7/4/07

Μακαριότατος-Μίκης, σημειώσατε 1

Ο Χριστόδουλος τα εφτά χρόνια της δικτατορίας διάβαζε, κατά δήλωσή του, και γι' αυτό δεν είχε πάρει είδηση τι γινόταν στη χώρα, δεν είχε ακούσει για βασανιστήρια κτλ.

Ο Μίκης τα πάνω από εφτά χρόνια αρχιεπισκοπίας του Χριστόδουλου ΔΕΝ διάβαζε τίποτα απ' όσα γράφονταν για τον μακαριότατο, και γι' αυτό δεν έχει πάρει είδηση τα ψιλοχουντικά, πάντως ακροδεξιά έργα και ημέρες του μακαριοτάτου, ούτε τα εθνικιστικά και ρατσιστικά του κτλ. κτλ., και έτσι μας κάλεσε τις προάλλες να πλένουμε το στόμα μας πριν μιλήσουμε για τον μακαριότατο και πάντως να μην κραυγάζουμε έτσι γενικώς εναντίον του αλλά να προσκομίζουμε επιχειρήματα.

Λίγο αργά για διάβασμα, βρε Μίκη, ψιλικατζή κι εσύ των ονείρων μας...

buzz it!

17 σχόλια:

DeliriumTremens είπε...

Ξεχάσατε οτι αυτός, ο Μίκης, διετέλεσε και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου υπό τον Κ. Μητσοτάκη κάποιο φεγγάρι ;

Πέρασε απ' όλα τα κομματα, παράπονο δεν έχει κανένα, α, όλα κι όλα. Κύριος!!
:)

Τι τα θέτε; Κι εγώ θλίβομαι να βλέπω τους "ήρωές" μου να ξεφτίζουν.

Ανώνυμος είπε...

Κατά τη γνώμη μου, ο Θεοδωράκης υπήρξε πάντοτε σύμβολο του συνοθυλεύματος του εθνικιστικού αριστερισμού και όλου εκείνου του σύγχρονου φαντασιακού που συγχέει τις αριστερές με τις πιο συντηρητικές και αντιδραστικές ιδέες. Βέβαια, αυτό δεν αποτελεί καμία αντίφαση. Αριστερά σημαίνει -σήμαινε τουλάχιστον από την εποχή της Οκτωβριανής Επανάστασης τολμώ να πω- συντηρητισμός. Ας μην ξεχνάμε τα έργα και της ημέρες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που δεν ήταν κανένα προοδευτικό κίνημα. Μπορεί να κοιτάξει κανείς τον περίφημο λόγο στη Λαμία του Βελουχιώτη. Κατά τούτο, ο Θεοδωράκης, δεν έκανε καμία στροφή. Σταλινικός ήταν πάντα. Με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δεν υπάρχει αντίθεση κομμουνιστικού και ναζιστικού ολοκληρωτισμού. Συμφωνία μη επίθεσης υπήρξε. Οπότε, δεν ξέρω τι είδους ήρωας υπήρξε και για ποιόν. Για μένα σίγουρα όχι -είμαι και νεότερος. Το γεγονός ότι η Αριστερά αντιστάθηκε στη δικτατορία δεν την καθαγιάζει αυτομάτως. Ιδίως αν ονειρευόταν τη δική της δικτατορία. Για να μην αδικήσω την Αριστερά στο σύνολό της, υπήρξαν και ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις (π.χ. η ομάδα των διεθνιστών επαναστατών του Άγη Στίνα), που διατήρησε τις ανθρωπιστικές αξίες, οι οποίες φανταζόμαστε ότι αποτελούν τον πυρήνα της Αριστεράς εν γένει.
Θανάσης

Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορεσα ποτε να καταλάβω ανθρώπους που τις αποψεις τους τις εκφράζουν λες και εκπροσωπούν κάποιους άλλους. Θα έπρεπε λοιπόν αγαπητέ φίλε να γράψεις για τον Μίκη ..ψιλικατζή εντέλει των πιο ακριβών ονείρων ΜΟΥ. Ποιοι σε βάλανε να τους εκπροσωπήσεις?
Εδώ εσύ ο ασήμαντος γράφεις τη γνώμη σου και δεν θα γράψει ο Μίκης τη δική του? Οσο για τα τραγούδια του υπάρχει πουθενά συμβόλαιο που να λέει ότι θα παίζονται μόνο στο σπίτι σου και στο ΚΚΕ?
Μάλλον δεν έχεις καταλάβει ότι ο Μίκης αναφέρεται στη θέση του αρχιεπισκόπου και όχι στο άτομο. Και μάλλον ο Μίκης είναι από τους αριστερούς με ανοιχτό μυαλό και όχι από τους χαμένους στην ομίχλη..
Καλά κάνεις λοιπόν και φαίνεται να το σκέφτεσαι αν θα πρέπει να γράψεις..

Γιάννης Χάρης είπε...

Για τον α΄ ανώνυμο: ευχαριστώ για το σχόλιο, αλλά η εξομοίωση «κομμουνιστικού και ναζιστικού ολοκληρωτισμού», που αποτελεί και την αφετηρία των συλλογισμών σας, δε με βρίσκει καθόλου σύμφωνο, κι έτσι δύσκολα θα μπορούσα να σας παρακολουθήσω παραπέρα.

