30/3/19

Στη χώρα των Μπόμπων

(Εφημερίδα των συντακτών 30 Μαρτίου 2019)



* Ελληνοφρένεια ξανά. Έγραφα για φαιδρότητες και αθλιότητες της υποτίθεται σατιρικής αλλά αφόρητα ηθικολογικής εκπομπής. Και συμπτωματικά, την ώρα που έκλεινα το κείμενο και δεν χωρούσε άλλα, συνέχιζε (και συνεχίζει) στα μοτίβα που ενδεικτικά επισήμαινα:

Σε ακροατή που άρχισε να μιλάει για τα ελάχιστα έστω που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως το σύμφωνο συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους, ο τσολιάς σχεδόν τον έκοψε και τον ρώτησε τι έχει όμως να πει για την ομοφοβία της Μεγαλοοικονόμου!

Σε άλλον ακροατή ο χιουμορίστας έλεγε πως «ο Πλουμπίδης θα κάνει και σειρά διαφημίσεων Παπαγάλος-Πλουμπίδης, θα έχει κουπάτο, ευρωβουλάτο, συριζάτο καφέ, το πουλάει καλά το όνομα…»

Η επανάληψη της ιστορίας, που λέμε: οι σταλινικοί που, σε πιο θολές πάντως εποχές, έβγαλαν χαφιέ τον πατέρα και τώρα οι νεοσταλινικοί της παιδικής χαράς που λιντσάρουν τον γιο.

Και όχι, όσο κι αν μοιάζει φάρσα η επανάληψή της, η ίδια τραγωδία είναι.

* Παλίμπαις Μπόμπος ο Δημήτρης Δανίκας παίρνει συνέντευξη. Προφανώς στο επίπεδο το δικό του, και φυσικά του κιτρινόφυλλου στο  οποίο γράφει. Η συνέντευξη, με τον Κώστα Βουτσά (Πρώτο Θέμα, 14/3):

«Ήταν 10 το πρωί. Ήταν το τρίτο ραντεβού μας. Με είχε στήσει στα δύο προηγούμενα. Κωστάρα Βουτσάρα, δεν πειράζει. Κωστάρας επειδή είναι η επιτομή του πιο κοτσανάτου ογδονταφεύγα που κυκλοφορεί σ’ αυτόν τον τόπο. Και Βουτσάρα για τον ίδιο λόγο. Άσε που παραπέμπει σε κάτι άλλο. Αδυνατώ να το προφέρω. Μου απαγορεύεται για ευνόητους λόγους. Βάλτε τη φαντασία σας να καλπάσει»!

Αξιοδάκρυτος. Γιατί άλλο Μπόμπος πιτσιρικάς και άλλο τρίτης ηλικίας!

(Ρατσιστικούλι; Τουλάχιστον έτσι θα μπορέσει να το καταλάβει ο εν λόγω.)

* Διάβασα όμως «Βουτσάρα», και είπα να συμπληρώσω κάποια κενά που άφησα.

Έγραφα για τον Κούγια που έδειρε δημόσια τον Λαζόπουλο, κυρίως επειδή του «άλλαζε» την προσωπικότητα και τον «εμφάνιζε εξωτερικά σαν ένα διαφορετικό άνθρωπο». Δηλαδή κοντό. Ενώ, σύμφωνα με διάφορες ανακοινώσεις του, είναι 1.79, «για την εποχή του ψηλός»!

Μου είχαν όμως διαφύγει άλλες ανακοινώσεις του, όπου δηλώνει 1.78 –ανάλογα με το παπούτσι, προφανώς.

Εντυπωσιακό. Να κρίνεται από ένα τακούνι το ακριβές ύψος του κ. Κούγια, θέμα σοβαρότερο κι από το φύλο των αγγέλων.

