Το συνεχές της Ιστορίας, Κωλοσμυρνιές και εθνική αυτογνωσία, Το λάιφστάιλ πάει γλωσσικό αγώνα

(Εφημερίδα των συντακτών, 15 Δεκεμβρίου 2012)


Το  συνεχές της Ιστορίας
 

3.000 νέες εβραϊκές κατοικίες ανακοίνωσε πως θα χτίσει στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ το Ισραήλ, αντίποινα στον ΟΗΕ που αναγνώρισε την Παλαιστίνη σαν κράτος μη μέλος. Για τον ίδιο λόγο ανάγγειλε οικονομικές κυρώσεις εις βάρος της Παλαιστινιακής Αρχής.

Ας μην καθυστερήσουμε στη λογική των αντιποίνων προς τον ΟΗΕ, τα οποία ωστόσο στρέφονται άμεσα κατά των Παλαιστινίων. Αλλού πρέπει να σταθούμε: Ας πούμε ότι αύριο, μεθαύριο, τον άλλο μήνα, η Χαμάς σπάει παρ’ ελπίδα την εκεχειρία και εκτοξεύει πάλι ρουκέτες κατά του Ισραήλ. Και ας πούμε ότι επαναλαμβάνεται το πολεμικό σκηνικό του περασμένου μήνα, είτε καταλήξει στον σκανδαλώδη απολογισμό 6 Ισραηλινοί νεκροί έναντι 161 Παλαιστινίων, ανάμεσα στους οποίους άμαχοι και παιδιά, είτε –και μακάρι– όχι.

Θα αντιμετωπιστεί άραγε και πάλι με φειδωλό σχετικά σχολιασμό και προπαντός αμηχανία από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, επειδή και πάλι η Χαμάς θα έχει αρχίσει «πρώτη» τις εχθροπραξίες και τις «απρόκλητες» επιθέσεις;

Όμως στη Γάζα συνεχίζεται η κατοχή και ο οικονομικός αποκλεισμός. Συνεχίζεται δηλαδή ο πόλεμος.

Και η Ιστορία, όπως κάθε ιστορία, είναι ένα συνεχές, και δεν νοείται να τραβούμε κατά περίσταση και κατά βούληση μια γραμμή, να τη βαφτίζουμε αφετηρία, και απ’ αυτήν και έπειτα να μετρούμε την αλληλουχία των γεγονότων.

Δεν κόβεται φέτες φέτες η Ιστορία. Ή τότε δεν είναι Ιστορία.

Κωλοσμυρνιές και εθνική αυτογνωσία

Περασμένο Σάββατο, μεσημέρι, ξένο ντοκιμαντέρ στη ΝΕΤ, πρόσωπα και ιστορίες από διάφορες χώρες, ανάμεσά τους και μια ταβερνιάρισσα απ’ την Καισαριανή, μνήμες προσφυγικής ζωής, η ιστορία της γιαγιάς που ξεριζώθηκε απ’ τη Σμύρνη και γνώρισε εδώ την υποδοχή που επιφυλάξαμε εμείς στο αδερφό αίμα.

Τα θυμόμαστε καθόλου; Τα ξέρουμε, καλά καλά, οι μη ρατσιστές εμείς; «Παστρικές» τις φωνάζαμε, επειδή, ρημαγμένες κοσμοπολίτισσες, επέμεναν να πλένονται και να καλοντύνονται, «Κωλοσμυρνιές» τις λέγαμε, ακόμα και το σκέτο «Σμυρνιές» υποτιμητικό ήταν, τι λέω; εδώ το ίδιο το «πρόσφυγας» ήταν απειλή, να τρώνε το φαΐ τους τα παιδιά: «Θά ’ρθει η πρόσφυγα να σε πάρει!»

Και τι να λέμε για τους «Ρωσο»πόντιους μετά…

Το λάιφστάιλ πάει γλωσσικό αγώνα

Τα γκρίκλις δεν τα μπορώ, χώρια που με δυσκολεύουν, με τα ποικίλα «ορθογραφικά» συστήματά τους, όπου το «ξεχνάω» λ.χ. μπορεί να είναι ksexnaw, xehnao, 3ehnaw κ.ά., το «θέλω» thelo, 8elw κτλ. Από την άλλη όμως είναι εντελώς αβάσιμος ο πανικός ότι αποτελούν τον δούρειο ίππο του λατινικού αλφαβήτου και άρα καταστροφή της γλώσσας.

Καταρχήν, δεν υπήρξε ποτέ σοβαρή πρόταση για την καθιέρωση του λατινικού αλφαβήτου. Έπειτα, ξέρουμε ή οφείλουμε να ξέρουμε το βασικό, ότι η γραφή και το αλφάβητο είναι απλώς σύμβαση για την αποτύπωση της γλώσσας. Και η γλώσσα δεν επηρεάζεται από τη γραφή, ούτε οι έννοιες από την (αν)ορθογραφία. Έτσι, δεν επηρεάστηκαν γλώσσες που άλλαξαν αλφάβητο, η ρουμανική, η αλβανική, η τουρκική κ.ά.

Να μη μας αρέσουν, σύμφωνοι, τα γκρίκλις. Μα σαν να λείπει η σοβαρότητα με την απαγόρευσή τους, π.χ. στα σχόλια των αναγνωστών στο ίντερνετ, πρώτα των «Νέων», τώρα της Lifo, και με ενδιάμεση την εκστρατεία του Ράδιο Αρβύλα!