Για τον β΄ ανώνυμο (που αναφέρεται –το σημειώνω για τον αναγνώστη– σε σημερινή μου επιφυλλίδα, ανάπτυγμα του εδώ αρχικού σχολίου μου): επιτρέψτε μου, αγαπητέ, μία και μόνη παραίνεση, για κάτι που αποτελεί βασική υποχρέωσή σας, προτού γράψετε ό,τι και όπως θέλετε: διάβασμα, στοιχειώδες έστω διάβασμα:

1. του άρθρου στο οποίο θέλετε να απαντήσετε, οπότε [α] δεν απομονώνετε ένα σημείο (αν δηλαδή ο Μίκης αναφερόταν στο θεσμό του αρχιεπισκόπου και όχι και στο πρόσωπο), [β] οφείλετε να βρείτε να πείτε κάτι και για τα υπόλοιπα της πολιτείας του Μίκη, όπως επιγραμματικά δίνονται στην εισαγωγική κιόλας παράγραφο στο άρθρο (εκτός και αν αυτά ακριβώς συγκινούν εσάς και αυτά κινητοποιούν και τρέφουν τα δικά σας όνειρα, οπότε πάσο)·

2. των δηλώσεων του ίδιου του Μίκη, όπου αναφέρεται σαφώς στο πρόσωπο του Χριστόδουλου, σε συνδυασμό μάλιστα με δηλώσεις του λίγες μόλις μέρες πριν από το ρεσιτάλ αμετροέπειάς του στην Αρχιεπισκοπή, όταν παρουσίαζε τον καινούριο του δίσκο και τα ’βαζε, τώρα πίσω πίσω, με τον Φαλμεράγερ, διαχωρίζοντας όμως τη θέση του από «τη στείρα εθνοπληξία της άκρας δεξιάς και των Πριγκίπων της Εκκλησίας» (και ποιοι είναι δηλαδή οι «Πρίγκιπες της Εκκλησίας» αν όχι ο μπροστάρης των «εθνοϊστορικών» αγώνων Χριστόδουλος;).

3. των πολλών, ευτυχώς, δημοσιευμάτων που καυτηρίασαν τα του Μίκη, και μου επιτρέπουν συνεπώς να μιλώ για «ψιλικατζή των πιο ακριβών ονείρων ΜΑΣ».

Κατά τα άλλα, αν περιμέναμε από τον αρχηγό των Λαμπράκηδων ή –ανεξάρτητα πλέον από ιδεολογοπολιτικά– από μια κορυφαία μορφή του πολιτισμικού γίγνεσθαι να μας πει αυτά τα ανιστόρητα που είπε για το ρόλο της Εκκλησίας ΚΑΙ του Χριστόδουλου, και «να πλένουμε το στόμα μας» προτού μιλήσουμε για τον αρχιεπίσκοπο (έστω το θεσμό!), να πάμε καλύτερα να πνιγούμε.

ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ είπε...

"...από πότε η Αριστερά, εμείς οι αριστεροί, εννοώ, δεν βάλλουμε κατά της Εκκλησίας; Πώς και γιατί διστάζουμε δηλαδή -όσοι τουλάχιστον δεν ψηφολογούμε, λόγω επαγγέλματος - να βάλλουμε ανοιχτά κατά της Εκκλησίας, έτσι όπως ψυχαναγκαστικά σχεδόν προλογίζεται κάθε κριτικός λόγος σήμερα, υπό το φόβητρο της μέχρι χτες υψηλότατης δημοτικότητας του Ανευθύνου και των ψήφων που καθοδηγεί;".
Με αυτή τη φράση είχες κλείσει, κύριε, ένα από τα πολλά υβριστικά άρθρα σου στα ΝΕΑ, στις 5/6 Μαρτίου 2005. Μου το θύμισες σήμερα, 14-4-2007, με τον τίτλο που έθεσες στο καινούργιο σου πόνημα (ή μήπως πόνεμα;). "Αυτός ο Μίκης είναι δικός τους ή δικός μας;", αναρωτιέσαι εκφράζοντας, νομίζεις, το αναγνωστικό κοινό που περιμένει την ετυμηγορία σου.
Και ποιος είσαι εσύ, κύριε, που χωρίζεις τον κόσμο σε όσους κρύβονται πίσω από το "τους" και σ' εκείνους που υποδηλώνονται με το "μας"; Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να μιλάς για οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό σου; Από πού αντλείς το θράσος να "κατακυρώνεις" τον Μίκη (και τον κάθε Μίκη) στους από εδώ ή στους από εκεί; Και έχεις την εντύπωση ότι ο Μίκης (και ο κάθε Μίκης) θα θεωρούσε τιμή του να "ανήκει" σ' εσένα και στην παρέα σου;
Φυσικά, το σκάνδαλο δεν βρίσκεται στο ότι έχεις άποψη (για οποιοδήποτε θέμα) ή στο ότι την ανακοινώνεις. Το σκάνδαλο βρίσκεται στο ότι χρησιμοποιείς γλώσσα την οποία με τον τρόπο σου εκχυδαϊζεις -αυτήν τη γλώσσα για την οποία κόπτεσαι και της οποίας εδώ και χρόνια έχεις αναγορεύσει εαυτόν φρουρό ακοίμητο. Τα υβριστικά σου κείμενα, που πολλές φορές φτάνουν στα όρια της φαυλότητας, δεν εκφράζουν παρά μόνον εσένα. Αν νομίζεις ότι εκτοξεύοντας λάσπη και χολή ασκείς κριτική και διορθώνεις τα κακώς κείμενα, κάνεις λάθος. Σου το λέει κάποιος που εδώ και 40 χρόνια διαβάζει κάθε μέρα εφημερίδες, διαβάζει και άλλα έντυπα.
Είτε το θέλεις είτε δεν το θέλεις, εκείνος τον οποίο συστηματικά υβρίζεις (μαζί μ' εσένα το ίδιο κάνουν πολλοί ακόμη, αλλ' αυτό δεν έχει σημασία) θα μείνει στην ιστορία παρά τα λάθη του και παρά τις αδυναμίες του. Και επειδή το μένος σου σημαδεύει μεν τον Αρχιεπίσκοπο, έχει όμως τελικό προορισμό την Εκκλησία, πάρε το απόφαση: τα βουνά μπορεί να γυρίσουν ανάποδα, η Εκκλησία όμως θα στέκεται όρθια και θα πορεύεται όρθια όσο υπάρχουν άνθρωποι. Είτε πάρετε είτε δεν πάρετε την απόφαση να "βάλλετε κατά της Εκκλησίας" ("ανοιχτά" μάλιστα!) με το παράπονο θα μείνετε. Εκτός κι αν κάποια στιγμή καταλάβετε το λάθος σας και αλλάξετε πορεία.

