27/6/07

α στο καλό, πάλι γέλασα

"Και καλά η gay art εξουσία· δεν μπορεί να θεωρήσει ένα αιδοίο τέχνη. Αμ, οι επαγγελματίες 'εθνικόφρονες'; Τόσο εύκολα ξέχασαν τη μαμά τους;" έγραφε σε υστερόγραφο στην τελευταία του επιφυλλίδα ο Μάνος Στεφανίδης, στο "7" της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, 24/6, αναφερόμενος προφανώς στο θόρυβο γύρω από το έργο της Εύας Στεφανή.

Στο τσακ τη γλίτωσα, σκέφτηκα, πάλι καλά που πρόλαβα να εκφραστώ αναφανδόν υπέρ, αλλιώς ή εθνικόφρων θα 'μουνα ή gay· αλλά gay art, και μάλιστα εξουσία; Χμ, να το ξανασκεφτώ;

Αστειεύομαι όμως κι εγώ, όπως αστειεύεται και ο Μ. Στεφανίδης, και πάλι, φαίνεται, αριστοφανικώς, όπως εδήλωσε ο ίδιος, όταν τον παρεξήγησα παραθέτοντας ορισμένα από αυτά που ο απροσδιόνυσος εγώ τα νόμιζα χοντρά, σεξιστικά σχόλια.

Το διευκρινίζω, μπας και νομίσει πάλι κανείς βιαστικός αναγνώστης πως και ο κ. Μ. Στεφανίδης είναι από αυτούς που βλέπουν παντού ασφυκτική κυριαρχία των γκέι, οι οποίοι κατσικώθηκαν σ' όλα τα Μέσα και καταδυναστεύουνε τους στρέιτ.

αλλά κι εγώ ένα ΥΓ. Ώστε δεν είδε ο κ. Στεφανίδης, τη μια φορά που θα 'θελα να συμφωνήσω, διάολε, μαζί του, δεν είδε λέω παρά μόνο γκέι και εθνικόφρονες που έκαναν "μέτωπο" κατά της Στεφανή --κι ενώ πολλοί ακόμα άλλοι το 'καναν απλώς γαργάρα, μόνο και μόνο για να μη συνταχτούν με τους λογοκριτές; Τυχερός τότε είναι!

buzz it!

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζω και ακούω συχνά γιαυτή την καταπίεση που ασκούν οι gay στους στρειτ και προσπαθώ να καταλάβω που την είδαν!!
Μήπως στην συγκατάβαση-στην καλύτερη περίπτωση-που φθάνει μέχρι την απαξίωση και την χυδαιότητα που εκφάζουν συνήθως οι και καλά "στρειτ";Είναι σαν αυτό που ακούμε, για την φοβερή καταπίεση που ασκούν πια οι γυναίκες στους άνδρες!!
Εκτός απο την ομοφοβία και τον ρατσισμό που εκφράζει αυτή η στάση,κατα την γνώμη μου ενοχλούν πάρα πολύ ακόμη,κινήματα όπως το γυναικείο και των gay.Κινήματα που αγωνίστηκαν και συνέβαλαν καθοριστικά στο να υπάρχει σήμερα μια κατάσταση πιο ανθρώπινη και να μην είναι τόσο εύκολο πια να αντιμετωπίζονται σαν μιάσματα (τουλάχιστον στον Δυτικό κόσμο).
Η μήπως είναι πολύ μακρυνά όλα αυτά;!
Μήπως "ο συνδικαλισμός της επιθυμίας"που αναφέρει ο κ.κριτικός της τέχνης έχει να κάνει με τέτοιου τύπου διεκδικήσεις;Η μήπως υποννοεί κάποια αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη μεταξύ των gay;Και τι το κακό θα είχε αυτό;Α, ναι ξέχασα!Καταπατούν τα δικαιώματα των στρειτ και επιβάλλουν παντού μια τέχνη gay!!
Φαίνονται τόσο λίγο σοβαρά όλα αυτά!
Το ότι κάποιος δηλώνει οτι δεν είναι ρατσιστής,σεξιστής κτλ ξέρουμε πολύ καλά πια οτι δεν σημαίνει τίποτε.Οπως δεν σημαίνει τίποτα όταν κάποιος δηλώνει αριστερός.Αυτά τα παραμύθια μας τελείωσαν εδώ και πολύ καιρό....