«…δεν επιτρέπονται από σήμερα τα σχόλια με greeklish στο LIFO.gr» διάβασα τις μέρες αυτές, και, σύμπτωση σατανική, δίπλα ακριβώς υπήρχε στήλη με τίτλο: «Πρόσφατα Posts»! Και πρώτο πρώτο:  «Η twilight zone φωτογραφία της ημέρας / Απ’ το Facebook Group / “ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ. ΚΡΑΤΑΜΕ ΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ”».

«Posts» και «twilight zone φωτογραφία» (!), τα γκρίκλις μάς μάραναν! Έτσι είναι, άλλοι κρατάνε ζωντανό τον Ελληνισμό, άλλοι τάχα τη γλώσσα!

* * *

Και ΥΓ, εδώ, η πονεμένη ιστορία μιας πληγωμένης ματαιοδοξίας…

Κάπου ενάμιση χρόνο πριν, έγραφα στη σελίδα μου στα Νέα για την εκστρατεία των Ράδιο Αρβύλα κατά των γκρίκλις. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έγραφα για το θέμα αυτό, βλ. π.χ. πιο παλιά, εδώ, κ.ά. Και ούτε ήμουν ο μόνος με τέτοιες ας πούμε θέσεις στην εφημερίδα αυτή. Που με εξωτερικούς συνεργάτες, όπως η Άννα Φραγκουδάκη και η αφεντιά μου, ή με εσωτερικούς, όπως η Μικέλα Χαρτουλάρη (με εκτενές ρεπορτάζ της για μια άλλη εκστρατεία, των ακαδημαϊκών μας, πάλι για τον κίνδυνο επιβολής του λατινικού αλφαβήτου) ή ο Μανώλης Πιμπλής (για τα αρχαία της Γιαννάκου), διαμόρφωνε κατά κάποιον τρόπο μια γραμμή στα γλωσσικά.

Κούνια που με/μας κούναγε. Αρκούσε κάποιος ανώνυμος, προφανώς εσωτερικός, συνεργάτης, και στον υπόγειο αλλά αχανή κόσμο του ίντερνετ, θαρρείς στη ζούλα, έπαιρνε θριαμβευτικά την εκδίκησή του ο παραγλωσσικός παραλογισμός:

Στις 29.4.10 αναγγελλόταν, υπογείως ξαναλέω αλλά πομπωδώς, ότι «τα Νέα στηρίζουν την ελληνική γλώσσα… με τον τρόπο τους: σε μια εποχή που το 80-85% των μαθητών γυμνασίου και λυκείου γράφει στα εσφαλμένα, ακαλαίσθητα, ασαφή και ακαταλαβίστικα γκρίκλις, η εφημερίδα Τα Νέα αποφάσισε [ότι] από 1η Μαΐου δεν θα δημοσιεύει σχόλια με κεφαλαία ή/και λατινικά στοιχεία».

Ντροπή εξομολογημένη, χαμπάρι δεν είχα πάρει, και έναν ολόκληρο χρόνο μετά, ανυποψίαστος και χαζοχαρούμενος, τα ’βαζα με τους Ράδιο Αρβύλα! Και δυστυχώς δε βρέθηκε κανείς να μου πει να μη μιλάω για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Μόλις τώρα, όταν είδα το απαγορευτικό που εξέδωσε η Lifo, ψάχνοντας στο διαδίκτυο έπεσα στην… πρωτιά των Νέων.

Είχε μάλιστα ακολουθήσει, έπειτα από έναν χρόνο και –θεία ειρωνεία!– λίγες μόλις μέρες έπειτα από το σχόλιό μου για τους Ράδιο Αρβύλα, το εξής θριαμβολογικό (στα εξής εκδικητικώς επονείδιστα ελληνικά!):

«Μετά την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ και η εφημερίδα ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ στην ιστοσελίδα της δέχεται σχόλια αναγνωστών μόνο με χρήση ελληνικών και όχι με χρήση των ασαφών, ξενομιμητικών, αντιαισθητικών και μη απαραίτητων greeklish.

»Ας ελπίσουμε πως κι άλλες ιστοσελίδες, από εφημερίδες μέχρι ιστολόγια, θα αποδείξουν τον έμπρακτο σεβασμό τους προς τη γλώσσα και την πραγματική ταυτότητα της κοινωνίας μας, απορρίπτοντας τα greeklish» (τα έντονα στοιχεία δικά τους –τι να πρωτοϋπογραμμίσω εγώ…).

Κωμικοτραγικό. Το αμήχανο ήταν πια ότι, στο τωρινό σχόλιό μου για το απαγορευτικό της Lifo, ήταν δύσκολο να αναφερθώ στο μεγαλούργημα των Νέων, χωρίς να θεωρηθεί ότι τα βάζω εκ των υστέρων με την παλιά μου εφημερίδα, ενώ όσο ήμουν εκεί, κότα σωστή, δεν είχα βγάλει τσιμουδιά –γιατί άντε να γίνεις πιστευτός ότι δεν είχες πάρει είδηση, ο ύπνος. Περιορίστηκα έτσι σε μια απλή μνεία, το μόνο που χωρούσε έτσι κι αλλιώς, κι έβαλα εδώ την… πονεμένη μου ιστορία, να μη σκάσω κιόλας από το κακό μου :-)