η κυρία Ειρήσθω εν Παρόδω

η Ντολόρα Ζάζικ πριγκίπισσα Έμπολι


Πάνε, θεέ και κύριε, κοντά τρεις δεκαετίες, στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας (ΜΙΕΤ) η ακαταμάχητη Ελένη έρχεται και με ρωτάει πότε θα γίνει ανατύπωση του τάδε βιβλίου, που είχε εξαντληθεί από καιρό και όλο το ζητούσαν, εγώ την κοιτάζω απελπισμένος, της λέω πως, χώρια από όλες τις άλλες εκκρεμότητες, ακόμα σπρώχνω την ανατύπωση ενός άλλου βιβλίου, "ααα, κατάλαβα" λέει και κουνάει το χέρι της, "ειρήσθω εν παρόδω!" --εξού και ο τίτλος της έκτοτε: "κυρία Ειρήσθω εν Παρόδω"

διαβάστε τη συνέχεια...

"ζήσε Μάη μου..." ήθελε φυσικά να πει, ή κάτι τέτοιο, επιστράτευσε ωστόσο τις πιο προχωρημένες γνώσεις της

πού τη θυμήθηκα τώρα τη φοβερή και τρομερή Ελένη...

στο Βήμα της παραπάνω Κυριακής (31/5), όπου δεν γράφει φυσικά η γραμματέας Ελένη παρά υπεύθυνος συντάκτης, κι υπάρχει αποπάνω και υπεύθυνος διορθωτής, έπεσε το μάτι μου στον τίτλο "Πλην Λακεδαιμονίων..."

στο μικρό μονοστηλάκι, γράφοντας για την Αΐντα της Λυρικής στο Ηρώδειο ("μιας πρωτόλειας [σικ] και κακόγουστης από σκηνική άποψη συμπαραγωγής...") με την περίφημη Ντολόρα Ζάζικ, η δημοσιογράφος αναφέρεται σε μια παράσταση της Σκάλας του Μιλάνου με τη Ζάζικ πριγκίπισσα Έμπολι στον Ντον Κάρλο του Βέρντι:

«Με το πέρας της παράστασης, [...] το σύνολο σχεδόν των βασικών συντελεστών της παραγωγής αποδοκιμάστηκε από αξιοσημείωτη μερίδα κοινού. Όλοι, πλην Λακεδαιμονίων. Όπου, “Λακεδαιμονία” εν προκειμένω ήταν η διάσημη Αμερικανίδα μεσόφωνος Ντολόρα Ζάζικ [...], η οποία επευφημήθηκε θερμά ως πριγκίπισσα Έμπολι...» Και ακολουθεί ύμνος στη Λακεδαιμονία...

ε όχι! Ελένη και πάλι Ελένη!