Πόσα παράλληλα σύμπαντα πια; - Φαήλος στη θέση του Φαήλου - Τα κύματα έπαψαν το χλ χλ χλ;

(Εφημερίδα των συντακτών, 15 Μαρτίου 2013)

Πόσα παράλληλα σύμπαντα πια;

Ε όχι και φτώχεια, λέει, στην Ελλάδα. «Απλώς από 24η πιο πλούσια χώρα του κόσμου πήγε 35η». Απλώς! Ενώ π.χ. «το κατά κεφαλήν εισόδημα της γειτονικής Τουρκίας είναι στο 40% του ελληνικού»…

Αλλά πού μας βγάζει αυτός ο εξωιστορικός σχετικισμός; Καταρχήν, στο ότι ούτε στην Τουρκία υπάρχει φτώχεια, μπροστά στη Ρουάντα λ.χ. Και ποια καταπίεση ή εκμετάλλευση, αν σκεφτούμε τους σκλάβους την εποχή του Σπάρτακου… Όσο για αρρώστιες, καμία κάτω από καρκίνο ή έιτζ.

Έτσι κι ο άλλος (Τ. Θεοδωρόπουλος, Καθημερινή 3/3) σχολιάζει τη σημερινή μετανάστευση των νέων, μακάριος πως πάντα έφευγαν έξω πολλοί νέοι, κι οι υπόλοιποι πολύ θα το ’θελαν κι αυτοί να φύγουν. Ντρέπεσαι και να συζητάς σε τέτοιο επίπεδο… Να λες πως άλλοτε έφευγαν για ανώτερες π.χ. σπουδές, συχνά από εύπορες οικογένειες, ενώ τώρα φεύγουν άνεργοι, για εργατικό δυναμικό, λαντζέρηδες ξανά –και όχι μόνο νέοι.

«Θα πρέπει να ευλογούμε την κρίση» καταλήγει, που αναγκάζει τα νέα παιδιά να «ξενιτευτούν» (σε εισαγωγικά!), γιατί θα μας γυρίσουν έτσι Ευρωπαίοι!

Αλλά εδώ, θα πείτε, ο Κασιμάτης, στην ίδια εφημερίδα, ευχαριστούσε προ καιρού τη Χρυσή Αυγή, που «μας δίνει την ευκαιρία να αναμετρηθούμε με το καρκίνωμα της μεταπολίτευσης, την αριστερή βία».

Με τ’ άλλα καρκινώματα να δούμε…

Φαήλος στη θέση του Φαήλου

«Βουλώστε το πια!» τιτλοφορεί άρθρο του ο Θανάσης Χειμωνάς, καινούριος υπεύθυνος Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ, και μόνο γι’ αυτό το σημειώνω. Είναι από τα άρθρα στα οποία αναφέρθηκα το περασμένο Σάββατο, που στηλίτευαν όσους απέδωσαν, καθ’ υπερβολή έστω, ηθική αυτουργία στη μνημονιακή κυβέρνηση για τον θάνατο των φοιτητών από μαγκάλι.

Άρα; Υπερβολή στην υπερβολή; Και είναι απλώς υπερβολή ένα «Βουλώστε το πια»; Ή δείγμα του πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ; Εντάξει, τώρα υπερβάλλω εγώ. Όσο κι αν δεν ξεχνάω τον Γιαννόπουλο, που ονόμαζε «πολιτιστικά κέντρα» τα σκυλάδικα πολυτελείας. Βέβαια ο Γιαννόπουλος δεν ήταν υπουργός πολιτισμού. Ήταν όμως ο Πάγκαλος. Και θα ’φτανε αυτό και μόνο: «ο Πάγκαλος, υπουργός πολιτισμού», απ’ τα πιο σύντομα ανέκδοτα, που λέμε. Έχει όμως κι άλλο: ο Πάγκαλος, υπουργός πολιτισμού, να ροχαλίζει σε πρεμιέρα του Λευτέρη Βογιατζή –Πίντερ ήταν, θυμάμαι, και στο μικρό θέατρο ακουγότανε η μουσική του Πάγκαλου στις παύσεις.

Τώρα η σκυτάλη στον Θανάση Χειμωνά. Που σίγουρα έχει άστρο φωτεινό τον αθυρόστομο Φαήλο, λόγου χάρη, αφού και άλλο, ανάλογο δείγμα γραφής του είχαμε σημειώσει πρόσφατα εδώ: «Δεν θα γίνεις Χειμωνάς ποτέ, καραφλέ, καραφλέ!» έλεγε σε άλλον συγγραφέα.

Πώς το είπε τώρα ο ίδιος; «Βουλώστε το πια!»

Τα κύματα έπαψαν το χλ χλ χλ;

Τριήμερο στην Ακαδημία, για τη γλώσσα, λέει, που αργοσβήνει, με πρόεδρο δημοκρατίας, αρχιεπίσκοπο, υπουργούς... Βασική διοργανώτρια η Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά, ένα μόρφωμα που ανάμεσα στα κοντά 200 ιδρυτικά του μέλη έχει λ.χ. επιχειρηματίες και στρατιωτικούς, αλλά ούτε έναν γλωσσολόγο.

Διόλου τυχαία, θα έλεγα, γιατί οι απόψεις που διακινεί δεν υιοθετούνται από καμία σχολή γλωσσολογίας, ούτε από τον συντηρητικό Μπαμπινιώτη, παρά μόνο από ακροδεξιές παραεπιστημονικές «σχολές», Πλεύρη, Γεωργιάδη κτλ.

Έτσι και τώρα, στους 15 Έλληνες ομιλητές μόνο ένας ήταν γλωσσολόγος –σαν να ’χαμε συνέδριο πολιτικών μηχανικών (ειδικότητα ενός πρωτεργάτη), με ομιλητές εκπαιδευτικούς, γιατρούς, ζωγράφους, και μόνο έναν του οικείου κλάδου. 

Από τον θίασο, λοιπόν, πολιτικός μηχανικός ο ένας, ο ακαδημαϊκός Αντώνης Κουνάδης, καιρό τώρα διακινεί τον χονδροειδέστατο μύθο για 70κάτι τάχα εκατομμύρια λέξεις που έχει η ελληνική, αφού μετριούνται όλες οι εμφανίσεις μιας λέξης σε όλους τους αριθμούς και τις πτώσεις, π.χ. ανήρ, ανδρός, άνερ, ανδράσι κ.ο.κ. 

Άλλος, ο πρόεδρος και κοινωνιολόγος Βασίλης Φίλιας, που παρετυμολογεί λ.χ. τον μοχλό από το χλ χλ χλ των κυμάτων:

«Εκεί το κύμα σκάζοντας στην ακτή [...] μουρμούριζε χλ χλ χλ χλ, κόχλαζε, κάχλαινε και όχλευε τους κόχλακες [...] Αυτός λοιπόν ο ήχος χλ χλ χλ [...] έδωσε και [...] τον μοχλό»!

Και λοιπόν, τα κύματα δεν κάνουν πια χλ χλ; Γι’ αυτό πεθαίνει οϊμέ η γλώσσα;