«Βουτσάρα» όμως; Ε, πάντα σε ανακοίνωσή του, πάντα για τη «γνωστή κακιά αδερφάρα» τον Λαζόπουλο που τον λέει κοντό, διαβάζω και την κατηγορηματική δήλωσή του πως «ο “κοντός” έχει πολύ μεγάλα γεννητικά όργανα…»

«Μοντελοπνίχτης» λοιπόν και με πολύ μεγάλα! Αναριγώ!

* Και είπα και κιτρινόφυλλο –μαζί και μαύρο, πάντα εννοείται.

Και αναρωτιέμαι σαν τι αποτελέσματα να έχει ο ντόρος που προκλήθηκε τελευταία μ’ ένα χυδαίο πρωτοσέλιδο του Μακελειού. Ένα από τα πολλά χυδαία πρωτοσέλιδα, ακριβέστερα ένα από όλα τα πρωτοσέλιδα, που είναι όλα ανεξαιρέτως χυδαία.

Και σκέφτομαι και λέω, πάντως να γράφουμε· να γράφουμε ό,τι μπορούμε για το υποκείμενο Στέφανος Χίος. Γιατί όταν έρθει, όποτε, η ώρα του, τότε ξέρετε: (κι αυτός) δεδικαίωται.

* Ευφρόσυνη γλώσσα: Είναι ένα τηλεπαιχνίδι με εγκυκλοπαιδικό-γλωσσικό, τρόπον τινά, ενδιαφέρον. Παίζεται με δύο παρέες, και η παρουσιάστρια συστήνει κάθε καινούριο παίκτη, διαβάζοντας τα στοιχεία που έγραψαν γι’ αυτόν οι της παρέας του, καλά ή κακά: οργανωτικός, κοινωνικός, ψυχαναγκαστικός, γκρινιάρης κ.ο.κ., πάντα σε χιουμοριστικό πλαίσιο.

«Μέσα σ’ όλα» έγραψαν για κάποιον από μια παρέα Σερραίων. Συμφωνεί και εκείνος, πως δεν κωλώνει ποτέ. «Δηλαδή, δεν λες ποτέ όχι;» τον τσιγκλάει η παρουσιάστρια. «Ποτέ» λέει αυτός. «Τότε πες μου ένα τραγούδι!» τον προβοκάρει αυτή. «Εννοείς να τραγουδήσω;» «Ακριβώς». Κομπλάρει φυσικά αυτός: «Με δίκασες τώρα, ναι! Η αλήθεια είναι πως με δίκασες!» της λέει.

Άλλος πάλι της παρέας, ακούγοντας τα «αρνητικά» που του έγραψαν οι φίλοι του, πάντα χιουμοριστικά ξαναλέω, μονολογεί αμήχανα: «Ωχ, με δίκασαν!»

Δεν ξέρω αν είναι τοπική αυτή η χρήση τού «δικάζω», με την έννοια «τη φέρνω σε κάποιον», «τον στριμώχνω» κ.τ.ό., ή αν είναι απλώς παρεΐστικη, τη βρίσκω όμως εξαιρετική.

Γιατί έτσι μας αρέσει, να πω κι εγώ μια φορά.

buzz it!

23/3/19

Ελληνοφρένεια, φαιδρότητες και αθλιότητες

(Εφημερίδα των συντακτών 22 Μαρτίου 2019)


Minouche pichol, "Λιντσάρισμα"
 Πάνε κοντά δυο χρόνια, 25 βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ έστειλαν γράμμα-καταγγελία στο ΕΣΡ για κάποιο σεξιστικό αστείο της τηλεοπτικής Ελληνοφρένειας.

(Που μπορεί να ήταν και το λιγότερο, μπροστά σε πλήθος άλλα του τσολιά της εκπομπής, όπως ξανάγραφα εδώ. Που κυνηγούσε λ.χ. τις γυναίκες στον δρόμο και τους κολλούσε στο στήθος ή στα οπίσθια αυτοκόλλητα του ΣΥΡΙΖΑ: «Μην κάνεις σαν τρελή, δεν είναι και πούτσα», αλλά «για τις πούτσες κάνετε σαν τρελές…», έλεγε όταν δυσφορούσαν.)

