29/5/10

Τρίπτυχο ντροπής

Τα Νέα, 29 Μαΐου 2010

Περίφραξη με σύρμα στο καλόγουστο κατά τα άλλα θέατρο της Άννας Βαγενά: προφανώς έχει κανείς δικαίωμα να προστατέψει την περιουσία του· αλλά με όποιον τρόπο θέλει; και όταν η περιουσία του είναι σε δημόσιο χώρο; Θα μας απαλλάξει άραγε ο Δήμος, η Πολεοδομία, ποιος, από τέτοιες ανατριχιαστικές συνδηλώσεις-φαντασιώσεις στρατοπέδου;


Τρίπτυχο ντροπής, καταισχύνης. Και οπωσδήποτε οργής. Πολύ περισσότερο που το τρίπτυχο είναι ενδεικτικό και μόνο, και καμία σχέση δεν έχει με τη ζοφερή αριθμητική της καθημερινής και επονείδιστης πραγματικότητας. Γιατί πολύπτυχο είναι, όχι τρίπτυχο.

Ο λόγος για τις συχνότατες πια επιθέσεις σε μετανάστες, επιθέσεις που γίνονται σε δημόσιους χώρους, σε δρόμους και σε πλατείες, στο φως της μέρας πολλές φορές, ή πάλι στα σπίτια τους μέσα, στα μαγαζιά τους, επιθέσεις που οι περισσότερες δεν απασχολούν ούτε μονόστηλο στις εφημερίδες, ακόμα και τις προοδευτικές, δεν αξιώνονται ούτε μια λέξη στα λαλίστατα τηλεπαράθυρα, ακόμα και των σοβαρών κατά τεκμήριο καναλιών.

Από τα πολλά σχετικά περιστατικά που αναδεικνύονται κυρίως στον κόσμο του διαδικτύου επέλεξα να σταθώ ενδεικτικά σε τρία, τρεις επιθέσεις, δυναμική η μία, χριστιανική η άλλη, ανθρωπιστική η τρίτη, που αυτήν ειδικά δεν έτυχε να τη δω να μνημονεύεται πουθενά.

διαβάστε τη συνέχεια...

1. Το άβατο του Αγίου Παντελεήμονα

Πεντέμισι το πρωί της 11/5, ομάδα 10-15 ατόμων επιτίθεται με ξύλα, πέτρες και καρέκλες απ’ τα καφενεία της πλατείας σε δύο 20χρονους Αφγανούς, που περιμένουν στην Αχαρνών το αφεντικό τους, για να πάνε στη δουλειά. Τα θύματα της «Εθνικής περιφρούρησης της πλατείας» νοσηλεύονται στον Ευαγγελισμό με πολλαπλά τραύματα, ο ένας σε σοβαρή κατάσταση.

Κατατρομοκράτηση και απειλές, το λιγότερο, είναι καθημερινό φαινόμενο στο καινούριο «άβατο», που, σε αντίθεση με το «άβατο των Εξαρχείων», κανέναν ηθικό πανικό δεν προξενεί, καμία συγκίνηση, κανέναν καταγγελτικό λόγο από τους γνωστούς τηλεεισαγγελείς. Άλλωστε τα Εξάρχεια ήταν άβατο για τις αστυνομικές δυνάμεις, τώρα συμπαραστάτες σιωπηλούς, στην καλύτερη περίπτωση, των Χρυσαυγιτών Φρουρών του Αγίου Παντελεήμονα.

Οι οποίοι Φρουροί τελευταία στήνουν ενέδρα τα βράδια στην Αλκιβιάδου, πίσω απ’ την εκκλησία, και καλωσορίζουν τον μετανάστη περαστικό με σπρέι στα μάτια και με ρόπαλα, ξαλαφρώνοντάς τον κι από το μεροκάματο ή το κινητό του, για την ενίσχυση των εθνικών τους αγώνων.

Παρεμπιπτόντως: γενέθλια ενός έτους γιόρτασε η κλεισμένη με λουκέτα παιδική χαρά, με λουκέτα που τα βγάζει ο δήμος, βάζουν όμως αμέσως άλλα οι Φρουροί. «Ούτως ή άλλως, η παιδική χαρά θα παραμείνει για πάντα κλειστή. Θα την περιφρουρούμε για να μην ανοίξει», δηλώνουν σθεναρά εκπρόσωποι της «επιτροπής κατοίκων», στερώντας την παιδική χαρά κι απ’ τα παιδιά τους, αρκεί να μην ξαναγυρίσουν τ’ Αφγανόπουλα ή οι ανέστιοι μετανάστες.

2. Η Γυμνασιάρχις του Θεού

Στο 6ο Γυμνάσιο Γαλατσίου, 21 Μαρτίου, η γυμνασιάρχισσα που είναι «της Εκκλησίας» συμμετέχει στο γιορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Ρατσισμού, δίνοντας εντολή να τοιχοκολληθεί σ’ όλες τις αίθουσες ένα κείμενο με προέλευση την ενορία Αγίου Νικολάου Πευκακίων.

Το (πολυτονισμένο) κείμενο έχει τίτλο: «Αν διαβής παράνομα τα ελληνικά σύνορα!!», καταγράφει την τιμωρία που βρίσκει όποιος περνάει παράνομα τα σύνορα διαφόρων χωρών (π.χ. «εάν διασχίσεις τα Αφγανικά σύνορα παράνομα, έχεις αρπάξει ένα πυροβολισμό…»!), σε αντίθεση με την «εγκληματική», εξυπονοείται, ανοχή της ελληνικής πολιτείας: «Εάν περάσεις τα Ελληνικά σύνορα παράνομα, εξασφαλίζεις: εργασία, άδεια οδήγησης, [...] ευημερία, [...] πιστωτικές κάρτες, [...] την κάλυψη Ελληνικών Κομμάτων. Τώρα σε λίγο θα μπορείς να φτιάξεις Πολιτική Παράταξη».

Τέτοιος ο λόγος του Θεού, και ενώ επί μήνες παρέμενε άσβηστο στο προαύλιο ένα σύνθημα γραμμένο με τεράστια γράμματα: «Γαμιούνται οι Αλβανοί και οι αναρχικοί».

3. Υπάρχουν και ηλεκτροφόρες ακίδες

Για την Άννα Βαγενά, με την πλούσια ιστορία στο θέατρο και την Αριστερά, είχα γράψει και πριν από δύο περίπου χρόνια, όταν δήλωνε πως ντρέπεται που η γειτονιά της στο Μεταξουργείο γέμισε μετανάστες που αφοδεύουν μες στο δρόμο. Σημείωνα το ήδη τότε οφθαλμοφανέστατο, πως η υποβαθμισμένη ανέκαθεν περιοχή, ιδίως την εποχή που έστηνε εκείνη το θέατρό της, είχε αρχίσει από καιρό να αναπλάθεται, με υποδειγματικές αναπαλαιώσεις, με καινούρια θέατρα, κέντρα κτλ., με κίνδυνο ίσα ίσα να μετατραπεί σε ισοπεδωτική διασκεδασούπολη, όπως του Ψυρρή λ.χ., παρά να πνιγεί μες στο σκατό που έβλεπε παντού, αυτό και μόνο, η κ. Βαγενά.

Στο μεταξύ η κ. Βαγενά, που είχε ενώσει τότε τη φωνή της με την πιο αντιδραστική του δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη, κατέβηκε υποψήφια στις τελευταίες εκλογές με το ΠΑΣΟΚ. Στις εκλογές αυτές, με τον θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ, που έβγαλε βουλευτές ακόμα και ονόματα βήτα, γάμα και κάτω κατηγορίας, η κ. Βαγενά, με την πλούσια, ξαναλέω, ιστορία στο θέατρο και την Αριστερά, δεν κατόρθωσε να εκλεγεί. Τίποτα όμως δεν της είπε αυτό.

Τώρα, αν περάσετε έξω από το όντως καλαίσθητο θέατρό της, στον περιποιημένο πεζόδρομο, με άλλο θέατρο κόσμημα ακριβώς απέναντί της, δεν θα δείτε, φυσικά, σκατά και πεταμένες σύριγγες. Αλλά τα δυο παγκάκια που είχε φτιάξει δεξιά κι αριστερά απ’ την είσοδο του θεάτρου, μαζί με μια μαρμάρινη κρήνη, που τα είχε φτιάξει, όπως έλεγε σε κάποια εκπομπή, για να σταματάει και να δροσίζεται ο περαστικός και πήγαν και της στρώθηκαν οι βρομεροί λαθραίοι, αυτά τώρα τα παγκάκια (που, δικά της ξεδικά της, βρίσκονται σε δημόσιο πάντως χώρο) τα περιέφραξε με κοτετσόσυρμα.

Μα κοτετσόσυρμα, κυρία Βαγενά; Αφού υπάρχουν αυτές οι ακίδες που βάζουν για να μην κάθονται τα περιστέρια. Και θα υπάρχουν, υποθέτω, και ακίδες ηλεκτροφόρες.



πηγές:
- περισσότερα για την επίθεση στον Άγιο Παντελεήμονα, βλ. στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών
- περισσότερα για τη γυμνασιάρχισσα στο Γαλάτσι, βλ. στους Schooligans
- περισσότερα για τις στρατοπεδικές φαντασιώσεις της κ. Άννας Βαγενά, βλ. έξω απ' το θέατρό της



ΥΓ. Εκ των υστέρων ανακάλυψα αναφορά στο κοτετσόσυρμα της κ. Βαγενά, από την πάντοτε καίρια Μαριάννα Τζιαντζή, στην Καθημερινή, 24.10.08: ώστε μετράει χρόνια η περικλεής κατασκευή που μας προσβάλλει όλους, και καμία επέμβαση δεν υπήρξε...

buzz it!

