Πο ρε κάτι γέλια

«ο Άγγελος Αντωνόπουλος διαβάζει αποσπάσματα από τον Τσέχοφ για τις βλαβερές συνέπειες του καπνού και όλοι γελάμε με την καρδιά μας…»

από το «Ε» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, τχ. 952, 12.7.09:

«Αντάρτες στα χρόνια της καπνοαπαγόρευσης», κείμενο Απόστολος Διαμαντής, φωτογράφηση Λεωνίδας Δημακόπουλος

«Άρχισε το αντάρτικο, η αντίσταση. Από τον “Ιανό”, φυσικά· πού να τρέχουμε κατακαλόκαιρο στον Γράμμο και στο Βίτσι. Έχουμε μαζευτεί εδώ οι επιφανείς αγωνιστές του καπνού και του καπνίσματος, από Γραμματικάκη μέχρι Άγγελο Αντωνόπουλο, και περιμένουμε την αρχηγό μας, την επικεφαλής του κινήματος, τη Λιάνα Κανέλλη.

διαβάστε τη συνέχεια...

»Την οποία, μόλις δει εκπομπή και τηλεοπτικό πάνελ, θες 5 τασάκια για να τη μαζέψεις. Το κάνει το στούντιο σε 5 λεπτά μέσα κουτούκι τέλειο, φουγάρο, γιάφκα του Μεσοπολέμου. Δικαιωματικά η Λιάνα κέρδισε τις καρδιές μας και τοποθετήθηκε πρόεδρος των απανταχού καπνιστών.

»Αλλά και ο “Ιανός” δεν πάει πίσω. Μόνον τον ιδιοκτήτη του, τον κ. Καρατζά να πάρεις, με τη φλογίζουσα πίπα του, δικαιωματικά του αποδίδεις τα εύσημα του χώρου ίδρυσης του νέου αντάρτικου. “Ιανός” και Λιάνα είναι ένα και το αυτό. Βγάζουν φλόγες.

»Απόψε όμως μας την έσκασε η Λιάνα, διότι, λέει, έχει Βουλή. Και δεν ήρθε στην εκδήλωση εναντίον των απαγορεύσεων του καπνίσματος, εναντίον του Αβραμόπουλου. Μα αν είναι να υποτάσσουμε το κίνημα στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, στον λεγκαλισμό, δεν κάνουμε τίποτα. Θα μας φάνε οι άκαπνοι…

[ακολουθούν διάφορα ιστορικά, από την υποδοχή του καπνού στην Ευρώπη το 1590 κτλ.]

»Μέχρι που ήρθε η σημερινή εποχή. Έμπαινες μέχρι πρότινος στο αεροπλάνο, είχες το τασάκι σου. Στα λεωφορεία και στα τρένα, επίσης. Μέχρι και στα αστικά λεωφορεία, παλιότερα, στις εποχές της ελευθερίας, υπήρχε τασάκι μπροστά σου. Δηλαδή, μέχρι πριν από 5 χρόνια δεν νοιαζόταν κανένας για τον καρκίνο; Τώρα τον θυμήθηκαν;

[κι άλλα ιστορικά]

»Αυτά να βλέπει ο Αβραμόπουλος και ν’ αφήσει τις μάταιες ελπίδες. Οι Έλληνες δεν φοβήθηκαν τον Ξέρξη, θα φοβηθούν τον Αβραμόπουλο; Θα καπνίζουν όπου θέλουν. Εδώ δεν είναι Αμερική, να απαγορεύεις το κάπνισμα και να στέλνεις τους πολίτες σου στα ναρκωτικά και το ποτό. Εδώ είναι Ελλάδα. Τι πειράζει ένα τσιγαράκι στο αμπαζούρ το θαλασσί από κάτω; Θα πας στο μπαρ και θα κάθεσαι στο σκαμπό σαν χάννος; Δεν θα καπνίζεις; Και πώς θα κάνεις ατμόσφαιρα; Χωρίς σύννεφα;

»Πίσω, στην άλλη πλευρά της αίθουσας του “Ιανού”, υπάρχει μια εξαιρετική έκθεση ζωγραφικής με θέμα το κάπνισμα, διά της οποίας γνωστοί εικαστικοί εκφράζουν την καλλιτεχνική τους αγανάκτηση με τις απαγορεύσεις. Μέσα ο Άγγελος Αντωνόπουλος διαβάζει αποσπάσματα από τον Τσέχοφ για τις βλαβερές συνέπειες του καπνού και όλοι γελάμε με την καρδιά μας, ενώ ακολουθεί…»

καζανάκι

και προπάντων γέλια, κι άλλα γέλια, πολλά, πάρα πολλά γέλια, όσα όλων των συνεντεύξεων μαζί του Λάλα


δασκαλίστικα, χόμγουερκ: (1) βρείτε τα καλολογικά στοιχεία του κειμένου (π.χ. «φλογίζουσα πίπα»), (2) βρείτε τις ιστορικές αναφορές και τα ευρυμαθείας σημαντικά στοιχεία του κειμένου (π.χ. Γράμμο-Βίτσι, λεγκαλισμός), (3) βρείτε και άλλα για τον Απόστολό μας, μ’ ένα search blog εδώ πέρα –βαριέμαι να δίνω λίνκια και παραπομπές

φλας: μαχητής μια φορά αυτός ο Αντωνόπουλος! μια ζωή στα χαρακώματα, από συνταγματάρχης Βαρτάνης της στρατιωτικής ΥΕΝΕΔ, στο αντάρτικο τώρα κατά του αντικαπνιστικού νόμου

φραστρέισον: αχ και να είχε πάει η Λιάνα! να τους έβλεπα, τους όποιους σοβαρούς εκεί μέσα, να δίνουν τον όρκο του Αγώνα στη σημαία της Λιάνας –και τη Λιάνα, εννοείται, να τους θέτει το ζήτημα σε ιδεολογικότερη, αντιιμπεριαλιστική κτλ. βάση