Γιάννης Χάρης είπε...

1. ότι υπάρχουν "τους" και "μας" είναι προφανές, κύριε, είναι αυτονόητο, το δείχνει και το κείμενό σας.

2. προφανές είναι και ότι αυτός τον οποίο "συστηματικά υβρίζω" (τον αρχιεπίσκοπο φαντάζομαι, εννοείτε) "θα μείνει στην ιστορία": αυτό δεν σημαίνει τίποτα από μόνο του, στην ιστορία έμειναν και άγιοι και διαβόλοι, και σοφοί και τσαρλατάνοι -κι ο Χίτλερ φερειπείν έμεινε στην ιστορία, κατέχει μάλιστα μια από τις πλέον περίβλεπτες θέσεις.
(Το ότι ο "δικός σας" θα μείνει στην ιστορία σαν μία από τις μελανότερες σελίδες για την ίδια την Εκκλησία, όπως άνθρωποι της Εκκλησίας το έχουν πει, δε μοιάζει δυστυχώς να σας απασχολεί.)

3. ακόμα πιο προφανές είναι ότι θα παραμείνει και "θα στέκεται όρθια", "όσο υπάρχουν άνθρωποι", και η Εκκλησία, εφόσον (και αυτό είναι η ουσία) θα υπάρχουν πάντα θρησκείες. Κανείς λοιπόν δεν βάλλει κατά της θρησκείας, μπορεί όμως κάλλιστα να βάλλει κατά της Εκκλησίας (αυτήν τη διάκριση οφείλατε να την έχετε αντιληφθεί), χωρίς μ' αυτό πάλι να πιστεύει ότι έτσι θα την... καταργήσει. Κριτική λέγεται αυτό, κύριε, πολύ απλά.
Η Εκκλησία λοιπόν και βέβαια θα υπάρχει πάντα, ευτυχώς όμως θα υπάρχουν πάντα, όπως υπάρχουν και τώρα, άνθρωποι μέσα από την ίδια την Εκκλησία, ιεράρχες και όχι θεομπαίχτες, που θα καταγγέλλουν τα ων ουκ έστι αριθμός σαθρά και φαύλα. Προς όφελος της Εκκλησίας σας, κύριε -εγώ απ' έξω είμαι.

Το ποιους θα ακολουθήσει κανείς, τους ιεράρχες εννοώ ή τους θεομπαίχτες, είναι δικό του θέμα.

Ανώνυμος είπε...

συμφωνώ

Ανώνυμος είπε...

Σας πονάει πολύ εσάς τους παλιούς κομμουνιστές να βλέπετε ότι τολμούν να σπάνε τα καλούπια της ολοκληρωτικής και ισοπεδωτικής (κατ'εσάς βέβαια δημοκρατικής) ιδεολογίας σας κάποιοι λίγοι θαρραλέοι, καλή ώρα σαν τον Μίκη! Φαίνεται ότι μετά από 18 χρόνια δεν έχετε ακόμα χωνέψει "το πολύ της ήττας"!Ήταν όντως βαριά η ήττα, αλλά και σωτήρια για αρκετά εκατομμύρια δύσμοιρων, πεινασμένων, καταπιεσμένων και ασφυκτικά παρακολουθούμενων ανθρώπων!Ο Μίκης και αρκετοί άλλοι το πήραν χαμπάρι νωρίς και απαλλάχτηκαν από το παραμύθι και το κάκκινο όπιο των λαών!Επειδή όμως είναι δύσκολο, απαιτητικό και απαιτεί ανώτερη πνευματική και διανοητική ικανότητα το να είσαι πραγματικός ανθρωπιστής, δικαιολογείται απόλυτα η στάση σας απέναντι στο Μίκη.Και εις άλλα λιβελλογραφήματα λοιπόν με υγεία!!!

Stelios Frang είπε...

