Λακισμός, λαϊκισμός, τι σου κάνει ένα τόσο δα γιώτα!

«Κάθε λαός, όταν πρόκειται να φορέσει ένα κουστούμι που δεν του αρέσει, γίνεται γελοίος [...]. Οι Έλληνες πρέπει να φορέσουν αυτό που τους πάει στην ψυχή –και στην Ιστορία!»

διαβάστε τη συνέχεια...

Και δε θέλει δα φιλοσοφία για το τι τους πάει των Ελλήνων, των πολλών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις τις οποίες παρουσίασε ο Λάκης Λαζόπουλος στο Αλ Τσαντίρι αυτής της Τρίτης, 26/2, επιχαίροντας μάλιστα που «ο Μητσοτάκης δεν δικαιώθηκε: τελικά οι Έλληνες δεν το έχουν ξεχάσει το όνομα, τους απασχολεί!» –χειροκροτήματα από ικανό δείγμα των πολλών Ελλήνων από κάτω.

Βέβαια, όλα κι όλα, τις κράτησε τις αποστάσεις του ο Λάκης, πρώτα από τον Άδωνη και τον αδερφό του, που ωρύονταν «εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης» (αλλά εδώ δεν άντεξε ο Λάκης να μην αναχαράξει το στερεότυπο: «τι πάτρης, που όλοι περί πάρτης ζούμε πια»), έπειτα από τον Καρατζαφέρη, από το ένα άκρο δηλαδή των αφρισμένων ετοιμοπόλεμων, αλλά και από το άλλο άκρο, των «εφησυχασμένων» –εδώ την πλήρωσε ο Στέφανος Μάνος.

Έπειτα λοιπόν από την καυστική σάτιρα απέναντι στα δύο άκρα σερβιρίστηκε η δήθεν μέση οδός, που δεν ήταν άλλη από το ένα άκρο. Το γνωστό, με άλλα όμως λόγια:

«Την καρδιά την κάνω ζάρια, μα δεν την πουλώ», μας το τραγούδησε κιόλας.

Ε, όπως και να το κάνουμε καλύτερα και από τον Άδωνη, και από τον Άνθιμο, και από τον Μακαριστό τα είπε. Κι ας μην άφησε απέξω, ούτε συνωμοσίες ούτε πατρωνείες ούτε τίποτα: «Σήμερα δεν υπάρχουν μεγάλα κράτη και μικρά κράτη, σήμερα σημασία έχει ποιος είναι πίσω από κάθε κράτος και σ’ αβαντάρει» ήταν η απάντηση στα περί μικρού, άρα ακίνδυνου κράτους, που είπε ο Μάνος.

Όμως υπάρχει ελπίς: «Σήμερα καταλαβαίνουν οι πιτσιρικάδες ακόμα καλύτερα γιατί προσπαθούν να τους αφήσουν χωρίς παιδεία και χωρίς γράμματα όλα αυτά τα χρόνια, γιατί τους οδηγούνε σε βαθύτατη άγνοια της Ιστορίας τους».

Καλά που υπάρχουν, έπειτα από τα κρυφά σχολειά, και φανερά τσαντίρια, να μαθαίνουν γράμματα και Ιστορία τα παιδιά, κι εμείς από κοντά.


ΥΓ. Προς το τέλος της εκπομπής ο Λαζόπουλος διάβασε κατ’ αποκλειστικότητα στο Αλ Τσαντίρι, όπως είχε ανακοινώσει απ’ την αρχή, το γνωστό εντωμεταξύ
διάγγελμα του Μίκη για τα Σκόπια, το Κόσοβο και την "αναδελφοσύνη" μας: μάθημα Ιστορίας κι αυτό, το διάγγελμα εννοώ, και πολιτικής ανάλυσης, σαρτζετακικού, στην καλύτερη περίπτωση, επιπέδου: αχ, αυτός ο Μίκης, όλο και πιο εύκολο μάς τον κάνει τον απογαλακτισμό…