25/5/10

450 υπογραφές για το ΕΚΕΜΕΛ

ακαδημαϊκοί, συγγραφείς, μεταφραστές, πανεπιστημιακοί, κριτικοί, καλλιτέχνες, εκδότες, δημοσιογράφοι υπογράφουν την επιστολή που στάλθηκε στον υπουργό πολιτισμού για να αποτραπεί το κλείσιμο του ΕΚΕΜΕΛ
επίσης υπογράφουν διευθυντές τμημάτων Νεοελληνικών Σπουδών και οργανισμών του εξωτερικού, καθώς και μεταφραστές έργων της ελληνικής λογοτεχνίας σε ευρωπαϊκές γλώσσες

δείτε τις υπογραφές:

Αβραμίδου Ιωάννα, μεταφράστρια
Αγαπίου Ναταλία, μεταφράστρια
Αγγελάκος Κώστας, επίκ. καθηγητής, Ιόνιο Πανεπιστήμιο
Αγγελάκος Χρήστος, συγγραφέας
Αγγελίδου Νίνα, μεταφράστρια
Αδαμάκη Μίνα, ηθοποιός
Ακράτος Ανδρέας, μεταφραστής, διερμηνέας
Ακρίβος Κώστας, συγγραφέας
Αλεξάκης Δημήτρης, επιμελητής, διορθωτής κειμένων
Αλεξοπούλου Μαριγώ, ποιήτρια
Αλιφέρης Νίκος, ποιητής, μεταφραστής
Αμπατζή Ευρυδίκη, διευθύντρια της Βιβλιοθήκης της Βουλής
Αναγνωστάκης Ηλίας, ερευνητής Ινστιτ. Βυζ. Ερευνών Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
Αναγνωστόπουλος Νίκος, αναπλ. καλλιτεχνικός διευθυντής Από μηχανής Θεάτρου
Ανδρειάδου Τζούλια, ζωγράφος
Ανδριανού Έλσα, κριτικός θεάτρου, δραματολόγος
Ανδρικοπούλου Νέλλη, εικαστικός, συγγραφέας, μεταφράστρια
Αντωνοπούλου Ζωή, μεταφράστρια
Αποστολίδου Βενετία, καθηγήτρια Παιδαγωγικού Τμήματος ΑΠΘ
Αποστόλου Θανάσης, διδάσκων στην ΑΣΚΤ και εκδότης του περιοδικού "alloglotta"
Αργυράκη Μαρία, μεταφράστρια
Αρδίττης Βίκτωρ, σκηνοθέτης, πανεπιστημιακός
Αυγήτα Έφη, μεταφράστρια
Βαγενάς Νάσος, συγγραφέας, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Βαλαωρίτης Νάνος, ποιητής, δοκιμιογράφος, ομότιμος καθηγητής SFSU
Βαλτινός Θανάσης, συγγραφέας, ακαδημαϊκός
Βαρβέρης Γιάννης, ποιητής, μεταφραστής, κριτικός θεάτρου
Βασιλάκου Έφη, εκδότρια – εκδόσεις Αστάρτη
Βαταβάλη Ματίνα, art designer
Βελέντζας Σεραφείμ, μεταφραστής
Βελούδης Γιάννης, καθηγητής Γλωσσολογίας, Τμήμα Φιλολογίας ΑΠΘ
Βέλτσος Γιώργος, καθηγητής Τμήματος Επικοινωνίας Παντείου Πανεπιστημίου
Βεντούρας Ιωσήφ, ταμίας Εταιρείας Συγγραφέων
Βιστωνίτης Αναστάσιος, συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας
Βιτσαξής Βασίλης, συγγραφέας, πρόεδρος της Εταιρείας Μεταφραστών, μέλος ΔΣ του ΕΚΕΜΕΛ
Βλαβιανός Χάρης, ποιητής, μεταφραστής, εκδότης του περιοδικού «Ποιητική»
Βλαβιανού Αντιγόνη, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο & CT-EU de l'Université de Bourgogne
Βλαγκόπουλος Πάνος, επί. καθηγ. Τμ. Μουσικών Σπουδών, Ιόνιο Παν/μιο
Βλαχοπούλου Φωτεινή, μεταφράστρια
Βλουτής Άκις, καλλιτεχνικός διευθυντής Από μηχανής Θεάτρου
Βογιατζής Λευτέρης, σκηνοθέτης
Βουναλάκη Κλημεντίνη, κριτικός χορού
Βουτέρης Τάκης, ηθοποιός, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθ. του Θεάτρου Εξαρχείων
Βρέττα Αλεξάνδρα, μεταφράστρια-επιμελήτρια
Βροντή Σελάνα, δημοσιογράφος
Γαβριηλίδης Άκης, μεταφραστής
Γαβρόγλου Κώστας, καθηγητής Παν/μίου Αθηνών
Γαλανάκη Ρέα, συγγραφέας
Γαλέος Αντώνης, σκηνοθέτης
Γαραντούδης Ευριπίδης, καθηγητής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Παν/μιο Αθηνών
Γεωργακοπούλου Χρύσα, εκδότρια – εκδόσεις Scripta
Γεωργουσόπουλος Κώστας, συγγραφέας, κριτικός, μεταφραστής
Γιαννακοπούλου Τίνα, επιμελήτρια εκδόσεων
Γιαννοπούλου Έφη, μεταφράστρια, επιμελήτρια
Γιαννοπούλου Χρύσα, δημοσιογράφος
Γιατρομανωλάκης Γιώργης, συγγραφέας, κριτικός, πανεπιστημιακός
Γκάκας Σέργιος, συγγραφέας
Γκαρτζονίκα Όλγα, μεταφράστρια
Γκικοδήμου Δήμητρα, μεταφράστρια, επιμελήτρια κειμένων
Γκιμοσούλης Κωστής, συγγραφέας
Γκοβόστης Κωνσταντίνος Ι., εκδότης – εκδ. Γκοβόστη
Γκουρογιάννης Βασίλης, συγγραφέας
Γουδέλης Τάσος, συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας, εκδότης περιοδικού «Δέντρο»
Γραικός Νίκος, πρόεδρος του Συλλόγου για τη διάδοση των νέων ελληνικών στη Γαλλία
Γρηγοριάδης Θόδωρος, πεζογράφος
Δαββέτας Νίκος, συγγραφέας
Δαλακούρα Βερονίκη, ποιήτρια
Δασκαλόπουλος Δημήτρης, ποιητής, βιβλιογράφος
Δεκαβάλλα Αννίτα, ηθοποιός, μεταφράστρια
Δενδρινού Βασιλική, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών
Δεπάστας Γιώργος, μεταφραστής
Δεσποτοπούλου Βάλλη, μεταφράστρια
Δημητριάδης Δημήτρης, συγγραφέας, μεταφραστής
Δημητρούλια Τιτίκα, μεταφράστρια, κριτικός λογοτεχνίας, πανεπιστημιακός
Δημουλά Κική, ποιήτρια, ακαδημαϊκός
Διαμαντοπούλου Πιερέττα, συγγραφέας παιδικών βιβλίων
Διαμιανίδη Άννα, συγγραφέας
Διατσέντος Πέτρος, εκπαιδευτικός, Παρίσι
Δόικας Σπύρος, μεταφραστής
Δόλγηρας Κωνσταντίνος, μεταφραστής
Δουβίτσας Βασίλης, μεταφραστής
Δούκα Μάρω, συγγραφέας
Δούκας Γιάννης, συγγραφέας
Δρακονταειδής Φίλιππος, πεζογράφος, μεταφραστής
Δρεπανιώτης Παναγιώτης, συγγραφέας, μεταφραστής
Ελαιοτριβιάρη Κλεοπάτρα, μεταφράστρια
Ευθυμιοπούλου Βίβιαν, σύμβουλος επικοινωνίας
Ευσταθιάδη Μαρία, συγγραφέας, μεταφράστρια
Ζακοπούλου Γεωργία, μεταφράστρια
Ζαμπέλη Κατερίνα, μεταφράστρια
Ζαράγκαλης Θάνος, μεταφραστής
Ζαρταμόπουλος Νίκος, μεταφραστής
Ζαχαριάδου Μαργαρίτα, μεταφράστρια
Ζέη Άλκη, συγγραφέας
Ζενάκος Αυγουστίνος, κριτικός τέχνης, συνδιευθυντής της Μπιεννάλε της Αθήνας
Ζήκα Φαίη, επικ. καθηγήτρια Φιλοσοφίας και Θεωρίας της Τέχνης ΑΣΚΤ
Ζήρας Αλέξης, πρόεδρος Εταιρείας Συγγραφέων
Ζορμπά Μυρσίνη, πρώην διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ
Θανοπούλου Κατερίνα, μεταφράστρια, επιμελήτρια κειμένων
Θέμελης Νίκος, συγγραφέας
Θεοδωρόπουλος Βαγγέλης, σκηνοθέτης
Θεοδωροπούλου Μαρία, τομέας Γλωσσολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΑΠΘ
Ιακώβου Βίκυ, διδάσκουσα στο Ε.Α.Π., μεταφράστρια
Ιβάνοβιτς Βίκτωρ, μεταφραστής, δοκιμιογράφος
Ιερωνυμάκη Έλενα, ψυχολόγος
Ίσαρης Αλέξανδρος, συγγραφέας, μεταφραστής, ζωγράφος
Ισμυρίδου Παλμύρα, μεταφράστρια
Ιωαννίδου Αλεξάνδρα, σλαβολόγος, επίκ. καθηγήτρια Παν/μίου Μακεδονίας
Καΐρη Μαρία, επιμελήτρια εκδόσεων
Καισαρίδης Γιάννης, συγγραφέας
Κακλαμανάκη Ρούλα, συγγραφέας
Κακριδή-Φερράρι Μάρω, επίκ. καθηγήτρια Γλωσσολογίας, Παν/μιο Αθηνών
Καλαβάσης Φραγκίσκος, κοσμήτορας Σχ. Ανθρωπιστικών Επιστημών Παν/μιο Αιγαίου
Καλαμαρά Νίκη, μεταφράστρια
Καλιφατίδης Γιάννης, μεταφραστής
Καλοβυρνάς Λύο, συγγραφέας, μεταφραστής
Καλογεροπούλου Ξένια, ηθοποιός
Καλοκύρης Δημήτρης, ποιητής, μεταφραστής
Καλόφωνος Γιώργος, συγγραφέας, ιστορικός
Καλπουρτζή Εύα, μεταφράστρια, διδάκτωρ κοινωνικής ανθρωπολογίας, Πάντειο Παν/μιο