Κάποιος δήλωσε παλαιότερα, θάναι 20 χρόνια τώρα, ότι με τον Μίκη μπορείς να συζητήσεις για όλα, αλλά όχι για πολιτική... Τότε δεν με έπεισε αυτή η αποστροφή! Τώρα που μαζεύονται τα πεπραγμένα εν είδη απολογισμού, καταλήγω ότι ο παλιός είχε δίκιο... Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αντιμετώπιση του κ. Χριστόδουλου, των έργων και των λόγων του, είναι αμιγώς πολιτικό ζήτημα!

Ανώνυμος είπε...

Οφείλω κατ' αρχήν να ζητήσω συγγνώμη για την αγένειά μου να χρησιμοποιήσω ενι-κό, σαν να είμαστε παλιόφιλοι. Η εξήγηση, όχι δικαιολογία, βρίσκεται στην οργή που με είχε κυριεύσει. Τώρα, πιο ήρεμος, βλέπω και αναγνωρίζω το λάθος μου.
Βοήθησε πολύ στο να ηρεμήσω και η απάντησή σας. Γιατί προκαλούμενος επιβε-βαιώσατε την εμπάθεια από την οποία διακατέχεσθε. Σας εμποδίζει να διακρίνετε πως πίσω από το "μας" και το "τους" παραμονεύει ο ρατσισμός που (υποθέτω ότι) δεν σας βρίσκει σύμφωνο. Γιατί, βέβαια, όταν ισχυρίζεστε ότι οποιοσδήποτε "μπορεί κάλλι-στα να βάλλει κατά της Εκκλησίας" ξεχνάτε ότι η Εκκλησία δεν είναι κάτι το αφηρη-μένο: είναι οι άνθρωποι που έχουν συσπειρωθεί γύρω από αυτόν το θεσμό, πιστεύουν στη διδασκαλία της και στην αποστολή της, την εμπιστεύονται, αγωνίζονται γι' αυ-τήν. Κι εσείς τους πολεμάτε για μόνο το λόγο ότι είναι μέλη της Εκκλησίας (μην προσπαθήσετε να μας πείτε, σαν τους υποκριτές που κάθε τόσο εμφανίζονται, πως χτυπάτε τους δεσποτάδες ή γενικότερα (για να χρησιμοποιήσω λέξη που σας συγκι-νεί) το παπαδαριό. Για τους πιστούς, κύριε, τα μέλη της Εκκλησίας αποτελούν ένα σώμα. Και δεν έχετε το δικαίωμα να τα λοιδορείτε για την επιλογή τους και για τις πεποιθήσεις τους. Δεν έχετε το δικαίωμα να τους χτυπάτε, επειδή εσείς, όπως λέ-τε,"είστε απ' έξω". Αφήνω το ολωσδιόλου παράδοξο, να κόπτεσθε τάχα για το καλό της Εκκλησίας τη στιγμή που βρίσκεστε έξω από αυτήν! Μήπως ποτέ κάματε καμιά πρόταση για να διορθωθούν τα στραβά και τα ανάποδα; Εσείς και οι όμοιοί σας ένα και μόνον ένα προτείνετε: πόλεμο εναντίον της.
Ως προς αυτά που γράψατε στην απάντησή σας για τον Αρχιεπίσκοπο, τον "δικό μου", όπως χλευαστικά σημειώνετε, έχω να πω ότι δεν με εξέπληξαν. Πρώτα πρώτα σας κάνω γνωστό πως γενικά δεν με συγκινούν τα πρόσωπα αλλά το περιεχόμενο που αντιστοιχεί στην ιδιότητα του ανθρώπου. Κατά συνέπεια, δεν με απασχολεί το αν τούτος ή εκείνος είναι Αρχιεπίσκοπος. Και αν θέλετε, να σας πω πως (κατάγομαι από και) μένω σε περιοχή που εκκλησιαστικά δεν υπάγεται στην Εκκλησία της Ελλάδος. Θέλω επί πλέον να παρατηρήσω ότι όσο πιεστικό κι αν είναι το αίσθημα μειονεξίας που νιώθει κάποιος δεν νομιμοποιείται να βάζει το όνομα του επικεφαλής μιας Εκ-κλησίας δίπλα στο όνομα του Χίτλερ. Είναι ντροπή αυτό που αποτολμήσατε. Ούτε μπορείτε να ξεφύγετε για το βαρύτατο αυτό ολίσθημά σας με (ενδεχόμενη) δικαιολο-γία του τύπου "για παράδειγμα τον ανέφερα". Αυτή η αναφορά σας είναι αρκετή, για να καταλάβει οποιοσδήποτε το αβυσσαλέο μίσος που νιώθετε για τον Αρχιεπίσκοπο κια κατά προέκταση για την Εκκλησία.
Όσο για την υπόδειξή σας να προσέξω τη διαφορά ανάμεσα στη θρησκεία και στην Εκκλησία, πρέπει να πω ότι φέρατε μια ακόμη κουκουβάγια στην Αθήνα. Όση σοφία όμως κι αν διαθέτει, δεν είναι σε θέση να σας απαλλάξει: σε ποιο σημείο είπα εγώ πως κάνετε πόλεμο κατά της θρησκείας; Γιατί επιχειρείτε να θολώσετε τα νερά; Πολύ περισσότερο όταν παραδέχεστε ότι "θρησκείες θα υπάρχουν πάντα"; Τι δηλαδή θέλε-τε να πείτε; Αν θυμάστε ακόμη τα σχετικά με το "όπιο των λαών", να το πείτε καθα-ρά, χωρίς φόβο και χωρίς περιστροφές.
Τέλος, ελπίζοντας πως κάτι θα ακούσω για την ουσία του θέματος και περιοριζόμενος σε μελαγχολικό μειδίαμα, σας κάνω γνωστό πως αντιπαρέρχομαι με άκρα συγκατά-βαση τα σχετικά με ιεράρχες και με θεομπαίχτες.

