Εδώ η καλή, ανατρεπτική τέχνη - Πώς σωθήκαμε από έναν τρομοκράτη - Ούτε η νιότη έδειχνε πως θα γινόταν άλλος

(Εφημερίδα των συντακτών, 23 Φεβρουαρίου 2013)

Εδώ η καλή, ανατρεπτική τέχνη

Εμ τι; Μόνο ο Διαλεγμένος; Κι ο Notis Σφακιανάκης; Ή ο Πέτρος Γαϊτάνος;

Κι ο διπλωματούχος ανατρεπτικός Τζιμάκος τώρα, για Χρυσή Αυγή, αλλά με κοινωνιολογία:

«Αυτοί θα εξαφανιστούνε σε λίγο καιρό που θα λυθεί το πρόβλημα με τους μετανάστες. Γιατί έχουμε γεμίσει καλάσνικοφ και μπαίνουν παντού και κάποιος πρέπει να κάνει μήνυση στο Σαμαρά που είχε ανοίξει τα σύνορα και γέμισε η χώρα από τους φυλακισμένους της Αλβανίας. Όσοι υποστηρίζουν τους φασίστες, και είναι κυρίως νέοι, το κάνουν μόνο για τους μετανάστες και από αντίδραση. Και από μια πλευρά καλά κάνουν, είναι υγιής αντίδραση με λάθος τρόπο…»

Και αυτό;

«Έχουμε μια πολιτική χούντα που είναι ριζωμένη βαθιά από όλα τα κόμματα και της αριστεράς κυρίως. Και ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα [...]. Τους έβλεπα προεκλογικά και το 80% δεν έχει δόντια. Αν δεν μπορείς να φτιάξεις τα δόντια σου, πώς θα φτιάξεις τη χώρα; Κατεβάζουν το μουστάκι για να μη φαίνονται τα δόντια που δεν υπάρχουν. Ο φερετζές του ξεδοντιάρη. Ντροπή!»

Ώστε «της αριστεράς κυρίως»! Το ’χουμε ξανακούσει δα αυτό, μα πάντως όχι από πιο αριστερά, ή από αναρχική λ.χ. σκοπιά. Μακάρι να ’ναι σκέτα αμετροέπεια του ανατρεπτικού Τζιμάκου. Που η πολιτική του πάντως ανάλυση μετράει χαλασμένα δόντια…

Χαλασμένα μυαλά, Τζιμάκο! Και, ναι, ντροπή, Τζιμάκο…

ΥΓ. Και μια και μας θύμισε τον φερετζέ ο Τζιμάκος, γιατί άραγε είχα πάντοτε την αίσθηση ότι τα κλασικά πια περί Σαμαρά και φυλακισμένων της Αλβανίας, με την όποια τους αντικειμενική αλήθεια, είναι ο φερετζές του ξενοφοβικού λόγου;

Πώς σωθήκαμε από έναν τρομοκράτη

Αμ το ’λεγε ο και θεοσεβούμενος Κούγιας, όταν υπεράσπιζε τον δολοφόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, πως ήταν ίσως θέλημα Θεού να χαθεί ένα νέο παιδί. Γιατί ήξερε ο Θεός, που ως γνωστόν είναι των Ελλήνων, πως, αν μεγάλωνε, θα ήταν με καλάσνικοφ στο Βελβεντό. Το είπε ο ερμηνευτής των βουλών του Κυρίου, ο Καρατζαφέρης, έπειτα από την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, που εν είδει περιστεράς είχε καθίσει στην κεφαλή του, θυμάστε, εκείνα τα Θεοφάνια στον Βόσπορο: «Αν ο επιπόλαιος φρουρός δεν είχε σκοτώσει τον Γρηγορόπουλο, ίσως τώρα να είχε συλληφθεί μαζί με τους άλλους».

Σε μια επιπολαιότητα εντέλει το χρωστάμε. Η σωφροσύνη θα μας είχε προμηθεύσει άλλον έναν τρομοκράτη.

Ώστε δόξα και τιμή στον Κορκονέα. Γιατί από τον Καρατζαφέρη ούτε η δόξα έλειψε ούτε η τιμή. Πλούσιες και αφειδώλευτα του δόθηκαν κι οι δυο. Τιμές π.χ. από σοβαρά ΜΜΕ (Καθημερινή, έως και σε πρωτοσέλιδο, κ.ά.) και σοσιαλιστές υπουργούς (Πάγκαλος, Λοβέρδος κ.ά.), δόξα από ολόκληρο πια Σοσιαλιστικό Κίνημα, που τον πήρε και αγκαζέ, συγκυβερνήτη της χώρας.

Ούτε η νιότη έδειχνε πως θα γινόταν άλλος

Νέος, ωραίος, στιλάκι, και υφάκι μπορείτε να το πείτε, έτσι με τα φρύδια μονίμως υψωμένα, πάντως ωραίος, ας αφήσουμε τις ζήλιες, πολλά υποσχόμενος και γοργά ανερχόμενος, δεκαετία του ’90, παραλιακή καφετέρια στην Πάτμο, περνάς απέναντι, και είναι το μεγάλο υπαίθριο δημοτικό πάρκιν, με θέσεις όσες ποθεί η ψυχή σου. Όμως ο νέος κι ωραίος Ανδρέας Λοβέρδος, ήδη πανεπιστημιακός και μεγαλοστέλεχος του ΠΑΣΟΚ, παρκάρει πάντα, κάμπριο ντε, μπροστά ακριβώς στην καφετέρια, κολλητά στα πρώτα τραπέζια. Εδώ, θα μου πείτε, αρθρογραφούσε υπέρ της θανατικής ποινής, όπως ξανάγραψες, το επιδεικτικό και επιδεικτικά παράνομο παρκάρισμα σε μάρανε; Ε, ας πούμε ότι το ένα είναι θέμα ιδεών, ενώ το άλλο ήθους. Δείγμα ήδη ικανό.

Ώστε ούτε η νιότη του έδειχνε πως θα γινόταν άλλος. Συνεπής λοιπόν, από μιαν άποψη. Αλλά ίσαμε τη διαπόμπευση π.χ. των οροθετικών γυναικών; Έτσι φαίνεται. Και έως τον προκλητικά ξενοφοβικό, και απατηλό βεβαίως, λόγο για τους μετανάστες-υγειονομικές βόμβες; Επίσης. Και μέχρι την ανιδεολόγητη, έστω έμμεση, εξύμνηση της Χρυσής Αυγής; Πάλι έτσι φαίνεται.

Ώστε «το πρώτο κίνημα μετά τη μεταπολίτευση που γεννιέται αυθεντικά», η Χρυσή Αυγή, κύριε Λοβέρδο; (Το δεύτερο, φαντάζομαι πως θα φαντάζεστε, η ΡΙΚΚΣΥ σας!)