Δεν κατάλαβαν τίποτα απ’ την ουσία οι υπεύθυνοι της εκπομπής. Ίσα ίσα, βρήκαν άλλο ένα «επιχείρημα» στον αντισυριζαϊσμό τους: «Λογοκρισία», φιμώνουν «τη μόνη ανεξάρτητη φωνή»! Και το καλύτερο: «Μιλάνε για σεξισμό αυτοί που ψηφίζουν μνημόνια»!

Και έτσι συνεχίζουν, ιδίως ο ελευθερόφρων τσολιάς, ενώ δεν παύουν να θυμίζουν όλο ειρωνεία την καταγγελία εκείνη. Η τελευταία αφορμή:

Πήγε η όντως πέρα από κάθε μέτρο Μεγαλοοικονόμου ένα καλάθι με λαχανικά στον Γιακουμάτο, τάχα απάντηση σε σχόλιό του πως είναι ανίδεη από λαχαναγορές. Κι όταν ο ευώδης είπε πως δεν δέχεται «μπρόκολα και αγγούρια», ανταποκρίθηκε πρόθυμα: «Δεν έβαλα αγγούρια. Σε συνέντευξη που σας είπαν ότι είστε γοητευτικός και φλερτάρετε γυναίκες, είπατε ότι δεν είστε ομοφυλόφιλος. Οπότε δεν μπορούσα να σας βάλω αγγούρια. Είστε και ρατσιστής».

Η χαρά της Ελληνοφρένειας. Που σχεδόν κάθε μέρα έκτοτε υπογραμμίζει την «υποκρισία» του ΣΥΡΙΖΑ και των 25 που έκαναν εκείνη την καταγγελία, ενώ τώρα δεν λένε λέξη για την ομοφοβία της Μεγαλοοικονόμου!

Η χαρά η δική μας τώρα. Που μόνοι τους συγκρίνουν το επίπεδο, το είδος του χιούμορ της εκπομπής τους με της Μεγαλοοικονόμου!

«Φαιδρότητες», θα έλεγε κανείς, κυρίως γιατί ακολουθούν ξεκάθαρες αθλιότητες. Όμως φαιδρότητες δεν είναι. Δεν είν’ αστείο πράγμα ο σεξισμός. Γιατί ποτέ δεν είναι έρμος και μονάχος. Έχει οικογένεια μεγάλη, αδέρφια, πρωτοξάδερφα. Και όλα σε -ισμός!

Τώρα, οι αθλιότητες, που φρένιασαν οι δύο της εκπομπής, επειδή κατεβαίνουν με το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ η Μυρσίνη Λοΐζου και ο Δημήτρης Πλουμπίδης: «η κόρη του Λοΐζου» και «ο υιός Πλουμπίδης», επί το δημαγωγικότερον.

Ξεπούλησαν τα κειμήλια των γονιών τους, ήταν το θέμα του αφορισμού τον οποίο απάγγειλε ο κατηχητής της εκπομπής Θύμιος Καλαμούκης. Πρόδωσαν τα ιερά και τα όσια στα οποία πίστευαν οι γονείς τους και τα οποία διαφυλάσσει το Κόμμα. Που έχει στην κατοχή του τους μεγάλους νεκρούς. (Ιδίως τον Πλουμπίδη, σκέφτομαι εγώ, που αφού τον στιγμάτισε σαν χαφιέ, όταν τον αποκατέστησε, θεώρησε πως εξασφάλισε συμβόλαιο για την αποκλειστική χρήση του ονόματος και της θυσίας του.)

«Οι γόνοι που εξαργυρώνουν», «είναι πολλά τα λεφτά», «τραπεζογραμμάτια», «προσοδοφόρο επάγγελμα το επάγγελμα κόρη ή γιος», εκλαΐκευσε το κήρυγμα ο τσολιάς Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης, εξαντλώντας τα όρια της χυδαιότητας.

