Τρίπτυχο ντροπής
Τα Νέα, 29 Μαΐου 2010
Περίφραξη με σύρμα στο καλόγουστο κατά τα άλλα θέατρο της Άννας Βαγενά: προφανώς έχει κανείς δικαίωμα να προστατέψει την περιουσία του· αλλά με όποιον τρόπο θέλει; και όταν η περιουσία του είναι σε δημόσιο χώρο; Θα μας απαλλάξει άραγε ο Δήμος, η Πολεοδομία, ποιος, από τέτοιες ανατριχιαστικές συνδηλώσεις-φαντασιώσεις στρατοπέδου;
Τρίπτυχο ντροπής, καταισχύνης. Και οπωσδήποτε οργής. Πολύ περισσότερο που το τρίπτυχο είναι ενδεικτικό και μόνο, και καμία σχέση δεν έχει με τη ζοφερή αριθμητική της καθημερινής και επονείδιστης πραγματικότητας. Γιατί πολύπτυχο είναι, όχι τρίπτυχο.
Ο λόγος για τις συχνότατες πια επιθέσεις σε μετανάστες, επιθέσεις που γίνονται σε δημόσιους χώρους, σε δρόμους και σε πλατείες, στο φως της μέρας πολλές φορές, ή πάλι στα σπίτια τους μέσα, στα μαγαζιά τους, επιθέσεις που οι περισσότερες δεν απασχολούν ούτε μονόστηλο στις εφημερίδες, ακόμα και τις προοδευτικές, δεν αξιώνονται ούτε μια λέξη στα λαλίστατα τηλεπαράθυρα, ακόμα και των σοβαρών κατά τεκμήριο καναλιών.
Από τα πολλά σχετικά περιστατικά που αναδεικνύονται κυρίως στον κόσμο του διαδικτύου επέλεξα να σταθώ ενδεικτικά σε τρία, τρεις επιθέσεις, δυναμική η μία, χριστιανική η άλλη, ανθρωπιστική η τρίτη, που αυτήν ειδικά δεν έτυχε να τη δω να μνημονεύεται πουθενά.
διαβάστε τη συνέχεια...
1. Το άβατο του Αγίου Παντελεήμονα
Πεντέμισι το πρωί της 11/5, ομάδα 10-15 ατόμων επιτίθεται με ξύλα, πέτρες και καρέκλες απ’ τα καφενεία της πλατείας σε δύο 20χρονους Αφγανούς, που περιμένουν στην Αχαρνών το αφεντικό τους, για να πάνε στη δουλειά. Τα θύματα της «Εθνικής περιφρούρησης της πλατείας» νοσηλεύονται στον Ευαγγελισμό με πολλαπλά τραύματα, ο ένας σε σοβαρή κατάσταση.
Κατατρομοκράτηση και απειλές, το λιγότερο, είναι καθημερινό φαινόμενο στο καινούριο «άβατο», που, σε αντίθεση με το «άβατο των Εξαρχείων», κανέναν ηθικό πανικό δεν προξενεί, καμία συγκίνηση, κανέναν καταγγελτικό λόγο από τους γνωστούς τηλεεισαγγελείς. Άλλωστε τα Εξάρχεια ήταν άβατο για τις αστυνομικές δυνάμεις, τώρα συμπαραστάτες σιωπηλούς, στην καλύτερη περίπτωση, των Χρυσαυγιτών Φρουρών του Αγίου Παντελεήμονα.
Οι οποίοι Φρουροί τελευταία στήνουν ενέδρα τα βράδια στην Αλκιβιάδου, πίσω απ’ την εκκλησία, και καλωσορίζουν τον μετανάστη περαστικό με σπρέι στα μάτια και με ρόπαλα, ξαλαφρώνοντάς τον κι από το μεροκάματο ή το κινητό του, για την ενίσχυση των εθνικών τους αγώνων.