Καλφαδοπούλου-Μελλά Βαλεντίνη, μεταφράστρια
Καμπανέλλης Ιάκωβος, θεατρικός συγγραφέας, ακαδημαϊκός
Καμπύλης Τάκης, δημοσιογράφος
Καμτσίδου Ιφιγένεια, επίκ. καθηγήτρια συνταγματικού δικαίου, Τμήμα Νομικής ΑΠΘ
Κάντζια Εμμανουέλα, καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας
Καπλάνη Σίσσυ, συγγραφέας, μεταφράστρια, δημοσιογράφος
Καπλάνι Γκαζμέντ, δημοσιογράφος, συγγραφέας
Καραντζόλα Ελένη, επίκ. καθηγήτρια Ιστορίας της Ελληνικής Γλώσσας, Παν/μιο Αιγαίου
Καρυστιάνη Ιωάννα, συγγραφέας
Καρυώτη Όλγα, μεταφράστρια
Κασαπίδης Γιώργος, μεταφραστής, επιμελητής, διορθωτής
Καστρινάκη Αγγέλα, συγγραφέας, Παν/μιο Κρήτης
Κατσουλάρης Κώστας, συγγραφέας, Γεν. Γραμματέας της Εταιρείας Συγγραφέων
Καψάλης Διονύσης, ποιητής, διευθυντής ΜΙΕΤ
Κερασίδης Δημοσθένης, επιμελητής εκδόσεων
Κιούσης Δημήτρης, διευθυντής Τμ. Μοριακής Ανοσολογίας, Εθνικό Κέντρο Ιατρικών Ερευνών, μέλος της Royal Society του Λονδίνου
Κλαδούχου Εύη, μεταφράστρια
Κνήτου Βασιλική, μεταφράστρια, επιμελήτρια
Κοβαλένκο Τόνια, μεταφράστρια
Κοκκίδου Ελένη, ηθοποιός
Κοκκινιάς Πάνος, φωτογράφος
Κόκκινος Γιώργος, μεταφραστής
Κολοβού Ελεάνα, δημοσιογράφος «Καθημερινής»
Κονδυλάκη Δήμητρα, θεατρολόγος, μεταφράστρια
Κονδύλη Μαριάννα, πανεπιστημιακός
Κόνολυ Ντέηβιντ, καθηγητής μεταφρασιολογίας ΑΠΘ, ιδρυτικό μέλος ΕΚΕΜΕΛ
Κοντογιάννης Γιάννης, αναπλ. καθηγητής, Τμήμα Πληροφορικής, ΑΣΟΕΕ
Κοντογιάννης Στάθης, μεταφραστής
Κοντός Γιάννης, ποιητής
Κοπανάρης Φωκίων, γραφίστας
Κοπιδάκης Μιχάλης, καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας
Κορδομενίδης Γιώργος, εκδότης του περιοδικού «Εντευκτήριο»
Κοροβέσης Περικλής, συγγραφέας, δημοσιογράφος
Κοταμανίδου Εύα, ηθοποιός
Κοτανίδης Γιώργος, ηθοποιός, συγγραφέας
Κουμανταρέας Μένης, συγγραφέας
Κουρεμένος Κώστας, μεταφραστής
Κουρουπός Γιώργος, συνθέτης
Κουρουπού Ματούλα, ερευνήτρια CNRS
Κούρτοβικ Δημοσθένης, συγγραφέας
Κουτσούνης Στάθης, μέλος Δ.Σ. Εταιρείας Συγγραφέων
Κοψιδά Ελευθερία, φιλόλογος, επιμελήτρια κειμένων
Κράλλη Ιουλία, μεταφράστρια
Κυπριώτης Αλέξανδρος, μεταφραστής
Κυριαζής Γιώργος, μεταφραστής
Κυριακάκης Γιώργος, συνθέτης, επίκ. καθηγητής σύνθεσης, Παν/μιο Μακεδονίας
Κυριακίδης Αχιλλέας, συγγραφέας, μεταφραστής
Κυρτζάκη Μαρία, ποιήτρια
Λάζος Χρήστος, πρώην διευθυντής ΕΚΕΒΙ, ιδρυτικό μέλος ΕΚΕΜΕΛ
Λαϊνά Μαρία, ποιήτρια
Λαμπράκος Γιώργος, μεταφραστής, συγγραφέας
Λαμπρία Αναστασία, εκδότρια, εκδόσεις Ποταμός
Λαμπρόπουλος Νεκτάριος, εκδότης
Λασκαρίδου Μαριλένα, πρόεδρος της Βιβλιοθήκης "ΚΑΙΤΗ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗ"
Λεβίδη Ειρήνη, μεταφράστρια
Λιαπής Βάιος, φιλόλογος, μεταφραστής
Λίγγρης Νίκος, λεξικογράφος, μεταφραστής
Λιοντάκης Χριστόφορος, ποιητής, μεταφραστής
Λογοθέτη Κατερίνα, επιμελήτρια
Λούβρου Βούλα, εκδότρια – εκδόσεις Ολκός
Λούβρου Ειρήνη, εκδότρια – εκδόσεις Ολκός
Λυχναρά Λίνα, συγγραφέας
Μαζαράκη Λένια, μεταφράστρια
Μανιώτης Γιώργος, συγγραφέας
Μανουσάκης Νίκος Ι., μεταφραστής
Μαργαρίτου Μαρία, εκπαιδευτικός
Μαρινάτου Δώρα, νηπιαγωγός, μετ. φοιτ. Γλωσσολογίας, Παν/μιο Αθηνών
Μαρκέτου Πελαγία, μεταφράστρια
Μαρκόπουλος Αθανάσιος, καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας, Παν/μιο Αθηνών
Μαρκόπουλος Γιώργος, ποιητής
Μαρκοπούλου Δέσποινα, καθηγήτρια Γλωσσολογίας, Παν/μιο Αθηνών
Μαρωνίτη Ανθή, ποιήτρια
Μαρωνίτης Δημήτρης, ομότιμος καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, ΑΠΘ
Μαστοράκη Τζένη, ποιήτρια, μεταφράστρια
Μάτεσις Παύλος, συγγραφέας
Μάτσας Μιχάλης, μεταφραστής
Μαυριτσάκης Γιάννης, συγγραφέας
Μεϊτάνη Ιωάννα, μεταφράστρια
Μέντης Παναγιώτης, ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής
Μήτρας Μιχαήλ, ποιητής
Μητσού Μαριλίζα, καθηγήτρια Νεοελληνικών Σπουδών, Παν/μιο Μονάχου
Μικέ Μαίρη, πανεπιστημιακός
Μιτσοτάκη Κλαίρη, συγγραφέας, μεταφράστρια
Μιχαήλ Σάββας, συγγραφέας, μεταφραστής
Μιχαηλίδης Αντώνης, φιλόλογος
Μιχαϊλοβα Ζντράβκα, μεταφράστρια, αρθρογράφος
Μιχελιουδάκης Δημήτρης, υποψήφιος διδάκτορας Γλωσσολογίας, Παν/μιο Κέμπριτζ
Μόλαρη-Γιαννακουλοπούλου Παρασκευή, εκπαιδευτικός, μεταφράστρια
Μοσχόπουλος Θωμάς, σκηνοθέτης
Μουρσελάς Κώστας, συγγραφέας
Μπαλή Γιόλα, εκδόσεις «Ανάγραμμα»
Μπάμπου-Παγγουρέλη Χριστίνα, μεταφράστρια, Αντιπρόεδρος ΙΤΙ (UNESCO)
Μπασκόζος Γιάννης Ν., διευθυντής του περιοδικού «Διαβάζω»
Μπέτζελος Τάσος, μεταφραστής
Μπινοπούλου Ευδοξία, επιμελήτρια εκδόσεων
Μπιτσώρης Βαγγέλης, συγγραφέας, μεταφραστής
Μπόνη Ευσταθία, ομιλιογράφος, επιμελήτρια εκδόσεων
Μπότσογλου Χρόνης, ζωγράφος
Μπουκάλας Παντελής, συγγραφέας, δημοσιογράφος
Μπουλμέτης Τάσος, σκηνοθέτης
Μπουλώτης Χρήστος, συγγραφέας
Μπούρη Νίνα, μεταφράστρια
Μπουρνάζος Στρατής, ιστορικός, δημοσιογράφος
Μπουφίδου Μίκα, μεταφράστρια
Μπράμος Γιώργος, συγγραφέας, σεναριογράφος
Μυλωνόπουλος Τίτος, εκδόσεις Οδυσσέας
Νανόγλου Στράτος, αρχαιολόγος, Παν/μιο Θεσσαλίας
Νίκα-Σαμψών Εύη, αναπλ. καθηγήτρια Ιστορικής Μουσικολογίας, ΑΠΘ
Νικολαΐδου Σοφία, συγγραφέας
Νικολόπουλος Γιάννης, εκδότης - Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου
Νικολόπουλος Σταμάτης, δημοσιογράφος
Νόλλας Δημήτρης, συγγραφέας
Ντάβου Μπετίνα, συγγραφέας, καθηγήτρια Γνωστικής Ψυχολογίας, Παν/μιο Αθηνών
Ντεκάστρο Μαρίζα, συγγραφέας, κριτικός βιβλίων για παιδιά
Ντιλσιζιάν Λεωνίδας, δημοσιογράφος
Ντούμη Ιφιγένεια, μεταφράστρια
Ντουνιά Χριστίνα, συγγραφέας, πανεπιστημιακός
Ξενάριος Γιώργος, συγγραφέας, μεταφραστής
Ξηρίδου Αδαμαντία, εκπαιδευτικός
Ξυδάκης Νίκος, αρχισυντάκτης εφημερίδας «Καθημερινή»
Οικονομάκου Κατερίνα, δημοσιογράφος
Παγουλάτου-Κούνδουρου Μαρία, καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας
Παγουλάτου-Κυπαρίσση Καλή, μεταφράστρια
Παλαιολόγος Κωνσταντίνος, μεταφραστής
Παμπούδη Παυλίνα, ποιήτρια
Παναγιωτίδου Μελίνα, μεταφράστρια
Παναγιωτόπουλος Νίκος, συγγραφέας, σεναριογράφος
Παναγιωτόπουλος Παναγής, λέκτορας, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, Παν/μιο Αθηνών
Πανάγου Ελεάννα, μεταφράστρια
Πανταλέων Λίνα, κριτικός
Παντελέσκος Δημήτρης, πρόεδρος ΔΣ του ΟΣΔΕΛ
Παπαγεωργίου Γεωργία, επιμελήτρια εκδόσεων
Παπαγεωργίου Κώστας, ποιητής
Παπαγεωργίου Νώντας, εκδότης - εκδόσεις Μεταίχμιο
Παπαγιώργης Κωστής, συγγραφέας
Παπαδάκη Αθηνά, ποιήτρια
Παπαδάκης Κωνσταντής, μεταφραστής, διερμηνέας