Γιάννης Χάρης είπε...

γενικό σχόλιο, για Αχάριστο και λοιπούς:

το αρχικό σημείωμα εδώ και έπειτα η επιφυλλίδα των Νέων απευθύνονταν και απευθύνονται αποκλειστικά σε όσους πονάν τον Μίκη και σε όσους πονάν τις ιδέες οι οποίες γέννησαν τα τραγούδια του, σε όσους διατηρούν ιστορική μνήμη και δε δέχονται να μπαίνουν οι ιδέες τους σε μπλέντερ.

Άλλωστε, εν ονόματι των ίδιων αυτών ιδεών αγωνίστηκε ανέκαθεν και ο ίδιος ο Μίκης, τις ιδέες αυτές –θεωρεί ότι– διακονεί και σήμερα. Εννοώ ότι ο Μίκης, με όλα όσα του καταμαρτυρούνται, με όσες κακές, κάκιστες υπηρεσίες κι αν προσφέρει εντέλει στην υπόθεση της αριστεράς (κι αυτό δεν είναι εκτίμηση απλώς δική μου, αλλά οπωσδήποτε των περισσότερων ομοϊδεατών του), ο Μίκης λοιπόν, μ' όλα αυτά, αριστερός δήλωνε ανέκαθεν, αριστερός δηλώνει και σήμερα.

Ας τα χαίρονται λοιπόν τα τραγούδια του και οι οννεδίτες και οι χριστοδουλικοί, ή και οι χρυσαυγίτες, να τα χαίρονται σαν τραγούδια, και μακάρι να 'παιρναν και λίγο χαμπάρι τι εκφράζουν, τα περισσότερα από αυτά.

ΟΜΩΣ τα τραγούδια αυτά, πέρα από τη μουσική τους, έχουν ιστορία –και ιδεολογία– συγκεκριμένη, και στην ιστορία αυτή δεν μετέχουν ούτε οι οννεδίτες ούτε οι χριστοδουλικοί και λοιποί. Ή για την ακρίβεια μετέχουν, αλλά σαν αρνητικοί πρωταγωνιστές. Πώς να το κάνουμε, τα "Τραγούδια του αγώνα" φερειπείν, βεβαίως και δεν γράφτηκαν για ν' ακούγονται στο σπίτι το δικό μου και το ΚΚΕ, όπως σχολίασε ειρωνικά κάποιος, αλλά επίσης –και κυρίως– δεν γράφτηκαν με αφορμή τον "κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό", κατά το σχόλιο άλλου, παρά με αφορμή, με στόχο τον "ναζιστικό ολοκληρωτισμό", και τα παιδιά του, τη χούντα των συνταγματαρχών, που, μας αρέσει δε μας αρέσει, γέννημα της δεξιάς ήταν και όχι καμιάς αριστεράς.

Η κριτική στάση λοιπόν απέναντι στον Μίκη, η καταδίκη, αν θέλετε, του Μίκη, με όλο τον πόνο ψυχής με τον οποίο γίνεται [που για να τον καταλάβουν όμως οι άλλοι θα 'πρεπε να 'χαν κοινωνήσει ακριβώς την ψυχή, την ουσία των τραγουδιών αυτών], είναι τρόπον τινά υπόθεση "εσωτερική", της αριστεράς δηλαδή.

Και μόνο από τη σκοπιά αυτή νοείται, για μένα, και σίγουρα από εδώ, ο όποιος διάλογος. Αλλιώς, σιγά να μην αρχίζαμε διάλογο εδώ περί αριστεράς και δεξιάς, να πείσω τάχα ή να με πείσουν, εάν κινείται η γη ή δεν κινείται. Είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι, ασύμπτωτοι, το ξέρουμε καλά και οι μεν και οι δε, φάνηκε –δείγμα υγείας στο κάτω κάτω– κι από τις αντιδράσεις εδώ πέρα, ας μην παριστάνουμε τους αφελείς και τις αθώες παρθένες.

Εδώ δηλαδή εγώ τέτοιον διάλογο, αν τάχα είχε αρχίσει κι ήταν διάλογος αυτό, τον σταματώ. Ναι, δηλαδή, αγαπητέ Αχάριστε, το "τους" και το "μας", το "εμείς" και "εσείς", το «οι μεν» και «οι δε» υποδηλώνουν δύο διακριτούς κόσμους, δύο διακριτές ιδεολογίες, κι αυτή άλλωστε η διαφορετική ιδεολογία γέννησε –ευλόγως και εντίμως– την αντίδραση τη δική σου. Και όχι, η αυτονόητη ύπαρξη ριζικά διαφορετικών ιδεολογιών, η πιστοποίηση διαφορετικών ιδεολογιών δεν κρύβει, βεβαίως, ρατσισμό. Ρατσισμός είναι η διάκριση –και προπαντός η αξιολόγηση και ιεράρχηση– κατά φυλή, έθνος κτλ. Αυτή δηλαδή στην οποία διαπρέπει, αυτή την οποία κηρύσσει σε όλους τους τόνους ο προκαθήμενος της ελλαδικής εκκλησίας. Αμήν.

