στις επάλξεις [18], η τρανσέξουαλ Νόστος

καιρό είχα να ρίξω μερικούς νόστους, ποιον να πρωτοβάλω κάθε φορά (βλ. ενδεικτικά εδώ κ.ά.), ώσπου βρήκα τον καλυτερότερο, χειρουργημένο!

πρώτα όμως δυο παλιότεροι, να μη μου πιάνουν τον τόπο:

βιβλίο ο ένας, του 2000 παρακαλώ, διηγήματα από άγνωστή μου συγγραφέα, Νόστος γι’ αλλού ο τίτλος· και πού το ξέρουμε πως πρόκειται για τη γνωστή παρανόηση; ιδού, από το διαφημιστικό: «τους κυριεύει όλους μια τάση φυγής, ένας νόστος γι’ αλλού…»

διαβάστε τη συνέχεια...

άγνωστη η συγγραφέας εδώ, γκουγκλίζοντας για «νόστο» έπεσα πάνω της, γνωστός όμως ο αλησμόνητος και σαν υπουργός πολιτισμού Μιχάλης Λιάπης· που εγκαινιάζοντας πέρσι (Σεπτ. ’08) στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης την έκθεση «Νόστοι - Nostoi» μπροστά σε δύο προέδρους δημοκρατίας, Ελλάδας και Ιταλίας, άρχισε ως εξής:

«Η λέξη “νόστος” χρησιμοποιείται για να δηλώσει τη νοσταλγία που προκαλεί η απόσταση από την πατρίδα»

τέικ δι εγκ…, ούτε τι λογής έκθεση εγκαινίαζε δε φρόντισε να μάθει…

και η τρανσέξουαλ που λέγαμε:

στο πρώτο φετινό φύλλο τού «εφ» (28.5.09), της εφημερίδας του ελληνικού φεστιβάλ, κάποιος έγραψε, κάποιος παρέλαβε το κείμενο (και θα το διάβασε) και κάποιος έπειτα το διόρθωσε…, χαμπάρι…

στον τίτλο κιόλας: «Ο αλέγκρος Αμερικανός και η νόστος»

ο λόγος για τον εν Αμερική συνθέτη Γιώργο Τσοντάκη, με το πλούσιο έργο όπου «Ο αλέγκρος Αμερικανός συνυπάρχει με τη νόστο και τη μελαγχολία της Ελλάδας»

όπου, σου λέει, αφού αποφασίσαμε πως νόστος είναι πια σήμερα επί το κομψότερον η νοσταλγία, κι αφού η νοσταλγία είναι γένους θηλυκού, κόψ’ του τα, να συγγενέψει αμεσότερα

(και να ’χουμε κι άλλο ένα θηλυκό σε –ος, απ’ τ’ ασυμμάζευτα)