Ρούλα Βροχοπούλου, ο καθρέφτης της γλωσσικής μας συμπεριφοράς

Μοιάζει να κοπάζει η καταιγίδα Ρούλα και μάλλον δε θα ’χω άλλο υλικό πια. Μεταξύ σοβαρού και αστείου (τάχα) λέω λοιπόν ότι η Ρούλα εικονογραφεί πιστά τη γλωσσική μας συμπεριφορά, έτσι όπως τη βλέπουμε ολόγυρα, γενικά και από παλιά: βερμπαλισμός, κενολογία, μόλις βρεθούμε σε επίσημο βήμα, σε κάποιο πόστο, σε μικρόφωνο ή σε κάμερα μπροστά, σιδερώνοντας το λόγο μας, με ποιο καλύτερο σίδερο στα καθ’ ημάς από ολίγη καθαρεύουσα.

διαβάστε τη συνέχεια...

Η Ρούλα είναι ένας κανονικός, όπως λέμε, συνηθισμένος άνθρωπος, λίγο παραπάνω ψωνισμένος με τη δημοσιότητα, και με μια αχαλίνωτη τάση για λογοδιάρροια. Έγινε κάπως γνωστή με τη συμμετοχή της στο ριάλιτι The Wall και τελευταία πασίγνωστη από την πονεμένη ιστορία της με τον κατά πολύ νεότερό της Αλβανό σύζυγο. Ανάρπαστη πλέον από τα κανάλια, μόλις ένιωσε πως κατέκτησε επιτέλους κάποια θέση, άρχισε να μιλάει αργά αργά και με στόμφο, με ρητά και πάσης φύσεως παροιμακές εκφράσεις, ιερατικά, και πασπαλισμένα, όπως είπα, με ολίγη καθαρεύουσα.

Μας θυμίζει κάτι; Πολλά.

Ρούλα λοιπόν ο άνθρωπός μας, που όταν της ζητούν, του αγίου Αντρέα, να στείλει από την κάμερα ευχές στον Μικρούτσικο, ανταποκρίνεται αμέσως: «Χρόνια πολλά» κτλ., και δίχως να πάρει ανάσα συνεχίζει: «και να μην ξεχάσουμε και τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, συλλυπητήρια στα παιδιά του και στην τέως συνάδελφό μου και σύζυγό του Δήμητρα Λιάνη». Έτσι πάντοτε, καταιγιστική στο λόγο της: «Το μέλλον δεν ξέρετε τι σας επιφυλάσσει· το απεύχομαι», γενναιόδωρη: «Ο Θεός να μου κόβει μέρες και να του δίνει έτη ζωής», που το επαναλαμβάνει όποτε αναφέρεται π.χ. στον Λαζόπουλο, χαρίζοντάς του πάντοτε «έτη ζωής», ποτέ σκέτα «χρόνια», δηλώνοντας κάθε τόσο ότι τον τάδε, τον Κακέτση π.χ., «είχα την τιμή να τον γνωρίσω εκ του σύνεγγες». Κι όταν εκείνος της τα χώνει, απτόητη αυτή μιλάει συνέχεια από πάνω του, κυρία Λουκά στο πιο ήρεμο, και επιμένει: «Πάταξον μεν, άκουσον δεν»!

Αλλά, το κυριότερο, δε «μιλάει» πλέον παρά «ομιλεί» (λέτε ν’ άρχισε να βλέπει τη σχετική εκπομπή;): «ομιλώ», «ομιλείτε», «να ομιλεί», και ούτε «κάνει» παρά «πράττει»: «Μου είπαν κάτι που δεν το ’πραξε κανένας», «ξέρετε τι έπραξα», «να πράξω», και «ερωτήθην», και «αυτό δεικνύει ευγένεια». Και άλλα πολλά. Το ωραιότερο:

«Αφού εκτίθεμαι στη δημοσιότητα, δεν μπορώ να είμαι αρεστή σε όλους· αλλά το δοκούν ποιο είναι; Να πάρω αγάπη απ’ το γιο μου…»

Και πήρε, αν όχι την αγάπη, τον ειλικρινή έπαινο του Λαζόπουλου: «Πάντως η Ρούλα μιλάει ωραία ελληνικά» είπε στην εκπομπή του. Στα σοβαρά. Παίρνω –μάλλον λαμβάνω– όρκο.