Γιάννης Χάρης είπε...

προφανώς και συμφωνώ, αλλά θα ήθελα να σημειώσω απλώς μια επιφύλαξη -γιατί αν ανοίξουμε το θέμα, θέλει ολόκληρο δικό του μπλογκ!

έχει σχέση με "τη φοβερή καταπίεση που ασκούν πια οι γυναίκες στους άνδρες", όπως σωστά γράφετε, καταρχήν. Υπάρχει όμως μια διαφορά, σε σχέση με την καταπίεση που θεωρείται πως ασκούν οι γκέι στους στρέιτ:

η γυναίκα, μ' όλη την τεράστια καταπίεση που δέχεται, σε όλα μάλιστα τα επίπεδα, από την άλλη μπορεί να ασκεί, με τη σειρά της, άλλου είδους καταπίεση στον άντρα, επιβάλλοντάς του πρότυπα συμπεριφοράς, σεξουαλικής ουσιαστικά -που είναι και το καίριο

στην παραδοσιακά ανδροκρατική κοινωνία οι γκέι είναι παραβατική κατηγορία· η γυναίκα δεν είναι: η γυναίκα σε μια τέτοια κοινωνία είναι απλώς [!] "κατώτερο είδος". Και το κατώτερο είδος, αντίθετα από το παραβατικό, δεν συνιστά εντέλει [ή μήπως καταρχήν;] απειλή.

Ο γκέι μπορεί κάλλιστα να συνιστά απειλή για τον άντρα, λ.χ. μην τυχόν κρύβει κι αυτός τέτοια τάση μέσα του κτλ. Η γυναίκα, όχι· όχι άμεσα: γιατί όταν ο άντρας φοβάται μήπως κρύβει [και] μια γυναίκα μέσα του, φοβάται, με βάση τα καθιερωμένα πρότυπα, πως είναι γκέι. Κι αυτό τώρα του το "απαγορεύει" ακριβώς η γυναίκα

εδώ θα μου πείτε, πολύ σωστά: "η γυναίκα όπως τη διαμόρφωσε ο ίδιος, με τα πρότυπα που πρώτος αυτός της επέβαλε", και όντως πρόκειται για πολύ γερό φαύλο κύκλο: καλύτερα να μην μπούμε μέσα

