Κοίτα να δεις, σκυλάραπα, για να ’μαστε ξηγημένοι,
έχε χάρη που είναι οι Αμερικάνοι στη μέση, αλλιώς για μπασκετικό ταλέντο κτλ.,
χέστηκα κι αν έχεις, χέστηκα κι αν δεν έχεις, εμένα καταρχήν μου τη σπάει που
είσαι ψηλότερός μου, ένα μπόι είχα και καμάρωνα κι εγώ, και τώρα πρέπει να
βγούμε και φωτογραφία μαζί, να δείχνω πλάι σου Σημίτης, και πρέπει και να σου
χαμογελάω, και βέβαια να μη μου ξεφύγει και σε πω σκυλάραπα, αν και κατά βάθος έχω
ευαισθησίες εγώ, είχα και φίλο τον Ελύτη κι απέξω τα ξέρω τα ποιήματά του, σ’
ένα μάλιστα λέει ακριβώς για σένα: «μπήκαν στην πόλη οι οχτροί…», ή δεν είναι
δικό του αυτό; όμως τέτοιος ακριβώς είσαι, εχθρός, εισβολέας είσαι, εισβολείς είστε όλοι εσείς
οι ξένοι, και τύραννοι της κοινωνίας είστε, κι εκεί που πάμε να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας, νά σου εσύ
με τα ενμπιέι σου, πού στα κομμάτια τού ξέφυγες του Ξένιου Δένδια, με δυο μέτρα μπόι,
ή πώς και δε σε πετύχαν σε καμιά γωνιά τ’ αδέρφια μου με τις μαύρες μπλούζες,
και βρέθηκαν τώρα, είπαμε, οι Αμερικάνοι, ας όψονται, που πρέπει ξαφνικά να σου
κάνω γλύκες μπροστά στις κάμερες κι οφείλω να λέω διάφορα, ότι μας έκανες
περήφανους και τέτοια, κι ένας θεός ξέρει τι κρεβατομουρμούρα θα τραβήξω απ’
τον Φαήλο όλη νύχτα, μάτι δε θα μ’ αφήσει να κλείσω, δε μου ’φτανε, βλέπεις, η
ντροπή μου, αλλά είπαμε, οι Αμερικάνοι, αλλιώς σιγά μην έβλεπες ιθαγένεια ποτέ,
και δεν πά’ να γεννήθηκες και να μεγάλωσες εδώ, μαύρος ήσουνα, μαύρος θα
μείνεις, δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Νιγηριανέ, Νιγηριανέ!
ΥΓ. Και η εικόνα της Παναγίας που σου 'κανα δώρο δεν είναι για να πιστέψει τάχα ένας ζουλού αλλά για να καθαρίσω τα δικά μου τα χέρια από τις χαιρετούρες και τα λοιπά.
