λιντσάρουν τον γιο.

Και όχι, όσο κι αν μοιάζει φάρσα η επανάληψή της, η ίδια τραγωδία είναι.

* Παλίμπαις Μπόμπος ο Δημήτρης Δανίκας παίρνει συνέντευξη. Προφανώς στο επίπεδο το δικό του, και φυσικά του κιτρινόφυλλου στο  οποίο γράφει. Η συνέντευξη, με τον Κώστα Βουτσά (Πρώτο Θέμα, 14/3):

«Ήταν 10 το πρωί. Ήταν το τρίτο ραντεβού μας. Με είχε στήσει στα δύο προηγούμενα. Κωστάρα Βουτσάρα, δεν πειράζει. Κωστάρας επειδή είναι η επιτομή του πιο κοτσανάτου ογδονταφεύγα που κυκλοφορεί σ’ αυτόν τον τόπο. Και Βουτσάρα για τον ίδιο λόγο. Άσε που παραπέμπει σε κάτι άλλο. Αδυνατώ να το προφέρω. Μου απαγορεύεται για ευνόητους λόγους. Βάλτε τη φαντασία σας να καλπάσει»!

Αξιοδάκρυτος. Γιατί άλλο Μπόμπος πιτσιρικάς και άλλο τρίτης ηλικίας!

(Ρατσιστικούλι; Τουλάχιστον έτσι θα μπορέσει να το καταλάβει ο εν λόγω.)

* Διάβασα όμως «Βουτσάρα», και είπα να συμπληρώσω κάποια κενά που άφησα.

Έγραφα για τον Κούγια που έδειρε δημόσια τον Λαζόπουλο, κυρίως επειδή του «άλλαζε» την προσωπικότητα και τον «εμφάνιζε εξωτερικά σαν ένα διαφορετικό άνθρωπο». Δηλαδή κοντό. Ενώ, σύμφωνα με διάφορες ανακοινώσεις του, είναι 1.79, «για την εποχή του ψηλός»!

Μου είχαν όμως διαφύγει άλλες ανακοινώσεις του, όπου δηλώνει 1.78 –ανάλογα με το παπούτσι, προφανώς.

Εντυπωσιακό. Να κρίνεται από ένα τακούνι το ακριβές ύψος του κ. Κούγια, θέμα σοβαρότερο κι από το φύλο των αγγέλων.

«Βουτσάρα» όμως; Ε, πάντα σε ανακοίνωσή του, πάντα για τη «γνωστή κακιά αδερφάρα» τον Λαζόπουλο που τον λέει κοντό, διαβάζω και την κατηγορηματική δήλωσή του πως «ο “κοντός” έχει πολύ μεγάλα γεννητικά όργανα…»

«Μοντελοπνίχτης» λοιπόν και με πολύ μεγάλα! Αναριγώ!

* Και είπα και κιτρινόφυλλο –μαζί και μαύρο, πάντα εννοείται.

Και αναρωτιέμαι σαν τι αποτελέσματα να έχει ο ντόρος που προκλήθηκε τελευταία μ’ ένα χυδαίο πρωτοσέλιδο του Μακελειού. Ένα από τα πολλά χυδαία πρωτοσέλιδα, ακριβέστερα ένα από όλα τα πρωτοσέλιδα, που είναι όλα ανεξαιρέτως χυδαία.

Και σκέφτομαι και λέω, πάντως να γράφουμε· να γράφουμε ό,τι μπορούμε για το υποκείμενο Στέφανος Χίος. Γιατί όταν έρθει, όποτε, η ώρα του, τότε ξέρετε: (κι αυτός) δεδικαίωται.

* Ευφρόσυνη γλώσσα: Είναι ένα τηλεπαιχνίδι με εγκυκλοπαιδικό-γλωσσικό, τρόπον τινά, ενδιαφέρον. Παίζεται με δύο παρέες, και η παρουσιάστρια συστήνει κάθε καινούριο παίκτη, διαβάζοντας τα στοιχεία που έγραψαν γι’ αυτόν οι της παρέας του, καλά ή κακά: οργανωτικός, κοινωνικός, ψυχαναγκαστικός, γκρινιάρης κ.ο.κ., πάντα σε χιουμοριστικό πλαίσιο.

«Μέσα σ’ όλα» έγραψαν για κάποιον από μια παρέα Σερραίων. Συμφωνεί και εκείνος, πως δεν κωλώνει ποτέ. «Δηλαδή, δεν λες ποτέ όχι;» τον τσιγκλάει η παρουσιάστρια. «Ποτέ» λέει αυτός. «Τότε πες μου ένα τραγούδι!» τον προβοκάρει αυτή. «Εννοείς να τραγουδήσω;» «Ακριβώς». Κομπλάρει φυσικά αυτός: «Με δίκασες τώρα, ναι! Η αλήθεια είναι πως με δίκασες!» της λέει.

Άλλος πάλι της παρέας, ακούγοντας τα «αρνητικά» που του έγραψαν οι φίλοι του, πάντα χιουμοριστικά ξαναλέω, μονολογεί αμήχανα: «Ωχ, με δίκασαν!»

Δεν ξέρω αν είναι τοπική αυτή η χρήση τού «δικάζω», με την έννοια «τη φέρνω σε κάποιον», «τον στριμώχνω» κ.τ.ό., ή αν είναι απλώς παρεΐστικη, τη βρίσκω όμως εξαιρετική.

Γιατί έτσι μας αρέσει, να πω κι εγώ μια φορά.