Παπαδήμα Μαρία, επίκ. καθηγήτρια Παν/μίου, μεταφράστρια
Παπαδημητρακόπουλος Ηλίας Χ., συγγραφέας
Παπαδημητρίου Γιάννης, μεταφραστής
Παπαδημητρίου Μάνια, ηθοποιός, σκηνοθέτρια
Παπαδημητρίου Χίλντα, μεταφράστρια
Παπαδοπούλου Νατάσα, μεταφράστρια, επιμελήτρια κειμένων
Παπαηλιάδη Μαρία, μεταφράστρια, επιμελήτρια εκδόσεων
Παπαΐωάννου Τρισεύγενη, μεταφράστρια
Παπαλέξης Κώστας, παραγωγός εκδόσεων
Παπαμιχαήλ Κλαίρη, μεταφράστρια
Παπανδρέου Νικηφόρος, θεατρολόγος
Παπαπροδρόμου Βίκυ, φιλόλογος, μεταφράστρια
Παπασταύρου Άννα, μεταφράστρια
Παπαστεφάνου Ηλιοφώτιστη, μεταφράστρια
Παπουτσάκη Ελευθερία, φιλόλογος, επιμελήτρια κειμένων
Παππάς Ανδρέας, μεταφραστής, επιμελητής εκδόσεων
Παππάς Φίλιππος, υπ. δρ. Φιλολογίας, Παν/μιο Κρήτης
Πατάκη Άννα, εκδότρια – εκδόσεις Πατάκη
Πατεράκη Ρούλα, ηθοποιός, σκηνοθέτρια
Πατούλη Κρυσταλία, δημοσιογράφος, ψυχολόγος
Πατρίκιος Τίτος, ποιητής
Πατρικίου Αλεξάνδρα, ιστορικός
Πατρουνόβα Όλγα, μεταφράστρια
Πατσαλίδης Σάββας, θεατρολόγος, καθηγητής παν/μίου
Παύλου Αλεξάνδρα, μεταφράστρια
Πεκιαρίδη Στέλλα, μεταφράστρια
Πεπελάσης Αδαμάντιος, οικονομολόγος, καθηγητής στο U.C.L.A.
Πεσμαζόγλου Στέφανος, καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Πάντειο Παν/μιο
Πετάση Ελένη, κριτικός
Πετράντη Έλλη, επιμελήτρια εκδόσεων
Πετρίτη Κυριακή, διεθνολόγος, δημοσιογράφος
Πετρογιάννης Κωνσταντίνος, αναπλ. καθηγητής Αναπτυξιακής Ψυχολογίας, Παν/μιο Θράκης
Πεχλιβάνος Μίλτος, καθηγ. Νεοελληνικών σπουδών, Ελεύθερο Παν/μιο Βερολίνου
Πιττακή Ρένη, ηθοποιός
Πλειός Γιώργος, διευθυντής Εργαστηρίου Κοινων. Έρευνας στα ΜΜΕ, Παν/μιο Αθηνών
Πλέσσα Ελισάβετ, ιστορικός τέχνης
Πολίτη-Μεϊτάνη Ειρήνη, επιμελήτρια εκδόσεων
Πολίτης Αλέξης, καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας, Παν/μιο Κρήτης
Πολυχρονοπούλου Μαρία, μεταφράστρια
Ποσάντζης Δημήτρης, φιλόλογος, υπεύθυνος εκδόσεων
Πότσιου Αρετή, εκπαιδευτικός, Μάλαγα Ισπανίας
Πουλέα Γιάννα, δικηγόρος, σπουδάστρια του ΕΚΕΜΕΛ
Πούτος Παναγιώτης, φιλόλογος
Πρατσίνης Νίκος, διερμηνέας, μεταφραστής
Προκοπάκη Χρύσα, συγγραφέας, μεταφράστρια
Ραπακούλια Τατιάνα, μεταφράστρια
Ραπτόπουλος Βαγγέλης, συγγραφέας
Ρινόπουλος Λουκάς, εκδότης – εκδόσεις Πλέθρον
Ρισσάκη Δέσποινα, μεταφράστρια
Ροζάκη Eλεάννα, δημοσιογράφος
Ρούσσου Μαρία, μεταφράστρια
Ρωμανός Γιώργος, συγγραφέας
Σακελλίου Ευαγγελία, καθηγήτρια ΤΑΓΦ, Παν/μιο Αθηνών
Σαλταμπάση Άντζη, μεταφράστρια, δημοσιογράφος
Σαμαντάς Τέλης, δημοσιογράφος
Σαπφώ Διαμάντη, εκπαιδευτικός, μεταφράστρια, διερμηνέας
Σαραντάκος Νίκος, συγγραφέας, μεταφραστής
Σαρατσιώτη Μαίρη, μεταφράστρια
Σασλόγλου Ιζαμπέλα, δημοσιογράφος
Σεβαστάκης Νικόλας, αναπληρωτής καθηγητής ΑΠΘ
Σερέφας Σάκης, συγγραφέας
Σιγάλα Ελένη, επιμελήτρια-διορθώτρια εκδόσεων
Σιώτης Ντίνος, ποιητής, εκδότης του περιοδικού «Δέκατα»
Σκαλιόρας Κωστής, μεταφραστής
Σκαλιώνη Δάφνη, δημοσιογράφος
Σκαμπαρδώνης Γιώργος, συγγραφέας
Σκάσσης Θωμάς, συγγραφέας, μεταφραστής, πρόεδρος του ΔΣ του ΕΚΕΜΕΛ
Σουρούνης Αντώνης, συγγραφέας
Σπηλιώτης Κώστας, καθηγητής Νομικής Σχολής του Παν/μίου 13, Παρίσι, εκδότης του περιοδικού "alloglotta"
Σπυριδοπούλου Μαρία, μεταφράστρια
Σπυροπούλου Αγγελική, κριτικός, μεταφράστρια, λέκτορας στο Παν/μιο Πελοποννήσου
Σπυροπούλου Βαρβάρα, μεταφράστρια
Σπυροπούλου Κατερίνα, μεταφράστρια
Στάικος Ανδρέας, συγγραφέας, μεταφραστής
Σταμάτης Αλέξης, συγγραφέας
Σταμπουλόπουλος Γιώργος, σκηνοθέτης
Στίγκας Γιάννης, ποιητής
Στυλιανού Άρης, επίκ. καθηγητής ΑΠΘ, μεταφραστής
Συμεωνίδης Βασίλης, φιλόλογος
Σχινά Αθηνά, συγγραφέας, κριτικός, ιστορικός τέχνης
Σχινά Κατερίνα, κριτικός, μεταφράστρια
Σωτηριάδου Κλαίτη, μέλος Δ.Σ. Εταιρείας Συγγραφέων
Σωτηριάδου Κοραλία, θεατρολόγος, μεταφράστρια
Σωτηροπούλου Έρση, συγγραφέας
Σωτηροπούλου Μαριάννα, βιβλιοθηκονόμος
Τζαγκαράκη Ειρήνη, μεταφράστρια
Τόλια Τούλα, ποιήτρια, μεταφράστρια
Τραμπούλης Θεόφιλος, μεταφραστής, επιμελητής εκδόσεων, τεχνοκριτικός
Τριανταφυλλίδης Δημήτρης, μεταφραστής
Τριανταφύλλου Κωστής, εικαστικός καλλιτέχνης
Τρικεριώτη Μαγιού, σκηνογράφος
Τρουλινού Νίκη, συγγραφέας
Τσατσούλης Δημήτρης, κριτικός θεάτρου, αναπλ. καθ. Παν/μίου Πατρών
Τσατσούλης Χρήστος-Ηρακλής, αξιωματικός πολεμικής αεροπορίας, σπουδαστής ΕΚΕΜΕΛ
Τσέα Άννα, μεταφράστρια
Τσελέντη Ευγενία, μεταφράστρια
Τσιάγκα Κωνσταντίνα, μεταφράστρια, επιμελήτρια εκδόσεων
Τσιριμώκου Λίζυ, συγγραφέας, καθηγ. Λογοτεχνίας & Συγκριτικής Γραμματολογίας, ΑΠΘ
Τσίτας Μάκης, συγγραφέας
Τσοκόπουλος Βάσιας, συγγραφέας, ιστορικός
Τσολακέλλη Ειρήνη, μεταφράστρια
Τσόλκας Ιωάννης, καθηγητής Ιταλικής Λογοτεχνίας, Παν/μιο Αθηνών
Φάις Μισέλ, συγγραφέας
Φίλιας Δημήτρης, αναπλ. καθηγητής Λογοτεχνικής Μετάφρασης, Ιόνιο Παν/μιο
Φιλιπποπούλου Αντιγόνη, μεταφράστρια, επιμελήτρια εκδόσεων
Φιλιππουπολίτης Δημήτρης, μεταφραστής
Φόρτη Μαριάνα, εκπαιδευτικός
Φραγκόπουλος Μίλτος, συγγραφέας, μεταφραστής
Φραγκοπούλου Λένα, μεταφράστρια, κειμενογράφος
Φράγκου Κατερίνα, πρακτορείο πνευματικών δικαιωμάτων Ιρις
Φραγκουδάκη Άννα, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης
Φράγκου-Κικίλια Ρίτσα, πανεπιστημιακός
Φωστιέρης Αντώνης, ποιητής, εκδότης περιοδικού «Λέξη»
Φωτιάδης Απόστολος, δημοσιογράφος
Χαβιαρά-Κεχαΐδου Ελένη, θεατρική συγγραφέας, ομότ. καθηγ. Παν/μίου Αθηνών
Χαβιαράς Στρατής, συγγραφέας
Χάρη Τίνα, επιμελήτρια εκδόσεων
Χάρης Γιάννης, μεταφραστής
Χατζάκη Βάνα, μεταφράστρια
Χατζηβασιλείου Βαγγέλης, κριτικός λογοτεχνίας
Χατζηγιαννίδης Βαγγέλης, συγγραφέας
Χατζηεμμανουήλ Μαρία, μεταφράστρια
Χατζιδάκι Νατάσα, ποιήτρια
Χατζόπουλος Θανάσης, ποιητής, ψυχαναλυτής
Χουζούρη Έλενα, αντιπρόεδρος Δ.Σ. Εταιρείας Συγγραφέων
Χούκλη Μαρία, δημοσιογράφος
Χουλιαράκης Δημήτρης, ποιητής, μεταφραστής
Χρηστάκης Νικόλας, κοινων. ψυχολόγος, αναπλ. καθηγ. Τμήμ. Επικοινωνίας-ΜΜΕ,
Χριστοφέλης Άρης, κοντρατενόρος
Χριστοφής Νίκος, υπ. διδάκτορας
Χρυσομάλλη-Henrich Κυριακή, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κιέλου, μεταφράστρια
Χρυσόπουλος Χρήστος, συγγραφέας
Χρυσοστομίδης Ανταίος, μεταφραστής, μέλος του ΔΣ του ΕΚΕΜΕΛ
Χρυσούλης Γιάννης, θεατρικός συγγραφέας
Χυτήρης Τηλέμαχος, ποιητής
Χωμενίδης Χρήστος, συγγραφέας
Ψυχογιός Δημήτρης, συγγραφέας, καθηγητής Παν/μίου
Ψυχογιός Θανάσης, εκδότης – εκδόσεις Ψυχογιός

