Εν ανθηρώ Έλληνι λόγω, σίκουελ

η ελαχιστότης και αναξιότης του, o άγιος Πειραιώς, απαντά στην ελαχιστότητα και αναξιότητά μου

- το "Ανακοινωθέν" του Σεραφείμ 

- και η ανταπάντησή μου (ΕφΣυν 11.1.17):

Φαίνεται πως το τελευταίο που διανοείται ότι θα του καταλογίσουν ο άγιος Πειραιώς είναι τα ελληνικά του, κι έτσι βλέπει επιθέσεις στον προστάτη άγιό του ή κρίσεις για την οικονομία της χώρας κ.ά., εκεί που στόχος των ελάχιστων επισημάνσεών μου ήταν το υπεραρχαΐζον ύφος του με την παραπαίουσα σύνταξη, την προβληματική στίξη κ.ά.

Έτσι, σ’ ένα εξίσου αφρόντιστο κείμενο («Ανακοινωθέν» το ονομάζει), με πάσης φύσεως αβλεψίες («διαδύκτιο», «συνομοσιολογούντα» κ.ά.), επιμένει, την εποχή μάλιστα του γκουγκλ, να μας ενημερώνει «φιλικά» για το νόημα του τάδε όρου, εκεί που το πρόβλημα ήταν ακριβώς η σύνταξή του και η στίξη του, να μιλάει για τις υπεύθυνες για την κρίση εταιρείες εκεί που το πρόβλημα ήταν πως θέλει να γράψει: «του χειμαζομένου λαού», αρχίζει: «του χειμαζομένου», ξεστρατίζει με 65 λέξεις υπερβατό, και έπειτα ξεχνά να κλείσει με τη λ. «λαού» (!) κ.ά.

Ή, στα όρια του κωμικού πλέον, για να στηρίξει τη χρήση του επιρρήματος εναύλως, αντιγράφει από το Μεγάλο Λεξικό του Δημητράκου το λ. έναυλος, και διαπράττει κατά την αντιγραφή σαράντα δύο (42!) λάθη (το οιονεί με ψιλή, δις· «εντυπωσιακός» αντί για εντυπωτικός· «αυτή», δίχως νόημα, αντί για αυλή κ.ά.). Ε, αν έτσι αντιγράφει, ας αναλογιστεί πώς γράφει. Και τότε, αν μάλιστα θελήσει να μας πει απλώς αλλά νεοελληνιστί πώς το εννοεί το εναύλως στο επίμαχο κείμενό του, του υπόσχομαι να του φροντίζω αμισθί όσα κείμενά του θέλει.

Τέλος, λυπάμαι που στο κείμενό μου που δημοσιεύτηκε στις 23/12 δεν αναφέρθηκα στα 5.000 δέματα και τα λοιπά αγαθά που διένειμε «η ελαχιστότης του» την ίδια εκείνη μέρα, στις 23/12!

Γιάννης Η. Χάρης