Μωυσέως Ποιητική (Ανθολόγιον)
(Εφημερίδα των συντακτών 5 Δεκ. 2020)
* Υπάρχουν βουλευτές που σου προκαλούν ποικίλες αντιδράσεις, εκνευρισμό, οργή, αποστροφή, αηδία, αναγούλα. Σου ’ρχεται να πετάξεις το τηλεκοντρόλ στην τηλεόραση, θα ’θελες να ’χες τη δυνατότητα φερειπείν να τους φτύσεις κ.ο.κ.
Είναι όμως κι άλλοι που, εκτός από τα παραπάνω συναισθήματα, ή μαζί με τα παραπάνω συναισθήματα, συχνά σου προκαλούν θυμηδία και γέλια, που αδύνατον να τους πάρεις στα σοβαρά, ακόμα και στις σοβαρότερες στιγμές τους, στις εξάρσεις τους, όταν φαντασιώνονται τον εαυτό τους Τερμινέιτορ, Δία με τους κεραυνούς, Θηρίο της Αποκάλυψης με τα μάτια του πύρινες φλόγες.
Αρκετούς φέρνω στο νου μου, απ’ όλα τα κόμματα βεβαίως. Αλλά ένας, μόνο ένας είναι αυτός που μου προκαλεί αποκλειστικά θυμηδία, είτε χαχανίζει με κάποιες αστείες τάχα ατάκες του, είτε ρητορεύει ολοσόβαρος, είτε, ιδίως τότε, όταν κραυγάζει έξαλλος –και πάντα με την απαράμιλλη μιμική του προσώπου του, ορισμός του καρτούν!
Ο λόγος; Σαν να ’ναι πάντα έξω απ’ τον ρόλο του, χωρίς να ξέρει πώς να σταθεί, ιδίως μπροστά στον φακό, χωρίς να μπορεί να μάθει τα λόγια του, αλλά ούτε και να τα διαβάσει: λάθος τονισμοί, λάθος χρωματισμοί, άκαιρες παύσεις, τελεία στα μισά της φράσης (π.χ. «να μην αφήσουμε καμία σκιά [παύση! κανονική τελεία!] να θαμπώσει τις αξίες…») κ.ο.κ.
* Μιλάω για τον πρωθυπουργό μας, προσωποποίηση της έκφρασης «χαζό παιδί, χαρά γεμάτο». Κι όμως, καλλιτέχνης, ποιητής! Που μας χαρίζει αφειδώς ψήγματα ποιητικού λόγου (ας είναι και του λογογράφου του με τα λογοτεχνικά απωθημένα), αλλά και βαθυστόχαστου συλλογισμού, σε ερμηνεία άξια για Όσκαρ πολλά.
Δυστυχώς δεν τον παρακολουθώ διόλου συστηματικά. Τα λίγα όμως που συγκέντρωσα τη φετινή μόνο χρονιά θα ’θελα να τα μοιραστώ με τον αναγνώστη. Άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο, όλα γνωστά είναι· ας τα απολαύσουμε όμως συγκεντρωμένα, έστω και χωρίς το βασικό, την εικόνα:
* «Τι θα κάνουμε, αν μπει τουρκικό πλοίο στα νερά μας; ό,τι χρειάζεται [παύση] και θα κάνουμε κι ό,τι χρειάζεται, για να μη φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε ό,τι χρειάζεται» (συνέντευξη στον Αντ. Σρόιτερ, 16/1)·
* «Η χρήση της [μάσκας] ίσως θα καλύπτει κάποια χαρακτηριστικά μας, θα σηματοδοτεί όμως το σοβαρό πρόσωπο της ευθύνης μας» (διάγγελμα 28/4)·
* «Και έχω πει επίσης από την πρώτη στιγμή ότι αυτή η διαδικασία, αυτό το σχέδιο –και είναι ένα καλά μελετημένο σχέδιο· είναι αυτό το οποίο λέει η λέξη: Σχέδιο» (Βουλή 30/4)·
* «καλούμαστε να μετατρέψουμε τους μήνες που έρχονται σε μία γέφυρα η οποία, από την άμυνα για την υγεία, θα μας περάσει στην επίθεση προς την πρόοδο» (διάγγελμα 20/5)·
* «για να περάσουμε από την όχθη της ύφεσης στην όχθη της ανάπτυξης όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα» (στο ίδιο)·
* «Είμαι σίγουρος ότι αυτές οι παρακαταθήκες δεν θα γίνουν κάστρα στην άμμο που θα [τα] σβήσει το καλοκαιρινό κύμα» (στο ίδιο)·
* «στην αρχή της γέφυρας που έχουμε να διασχίσουμε λοιπόν σας ζητώ να κάνουμε το φετινό καλοκαίρι επίλογο της κρίσης και πρόλογο της αναγέννησης. […] Κι όπως πάντα με πυξίδα μας τον ρεαλισμό και με χάρτη μας το μελετημένο σχέδιο» (στο ίδιο)·
* «Μετατρέπουμε το καλοκαίρι σε καιρό σποράς της φροντίδας, ώστε το φθινόπωρο να γίνει η άνοιξη της ελπίδας και να ανατείλει μέσα στον χειμώνα, μέσα στο χειμώνα του 2020, και στην άνοιξη του 2021, ο ζεστός ήλιος της ανάπτυξης» (Βουλή, 15/6)·
* «πρέπει να ενεργοποιήσουμε και πάλι το εθνικό μας εμβόλιο, που δεν είναι άλλο από το φιλότιμό μας» (τηλεοπτικό μήνυμα, 5/8)·
* «Ξαναφωτίζοντας λοιπόν το οχυρό της Ακρόπολης στέλνουμε και ένα σήμα διαχρονικής άμυνας σε ό,τι θέτει σε κίνδυνο την πορεία μας προς την πρόοδο» (στο ίδιο)·
* «είναι στο χέρι μας λοιπόν να κερδίσουμε τα κρίσιμα στοιχήματα των καιρών μας, αν τα αντιμετωπίσουμε ενωμένοι. Για να συμβεί αυτό οφείλουμε να ξαναφωτίσουμε με τη λάμψη της εμπειρίας τις γενέθλιες αρχές της δημοκρατίας. Και ταυτόχρονα να μην αφήσουμε καμία σκιά να θαμπώσει τις αξίες της σύγχρονης Ευρώπης, αλλά να τις αγκαλιάσουμε με ακόμα περισσότερο φως…» (στο ίδιο)·
* «Ο κορονοϊός ξέρει να περνά από τις χαραμάδες της αμέλειας των ολίγων, που υπονομεύουν την προσπάθεια των πολλών» (διάγγελμα 31/10).
Ήταν σκηνές από το έργο «Ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός».