Badou Françoise, μεταφράστρια ελληνικής λογοτεχνίας
Bergsma Peter, διευθυντής του Σπιτιού των Μεταφραστών-Ολλανδία, πρόεδρος Δικτύου Διεθνών Κέντρων Μεταφραστών Λογοτεχνίας (RECIT)
Biermann Χριστίνα, συντονίστρια πολιτιστικών εκδηλώσεων Goethe-Institut Θεσ/νίκης
Blümlein Gerhard, μεταφραστής ελληνικής λογοτεχνίας
Brisac Anne-Laure, μεταφράστρια ελληνικής λογοτεχνίας
Büchler Alexandra, διευθύντρια «Literature across frontiers»
Bugogni Antonia, μεταφράστρια
Cambreleng Jörn, διευθυντής Διεθνούς Κολεγίου Μεταφραστών Λογοτεχνίας, Γαλλία (Arles)
Castro Ana, Γενική Διεύθυνση Βιβλίου και Βιβλιοθηκών, Λισσαβόνα
Connolly Beatrice, μεταφράστρια
Constantine Peter, μεταφραστής
Corral Mercedes, διευθύντρια του Σπιτιού των Μεταφραστών, Ισπανία
Death Sarah Dr, μεταφράστρια
De Rosa Maurizio, νεοελληνιστής, μεταφραστής
Deville Patrick, διευθυντής του Σπιτιού Ξένης Λογοτεχνίας και Μετάφρασης, Γαλλία (St-Nazaire)
Emmerich Karen, μεταφράστρια ελληνικής λογοτεχνίας
Fernández González Vicente, καθηγ. Νεοελληνικών και Μετάφρασης, Παν/μιο Μάλαγας
García Sonia, Ινστιτούτο Ramon Llull, Βαρκελώνη
Gause Άρτεμις, επιμελήτρια, μεταφράστρια
Gregorio Parra Ángels, ποιητής, Ισπανία
Ferrer Clausill Joan, φιλόσοφος, Ισπανία
Freely Maureen, board member of the Translation Association UK
Henitiuk Valerie Dr., Director (Acting), British Centre for Literary Translation, Senior Lec-turer, School of Literature and Creative Writing, University of East Anglia
Holst-Warhaft Gail, διευθύντρια Μεσογειακών Σπουδών Πανεπιστημίου Cornell
Hopkinson Amanda, διευθύντρια του Βρετανικού Κέντρου Λογοτεχνικής Μετάφρασης Janetzki Ulrich, διευθυντής του Λογοτεχνικού Κέντρου του Βερολίνου
Jusdanis Gregory, Distinguished Humanities Professor
Le Ny Jacques, διευθυντής του «Atelier Européen de Traduction»
Minucci Paola, καθηγήτρια Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, Παν/μιο Ρώμης, μεταφράστρια ελληνικής λογοτεχνίας
Moennig Ulrich, καθηγητής Βυζαντινής & Νεοελληνικής Φιλολογίας, Παν/μιο Αμβούργου
Muhleisen Laurent, διευθυντής της Maison Antoine Vitez
Myroshnychenko Irina, μεταφράστρια
Pasternak Lena, διευθύντρια του Κέντρου Λογοτεχνίας και Μετάφρασης, Σουηδία
Patak Marta, μεταφράστρια ελληνικής λογοτεχνίας
Pous Mas Teresa, συγγραφέας, Ισπανία
Rácz Péter, διευθυντής του Σπιτιού των Μεταφραστών, Ουγγαρία
Rodríguez Tobal Juan Manuel, ποιητής, μεταφραστής αρχ. ελληνικής και λατινικής λογοτεχνίας, Ισπανία
Schwartz Ros, Former Chair, CEATL, member of the board of the Translators Association (UK)
Smith Sandra, Fellow Robinson College, University of Cambridge
Sprick Claus, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κολεγίου Μεταφραστών, Γερμανία (Straelen)
Stöckli Gabriela, διευθύντρια του Κολεγίου Μεταφραστών, Ελβετία
Torner Carles, διευθυντής Τμ. Λογοτεχνίας και Ανθρωπιστικών Σπουδών, Ινστιτούτο Ramon Llull, Βαρκελώνη
Vilela Carmen, μεταφράστρια ελληνικής λογοτεχνίας, Ισπανία
Vilela Javier, μεταφραστής, Ισπανία
Volkovitch Michel, μεταφραστής ελληνικής λογοτεχνίας
Wuilmart Françoise, διευθύντρια Ευρωπαϊκού Κολεγίου Μεταφραστών Λογοτεχνίας, Βέλγιο

