Το μεγάλο μας τσίρκο

(Εφημερίδα των συντακτών 11 Απρ. 2020)

* Μεσοβδόμαδα που γράφονται αυτές οι γραμμές και ενάμιση μήνα από τα πρώτα κρούσματα κορονοϊού στη χώρα μας, υπάρχει ακόμα μια ασάφεια γύρω απ’ τα διάφορα μέτρα προστασίας. Ακόμα και ο συμπαθέστατος κ. Σωτήρης Τσιόδρας δεν μας έχει ξεκαθαρίσει το στοιχειώδες: μάσκες, ναι ή όχι; Ναι, λέγεται γενικά, προφανώς οι ασθενείς, ναι και όσοι φροντίζουν τους ασθενείς, ναι και οι νοσούντες αλλά ασυμπτωματικοί, ναι, ίσως ναι και οι ευπαθείς ομάδες.

Ποιοι μείναν τότε; Και, το πιο λεπτό και ασαφές, ποιοι οι νοσούντες αλλά ασυμπτωματικοί, αφού τεστ δεν γίνονται, δεν χρειάζεται (!) να γίνονται κ.ο.κ., νά και το δεύτερο μυστήριο.

Και όταν τότε ο Ηγεμών π.χ. εμφανίζεται με μάσκα, αυτός και η κουστωδία του, σημαίνει πως νοσεί; φροντίζει ασθενείς; νοσών αλλά ασυμπτωματικός; ή ευπαθής ομάδα; Κι αν τίποτα απ’ όλα αυτά, προς τι η μάσκα; Ή γι’ αυτό ακριβώς την έβγαλε την επομένη, έπειτα από υπόδειξη ίσως του κ. Τσιόδρα;

Και εμάς ποιος θα μας πει οριστικά, όταν από την άλλη, στο χάος των μίντια και του διαδικτύου, κυκλοφορούν πάσης φύσεως ειδικοί, όντως ή δήθεν, πώς να το ξέρουμε, που κι αυτοί μας λένε, μάσκα ναι, οπωσδήποτε ναι, οι πάντες, ή πάλι όχι, ή σχεδόν οπωσδήποτε όχι, ή ολίγη από μάσκα, όσο πατάει η γάτα;

Όμως ο συμπαθέστατος και εξαίρετος, δεν αμφιβάλλω, επιστήμονας και εθνικός ενημερωτής κ. Τσιόδρας, επειδή ακριβώς είναι εθνικός ενημερωτής, κυβερνητικό όργανο δηλαδή, μοιραία ίσως μας ενημερώνει σύμφωνα με την κυβερνητική γραμμή, όσο και όπως υπάρχει. Μάσκες; καταρχήν ναι. Αλλά δεν έχουμε μάσκες; τότε όχι, ή μάλλον όχι.

* Όμως ο Ηγεμών; Ο οποίος εξυμνείται μέσα κι έξω, επειδή έγκαιρα, λέει, πήρε μέτρα. Και καλά οι έξω, αλλά εμείς; Ξεχνάμε, ακόμα χειρότερα: ξεχάσαμε την ίδια εκείνη τη στιγμή ότι, εκεί που ο Κικίλιας διαβεβαίωνε πως είμαστε θωρακισμένη χώρα, ήρθαν οι εξ Αγίων Τόπων με συμπτώματα, ζητούσαν οι ίδιοι να εξεταστούν, όμως η απάντηση ήταν πως το Ισραήλ δεν ήταν στον χάρτη του κορονοϊού;