Ανώνυμος είπε...

1. Το ότι επιλέγετε να σταματήσετε το διάλογο, κ. Χάρη, νομίζω ότι δείχνει το ολοκληρωτικό και αρτητιοσκληρωτικό ποιόν της ιδεολογίας σας, της οποίας άλλωστε οι φορείς ποτέ δε χώνεψαν πραγματικά τον αντίλογο και τη δημοκρατία. Συνήθως έλυναν τις διαφορές και καθάριζαν με άλλους τρόπους....
2. Ποιός υποστήριξε ότι ανήκουμε σε ίδιους κόσμους;Είναι αυτονόητο ότι δεν ανήκουμε κι όσο κυλαν τα ποτάμια προς τη θάλασσα δεν θα ανήκουμε.
3. Ο Μίκης δεν είναι ούτε "μας" ούτε "σας" ούτε κανενός!Τι σόι ανοησία είναι πάλι αυτή, να ψάχνουμε τάχα να βρούμε σε ποιόν ανήκει; Και την βάλατε μάλιστα και τίτλο στην επιφυλλίδα σας!!Ο Μίκης, οποιονδήποτε κι αν εκφράζει, δεν ανήκει σε κανέναν. Κανείς δεν ανήκει σε κανέναν. Πολύ περισσότερο, στην περίπτωση ενός καλλιτέχνη είναι έγκλημα να πούμε ότι ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην τάδε ιδεολογία ή στον τάδε πολιτικό χώρο!Τι θα πει είναι "εσωτερικό ζήτημα της αριστεράς"; Ξέρετε, τα τραγούδια του Μίκη, όσο κι αν έχετε δεθεί με κάποια από αυτά, δεν είναι μόνο κομμουνιστικά ή αγωνιστικά!Δε μπορούν συνεπώς οι σημερινές ενέργειες του Μίκη να κρίνονται ως προς το αν είναι συνεπείς με ένα μικρό μόνο μέρος από το συνολικό έργο του. Το καταλαβαίνω απόλυτα ότι θα σας βόλευε ένας Μίκης αμιγώς κομμουνιστής, που δεν θα είχε μελοποιήσει π.χ. το (κατ'εσάς τους αριστερούς) εθνοκεντρικό "Άξιον Εστί" ούτε θα είχε ασχοληθεί σε έκταση με τη βυζαντινή μουσική και παράδοση. Και αυτός, όμως, όπως και ο Ρίτσος με τη "Ρωμιοσύνη" του, είχε την τόλμη και το θάρρος να σπάσει τα δεσμά της δικής σας άτεγκτης "ορθοδοξίας" και να καταθέσει τη δική του άποψη. Γι'αυτό τώρα πέφτει στην πυρά από εσάς τους ίδιους. Σκεφτείτε μόνο το αίσθημα προδοσίας που θα νιώθει...Το δικό σας μπροστά στο δικό του είναι ελάχιστο....
4. Ο ρατσισμός δεν είναι μόνο κυριολεκτικός, δεν είναι δηλαδή μόνο "φυλετισμός" ή,με άλλα λόγια, δε βασίζεται σε μόνο διακρίσεις όσον αφορά γενετικά χαρακτηριστικά. Έχει πολλά ποδάρια και ύπουλα και παίρνει διάφορες μορφές, και ανάμεσά τους είναι και ο ιδεολογικός ρατσισμός. Από αυτόν μάλλον υποφέρετε....Και σας αρέσει κι από πάνω!!

Ανώνυμος είπε...

Αν και η συζήτηση έχει ξεστρατίσει τόσο που αποδεικνύει την ιερότητα του συμβόλου Μίκης Θεοδωράκης -πριν αναφερθείτε στο όνομά του να πλένετε το στόμα σας με τη φορμόλη στην οποία διατηρούνται τα πτώματα των γκουλάγκ. Α, αυτό στην ψυχανάλυση το λέμε ταμπού και φανταζόμαστε τι σκοτάδια κρύβει πίσω του και μέσα του.
Προς κ. Χάρη: η αντιστοιχία του κομμουνιστικού και του ναζιστικού ολοκληρωτισμού έχει αποδειχθεί περίτρανα πανταχόθεν. π.χ. από τη Hannah Arendt, Το ολοκληρωτικό σύστημα, εκδ. Ευρύαλος. Ας μην ΄παραδοθούμε στην ευκολία ενός ακόμη ταμπού που μας επιτρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το φόβο μας να παραδεχθούμε το αυτονόητο. Στρατόπεδα συγκέντρωσης-γκουλάγκ=Χ.

Θανάσης

Ανώνυμος είπε...

ααγπητέ κ. Χάρη, παρακολουθώ από παλιά την εξαιρετική εργασία σας στα Νέα και χάρηκα όταν είδα ότι τη συγκεντρώνετε και στο μπλογκ σας. Όταν ξεκινήσατε το μπλογκ είχατε γράψει πως έχει κυρίως ενημερωτικό χαρακτήρα και πως είναι ανοιχτό σε όλους όχι όμως σε υβριστές ελληναράδες κτλ., που έχουν τόσα βήματα να εκθέσουν τις απόψεις τους.

