Μπανάνες και άλλα φρούτα

(Εφημερίδα των συντακτών 29 Ιουν. 2019)

* «Ακόμα και σ’ έναν χιμπατζή στον ζωολογικό κήπο να πετάξεις μια μπανάνα ή μια σημαία, θα τη σηκώσει» είχε αποφανθεί ο εθνικός ηγέτης Μιχαλολιάκος, όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο επιλέχτηκε στο ΝΒΑ και μαζί με τον αδερφό του τον Θανάση πανηγύρισαν σηκώνοντας την ελληνική σημαία.

Από τότε είναι γνωστό το εντυπωσιακό παραμύθι το οποίο γράφει με το μεγάλο ταλέντο του και τη σκληρή δουλειά του ο Γιάννης –και το διαβάζουμε συνεπαρμένοι εμείς.

Πιο πρόσφατη επιτυχία η ανάδειξή του σε MVP, σε πολυτιμότερο παίκτη της χρονιάς στο πρωτάθλημα του ΝΒΑ. Και προχωράει. «Ευλογημένος» όπως είπε δακρυσμένος ο ίδιος.

Όσο για τον Μιχαλολιάκο, μην του πετάξετε μπανάνα, αμφιβάλλω αν καταφέρει να την πιάσει· μαχαίρι, ναι· αλλά πάλι δεν χρειάζεται, έχει το δικό του.

* Ευλογημένος ο Αντετοκούνμπο, αλλά και τυχερός, όπως και να το κάνουμε.

Που έφυγε και γλίτωσε από τους μπανανορίχτες Έλληνες χουλιγκάνους (όχι πως είναι οι μόνοι, αλλά είναι από τους χειρότερους –με την ευκαιρία, αναζητήστε ένα ωραίο κείμενο του Πέτρου Κατσάκου, «Μπανάνα, το αγαπημένο φρούτο του φασίστα», Vice 30.4.14).

Που γλίτωσε από όσους θα τον έλεγαν (και απομέσα τους τον λένε ακόμα) λαθρομετανάστη –και αναφέρομαι κυρίως σε δημοκράτες πάντως ακαδημαϊκούς δασκάλους και συγγραφείς, που αρθρογραφούν κιόλας σχετικά και γλωσσολογούν για την ορθότητα του όρου·

τους ίδιους που ξιφομαχούν ενάντια στη «φασιστική» «πολιτική κορεκτίλα», που τους εμποδίζει εν προκειμένω να πουν τον Αντετοκούνμπο και τους άλλους μαύρους «αράπηδες» ή «αραπάδες».

Και γλίτωσε κι από τον Πέτρο Γαϊτάνο, που έχει δηλώσει πως πολλές φορές του ’ρχεται να σπάσει τα σιντί στα κεφάλια των μαύρων που τα πουλάνε.

Τυχερός επίσης που φωτογραφήθηκε με τον κορυφαίο μεταναστοφάγο Αντώνη Σαμαρά, και τώρα μπορεί και με τον επίδοξο πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, που ωστόσο ψήφισε όχι στο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια·

και είχε αναπληρωτή εκπρόσωπο τύπου και τώρα υποψήφιο βουλευτή τον χρυσαυγίτικου λόγου Κυρανάκη, ο οποίος ξεκαθάρισε πως επιδόματα παιδιού θα δίνονται μόνο σε ελληνόπουλα.

Όμως βγήκε απτόητος ο Μητσοτάκης (αλλά και ο Κυρανάκης) να συγχαρεί, ποιος ξέρει με πόση ουσιαστικά αποστροφή, τον νικητή, κάτι να κλέψει, όπως συνηθίζεται, απ’ το φως του –κούνια που τον κούναγε.

* Όπως και η Φώφη Γεννηματά, η ίδια που κρυβόταν για να μην ψηφίσει το σύμφωνο συμβίωσης, και πήγε στο φετινό Γκέι Πράιντ και φωτογραφιζόταν κι έκανε δηλώσεις.

Και δεν βρέθηκε κανείς να της κλείσει, αν μη τι άλλο, το μικρόφωνο. Από εκείνους τους πούρους λογουχάρη που πριν από δύο-τρία μόλις χρόνια θέλησαν να αποκλείσουν, σπρώχνοντας και βρίζοντας, μια μικρή ομάδα από τη «Δράση αστυνομικών ενάντια στο ρατσισμό».

Άλλο όμως οι «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι» κι άλλο μια πολιτική φυσιογνωμία του ύψους της Φώφης Γεννηματά.

Που τα είδε (ή που τα βλέπει) όλα Ντίσνεϊλαντ.

* Κρίμα μεγάλο κι άδικο αυτό με τη Μοροπούλου. Εγώ θα ήθελα να τη βλέπω μέσα στη Βουλή, σε διάρκεια, να βουλεύεται και να ψηφίζει με τη Νέα Δημοκρατία.

Δηλαδή, άλλο ένα σύντομο ανέκδοτο: «Η Τόνια Μοροπούλου, από το ΚΚΕ και το Πολυτεχνείο, στη Νέα Δημοκρατία». Κι όχι όποια όποια, αλλά τη Νέα Δημοκρατία του Άδωνη, του Βορίδη και του Πλεύρη και λοιπών.

Όπως και τ’ άλλα σύντομα ανέκδοτα. Που τα γράφω κι αναγαλλιάζω: «Ο αριστερός Γρηγόρης Ψαριανός βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία». Κι όχι όποια κι όποια… κτλ. κτλ. (αν και ο εν λόγω χαριεντίζεται από καιρό με τον Άδωνη.)

Με τον επίσης αριστερό Τατσόπουλο το ανέκδοτο πάλιωσε πια, δεν βγάζει γέλιο.

Υπάρχει όμως και το πιο σύντομο κι από τα σύντομα: Μπογδάνος. Σκέτα.

(Για ν’ αποφεύγονται οι παρανοήσεις: η επισήμανση της ιδεολογικής αφετηρίας δεν σημαίνει και εκτίμηση της τότε εικόνας του καθενός, πως τάχα ο Ψαριανός λ.χ. υπήρξε ποτέ λιγότερο άθλιος και φαιδρός κ.ο.κ.)

Τώρα, βγούνε δε βγούνε όλοι αυτοί, δεν αλλάζει τίποτα απ’ την ουσία.