Παρεμπιπτόντως: γενέθλια ενός έτους γιόρτασε η κλεισμένη με λουκέτα παιδική χαρά, με λουκέτα που τα βγάζει ο δήμος, βάζουν όμως αμέσως άλλα οι Φρουροί. «Ούτως ή άλλως, η παιδική χαρά θα παραμείνει για πάντα κλειστή. Θα την περιφρουρούμε για να μην ανοίξει», δηλώνουν σθεναρά εκπρόσωποι της «επιτροπής κατοίκων», στερώντας την παιδική χαρά κι απ’ τα παιδιά τους, αρκεί να μην ξαναγυρίσουν τ’ Αφγανόπουλα ή οι ανέστιοι μετανάστες.
2. Η Γυμνασιάρχις του Θεού
Στο 6ο Γυμνάσιο Γαλατσίου, 21 Μαρτίου, η γυμνασιάρχισσα που είναι «της Εκκλησίας» συμμετέχει στο γιορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Ρατσισμού, δίνοντας εντολή να τοιχοκολληθεί σ’ όλες τις αίθουσες ένα κείμενο με προέλευση την ενορία Αγίου Νικολάου Πευκακίων.
Το (πολυτονισμένο) κείμενο έχει τίτλο: «Αν διαβής παράνομα τα ελληνικά σύνορα!!», καταγράφει την τιμωρία που βρίσκει όποιος περνάει παράνομα τα σύνορα διαφόρων χωρών (π.χ. «εάν διασχίσεις τα Αφγανικά σύνορα παράνομα, έχεις αρπάξει ένα πυροβολισμό…»!), σε αντίθεση με την «εγκληματική», εξυπονοείται, ανοχή της ελληνικής πολιτείας: «Εάν περάσεις τα Ελληνικά σύνορα παράνομα, εξασφαλίζεις: εργασία, άδεια οδήγησης, [...] ευημερία, [...] πιστωτικές κάρτες, [...] την κάλυψη Ελληνικών Κομμάτων. Τώρα σε λίγο θα μπορείς να φτιάξεις Πολιτική Παράταξη».
Τέτοιος ο λόγος του Θεού, και ενώ επί μήνες παρέμενε άσβηστο στο προαύλιο ένα σύνθημα γραμμένο με τεράστια γράμματα: «Γαμιούνται οι Αλβανοί και οι αναρχικοί».
3. Υπάρχουν και ηλεκτροφόρες ακίδες
Για την Άννα Βαγενά, με την πλούσια ιστορία στο θέατρο και την Αριστερά, είχα γράψει και πριν από δύο περίπου χρόνια, όταν δήλωνε πως ντρέπεται που η γειτονιά της στο Μεταξουργείο γέμισε μετανάστες που αφοδεύουν μες στο δρόμο. Σημείωνα το ήδη τότε οφθαλμοφανέστατο, πως η υποβαθμισμένη ανέκαθεν περιοχή, ιδίως την εποχή που έστηνε εκείνη το θέατρό της, είχε αρχίσει από καιρό να αναπλάθεται, με υποδειγματικές αναπαλαιώσεις, με καινούρια θέατρα, κέντρα κτλ., με κίνδυνο ίσα ίσα να μετατραπεί σε ισοπεδωτική διασκεδασούπολη, όπως του Ψυρρή λ.χ., παρά να πνιγεί μες στο σκατό που έβλεπε παντού, αυτό και μόνο, η κ. Βαγενά.
Στο μεταξύ η κ. Βαγενά, που είχε ενώσει τότε τη φωνή της με την πιο αντιδραστική του δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη, κατέβηκε υποψήφια στις τελευταίες εκλογές με το ΠΑΣΟΚ. Στις εκλογές αυτές, με τον θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ, που έβγαλε βουλευτές ακόμα και ονόματα βήτα, γάμα και κάτω κατηγορίας, η κ. Βαγενά, με την πλούσια, ξαναλέω, ιστορία στο θέατρο και την Αριστερά, δεν κατόρθωσε να εκλεγεί. Τίποτα όμως δεν της είπε αυτό.