Οι ακροατές ανταποκρίθηκαν πάντως πιο πολύ στο μελοδραματικό κήρυγμα παρά στο κάλεσμα για λιντσάρισμα των αργυρώνητων γόνων.

Δεν εγκαταλείφθηκε η προσπάθεια, και συνεχίζεται ο διασυρμός. Με αξιοθρήνητα λογοπαίγνια, σε οργίλο ύφος: «Για τον Λοΐζο ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, που κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά· η κόρη κατάλαβε ότι πρέπει να τη γράψει στον τοίχο με σκατά»!

Ή, σε ερώτηση καλόπιστου ακροατή: «Καλά η Λοΐζου, που είχε απαγορεύσει στο μνημονιακό ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιεί τραγούδια του πατέρα της, αλλά αυτός ο Πλουμπίδης τι είναι, έχει κάνει τίποτα στη ζωή του, ή έτσι τον βάλαν, λόγω ονόματος;» «Δεν ξέρω» απάντησε, πάντα σε οργίλο ύφος, ο τσολιάς, και σε στιλ: «κι ούτε με νοιάζει»!

Άθλιος, δηλαδή, όχι αν δεν ήξερε αλλά αν δεν φρόντισε να μάθει, το επιστημονικό μέγεθος αν μη τι άλλο του Δημήτρη Πλουμπίδη.

Και αθλιότερος αν ήξερε ή φρόντισε και έμαθε, κι ωστόσο προσποιείται πως δεν ξέρει.

Δύσκολο καταρχήν να μιλήσεις για όρια στη σάτιρα, να τα διακρίνεις. Τα καταλαβαίνεις όμως αμέσως μόλις τα υπερβείς.

Κι εξάλλου η Ελληνοφρένεια είναι κυρίως πολιτική εκπομπή. Και τότε, όταν στη θεολογική πια προσπάθεια να προασπίσει την Αλήθεια της, λιντσάρει ανθρώπους που δεν γνωρίζει την ταυτότητά τους, έχει περάσει κάθε είδους όριο.

Κι έχει βρεθεί βαθιά, πολύ βαθιά, στην επικράτεια του φαιού, του μαύρου, του κατάμαυρου.

buzz it!

17/3/19

Το απευθυσμένο και οι Λειτουργοί


(Εφημερίδα των συντακτών 16 Μαρτίου 2019)



* «Και χα, χα, χα…», έτσι κύριε Μπαμπινιώτη; Λέω για την «απεύθυνση» που είπε ο Τσίπρας, σε φράση, είν’ η αλήθεια, που δεν μπορεί να την υποστηρίξει κανείς: «απεύθυνση πλατιού καλέσματος», όμως εσάς ορθώς σας απασχόλησε η απεύθυνση. Εσάς και πολυάριθμους έγκριτους φίλους σας, που έσπασαν τα τηλέφωνα να σας ρωτούν αν υπάρχει η λέξη, «Και χα, χα, χα…» να γελούν, όπως καταγράφετε.

Για την απεύθυνση λοιπόν, που υπάρχει, λέτε, και δεν υπάρχει, τη βρήκατε και δεν τη βρήκατε, με την παλιά ή με την καινούρια σημασία, και πάντως δεν είναι του γούστου σας, επειδή σας θυμίζει, λέτε, το απευθυσμένο, το τμήμα του παχέος εντέρου που τελειώνει στο ύψος του πρωκτού, πιφ δηλαδή·

κι επιπλέον είναι απ’ αυτές τις «κενολεξίες» της «αριστερής διανόησης», μπλιαχ δηλαδή·

και γι’ αυτό δεν την έχετε στο λεξικό σας, όπως δεν την έχουν και όλα «τα δικά μας λεξικά»! (Κι ούτε και θα τη βάλετε ακόμα: «για να μην ενοχλείτε τους συνομιλητές ή τους αναγνώστες σας».)