Πήρε έγκαιρα μέτρα; Σύρθηκε στα όποια μέτρα, όταν θέριευε αλλού, και ιδίως δίπλα μας, στην Ιταλία, η αρρώστια. Και αφού άφησε και μερικές βδομάδες ανοιχτές τις εκκλησίες, ώσπου να αναγκαστεί και πάλι (από το παράδειγμα ακόμα και μουσουλμανικών χωρών, που είχαν κλείσει τεμένη και τόπους προσκυνήματος) να κλείσει τις δικές μας εκκλησίες. Που ωστόσο θα τελούν τις ακολουθίες κεκλεισμένων των θυρών, και θα κρεμιούνται απέξω από τις πόρτες οι πιστοί! Και όχι μόνο: σύμφωνα με νεότερη εγκύκλιο της Ι. Συνόδου, οι εκκλησίες τη Μεγάλη Βδομάδα θα ανοίγουν, μετά τις ακολουθίες, 2 ώρες κάθε μέρα και 4 τη Μ. Παρασκευή, να προσκυνήσουν οι πιστοί, είπαν στην αρχή, τάχα τα μάζεψαν μετά: να μπαινοβγαίνουν οι ιερείς και το προσωπικό, για το φιλανθρωπικό τους έργο!

Μεγάλο τσίρκο, και λίγο λέω, μπροστά μας είναι η Μεγάλη Βδομάδα.

* Χώρια τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας, η σωματική άσκηση, που νοείται μόνο σαν περπάτημα ή τρέξιμο, όπως φάνηκε στη συνέχεια, όταν αστυνομικοί περίμεναν να βγει στην ακτή μια χειμερινή κολυμβήτρια για να της κόψουν πρόστιμο! Έπειτα όμως επιτράπηκε το κολύμπι για θεραπευτικούς λόγους, με σχετική ιατρική βεβαίωση, όχι όμως, ξανά, σαν άσκηση γενικά –πόσο μάλλον σαν χόμπι. Κι όμως, χόμπι ήταν ουσιαστικά, σκέφτομαι τότε, αυτό που με μεγάλη συμπάθεια είδαμε στην αρχή, τον κ. Τσιόδρα να ψέλνει κάποια Κυριακή, συμπάθεια και σεβασμό, κι ας πέρναγε εντέλει λάθος μήνυμα. Ε, αφού είναι και ψάλτης, είπαμε· όμως όχι επαγγελματίας, έτσι μηχανιστικά που ερμηνεύτηκε η άδεια εξόδου τελικά: ούτε χαρτί τύπου Α από τον εργοδότη του θα μπορούσε να έχει ούτε τύπου Β, για σωματική άσκηση. (Που βέβαια, Τσιόδρας και ξερό ψωμί, απόταν βάλαν δίπλα του τον «κακό μπάτσο», που σηκώνει τα μανίκια να σ’ αρχίσει στις γροθιές, και αναδεικνύεται και σε σεξ σίμπολ, λέει, και αναλογίζομαι τότε τα εκατομμύρια γράμματα που έπαιρναν στις φυλακές ακόμα και «δράκοι» –άβυσσος της γυναίκας η ψυχή…)

* Κι όμως, χάρη στον Ηγεμόνα, ξαναλένε, έχουμε τα λιγότερα κρούσματα. Χωρίς ουσιαστική ενίσχυση του διαλυμένου ΕΣΥ, χωρίς εντατικές, και με τους γιατρούς χωρίς καν προστατευτικό υλικό, με ενίσχυση αντίθετα των κλινικαρχών του ιδιωτικού τομέα, με αυτοσχεδιασμούς και ριψοκίνδυνες ακροβασίες, έχουμε τα λιγότερα κρούσματα, όθεν Ζήτω ο Ηγεμών.

Διαβάζω όμως στο Έθνος (6/4) πίνακα με κρούσματα και νεκρούς όχι συνολικά αλλά, όπως επιβάλλεται, ώστε να έχει νόημα η σύγκριση, ανά 1 εκατομμύριο κατοίκους. Και τότε, ναι, καλά τα πάμε, όμως το «θαύμα» σχετικοποιείται: σε κρούσματα είμαστε στην ίδια θέση με τη Σερβία, την Αλβανία και την Κύπρο (166), ενώ η Βουλγαρία έχει λιγότερα κι απ’ τα μισά (79)· και σε νεκρούς, στην ίδια θέση με την Τουρκία (7), ενώ λιγότερους έχει η Κροατία (4), το Μαυροβούνιο (3) και η Βουλγαρία (3).

Έχει και άλλα, πλήθος, φυσικά ένα τσίρκο. Όρεξη να ’χουμε, την άλλη φορά.