buzz it!

24/5/10

στις επάλξεις [22], «με σωσίβιο τη γλώσσα»

το κοινό παρακολουθεί ημερίδα της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομίας· άαακρη άκρη αριστερά, διακρίνεται, αν μεγεθύνετε, μια στάλα μπράτσο γυναικείο, άρα άλλη μία ακροάτρια, παρακαλώ! (και όχι! δεν τις έβγαλα εγώ τις φωτογραφίες!)




Σώζει η γλώσσα σε καιρούς λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, Δουνουτού και χρεοκοπίας; Άκου λέει! «Ειδικά εμείς, οι Έλληνες, πρέπει να το ξέρουμε καλά αυτό, γιατί αν κρατηθήκαμε όρθιοι ως έθνος μέσα στους αιώνες είναι εξαιτίας [sic] της γλώσσας. Αν δεν μιλάγαμε ελληνικά, απλώς τώρα δεν θα υπήρχαμε. [...]

διαβάστε τη συνέχεια...

»Είναι, δηλαδή, η γλώσσα κάτι σαν κιβωτός του Νώε, όπου –όταν βρέχει καντάρια και κινδυνεύουμε να πνιγούμε– μπαίνουμε μέσα και απαγκιάζουμε. Το ίδιο συμβαίνει με όλους τους λαούς. Το γερμανικό έθνος πότε αποκτά συνείδηση; Με τη στροφή του προς τη γλωσσική του παράδοση με τον Λούθηρο. Το γαλλικό με τον Ρακίνα. Και το αγγλικό με τον Σέξπιρ. Η γλώσσα σού δίνει εθνική ταυτότητα.

»Οπότε, όταν τα οικονομικά σου πάνε χάλια, σκέφτεσαι πως είσαι Έλληνας και ζητάς δάνεια εξαιτίας [sic ξανά] του ιστορικού σου παρελθόντος. Λες, “Εγώ δεν είμαι κανένας τυχαίος, πρέπει να είμαι μέσα στην Ευρώπη. Άρα, σώσε με”…»

Σώσον ελέησον. Ή μάλλον, παρελθέτω απ’ εμού. Γιατί πόσο ν’ αντέξει άνθρωπος, κάθε βδομάδα Διαμαντής! Πόσο να μη διαβάσεις και να προσπεράσεις…

Γράφει λοιπόν ο Απόστολός μας Διαμαντής μας, τώρα που τον διαβάσαμε και πάλι (στο Έψιλον της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, 23.5.10), έπειτα από καιρό, για μια ημερίδα της «Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομίας» στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός, όπου πλησίασε, λέει, την άλλη γνώριμή μας, την Κ. Γεωργία Ξανθάκη-Καραμάνου, και τη ρώτησε «πώς φτάσαμε να μιλάμε αυτήν τη γλώσσα σήμερα».

Μέσω Πελοποννήσου, του απάντησε η σοφή κυρία, επειδή εκεί λέγανε «μύτη» κι όχι «μύτ’», και λέγαν «μεσημέρι» κι όχι «μεσ’μέρ», και λέγαν και «κουνούπι» κι όχι «κ’νούπ’»!

Εδώ, βαρύτατα θιγμένος, ο ρουμελιώτικης καταγωγής εγώ, αποχωρώ. Θα μας τα πει ωραία ο ωραίος Μιχάλης Καλαμαράς, από τους τεμπελχανίζοντες από καιρό ανορθόγραφους, σ’ ένα συντομότατο, καίριο σχόλιό του. Εγώ το ύφος πιο πολύ ήθελα να θυμηθούμε, όσοι πολύ το νοσταλγήσαμε, και μ’ αυτό πάλι να κλείσω:

«Γι’ αυτό λατρεύω τον Μοριά» ενθουσιάστηκε μετά την Αποκάλυψη ο Διαμαντής. «Διότι πάντα μας φροντίζει, άλλοτε με όπλα και μπαρούτι, άλλοτε με πορτοκάλια και άλλοτε με γλώσσα. Όλα μας τα ’δωσε, κακά τα ψέματα».

Όντως, Απόστολε. Και ντομάτες. Σάπιες. Και αβγά. Κλούβια. Καληώρα.

* * *

Νά όμως το σχόλιο του Μιχάλη, στη λίστα του glosinform:

«Ο Απόστολος Διαμαντής στο σημερινό Έψιλον μάς γράφει γιατί η ...απάντηση στο ΔΝΤ και την οικονομική κρίση είναι η ελληνική γλώσσα! (φαντάζομαι αυτή θα ήταν η απάντηση, όποια κι αν ήταν η ερώτηση) Η Γεωργία Ξανθάκη-Καραμάνου μάς ενημερώνει ότι “Στην Ελλάδα επικράτησε το γλωσσικό ιδίωμα της Πελοποννήσου, γιατί δεν είχε τη βαριά φωνητική των βόρειων ιδιωμάτων” –το ότι για πάνω από 50 (αν όχι 90) χρόνια το κέντρο του ελληνικού κράτους ήταν η Πελοπόννησος δε φαίνεται να ερμηνεύει το γεγονός. Ο ευρών τη σημασία του όρου “βαριά φωνητική” σε γλωσσολογικό λεξικό αμειφθήσεται με άπαντα τα έργα της Γ. Ξ-Κ. Τα καλά νέα πάντως είναι ότι στην ημερίδα της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς (ή Κληρονομίας) οι παρόντες ήταν ελάχιστοι. Η σύγκριση με τα περασμένα μεγαλεία της Ελ. Γλ. Κλ. πάντως δεν ενεργοποίησε τη συνήθως ανεξέλεγκτη ειρωνική διάθεση του Απόστολου Διαμαντή...»


buzz it!

21/5/10

κλείνει το ΕΚΕΜΕΛ; κλείνουν το ΕΚΕΜΕΛ;

πόπο νοικοκυροσύνες το ΕΚΕΒΙ, πιο Μέρκελ κι από Μέρκελ! έκοψε το μυθώδες ποσό των 100.000 ευρώ ετησίως (λιγότερο απ' το 1/10 του συνολικού του προϋπολογισμού) με το οποίο επιχορηγούσε το ΕΚΕΜΕΛ! πιο συγκινητικό κι απ' τον συνταξιούχο που μας έλεγε ο πρωθυπουργός πως πήγε και του πρόσφερε τη σύνταξή του για την πατρίδα!

διαβάστε τη συνέχεια...

πάντως, μερικοί κακόπιστοι, που δεν πιστεύουν στις αγνές, πατριωτικές προθέσεις του ΕΚΕΒΙ, υπογράφουν το εξής κείμενο, έκκληση στον αρμόδιο υπουργό, να βρεθεί τρόπος να συνεχίσει το έργο του το ΕΚΕΜΕΛ:

Προς τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού κύριο Παύλο Γερουλάνο

«Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, όπως προκύπτει από το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε μετά την πρώτη συνεδρίασή του, αποφάσισε περικοπή δαπανών και αναδιανομή του προϋπολογισμού του για την προώθηση του βιβλίου στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Κατάπληξη προκαλεί η απόφασή του να διακόψει την επιχορήγηση προς το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ), η οποία αντιπροσώπευε ούτως ή άλλως ελάχιστο ποσοστό του συνολικού προϋπολογισμού του. Έτσι, εξαναγκάζει ουσιαστικά σε κλείσιμο έναν φορέα με πολύπλευρη δραστηριότητα, που υλοποιείται με την απασχόληση τριών μόνο υπαλλήλων.

»Ενδεικτικά αναφέρουμε τη σχολή-φυτώριο μεταφραστών όπου διδάσκουν διακεκριμένοι καθηγητές, τα εξειδικευμένα σεμινάρια γλώσσας, θεωρίας της λογοτεχνίας κτλ., τα ετήσια βραβεία λογοτεχνικής μετάφρασης σε συνεργασία με τα ξένα ινστιτούτα της Αθήνας (Ελληνοαμερικανική Ένωση, Ινστιτούτο Γκαίτε, Γαλλικό Ινστιτούτο, Ινστιτούτο Θερβάντες, Ιταλικό Ινστιτούτο), τους δύο ξενώνες για έλληνες και ξένους συγγραφείς και μεταφραστές στην Πάρο και την Κρήτη, το ηλεκτρονικό περιοδικό «Απηλιώτης» που, μεταξύ άλλων, προωθεί μεταφράσεις ελληνικών λογοτεχνικών έργων στο εξωτερικό κ.ά. Επίσης το ΕΚΕΜΕΛ είναι μέλος του προεδρείου του ευρωπαϊκού δικτύου RECIT (Réseau européen des centres internationaux de traducteurs).

»Θέλουμε να ελπίζουμε ότι το Υπουργείο Πολιτισμού θα βρει έναν τρόπο για να μπορέσει το ΕΚΕΜΕΛ να συνεχίσει το πλούσιο και απαραίτητο στους καιρούς μας έργο του.
Σε μια πολυπολιτισμική εποχή όπως αυτή που ζούμε και σε μια ενωμένη Ευρώπη στην οποία ανήκουμε η μετάφραση αποτελεί βασικό εργαλείο ανταλλαγής ιδεών και διαλόγου. Γιατί, “καμιά γλώσσα, κανένας πολιτισμός δεν είναι αυτάρκης. Οι εθνικές λογοτεχνίες αναγεννώνται από τη μετάφραση” (Έζρα Πάουντ).»

buzz it!

15/5/10

Ανεκτική ή αυτιστική κοινωνία;

Τα Νέα, 15 Μαΐου 2010 [με μερικές χύμα σημειώσεις εδώ]

Το αν η απαγόρευση περιορίσει εντέλει τις γυναίκες στο σπίτι έχει να κάνει με την τακτική και τη στρατηγική μας απέναντι στην μπούρκα· όμως το βασικό είναι να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας ιδεολογικά ως προς την ουσία του φαινομένου, τη θέση μας απέναντι στην κάθε μπούρκα

Μπροστά στη μετάλλαξη του εθνοφυλετικού ρατσισμού σε πολιτισμικό ρατσισμό επείγει παραταύτα να συζητηθεί το θέμα της ανεκτικής κοινωνίας, της κοινωνίας απλώς


το πλήρες κείμενο:

Ανεκτική κοινωνία σημαίνει προφανώς ανοχή απέναντι στις ιδέες του άλλου· όμως δεν ιδρύεται ανοχή εάν κυκλοφορώ με μια σημαία, ένα σταυρό, ένα σφυροδρέπανο, μια σβάστικα χαραγμένη στο κούτελο.