* Καλά νέα, όμως, κύριε Μπαμπινιώτη! Αυτήν λοιπόν την απεύθυνση σας τη βρήκανε, με πλούσια ιστορία (από τον 19ο αιώνα) και από χρήστες υπεράνω υποψίας, πρόθυμοι να σας συνδράμουν, από το διαδίκτυο, π.χ. ο Άκης Γαβριηλίδης στο Nomadic universality, και εκτενέστερα στο μπλογκ του ο Νίκος Σαραντάκος («Ο κ. Μπαμπινιώτης γνωματεύει για την απεύθυνση»), μαζί και με τους αναγνώστες-σχολιογράφους του.

Αλλά τα πιο καλά νέα είναι πως, έπειτα από «τα δικά μας λεξικά», όπου ξάφνου συναριθμείτε, μεγάλη καρδιά, το λεξικό του Κριαρά και του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη, έπειτα κι από το δικό σας λεξικό, κοντεύουν πέντε (5) χρόνια που έχει εκδοθεί κι άλλο, νεότερο, όχι απ’ όπου κι όπου, αλλά απ’ την Ακαδημία Αθηνών, υπό τον Χριστόφορο Χαραλαμπάκη, και ετοιμάζεται κι άλλο, απ’ τις εκδόσεις Πατάκη (που έχουν δώσει στη δημοσιότητα το γράμμα Α).

Και στα δύο αυτά τα ως φαίνεται άγνωστά σας (ή μήπως «μη δικά μας»;) λεξικά, σωστά το μαντέψατε, υπάρχει λήμμα «απεύθυνση».

Ξανασκεφτείτε το, κύριε Μπαμπινιώτη: αρκεί να ξεπεράσετε τον δυσώδη συνειρμό σας.

* Αχ, η «γυναικοκτονία». Δεν ξέρω ποιοι είναι οι φίλοι που τηλεφωνούσαν στον κ. Μπ. και χαχάνιζαν μαζί του για την ανύπαρκτη, όπως νόμιζαν, απεύθυνση.

Μπορώ όμως να υποθέσω πως θα είναι λόγου χάρη αυτοί που, δίχως να θυσιάσουνε ποτέ δράμι μυαλό και σκέψη, πόσο μάλλον ν’ ανοίξουν βιβλίο ή κάπως να ενημερωθούν, αντιδρούν με μένος σε ό,τι νομίζουν νεολογισμό, ή πάντως νέα χρήση·

σίγουροι πως ξεκίνησε απ’ τα υπόγεια του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου, όπου βράζουν τα καζάνια της πολιτικής ορθότητας και μαγειρεύονται όλα του κόσμου τα δεινά.

Έτσι, είχαμε πρόσφατα τον ορυμαγδό κατά του όρου «γυναικοκτονία», με πρωτομουζικάντηδες π.χ. Μπογδάνο, Τζήμερο, Γιάννη Λοβέρδο, Ηλία Κανέλλη, α και τον πάτερ Κλεομένη, κι άλλους.

Να χαρώ χορωδία!

* Κι άλλο «έγκλημα πάθους», οικογενειακή τραγωδία: δηλαδή ξεκληρίστηκε ολόκληρη οικογένεια; από λοιμό, λιμό, σεισμό, καταποντισμό, μάχαιραν, πυρ;

Όχι ακριβώς. Στη Σητεία ο εν διαστάσει σύζυγος, με φάκελο για ενδοοικογενειακή βία, στραγγάλισε τη σύζυγο, μπροστά στα δύο μωρά παιδιά τους, επειδή εκείνη αρνιόταν να ξαναζήσει το κολαστήριο-γάμο τους.

Η δεύτερη γυναικοκτονία μέσα σε δύο μήνες. Είχε προηγηθεί, πρώτες μέρες του χρόνου, ο πατέρας που σκότωσε στην Κέρκυρα την κόρη του, επειδή δεν ενέκρινε τη σχέση της.