Γιατί ξοδεύεστε τώρα και συνδιαλέγεστε μαζί τους; Τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος για τον Μίκη και μην τον αδικήσουμε; ΄(Χώρια που δεν αναφερθήκατε, για λόγους τακτικής, υποθέτω, στο ότι ο πολιτικός Μίκης ήταν αμφιλεγόμενος ήδη από την εποχή που δρούσε καθαρά "αριστερά", αλλά ήδη από τότε λέγαμε "Μίκης είναι αυτός, δε βαριέσαι, όλα συγχωρούνται σε έναν μεγάλο δημιουργό".)

Η ανοχή που ήταν επιβεβλημένη κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης και της (τάχα) αποχουντοποίησης έγινε "εθνική συμφιλίωση". Θα γίνει τώρα "εθνική αμνησία"; Και θα γίνονται τώρα τιμητές αν όχι οι οπαδοί, αλλά αντικειμενικά οι γεννήτορες και ομοαίματοι αδερφοί των επίορκων αξιωματικών; Και θα μας δίνουν και μαθήματα, νομίζοντας π.χ. ότι αριστερά ίσον σώνει και καλά Σοβιετία και γκουλάγκ (άρα και δεξιά ίσον κρεματόρια;) Ή είναι ουδέτεροι, αντικειμενικοί αυτοί, και υπεράνω; Απολιτίκ; Ή φλούφληδες του Κωστόπουλου; Τόσο το χειρότερο τότε! Γι' αυτούς και για μας που καθόμαστε και ασχολούμαστε μαζί τους.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ και γω με τον προηγούμενο. Δεν γίνεται να συζητάμε αν κινείται η γη ή όχι. Αυτό άλλωστε το παραδέχονται έμμεσα και οι περίφημοι άλλοι εδώ, που αναγνωρίζουν πως είμαστε διαφορετικοί κόσμοι και καμαρώνουν κιόλας γι' αυτό. Αφού λοιπόν κι αυτοί καταλαβαίνουν ότι διάλογος δεν γίνεται, γιατί τότε μπαίνουν; Για να βρίσουν, απλώς;

Υπάρχει κι ένα άλλο θέμα απ' την άλλη, ότι εμείς, κατά τα ήθη της μπλογκόσφαιρας κινούμαστε ανώνυμα, ενώ εσείς εκτίθεστε ενυπόγραφα. Αυτό θα 'πρεπε να το υπολόγιζαν αυτοί που μπαίνουν για χαβαλέ, για να πουλήσουν μούρη ή τις "ιδέες" τους (προσοχή στα εισαγωγικά). Αν όμως καταλάβαιναν από τέτοια λεπτά πραματάκια, θα καταλάβαιναν ίσως κι άλλα πιο βασικά.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Παύλος Γ.

Ανώνυμος είπε...

Βρίσκω ότι το κείμενο του κ. Χάρη,είναι βασισμένο σε μια στάνταρ επιχειρηματολογία κατά του Θεοδωράκη,που "πιπιλίζεται" εδώ και πολλά χρόνια, στα στόματα των "υπεράνω" κατά τα άλλα πολέμιών του.Του τύπου...και τον "θάβουμε" και τον αγαπάμε!Μας πως γίνεται αυτό αγαπητέ???Όταν αγαπάς κάποιον, τον αγαπάς με το χαρακτήρα του και τις απόψεις του και κάνεις διαρκώς προσπάθεια να κατανοήσεις τα κίνητρα των πράξεών του.Όσοι κατακρίνουν το Θεοδωράκη για πολιτικό "χαμαιλεοντισμό" και άλλα συναφή,πολύ απλά δεν έχουν κατανοήσει το παραμικρό από την κοινωνικο-πολιτική του σκέψη και προσφορά.
Είμαι 22 ετών και δεν έχω ζήσει τις δύσκολες περιόδους που πέρασε η πατρίδα μου,μέσα στις οποίες ο Μίκης έδρασε,αγωνίστηκε και δημιούργησε.Παραταύτα,το έργο του και η προσωπικότητά του κατάφεραν να με αγγίξουν,να με κάνουν καλύτερο άνθρωπο,να με συγκινήσουν βαθιά.Το κυριότερο όμως,ο Μίκης μας διδάσκει να έχουμε σκέψη ελεύθερη και ανυπότακτη.Ο Θεοδωράκης εντάχθηκε στην Αριστερά όχι από οικογενειακή παράδοση,αλλά από κοινωνική ευαισθησία και αίσθηση καθήκοντος.Η ευθύνη αυτή τον οδήγησε σε φυλακές,εξορίες και βασανιστήρια.Η ευθύνη αυτή τον έκανε ενίοτε να βάζει στην άκρη τη μουσική,να θυσιάζει την προσωπική και οικογενειακή του γαλήνη και ηρεμία.Όμως η ευθύνη,η αλλιώς το ΧΡΕΟΣ,όπως το ονομάζει και ο ίδιος, δεν είναι χρέος και υποδούλωση σε κόμματα και οργανωμένα συμφέροντα.Για τον Θεοδωράκη η Ελευθερία είναι το υπέρτατο αγαθό."Ελευθερία είναι να σκέφτομαι και να αποφασίζω σε κάθε στιγμή και περίπτωση, μαζί με άλλους,για λογαριασμό μου και για λογαριασμό των άλλων.'Οταν ένας άλλος το κάνει αυτό για λογαριασμό μου, είτε πρόσωπο είτε κόμμα, τότε εγώ δεν είμαι ελεύθερος.Γιατί Ελευθερία είναι να είμαι υπεύθυνος κάθε στιγμή,σε κάθε περίπτωση.Ελευθερία είναι το Χρέος."(Μ.Θ)
Οι πολιτικές συνεργασίες του Θεοδωράκη μέχρι σήμερα,καθοδηγήθηκαν αποκλειστικά από αυτή την αίσθηση του Χρέους.Και ακριβώς επειδή είναι χαρακτήρας αυθόρμητος, στο τέλος σχεδόν πάντα εγκαταλείπεται,πληγώνεται και μένει μόνος.Ο Θεοδωράκης δε φοράει παρωπίδες ούτε ζει με φαντάσματα, όπως αρκετοί κατά πολύ νεότεροί του.Ζει στο σήμερα και προσπαθεί να το κάνει καλύτερο.Δε ζει στο σήμερα για να σκέφτεται πόσο καλύτερο και ιδανικό ήταν το παρελθόν.
Ο Μίκης ουδέποτε υπήρξε σταλινικός και δεν έγινε ούτε δεξιός,ούτε εθνικιστής και υπερπατριώτης,ούτε φυσικά...χριστοδουλικός!Σε κάθε περίπτωση, χρησιμοποίησε τα όπλα που του έδινε ακόμα και ο πολιτικός του αντίπαλος, για να βοηθήσει τον πολιτισμό, την ειρήνη και το επίπεδο του δύσμοιρου νεοέλληνα...Το μόνο που δεν προέβλεψε κάθε φορά είναι ότι τελικά όλοι"χρησιμοποίησαν" εκείνον,για να κουκουλώσουν το ανόμημο παρελθόν τους κάτω από τη λάμψη του δικού του μεγαλείου.Όλοι.Αριστεροί και Δεξιοί.Οι Έλληνες που τόσο αγάπησε και πάλεψε σκληρά για να τους δει ενωμένους μια μέρα.
Όμως ο Μίκης δεν παραιτείται και εξακολουθεί να παλεύει.Ακόμα και σήμερα, στα 80 και πλέον χρόνια του, βαδίζει προς το βωμό της κοινωνίας και της πολιτικής αγέρωχος,με τη σιγουριά ότι θα θυσιαστεί πολλές φορές ακόμα όσο ζει.Οι δε πρώην σύντροφοι, έρχονται πρώτοι για να εισπράξουν λεία από το θύμα,σαν "επαγγελματίες κανίβαλοι" που είναι...

