Ο θυμός του δανειστή, «Επερχόμενος γάμος» = καταστροφή!, Κουτάκια και κορδελίτσες

(Εφημερίδα των συντακτών, 8 Δεκεμβρίου 2012)

Ο θυμός του δανειστή

«Η Ευρώπη δανείστηκε από την ελληνική τράπεζα θεσμών, αξιών και ιδεών τα εξής ομόλογα: τις λέξεις Ιστορία, Δημοκρατία, Πολιτική [...] και χίλιες άλλες…» Ληξίαρχος-Υποθηκοφύλακας αυτήν τη φορά ο Κ. Γεωργουσόπουλος («Τα Νέα» 1/12). Που συνεχίζει με την απειλή:

«Αλλά ας μη ξεχνούν “τ’ ομόλογο”, γιατί, όταν ένας δανειστής αδικείται, μπορεί να θυμώσει και να απαιτήσει να ΕΠΙΣΤΡΑΦΟΥΝ στο ακέραιο οι λέξεις του, οι σημασίες, οι αξίες και οι ιδέες που κουβαλάνε».

Άγονα παιχνίδια. Και επικίνδυνα. Γιατί δεν είναι ούτε αυτά άμοιρα ιδεολογίας, δεν είναι μόνο γραφικά, όπως εμφανίζονται. Είτε στη σοβαρή τους, ας πούμε, εκδοχή, είτε στην ασόβαρη έως φαιδρή, του κ. Κραουνάκη:

«Καλώς ήρθατε Μερκέλα, καγκελάριος, κιγκλιδωματάριος της ευρωζώνης στραπατσάριος, του κεφαλαίου ιμπρεσάριος, των συμφερόντων τοπαμάριος. Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αριστοφάνης, Καβάφης, Σολωμός, Γκάτσος, Σαπφώ, Μίκης, Μάνος κι εγώ σου δηλώνουμε: Μας χρωστάτε, μωρή μουλαροζαργάνα, δεν χρωστάμε. Αν δεν ήταν οι Έλληνες, Μερκέλα μου, θα ’σουν καπάκι μπίρας».

«Επερχόμενος γάμος» = καταστροφή!

 «Εγώ ειμι το Α και το Ω, [...] ο ων, ο ην και ο ερχόμενος…», λέγει Κύριος ο Θεός, μέσα από την Αποκάλυψη, ενώ με το «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» υποδέχτηκαν στα Ιεροσόλυμα τον επί πώλου όνου Ιησού. Θα καταφέρουν άραγε οι ιερές αυτές αναφορές να αποκαταστήσουν την κλονισμένη πίστη μας στο ρήμα «έρχομαι»; Που έγινε τώρα τελευταία «επέρχομαι», κι όλο «επερχόμενους» και «επερχόμενες» ακούμε πια.

Όμως, το «επέρχεται», όπως λένε και τα λεξικά μας, αν δεν εμπιστευόμαστε την έως τώρα χρήση τη δική μας, είναι για κάτι που εμφανίζεται απρόοπτα ή αιφνίδια (λεξικό Μπαμπινιώτη), ή για επακόλουθο, συνήθως βλαβερό, δυσάρεστο (λεξικό Ιδρύμ. Τριανταφυλλίδη).

Έτσι, μιλούσαμε ώς τώρα για «επερχόμενη καταστροφή», αλλά όχι για «επερχόμενη εβδομάδα»: απλώς «ερχόμενη» ή «επόμενη» ήταν αυτή· ούτε για «επερχόμενες εκλογές» και πολύ περισσότερο για «επερχόμενο γάμο», όπως διαβάζουμε ολοένα και πιο συχνά, ό,τι ώς τώρα ήταν «επικείμενες εκλογές» και «επικείμενος γάμος».

Άλλη μία φορά, διαφορετικές λέξεις και διάφορες αποχρώσεις θυσιάζονται άτσαλα στο βωμό κάποιας μόδας. Που, το πιο αστείο, ξεπηδά κατά κανόνα εκεί που ζητούμενο είναι ακριβώς η πλουσιότερη, λέει, γλώσσα.

Κουτάκια και κορδελίτσες

Με τίτλο «Για όσους δεν κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο» ο τάχα απολιτικός επίδοξος πολιτικός Θάνος Τζήμερος προώθησε από το Φέισμπουκ το κείμενο κάποιας φίλης του:

«Η Χρυσή Αυγή ασκεί μόνο βία. Συγκριτικά με το κακό που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ που ασκεί τη βία της εξουσίας επάνω σε χιλιάδες ανθρώπους συγχρόνως και η οποία μεταβιβάζεται σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο επικίνδυνος για τον τόπο και την Ευρώπη ολόκληρη. Τις κορδελίτσες περί ναζιστών και φασιστών, τυλίξτε τις στα κενά κουτάκια της σκέψης σας. Πιο φασίστες, πιο παρανοϊκοί, πιο ολοκληρωτικοί από τον ΣΥΡΙΖΑ με τις συνιστώσες του, δεν υπάρχουν. Οι Χρυσαυγίτες έχουν έστω μια ιδεολογία. Οι Συριζαίοι δεν έχουν τίποτα, δεν αγαπούν ούτε τον Έλληνα, ούτε τη χώρα, όπως έστω εντελώς λάθος αγαπάει η Χρυσή Αυγή. Αν η Χρυσή Αυγή είναι το αυγό του φιδιού, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το φίδι».

Αυτά αυτός που φιλοδόξησε να ασχοληθεί με την πολιτική, καμαρώνοντας πως ο ίδιος ψήφισε μόνο δύο φορές στη ζωή του και πως «τα μέλη της “Δημιουργίας, Ξανά!” είναι σε μεγάλο βαθμό άνθρωποι που δεν είχαν καμία πολιτική ανάμειξη στο παρελθόν».

Αυτά για αυτούς που πιστεύουν ακόμα ότι το απολιτικό είναι ορφανό από ιδεολογία.