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ οτι είναι τεράστιο θέμα και δεν μπορεί να ανοίξει εδώ σε όλες του τις διαστάσεις.
Φυσικά,οι gay είναι παραβατική κατηγορία στην σημερινή ανδροκρατική και πατριαρχική κοινωνία και μάλιστα θα έλεγα απο τους βασικότερους συντελεστές που αμφισβητούν-συνειδητά η όχι-και υποσκάπτουν τα θεμέλια της πατριαρχίας.
Δεν μίλησα όμως τυχαία για κινήματα.Εννοώ τους gay που αμφισβήτησαν ρητά και κατήγγειλαν καθιερωμένα πρότυπα και ρόλους,επεξεργάστηκαν θεωρητικές θέσεις,επισήμαναν την πολιτική διάσταση του θέματος και επηρέασαν σημαντικά στο να διαδοθούν στην κοινωνία αυτές οι απόψεις.Στην Ευρώπη κυρίως,είναι γνωστό,οτι εκτός απο τις πορείες και τα gay φεστιβάλ που είναι η επιφάνεια και συνήθως χλευάζονται απο τα ΜΜΕ,γίνεται σε θεωρητικό επίπεδο πολύ σοβαρή δουλειά η οποία διαμορφώνει συνειδήσεις.
Το γυναικείο κίνημα απ την άλλη, έχει συμβάλει σημαντικά στο να αμφισβητηθεί ακριβώς η ανδροκρατία και η πατριαρχία.Η γυναίκα εκτός απο "κατώτερο είδος" είναι ΚΑΙ παραβατική όταν αμφισβητεί τους καθιερωμένους ρόλους και αρνείται βασικές αξίες της πατριαρχίας.Γιαυτό και θεωρείται εξίσου επικίνδυνη.Και αμφισβήτησε, κυρίως,τα σεξουαλικά πρότυπα και στερεότυπα, διεκδικώντας αφενός την δική της ελεύθερη σεξουαλικότητα,αμφισβητώντας συγχρόνως το καθιερωμένο ανδρικό σεξουαλικό πρότυπο,αν και αυτα τα δύο πάνε μαζί νομίζω.Δεν είναι τυχαίο οτι το gay κίνημα,μιλάω για την δυτική Ευρώπη, στηρίχθηκε και επηρεάστηκε κατ' αρχήν απο το γυναικείο κίνημα.Οι διάφορες παρεκτροπές,ελλείψεις και λάθη αυτών των κινημάτων δεν μειώνει καθόλου την τεράστια συμβολή τους.
Τώρα,στη χώρα μας, η ανατολίτικη παράδοση απ ότι φαίνεται καλά κρατεί-η τουρκοκρατία έχει αφήσει βαθιά σημάδια,αλλά ας μην τα ρίχνουμε και όλα εκεί-ωστόσο, παρ'όλα αυτα, πολλά έχουν αλλάξει.Και η συμβολή της γυναίκας στην αλλαγή αυτή είναι καθοριστική,ακόμη και πέρα απο τα κινήματα που στην χώρα μας δεν ήταν ούτε ιδιαίτερα μαζικά,ούτε και πολύ ριζοσπαστικα,με την αλλαγή του γυναικείου φαντασιακού όπως λέει ο Καστοριάδης.
Να παρατηρήσω ακόμη,οτι τα καθιερωμένα σεξουαλικά πρότυπα επιβάλλονται όχι τόσο απο τις γναίκες,όσο απο την εσωτερίκευση αυτών των προτύπων απο τους ίδιους τους άνδρες,οι οποίοι τα δημιούργησαν άλλωστε.Η αποδοχή των προτύπων απο τις γυναίκες,φυσικά δεν τις απαλλάσει,αλλά μην ξεχνάμε οτι είναι θεσμοί της ανδροκρατικής κοινωνίας.Θεσμοί τους οποίους εμπνεύστηκε η ανδροκρατική κοινωνία για να ασκησειτην εξουσία της και μάλιστα τους επένδυσε με ισχύ φυσικού νόμου.
Χωρίς να αρνούμαι την καθοριστική σημασία της γυναίκας στην διαιώνιση ανδροκρατικών και πατριαρχικών προτύπων,θεωρώ πολύ σημαντική εξ ίσου την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλει ο άνδρας αποποιούμενος όλη αυτή την καταπίεση την οποία έχει εσωτερικεύσει.

Ανώνυμος είπε...

Δεν είμαι σίγουρος αν τα κινήματα των γυναικών και των gay μπορούν να ειδωθούν σαν η αιτία εξοβελισμού του πατριαρχικού μοντέλου ή αν είναι ένδειξη της αντικατάστασης του από ένα διαφορετικό -όπως και αν το ονομάσουμε. Αυτό εννοείται αποτίοντας φόρο τιμής στα κινήματα. Στην Ελλάδα η παλίρροιες γίνονται αισθητές με καθυστέρηση. Έτσι είναι οι παλίρροιες. Αξιοσημείωτες οι επισημάνσεις στο ποστ και στα σχόλια.

erva_cidreira είπε...

...ένας στους δέκα Ελληνες είναι παθητικός ή ενεργητικός εμπρηστής (ποσόστωση ανάλογη των ομοφυλοφίλων. Και εξίσου δυναμική και παρεμβατική όπως κι αυτή. Ασχετο: Είδα videoclip με τον Σταμάτη Κραουνάκη να κατασπάζεται τον Αντίνοο του Αδριανού. Το θέμα δεν είναι ηθικό, αλλά αισθητικό. Ομοίως και η αηδία).

(Από τη στήλη του στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 21/8/2007)