Σπεύδω να διατυπώσω τη βαθιά αυτή πίστη μου, στην οποία καταφεύγω κάθε φορά που στέκομαι αμήχανος μπροστά στα εξαιρετικά περίπλοκα ζητήματα τα οποία σχετίζονται με τη σημερινή πολυπολιτισμική κοινωνία, με τη θρησκευτική ελευθερία, την ελευθερία της έκφρασης κτλ. Τελευταία μου αφορμή, η μπούρκα και η απαγόρευσή της στο Βέλγιο ή σύντομα, όπως φαίνεται, στη Γαλλία, ένα πρόβλημα που δεν θ’ αργήσει να γίνει και δικό μας και που δεν θα ’πρεπε, όπως έγραφα στο προηγούμενο, να μείνει στα χέρια του Λάος και των συγγενών δυνάμεων ή της λάιφστάιλ δημοσιογραφίας.

Θα μας απασχολήσει σίγουρα πολύ το θέμα, όπου σε πρώτο αλλά δικαίως προβεβλημένο επίπεδο ο φυλετικός και εθνοτικός ρατσισμός δίνει τη θέση του στον θρησκευτικό και γενικότερα πολιτισμικό ρατσισμό, γεγονός που συσκοτίζει τους όρους του προβλήματος. Ενός προβλήματος που μοιάζει να θεμελιώνεται σε αντιφάσεις, καθώς ένα σύμβολο αλλά και υλικό μέσο καταπίεσης της γυναίκας –και άρα καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων– στο εσωτερικό του ισλαμικού κόσμου, γίνεται σύμβολο απελευθερωτικό στο εσωτερικό του δυτικού πια κόσμου. Μοιάζει δηλαδή βασική αντίφαση το ότι στον ισλαμικό κόσμο και στο πεδίο μάλιστα της μάχης, στο Αφγανιστάν λ.χ., ο αγώνας για την ελευθερία αλλά και την αξιοπρέπεια περνάει μέσα και από την αποτίναξη του ζυγού της μπούρκας, ενώ στη σχετική ασφάλεια του δυτικού κόσμου η ίδια μπούρκα φοριέται οικειοθελώς σαν σύμβολο πάλι ελευθερίας και αξιοπρέπειας.

Για την ώρα, και στο βαθμό που ο προβληματισμός σκοντάφτει στα περί ελεύθερης επιλογής, θα περιοριστώ στο ερώτημα αν η ελεύθερη (εντός ή εκτός εισαγωγικών) επιλογή της μπούρκας μπορεί θεωρητικά να είναι περισσότερο σεβαστή από την ελεύθερη (εντός ή εκτός εισαγωγικών) επιλογή λ.χ. της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, για να θυμηθούμε τα πιο πρόσφατα δικά μας.

Και τότε θα είναι αντιφατικό να αγωνίζεται κανείς για την αφαίρεση των θρησκευτικών συμβόλων από δημόσιους χώρους, εν ονόματι ακριβώς της θρησκευτικής ελευθερίας και της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, και από την άλλη να δέχεται την προβολή θρησκευτικών συμβόλων, πάλι εν ονόματι της θρησκευτικής ελευθερίας κτλ.

Όμως, έτσι κι αλλιώς η ελεύθερη επιλογή στομώνει την όποια συζήτηση, καθώς μπορεί να οδηγήσει στην αποδοχή λ.χ. της σαρίας ή της κλειτοριδεκτομής. Πάμε γι’ αυτό πολύ πιο πίσω απ’ τη συζήτηση περί ελευθεριών, στη θεμελίωση της ανεκτικής κοινωνίας.

Έχει έτσι νόημα να προσεγγίσουμε το θέμα, όπως είχα ήδη αναγγείλει, εμπειρικά. Και ιδού, τις μέρες που βολόδερνα γύρω από το τόσο ζόρικο θέμα μου, μου ’ρθε ολοζώντανο παράδειγμα ο Νίκος, από το κολυμβητήριο, ένα ενθουσιώδες, πρόσχαρο νέο παιδί, που σπεύδει κάθε φορά να με χαιρετήσει διά χειραψίας και πάντα στον πληθυντικό –«αλίμονο, πρέπει να υπάρχει σεβασμός», επιμένει και με τσακίζει! Εμφανίστηκε λοιπόν τις προάλλες κι έτρεξε όπως πάντα να με χαιρετήσει
· ο Νίκος, δεν το είπα απ’ την αρχή, έχει απ’ τα πρόσωπα που λάμπουν ολόκληρα όταν χαμογελούν, και, το κυριότερο, που χαμογελούν με τα μάτια· αλλά τη φορά αυτή το ρήμα «λάμπω» ήταν ιδιαίτερα φτωχό: ο Νίκος είχε ορκιστεί την προηγουμένη στην ιδιαίτερα απαιτητική ειδικότητά του στο πολεμικό ναυτικό, όπου μπήκε μόλις πέρσι, και από Σεπτέμβρη, όπως μου είπε με την ίδια πάντοτε λάμψη, ήλπιζε πως θα πάει στους ΟΫΚάδες. Σχεδόν συγκινήθηκα απ’ τη χαρά του, την ίδια στιγμή που μου ’ρθαν στο μυαλό οι ΟΫΚάδες στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, με τα ρατσιστικά συνθήματά τους. Μου ’ρθε να βάλω τα γέλια, με τη συγκατάβαση, αν θέλετε, της ηλικίας μου· μου φαινόταν κάπως παράξενο που τίποτα δεν άλλαζε απ’ την εικόνα του μικρού μου φίλου και μελλοντικού Οϋκά! Σκέφτηκα απλώς πώς θα ’ταν, αν απ’ την πρώτη φορά που μου ’πιασε κουβέντα είχε στο μέτωπο τη σφραγίδα του Οϋκά.

Έτσι όπως ένα πιο παλιό παράδειγμα που φύλαγα, πάλι από το κολυμβητήριο. Όταν μια μέρα εμφανίστηκε ένας γιγαντόσωμος τύπος με κάτι απίστευτες συνθέσεις τατουάζ στα μπράτσα, και ήρθε και βούτηξε κατά σύμπτωση στην πλαϊνή διαδρομή και κάποια στιγμή ανταλλάξαμε και δυο κουβέντες. Τις μόνες. Επειδή είχα δει αυτό που ήθελε να δούμε όλοι, την ταυτότητά του πάνω στα αριστοτεχνικότατα, είν’ η αλήθεια, τατουάζ του. Που απεικονίζουν, μετράτε, αν δεν ξεχνάω κιόλας κάτι: στο ένα μπράτσο την ελληνική σημαία, το άστρο της Βεργίνας, τον Παρθενώνα και την ασπίδα του Λεωνίδα· στο άλλο, τον δικέφαλο αϊτό, την Αγια-Σοφιά, και τον Παλαιολόγο με πλήρη στολή, ασπίδα, σπάθα κτλ.!

Περί ανεκτικής κοινωνίας ο λόγος. Που αλλιώς, αν κυκλοφορούσαμε ο καθένας με την πολιτικοϊδεολογική, θρησκευτική, ποδοσφαιρική, σεξουαλική κτλ. ταυτότητα στο μέτωπο γραμμένη,* θα ήταν κοινωνία αυτιστική, ή δεν θα ’ταν καν κοινωνία, αφού η κοινωνικότητά μας δοκιμάζεται, ελέγχεται –και μόνο έτσι ιδρύεται, υπάρχει– μέσα από ένα τεράστιο πλέγμα απαγορεύσεων, απώθησης, κατάργησης επιθυμιών και παρορμήσεων, περιστολής εντέλει ελευθεριών.

Τόσο σύνθετα αλλά και τόσο απλά.


* Βλ. επίσης εδώ και εδώ, το 1: "Η σημαία που επιμένει".