Τώρα, αν περάσετε έξω από το όντως καλαίσθητο θέατρό της, στον περιποιημένο πεζόδρομο, με άλλο θέατρο κόσμημα ακριβώς απέναντί της, δεν θα δείτε, φυσικά, σκατά και πεταμένες σύριγγες. Αλλά τα δυο παγκάκια που είχε φτιάξει δεξιά κι αριστερά απ’ την είσοδο του θεάτρου, μαζί με μια μαρμάρινη κρήνη, που τα είχε φτιάξει, όπως έλεγε σε κάποια εκπομπή, για να σταματάει και να δροσίζεται ο περαστικός και πήγαν και της στρώθηκαν οι βρομεροί λαθραίοι, αυτά τώρα τα παγκάκια (που, δικά της ξεδικά της, βρίσκονται σε δημόσιο πάντως χώρο) τα περιέφραξε με κοτετσόσυρμα.
Μα κοτετσόσυρμα, κυρία Βαγενά; Αφού υπάρχουν αυτές οι ακίδες που βάζουν για να μην κάθονται τα περιστέρια. Και θα υπάρχουν, υποθέτω, και ακίδες ηλεκτροφόρες.
πηγές:
- περισσότερα για την επίθεση στον Άγιο Παντελεήμονα, βλ. στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών
- περισσότερα για τη γυμνασιάρχισσα στο Γαλάτσι, βλ. στους Schooligans
- περισσότερα για τις στρατοπεδικές φαντασιώσεις της κ. Άννας Βαγενά, βλ. έξω απ' το θέατρό της
ΥΓ. Εκ των υστέρων ανακάλυψα αναφορά στο κοτετσόσυρμα της κ. Βαγενά, από την πάντοτε καίρια Μαριάννα Τζιαντζή, στην Καθημερινή, 24.10.08: ώστε μετράει χρόνια η περικλεής κατασκευή που μας προσβάλλει όλους, και καμία επέμβαση δεν υπήρξε...
Περίφραξη με σύρμα στο καλόγουστο κατά τα άλλα θέατρο της Άννας Βαγενά: προφανώς έχει κανείς δικαίωμα να προστατέψει την περιουσία του· αλλά με όποιον τρόπο θέλει; και όταν η περιουσία του είναι σε δημόσιο χώρο; Θα μας απαλλάξει άραγε ο Δήμος, η Πολεοδομία, ποιος, από τέτοιες ανατριχιαστικές συνδηλώσεις-φαντασιώσεις στρατοπέδου;Τρίπτυχο ντροπής, καταισχύνης. Και οπωσδήποτε οργής. Πολύ περισσότερο που το τρίπτυχο είναι ενδεικτικό και μόνο, και καμία σχέση δεν έχει με τη ζοφερή αριθμητική της καθημερινής και επονείδιστης πραγματικότητας. Γιατί πολύπτυχο είναι, όχι τρίπτυχο.
Ο λόγος για τις συχνότατες πια επιθέσεις σε μετανάστες, επιθέσεις που γίνονται σε δημόσιους χώρους, σε δρόμους και σε πλατείες, στο φως της μέρας πολλές φορές, ή πάλι στα σπίτια τους μέσα, στα μαγαζιά τους, επιθέσεις που οι περισσότερες δεν απασχολούν ούτε μονόστηλο στις εφημερίδες, ακόμα και τις προοδευτικές, δεν αξιώνονται ούτε μια λέξη στα λαλίστατα τηλεπαράθυρα, ακόμα και των σοβαρών κατά τεκμήριο καναλιών.
Από τα πολλά σχετικά περιστατικά που αναδεικνύονται κυρίως στον κόσμο του διαδικτύου επέλεξα να σταθώ ενδεικτικά σε τρία, τρεις επιθέσεις, δυναμική η μία, χριστιανική η άλλη, ανθρωπιστική η τρίτη, που αυτήν ειδικά δεν έτυχε να τη δω να μνημονεύεται πουθενά.
