Ιταμός και προβοκάτορας

σκίτσο του πάντοτε εμπνευσμένου Αντρέα Πετρουλάκη, από την Καθημερινή, 11.12.08


Ένας περήφανος για το παρατσούκλι του Ράμπο, νταής με τη σιγουριά που του παρέχει ένα όπλο, το οποίο και χρησιμοποιεί πυροβολώντας στον αέρα ή κατευθείαν στο στόχο –παντελώς αδιάφορο ως προς την ουσία–, αυτός λοιπόν ο Ράμπο, διά χειρός του συνηγόρου του προφανώς, υβρίζει τη μνήμη του νεκρού εφήβου και θύματός του, μιλώντας για την «αποκλίνουσα συμπεριφορά» του, και παραδίδει μαθήματα κοινωνιολογίας, μιλώντας για τους γόνους πλουσίων οικογενειών από το Ψυχικό που συχνάζουν στα Εξάρχεια κτλ.

Και έστω ότι αυτός είναι κατηγορούμενος και προσπαθεί να ελαφρύνει τη θέση του.

Έρχεται όμως και ο κατ’ εξακολούθηση παραβατικός συνήγορός του, που χρόνια τώρα διασύρει κάθε έννοια κοινωνικής συμπεριφοράς σε γήπεδα και σε τηλεοπτικά κανάλια, και πέρα απ’ όλα τα παραπάνω, που αν τάχα δεν τα γράφει ο ίδιος, σίγουρα τα προσυπογράφει, εμφανίζεται τιμητής των πολιτικών: κατηγορεί με ιταμό ύφος τους πολιτικούς αρχηγούς και μάλιστα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι για πολιτικά οφέλη και «για να σώσουν το τομάρι τους» εκμεταλλεύτηκαν την υπόθεση, πριν ακόμη αποφανθεί η δικαιοσύνη «αν θα έπρεπε να πυροβολήσει ο αστυνομικός και αν θα έπρεπε να χαθεί αυτό το παιδί»!

Λέει δηλαδή έμμεσα στους νέους ο εν λόγω, μάλλον δίνει έμμεσα το σύνθημα, την επόμενη φορά να μην κάψουν απλώς καταστήματα αλλά και ζωντανούς ανθρώπους!

Τέτοια απροκάλυπτη προβοκάτσια δεν διώκεται άραγε αυτεπάγγελτα;

Ή μήπως όλα πια είναι «θέλημα Θεού»;