Όσο πιο κάτω, όλο και πιο πάτο

(Εφημερίδα των συντακτών 6 Ιουλ. 2019, εδώ με μικροπροσθήκες)

από τον Οιδίποδα του Μπομπ Γουίλσον

* Η Νέα Διαλεκτική: «Τα ποσοστά αφορούν ψηφοφόρους, πολύ ενδιαφέροντα για ψηφοφόρους, και για όποιον αισθάνεται ψηφοφόρος· αν κάποιος αισθάνεται πολίτης, άνθρωπος, αξία, και κάτι διαφορετικό, έχουν μικρή σημασία τα νούμερα, το 5 κόμμα τόσο, το 4 κόμμα τόσο, το 7 κόμμα τόσο, το 18 κόμμα 7 κι 8 και 5!» κτλ.

Μεγαλούργησε η Ελληνοφρένεια (27/6), σε κουβέντα για το πιθανό ποσοστό του ΚΚΕ στις εκλογές.

Ώστε τι κι αν μένει στάσιμο ή κι αν πέφτει το ΚΚΕ; Αρκεί που είναι πολίτες, άνθρωποι, αξίες –και κάτι διαφορετικό.

* «Γενικώς συγγραφέας». Πάλι η Ελληνοφρένεια, που δεν έχει λείψει από καμία από τις απρέπειες και αήθειες του αντισυριζαϊσμού. Και τώρα έψαξε να βρει να πει για τον Βασίλη Βασιλικό, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ τον έβαλε επικεφαλής στο Επικρατείας.

Βρήκε λοιπόν η Ελληνοφρένεια και αποκάλυψε με τυμπανοκρουσίες την κορυφαία κωλοτούμπα του Βασιλικού, με ηχογραφημένο απόσπασμα όπου στις προηγούμενες εκλογές εκθείαζε άλλο κόμμα!

Τη Νέα Δημοκρατία; το Λάος; την Ανταρσύα; Όχι, τη ΔΗΜΑΡ! Τη σάρκα εκ της σαρκός του ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν σφάχτηκαν μετά –κι ενώ τώρα κάμποσοι επιστρέφουν.

Που τι είναι ο Βασιλικός; «Αυτός που έγραψε το Ζ, που το έκανε ταινία ο Γαβράς… [μικρή παύση], γενικώς συγγραφέας…» κατέληξε ο και αδαής Καλαμούκης. Που προφανώς δεν ήξερε ούτε μισό άλλο τίτλο. Και προπάντων τι σταθμός υπήρξε για τη νεοελληνική λογοτεχνία η τριλογία Το φύλλο, Το πηγάδι, Τ’ αγγέλιασμα.

«Γενικώς Κνίτης», σαν να λέγαμε.

* Ενώ ο διόλου αδαής Μιχάλης Τσιντσίνης (Καθημερινή 23/6) διέπραξε το ευφυολόγημα πως ο ΣΥΡΙΖΑ («μια μπάντα ακράτητων νταουλιστών») επέλεξε τον Βασιλικό σαν «σύμβολο πιστό στο συμβολιζόμενο. Πιστό στο προχθεσινό πέστο που νομίζει ότι είναι ακόμη βασιλικός».

Εφτηνολόγημα!

* Επιδαύρια φιλοξενία. Άνοιξε το φεστιβάλ Επιδαύρου, με κοτζάμ Μπομπ Γουίλσον, προχωρημένο Ιούνιο, δηλαδή καλοκαίρι, όμως αγρόν ηγόρασε ο απερχόμενος δήμαρχος Επιδαύρου.

Προφανώς χορτάτος από 8χρονη εξουσία, ίσως και για να τιμωρήσει τους συντοπίτες του που δεν τον ξαναψήφισαν, άφησε στη χειμωνιάτικη μοίρα της την πιο κοντινή παραλία, με ξηλωμένες ή καταστραμμένες τις λιγοστές ομπρέλες που υπήρχαν κ.ά., και με τα κότερα σε απόσταση αναπνοής από τους κολυμβητές.

* Βράδυ Παρασκευής, στο κέντρο στο λιμάνι και με ξενοδοχεία ολόγυρα, «φεστιβάλ» παραδοσιακού χορού στις 9, όμως πριν κι απ’ τις 8 τραντάζεται ο τόπος από δημοτικά κατηγορίας σκυλέ. Πολλαπλή βαρβαρότητα.

* Κι ένα ευτράπελο, με… τοποθέτηση προϊόντος: κάτι λαχταριστές ντομάτες στο κεντρικό σούπερ μάρκετ («από το Άργος, αν το ’χετε ακούσει» μας είπε η κυρία) είχαν επάνω τους ένα καλαίσθητο μικροσκοπικό οβάλ αυτοκόλλητο, ζωηρό κίτρινο με κόκκινα γράμματα: ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ έγραφε με τα μεγαλύτερα γράμματα (το όνομα του παραγωγού), έπειτα το σκίτσο μιας μέλισσας, κι αποκάτω, με τα μικρότερα γράμματα: ΧΩΡΙΣ ΟΡΜΟΝΕΣ, και τέλος: ΑΡΓΟΣ, και το τηλέφωνο.

Χριστιανός χωρίς ορμόνες! Ούτε η πιο καλπάζουσα φαντασία.

* Ο Στάθης με το ωραίο πάντως πενάκι, ο Εσφιγμενίτης της καθ’ ημάς Ανατολής, δεινός πολέμιος της παγκοσμιοποίησης και Τουρκοφάγος εθνοπατριώτης, θεωρεί λογικό και, ναι, ηθικό να πολιτευτεί με το διαμετρικά αντίθετης ιδεολογίας κόμμα του Βαρουφάκη.

Μια χαρά.

Και τύπωσε προσωπικό διαφημιστικό, κάτι όχι ιδιαίτερα συνηθισμένο σε αριστερά κόμματα, και μάλιστα σε πολυτελές ιλουστρασιόν χαρτί, όλο χρώμα, με σκίτσα του και με τα ωραία του γράμματα πάντα πολυτονισμένα (μα πάντα μπερδεμένες οξεία-βαρεία· α, κι ένα κειμενάκι με τυπογραφικά στοιχεία, αυτό σε μονοτονικό), και σκόρπισε αφειδώς στις γειτονιές.

Το ’λεγε κι ο Τσίπρας πως ανοίξαν οι αγορές.

* Όλο και πιο πάτο! Να γράφουμε και να ξαναγράφουμε. Για την αθλιότητα της Άθενς Βόις, με θύμα τη μετανάστρια που σκοτώθηκε στην προσπάθειά της να αποφύγει τον έλεγχο και πιθανή απέλασή της: «Κρίμα» ξέρασε η ΑΒ, «έχασε την ευκαιρία να συνοδεύσει τον Τσίπρα στη δεξίωση του Προεδρικού».

Και μετά, τάχα επανορθώνει (διακρίνοντας Συριζαίους και «κανονικούς ανθρώπους» και οικτίροντάς μας πως «δεν έχουμε όλοι τους ίδιους κώδικες»!), ότι ήθελε να χτυπήσει την εργαλειοποίηση των μεταναστών.

Έστω. Μόνο που, για να τον πετύχει, κατέφυγε στην εργαλειοποίηση του θανάτου της μετανάστριας.

Το θλιβερό είναι να πιάνεις πάτο και να σκάβεις να βρεις ακόμα πιο πάτο.