Πάλι καλά. Στη Γαλλία λ.χ. πάνω από 200 γυναίκες βρήκαν τον θάνατο τα δύο τελευταία χρόνια, από το χέρι συντρόφου ή συζύγου, νυν ή πρώην. Μία γυναίκα δολοφονημένη περίπου κάθε τρεις μέρες (Λιμπερασιόν 3/1/19).

Από έρωτα πάντα, «έγκλημα πάθους», επειδή δεν του στάθηκε του πάντα ερωτοχτυπημένου, και δεν γύρισε στο σπίτι, οπότε όλα θα ’ταν μια χαρά, κι η ίδια ζωντανή, και πήρε και το παλικάρι στον λαιμό της, που μετάνιωσε όμως, κι έτσι το συχώρεσε ο Θεός:

Ειπώθηκαν (και) τώρα αυτά, στο έγκλημα της Σητείας, κατά λέξη, απ’ τον πατέρα και τη γιαγιά του θύτη. Που τους έβγαλαν ως συνήθως στα κανάλια οι λειτουργοί της δημοσιογραφίας. Πάντα ταγμένοι στην αντικειμενικότητα –και το τζέρτζελο, βεβαίως βεβαίως!

Και μια στάλα ίσως ηθικοί αυτουργοί;

buzz it!

8/3/19

Από τους πρώην και νυν εφιάλτες μας

(Εφημερίδα των συντακτών 8 Μαρτ. 2019)

Γενίτσαροι της Κρήτης -των Αθηνών, γνωστοί


* Ο πρώην συγκυβερνήτης, σε συνέντευξη στο θεσσαλικό κανάλι TRT, 20/2:

«Μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης ήταν η μέρα που διασώθηκε μια υπαξιωματικός χάρη στην πίστη της. Την ειδοποίησε η Παναγία το βράδυ, και το ’κανε κοινό αυτό στη μονάδα της, γι’ αυτό που θα συμβεί· σώθηκε, και όπως ήμουν μαζί της, με το που βγήκε απ’ το νοσοκομείο, και πήγαμε στην Παναγία την Ακρωτηριανή στη Σέριφο στη γιορτή της την πρώτη μέρα, και αυτό της υποσχέθηκα, ότι κάθε χρόνο θα ’μαστε μαζί».

Έχω ξαναγράψει για το συγκεκριμένο θαύμα, όπου η Παναγία είχε ξηλώσει το πάτωμα ενός στρατιωτικού ελικοπτέρου και το κάθισμα όπου καθόταν η ευνοούμενή της. Και την έσωσε.

Τώρα ο κ. Καμμένος μας προσφέρει τη δική του εγκυρότητα. Πως η Παναγία είχε ειδοποιήσει αποβραδίς· είπε δηλαδή στην υπαξιωματικό 1ον πως θα πέσει το ελικόπτερο και 2ον πως αυτήν θα τη σώσει·

και η μέλλουσα να σωθεί το είπε στη μονάδα της, πως δηλαδή την ειδοποίησε η Παναγία 1ον πως θα πέσει το ελικόπτερο και 2ον πως οι άλλοι θα παν καλιά τους, όμως αυτήν θα τη σώσει.

Φαίνεται όμως πως η Παναγία έφραξε των αλλονών τ’ αφτιά και τους εσκότισε τον νου, 1ον για να μην ακούσουν και 2ον για να μην καταλάβουν τι τους μέλλεται –και της χαλάσουν το θαύμα.

Ιδιοφυές. Ή η στρατηγική των θαυμάτων.

* Και η νυν συγκυβερνήτριά μας, η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, από τα φλουριά κωσταντινάτα που πήραμε απ’ τ’ άλλα κόμματα. Εδώ, απ’ του Λεβέντη.