Ανώνυμος είπε...

Κατ' αρχάς θέλω να υπερασπιστώ το δικαιωμά μου να μιλάω ελεύθερα και να μη χρειάζεται να αποδεικνύω ότι δεν είνμαι "φλούφλης του Κωστόπουλου" επειδή δε μου αρέσει ο Μίκης σας. Όχι απλά δε μου αρέσει, αλλά είναι πολιτικώς απαράδεκτος. Βρίσκεται στην αντιπέρα όχθη από μένα. Μπορεί να βρίσκεται στην ίδια με σας. Εγώ είμαι αντίθετος με τις εθνικιστικές απόψεις του Θεοδωράκη, με τον αντισημιτισμό του και με τη σταλινική του νοοτροπία. Συμφωνώ απόλυτα με την κριτική που του έχει κάνει ο Αρανίτσης πριν 2 σχεδόν χρόνια στην Ελευθεροτυπία. Να πάρω πιστοποιητικό αριστερών φρονημάτων, δεν επιθυμώ. Και ούτε σημαίνει ότι σε όποιον δεν αρέσει Μίκης σας και ο σταλινικός εθνικισμός του, είναι δεξιός και άλλα τέτοια.
"Η καινούργια θέση των ανθρώπων που αυτοαποκαλούνται ή νομίζουν πως είναι αριστεροί συνίσταται στο να λένε: υπάρχουν ορισμένα είδη καταπίεσης που μπορούν να δικαιολογηθούν, γιατί συμβαδίζουν με την κατεύθυνση της ιστορίας. Θα υπήρχαν επομένως προνομιούχοι δήμιοι. Είναι όμως μία θέση που εγώ θα την αρνούμαι πάντοτε. Επιτρέψτε μου να αντιτάξω σε αυτή τη θέση, την παραδοσιακή σκοπιά αυτού που ονομάζοταν ίσαμε σήμερα αριστερά: όλοι οι δήμιοι είναι από την ίδια φάρα [...] Σε όποιον μιλά για το δούλο των αποικιών που ζητάει δικαιοσύνη δείχνουν το ρώσο τρόφιμο των στρατοπέδων και αντίστροφα. Κι αν διαμαρτυρηθείτε για τη δολοφονία ενός αντιφρονούντα ιστορικού, όπως ο Καλάντρα στην Πράγα, σας πετούν κατά πρόσωπο τους νέγρους της Αμερικής. Μέσα σε αυτό το κλίμα του αηδιαστικού πλειστηριασμού ένα μόνο πράγμα δεν αλλάζει, το θύμα που είναι πάντα το ίδιο. Μιά μόνον αξία εξευτελίζεται ή παραβιάζεται διαρκώς, η ελευθερία. Και παντού μαζί μαζί με την ελευθερία ταπαινώνεται και η δικαιοσύνη" Albert Camus.

Θανάσης