διαβάστε τη συνέχεια...
1. Το άβατο του Αγίου Παντελεήμονα
Πεντέμισι το πρωί της 11/5, ομάδα 10-15 ατόμων επιτίθεται με ξύλα, πέτρες και καρέκλες απ’ τα καφενεία της πλατείας σε δύο 20χρονους Αφγανούς, που περιμένουν στην Αχαρνών το αφεντικό τους, για να πάνε στη δουλειά. Τα θύματα της «Εθνικής περιφρούρησης της πλατείας» νοσηλεύονται στον Ευαγγελισμό με πολλαπλά τραύματα, ο ένας σε σοβαρή κατάσταση.
Κατατρομοκράτηση και απειλές, το λιγότερο, είναι καθημερινό φαινόμενο στο καινούριο «άβατο», που, σε αντίθεση με το «άβατο των Εξαρχείων», κανέναν ηθικό πανικό δεν προξενεί, καμία συγκίνηση, κανέναν καταγγελτικό λόγο από τους γνωστούς τηλεεισαγγελείς. Άλλωστε τα Εξάρχεια ήταν άβατο για τις αστυνομικές δυνάμεις, τώρα συμπαραστάτες σιωπηλούς, στην καλύτερη περίπτωση, των Χρυσαυγιτών Φρουρών του Αγίου Παντελεήμονα.
Οι οποίοι Φρουροί τελευταία στήνουν ενέδρα τα βράδια στην Αλκιβιάδου, πίσω απ’ την εκκλησία, και καλωσορίζουν τον μετανάστη περαστικό με σπρέι στα μάτια και με ρόπαλα, ξαλαφρώνοντάς τον κι από το μεροκάματο ή το κινητό του, για την ενίσχυση των εθνικών τους αγώνων.
Παρεμπιπτόντως: γενέθλια ενός έτους γιόρτασε η κλεισμένη με λουκέτα παιδική χαρά, με λουκέτα που τα βγάζει ο δήμος, βάζουν όμως αμέσως άλλα οι Φρουροί. «Ούτως ή άλλως, η παιδική χαρά θα παραμείνει για πάντα κλειστή. Θα την περιφρουρούμε για να μην ανοίξει», δηλώνουν σθεναρά εκπρόσωποι της «επιτροπής κατοίκων», στερώντας την παιδική χαρά κι απ’ τα παιδιά τους, αρκεί να μην ξαναγυρίσουν τ’ Αφγανόπουλα ή οι ανέστιοι μετανάστες.
2. Η Γυμνασιάρχις του Θεού
Στο 6ο Γυμνάσιο Γαλατσίου, 21 Μαρτίου, η γυμνασιάρχισσα που είναι «της Εκκλησίας» συμμετέχει στο γιορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Ρατσισμού, δίνοντας εντολή να τοιχοκολληθεί σ’ όλες τις αίθουσες ένα κείμενο με προέλευση την ενορία Αγίου Νικολάου Πευκακίων. Το (πολυτονισμένο) κείμενο έχει τίτλο: «Αν διαβής παράνομα τα ελληνικά σύνορα!!», καταγράφει την τιμωρία που βρίσκει όποιος περνάει παράνομα τα σύνορα διαφόρων χωρών (π.χ. «εάν διασχίσεις τα Αφγανικά σύνορα παράνομα, έχεις αρπάξει ένα πυροβολισμό…»!), σε αντίθεση με την «εγκληματική», εξυπονοείται, ανοχή της ελληνικής πολιτείας: «Εάν περάσεις τα Ελληνικά σύνορα παράνομα, εξασφαλίζεις: εργασία, άδεια οδήγησης, [...] ευημερία, [...] πιστωτικές κάρτες, [...] την κάλυψη Ελληνικών Κομμάτων. Τώρα σε λίγο θα μπορείς να φτιάξεις Πολιτική Παράταξη».