Και παρελαύνει τώρα, ούτε Άδωνης που λέει ο λόγος, σ’ όλα τα ραδιόφωνα και τα κανάλια.

Και τελευταία, σε ερώτηση αν θα πήγαινε και στην εκπομπή της Μενεγάκη, απάντησε πως γιατί όχι, είχε ήδη πάει στην Τατιάνα, με θέμα αν πιστεύει στα θαύματα, επειδή της είχε μπει μια βρύση στο μάτι!

Ατυχώς, δεν ακολούθησε διευκρινιστική ερώτηση, δεν έχουμε έτσι λεπτομέρειες για το θαύμα με τη βρύση στο μάτι.

Όμως τα θαύματα θέλουν μονάχα πίστη.

(Κι εξάλλου το μέγα θαύμα είμαστε εμείς, η αντοχή μας…)

* Επιστολή 1η, προς κύριο Κούγια. Μα αλήθεια, κύριε Κούγια, πέσατε και βαράγατε τον κ. Λαζόπουλο, φωνάζοντας: «Σ’ τα χρωστάω τρία χρόνια»;

Και αυτά που του χρωστάτε τρία χρόνια τώρα είναι (αντιγράφω πιστά, ξέρετε γιατί, από τη δική σας επιστολή) ότι «προσπάθησε επί χρόνια σε κάθε εκπομπή του να αλλάξει όλη μου την προσωπικότητα, [...] προσπάθησε να με εμφανίσει εξωτερικά σαν ένα διαφορετικό άνθρωπο…»;

(Ακολουθούν κι άλλα, υποθέτω όμως πως αυτό, καθότι πρώτο, θα είναι και το σπουδαιότερο.)

Ώστε πήγε να σας αλλάξει την προσωπικότητα και να σας εμφανίσει διαφορετικόν εξωτερικά; Και εννοείτε, φαντάζομαι, το ότι σας έλεγε κοντό;

Εξού και οι αλλεπάλληλες αναφορές και επιστολές σας (δεν θυμάμαι αν και εξώδικα, κατά την πάγια τακτική σας) ότι δεν είστε κοντός, είστε 1,79, άρα ψηλός;

Μα είναι δυνατόν να έχετε πρόβλημα με το μπόι σας, κύριε Κούγια, εσείς, κοτζάμ «μοντελοπνίχτης», όπως είχατε κάποτε δηλώσει;

* Επιστολή 2η, προς κύριο Τάκη Θεοδωρόπουλο. Που με ένα του κείμενο, όχι τώρα ξενοφοβικό, ρατσιστικό κτλ., κατόρθωσε να ξεσηκώσει και τις πέτρες.

Αναφέρομαι στο πολυσυζητημένο, ευτυχώς, κείμενο ουσιαστικά υπέρ του Νίκου Γεωργιάδη, εντέλει υπέρ της παιδικής πορνείας και του τράφικιν.

Σας καταλαβαίνουμε, κύριε Θεοδωρόπουλε. Είναι κι αυτό το σύνδρομο του γενιτσαρισμού, οι εξετάσεις που δίνει κανείς αδιαλείπτως και πάντοτε πλειοδοτώντας στον νέο ιδεολογικό του χώρο, στα νέα του αφεντικά κτλ.

Ο πάτος; Να ’ναι τώρα αυτός; Όταν ακόμα και από τα δεξιά κάποιοι σηκώσανε φωνή;

 «Το ότι δεν ντρέπεται ο εν λόγω κύριος γι’ αυτά που γράφει… είναι δικό του θέμα. Άλλωστε πολλές βαρύγδουπες και βερμπαλιστικές αρλούμπες αραδιάζει καθημερινά…» έγραψε ο Ευάγγελος Αντώναρος.

Κύριε Θεοδωρόπουλε, λογικό. Κουκιά τρώτε, κουκιά μολογάτε.

Λίγο κράτει όμως; Έστω για λόγους δημόσιας υγείας;

buzz it!