στο καλό, Δόμνα

                  η Δόμνα Σαμίου σε κάτι διαφορετικό,
                            το "Θεοτόκε Παρθένε"


και η Δόμνα σε πρόβα στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, άνοιξη του 1994, εβδομάδα ελληνικής μουσικής, Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία του Λυκούργου Αγγελόπουλου και η Δόμνα με τους εξαιρετικούς μουσικούς της (Σωκράτη Σινόπουλο, Περικλή Παπαπετρόπουλο, Γιώργο Μαρινάκη κ.ά.)

στο ίδιο ταξίδι, δεξίωση του υπουργού πολιτισμού, τζαμάρισμα των δικών μας με παραδοσιακούς Αζέρους μουσικούς και τραγουδιστές, με έκταση φωνής που έκανε να χλομιάσουν οι δεινότεροι τενόροι μας στη χορωδία (απ’ αυτό να ’τανε που στη συναυλία το επόμενο πρωί [!] είχαμε χάσει σχεδόν όλοι από μια ολόκληρη νότα;)

ξανακούω το «Θεοτόκε παρθένε» της, που πάντα μ’ ανατρίχιαζε –κι ας μη μ’ άρεσαν ποτέ οι γυναικείες φωνές στα ψαλτικά… δεν τον έκανες ένα δίσκο με ψαλτικά, Δόμνα, που μάλλιαζε η γλώσσα μου να σου λέω, τις λιγοστές φορές που βρεθήκαμε: σε γοήτευε η προοπτική, όμως «έχω τόσα μαζεμένα απ’ τ’ άλλα, τι να πρωτογράψω!» έλεγες

στο καλό –μακάρι να ’ταν να τα λες και να τα γράφεις τώρα αλλού!