Τέτοιος ο λόγος του Θεού, και ενώ επί μήνες παρέμενε άσβηστο στο προαύλιο ένα σύνθημα γραμμένο με τεράστια γράμματα: «Γαμιούνται οι Αλβανοί και οι αναρχικοί».
3. Υπάρχουν και ηλεκτροφόρες ακίδες
Για την Άννα Βαγενά, με την πλούσια ιστορία στο θέατρο και την Αριστερά, είχα γράψει και πριν από δύο περίπου χρόνια, όταν δήλωνε πως ντρέπεται που η γειτονιά της στο Μεταξουργείο γέμισε μετανάστες που αφοδεύουν μες στο δρόμο. Σημείωνα το ήδη τότε οφθαλμοφανέστατο, πως η υποβαθμισμένη ανέκαθεν περιοχή, ιδίως την εποχή που έστηνε εκείνη το θέατρό της, είχε αρχίσει από καιρό να αναπλάθεται, με υποδειγματικές αναπαλαιώσεις, με καινούρια θέατρα, κέντρα κτλ., με κίνδυνο ίσα ίσα να μετατραπεί σε ισοπεδωτική διασκεδασούπολη, όπως του Ψυρρή λ.χ., παρά να πνιγεί μες στο σκατό που έβλεπε παντού, αυτό και μόνο, η κ. Βαγενά.Στο μεταξύ η κ. Βαγενά, που είχε ενώσει τότε τη φωνή της με την πιο αντιδραστική του δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη, κατέβηκε υποψήφια στις τελευταίες εκλογές με το ΠΑΣΟΚ. Στις εκλογές αυτές, με τον θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ, που έβγαλε βουλευτές ακόμα και ονόματα βήτα, γάμα και κάτω κατηγορίας, η κ. Βαγενά, με την πλούσια, ξαναλέω, ιστορία στο θέατρο και την Αριστερά, δεν κατόρθωσε να εκλεγεί. Τίποτα όμως δεν της είπε αυτό.
Τώρα, αν περάσετε έξω από το όντως καλαίσθητο θέατρό της, στον περιποιημένο πεζόδρομο, με άλλο θέατρο κόσμημα ακριβώς απέναντί της, δεν θα δείτε, φυσικά, σκατά και πεταμένες σύριγγες. Αλλά τα δυο παγκάκια που είχε φτιάξει δεξιά κι αριστερά απ’ την είσοδο του θεάτρου, μαζί με μια μαρμάρινη κρήνη, που τα είχε φτιάξει, όπως έλεγε σε κάποια εκπομπή, για να σταματάει και να δροσίζεται ο περαστικός και πήγαν και της στρώθηκαν οι βρομεροί λαθραίοι, αυτά τώρα τα παγκάκια (που, δικά της ξεδικά της, βρίσκονται σε δημόσιο πάντως χώρο) τα περιέφραξε με κοτετσόσυρμα.
Μα κοτετσόσυρμα, κυρία Βαγενά; Αφού υπάρχουν αυτές οι ακίδες που βάζουν για να μην κάθονται τα περιστέρια. Και θα υπάρχουν, υποθέτω, και ακίδες ηλεκτροφόρες.
πηγές:
- περισσότερα για την επίθεση στον Άγιο Παντελεήμονα, βλ. στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών
- περισσότερα για τη γυμνασιάρχισσα στο Γαλάτσι, βλ. στους Schooligans
- περισσότερα για τις στρατοπεδικές φαντασιώσεις της κ. Άννας Βαγενά, βλ. έξω απ' το θέατρό της
ΥΓ. Εκ των υστέρων ανακάλυψα αναφορά στο κοτετσόσυρμα της κ. Βαγενά, από την πάντοτε καίρια Μαριάννα Τζιαντζή, στην Καθημερινή, 24.10.08: ώστε μετράει χρόνια η περικλεής κατασκευή που μας προσβάλλει όλους, και καμία επέμβαση δεν υπήρξε...