Ρέστα, σημειώσεις για συνέχεια –άλλη όμως φορά:

– προφανώς υπάρχει κάποια διαφορά με τα ράσα, που ούτε αυτά μας αρέσουν ή τα θέλουμε, άλλο όμως η «στολή» κάποιων επαγγελματιών, αξιωματούχων κτλ. κι άλλο ο καθένας μας με μια στολή, όποια στολή: αλλά τόσο μόνο είναι η διαφορά· αλλιώς, οι στολές θα ’πρεπε να περιορίζονται στον εκάστοτε χώρο λειτουργίας, υπηρεσίας κτλ.· και μιλώντας για ράσα και απαγόρευση: δεν υπάρχει αμφιβολία πως πολλοί απ’ αυτούς που τα φορούν τα θέλουν (=ελεύθερη επιλογή), κι άλλοι επίσης, άγνωστο (για ευνόητους λόγους!) πόσοι, που δεν τα θέλουν: δεν θα ’ταν άραγε λυτρωτική γι’ αυτούς ενδεχόμενη απαγόρευση; όμως το θέμα μας δεν είναι, ούτως ή άλλως, η απαγόρευση και τα διοικητικά μέτρα

– όπως και είναι άλλο, δεν θα πω τελείως άλλο, πάντως άλλο είναι και οι παραδοσιακές, τοπικές, εθνικές κτλ. φορεσιές

– έγραφε πρόσφατα ο εξαιρετικός Κωστής Παπαϊωάννου (Νέα 31.1.10), με άλλη αφορμή, κι ελπίζω να μην τον προδίδω, μεταφέροντας την καίρια σκέψη του σε άλλο, ευρύτερο και συνθετότερο πεδίο: «Ζώντας σε όλο και πιο σύνθετες κοινωνίες δύσκολα μπορούμε να δεχτούμε μια εκπαίδευση που πολλαπλασιάζει την πολυπλοκότητα και τις διαφορές χωρίς να καλλιεργεί ένα κοινό αξιακό υπόβαθρο. Διότι –προσοχή– άλλο ο σεβασμός στην ετερότητα και άλλο η άρνηση ενός κοινού αξιακού πλαισίου στο όνομά της. Κάτι τέτοιο θα εισήγαγε εκπαιδευτικές νησίδες ανοχής στο φονταμενταλισμό, τη βίαιη σωματική τιμωρία ή τον γενετήσιο ακρωτηριασμό»

– κι ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γκαζμέντ Καπλάνι, στα Νέα, 6.2.10, με το οποίο δεν μπορώ να μη συμφωνήσω, ειδικά με την έννοια του «ηθικού κράτους» την οποία εισάγει, παρόλο που… διαφωνώ :-) –πάντα απ’ τη σκοπιά της ανεκτικής κοινωνίας

– περί ανεκτικής κοινωνίας πάλι: ρωτάω μια φίλη πανεπιστημιακό, που ήταν το ίδιο αμήχανη μ’ εμένα, κι έλεγε ότι καλά ίσως στη Γαλλία με το κοσμικό κράτος, αλλά εμείς με τους παπάδες κτλ., τη ρωτάω λοιπόν στο τέλος: αν έχεις έναν φοιτητή με το σήμα της Χρυσής Αυγής στο μπράτσο, έστω ότι δεν θα του κόψεις π.χ. βαθμό, αλλά αν σου ’ρθει στο γραφείο και σου ζητήσει μια χάρη, να αλλάξεις μια ημερομηνία για τις εξετάσεις κτλ., θα το κάνεις; Όχι, μου απάντησε

– και μη με πολυστριμώξετε, σας παρακαλώ, πώς μου κατέβηκε αυτό το «ιδρύεται [ανοχή]» στην εισαγωγική μου πρόταση (και, καινούριο κοσκινάκι, το επαναλαμβάνω στο τέλος, για την κοινωνικότητα)· με κράξανε και κάποιοι φίλοι πριν απ’ τη δημοσίευση, δίκιο έχουν, αλλά έχω φάει κόλλημα γερό· ούτε θεμελιώνεται μου κάνει, ούτε γεννιέται, ούτε υφίσταται, ούτε τίποτα· ώσπου να μου 'ρθει κάτι άλλο: ιδρύεται, σας παρακαλώ, επιτρέψτε μου.

buzz it!

13/5/10

α, ρε Αντώνη...

"Ο Αντώνης Καρκαγιάννης γεννήθηκε το 1932 στη Λάρισα. Είναι δημοσιογράφος και εργάσθηκε στις εφημερίδες Φως των Σπορ και Καθημερινή. Μετά τη συνταξιοδότησή του συνεχίζει τη συνεργασία του με την Καθημερινή."

αυτό βρήκα κι αντέγραψα από το perizitito.gr, φανταζόμενος πως, έτσι λιγόλογο που είναι, θα το 'χει δώσει ο ίδιος, θα 'ναι τέλος πάντων με την έγκρισή του, αλλά αυτή την τελευταία πρόταση: "Μετά τη συνταξιοδότησή του...", δεν μπορεί, ο ίδιος την έγραψε -α, ρε Αντώνη...

διαβάστε τη συνέχεια...

γιατί ο Αντώνης πέθανε πριν από λίγο, και δεν ξέρω καν αν μπορώ να γράψω λ.χ. "αφού βασανίστηκε πολύ από τον καρκίνο", κι ας είχε γράψει ο ίδιος για την αρρώστια του, λέω δεν ξέρω, γιατί τίποτα δεν ήθελε ο Αντώνης, ούτε καν πολιτική κηδεία ή όποια άλλη τελετή, κάπως να τον αποχαιρετούσαμε, διάολε

και το τι ακριβώς ήθελε να γραφτεί γι' αυτόν θα το δούμε αύριο, αν προλάβουν, πράγμα αμφίβολο, μεθαύριο λοιπόν, στην Καθημερινή, με το βιογραφικό του που το ετοίμασε ο ίδιος

με τρομοκρατεί, με παγώνει αυτή η άρνηση, αμάν πια, ρε Αντώνη, έτσι δεν ξέρω τι κι αν πρέπει ή έχει καν νόημα να γράψω, τέτοια ώρα κιόλα, άσε που, το πιθανότερο, δεν έχω ούτε μια φωτογραφία σου να βάλω, α, να 'βρισκα, όχι τώρα πάντως, αλλά να 'βρισκα κάποια στιγμή εκείνο το τεύχος τού Τώρα που 'χω κρατήσει, εκείνο το περιοδικάκι μας μέσα στη χούντα, με το τεράστιο, απόκοτο ΟΧΙ στο εξώφυλλο, το όχι στο δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου.. α, αυτό θα το βάλω, γιατί σίγουρα θα το ξέχασες, εννοώ πως, αν δεν το 'χεις στο βιογραφικό σου, θα 'ναι επειδή το ξέχασες κι όχι επειδή δε θα 'θελες να μπει -νά, κάτι τέτοιες κουτοπονηριές μάς μείναν, για έναν τόσο δα αποχαιρετισμό

α, ρε Αντώνη... πόσα ακριβώς; παρά ένα τεσσαράκοντα; τόσα χρόνια λοιπόν;

ο Κούντερα που μόλις τέλειωσα λέει ότι ο άνθρωπος υπάρχει μόνο στη συγκεκριμένη ηλικία του -ας μου συγχωρεθεί η άτσαλη παράφραση ότι ο άνθρωπος υπάρχει όσο τον γνωρίζουμε: παρά ένα τεσσαράκοντα λοιπόν, Αντώνη, άλλοι παραπάνω, άλλοι από πιο κοντά, και ξαφνικά μάς... -να μην πω το ρήμα- τη συγκίνηση με το απαγορευτικό σου, άκου εκεί, ούτε κηδείες ούτε τίποτα

και, α, ρε Αντώνη, πόσα θα 'χα να σου πω, και πόσα να σου σούρω


υστερόγραφο, απντέιτ που λέμε, κανονικά πρωί πια της Πέμπτης, όλη νύχτα είχα κολλήσει στο απαγορευτικό σου και στο εξαναγκασμένο δικό μου, το "πόσα θα 'χα να σου πω, και πόσα να σου σούρω": τέτοια κοινοτοπία δεν την άντεχα, τέτοια κοινοτοπία δε θα την άντεχες, τέτοιος εστέτ, κι εσύ! α αυτό το γράφω, το "εστέτ", γιατί φοβάμαι πως δε θα σου το γράψουν, κι είναι ό,τι πιο ωραίο σε χαρακτήριζε, μαζί και με τα κακά του, εννοείται -είχα κολλήσει λοιπόν, σχεδόν ντρεπόμουν, αλλά πού να σηκωθώ, ν' ανοίγω υπολογιστές... και να διορθώσω τι; μήπως να το πέταγα αυτό το αμήχανο ποστάκι; μήπως ήταν κι αυτό με τον τρόπο του νεκροφιλικό; ή, χμμ, ναρκισσιστικό; γιατί τι είναι να κάθεσαι να γράψεις αμέσως μόλις πεθαίνει ο άλλος κι ίσα που το 'μαθες από τον Παντελή από τους πρώτους; ήταν όμως αργά, δεν ήταν ώρα για άλλα τηλεφωνήματα, κάπου να το πεις, κάπως να το μοιραστείς, και στο ίντερνετ που έβαλα "αντώνης καρκαγιάννης" δε βγήκε τίποτα φρέσκο: τέτοια μούγκα δεν αντεχόταν, άσε που έβαλα και "εικόνες" μπας κι έβγαινε καμιά φωτογραφία, κι έπεσα πάνω σ' ένα σωρό του Ρένου Αποστολίδη: κούφια η ώρα είπα κι έκλεισα, ενώ τώρα, γεμάτες 6 σελίδες του γκουγκλ, καμιά εξηνταριά εγγραφές, έστω μ' αυτό το πανγελοίο "έφυγε", σε εισαγωγικά, οι περισσότερες -δε διάβασα τίποτα, άσε, αργότερα, είναι μια ανακούφιση ωστόσο, ημερεύεις κάπως, τώρα που γράφουν και θα γράψουν, και που, μακάρι, θα σ' τα σούρουν κιόλας!

buzz it!

3/5/10

η κατάρα της υπουργού (ή γέλια για κλάματα)

"κάνω την ευχή η Παιδεία μας να διαθέτει στο μέλλον μνήμη (γέλια) και φαντασία (γέλια) ανάλογες με αυτές του Θανάση Λάλα (γέλια)"


τάδε έφη η υπουργός (γέλια) Παιδείας (γέλια), Διά Βίου (γέλια) Μάθησης (γέλια) και Θρησκευμάτων (γέλια), κατά τα εγκαίνια της έκθεσης Λάλα (γέλια)

ΥΓ. άραγε τι να 'χε ευχηθεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος όταν είχε εγκαινιάσει προηγούμενη έκθεση Λάλα;

buzz it!