Η διεθνοποίηση της ελληνικής γλώσσας και η παγκοσμιοποίηση της βλακείας
Τα καλά νέα; «Πάνω από 3.000 αλλοδαποί μαθητές διαγωνίστηκαν στα αρχαία ελληνικά. Οι καλύτεροι βραβεύτηκαν με φόντο την Ακρόπολη» μαθαίνουμε από τον υπέρτιτλο ενός ρεπορτάζ στο «Ε» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, 5.8.07. Ο τίτλος: «Ομιλείτε αρχαία ελληνικά; Yes I do!», και η υπογραφή: Απόστολος Διαμαντής.
διαβάστε τη συνέχεια...
Αρχίζει το κείμενο:
«Το να βαδίζεις βράδυ στα δρομάκια του Πικιώνη, μέσα στον Ιούλιο, είναι οπωσδήποτε υπέροχο. Και λες: ωραίο μέρος διάλεξα να ζήσω. Κάτι τουρίστες κοιτάνε αποσβολωμένοι τη φωτισμένη Ακρόπολη, το Ηρώδειο είναι ευτυχώς άδειο, αφού απόψε δεν έχει έρθει κάποιος ασιάτης καλλιτέχνης του φεστιβάλ Αθηνών…», αλλά παρασύρθηκα, εδώ δεν πρόκειται για την «Ενιαία που αντιστέκεται, την Ενιαία που επιμένει», σύμφωνα με την ενότητα αυτή του μπλογκ, αλλά για τη Βλακεία που αντιστέκεται, τη Βλακεία που επιμένει –και φευ θριαμβεύει!
Ας μείνουμε στα καλά νέα λοιπόν. Που είναι η διαρκώς αυξανόμενη συμμετοχή στον «ετήσιο διεθνή μαθητικό διαγωνισμό για την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό», που ξεκίνησε το 2001 με συμμετοχή 49 ατόμων, ενώ «σήμερα φτάσαμε αισίως στα 3.750!»
«Καθόλου άσχημα» συνεχίζει ο συντάκτης, και μας λύνει και την απορία: «Έξι οργανισμοί όμως συνεργάζονται γι’ αυτή τη δουλειά: Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Η Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων. Η Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά. Το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών. Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων. Και ο Οργανισμός για τη Διεθνοποίηση της Ελληνικής Γλώσσας. Ό,τι έχουμε και δεν έχουμε δηλαδή…» κλείνει ο ενθουσιώδης πλην ακατατόπιστος συντάκτης.
Γιατί έχουμε ακόμα: την Ελληνική Αγωγή του Άδωνη Γεωργιάδη, μαζί με την κυρία Τζιροπούλου-Ευσταθίου, έχουμε τον Λιακόπουλο, απ’ τους πρωτοκλασάτους, κι ακολουθούν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες σύλλογοι κι οργανώσεις αναλόγων ενδιαφερόντων: μια ματιά να έριχνε στο ίντερνετ ο συντάκτης του κειμένου θα είχε αποφύγει τις κακοτοπιές.
Εν πάση περιπτώσει, συνεχίζουμε: «Και όλα αυτά οργανωμένα από το υπουργείο Παιδείας και υπό την αιγίδα του προέδρου της Δημοκρατίας, που δείχνει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον για τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας…»
(Παρένθεση για τυχόν ασχέτους: ο Πρόεδρος υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς, που τον έκανε πρόσφατα επίτιμο πρόεδρό της, αυτά είναι μεγαλεία, τύφλα να ’χει η προεδρία της Δημοκρατίας, χώρια που τον τίμησε και η Ένωση Ελλήνων Φιλολόγων της περίφημης κυρίας Ξανθάκη-Καραμάνου! Συνεχίζουμε την ανάγνωση:)
«Τώρα βεβαίως θα αναρωτηθείτε, είναι δυνατόν σήμερα να διεθνοποιηθεί η ελληνική γλώσσα; Γιατί όχι; Εδώ διεθνοποιείται η τουρκική και έχουμε γεμίσει, σε ένα σωρό πανεπιστήμια, από τμήματα Τουρκικών Σπουδών…» αλλά πάλι ξεφεύγουμε από την ενότητά μας, πάμε στην άλλη… Γιά να μαζευτούμε, και να τελειώνουμε:
Έγινε λοιπόν η εκδήλωση στην Πνύκα, «στο βήμα [...] ο Βασίλης Φίλιας από την Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά, ο οποίος κατακεραυνώνει την παγκοσμιοποίηση που πάει να ισοπεδώσει τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες», επιτέλους, κάποιος έπρεπε να τα πει αυτά τώρα που ασθενεί ο Μακαριότατος, και όσο να ’ναι χρειαζόταν πάντως κάποιος πιο μεγαλόσχημος απ’ την Κανέλλη λόγου χάρη ή τον Καραμπελιά, οπότε Φίλιας, κτλ., ώς τον «κ. Καρκανιά του Οργανισμού για τη Διεθνοποίηση της Ελληνικής Γλώσσας».
Και ο καημός που διατρέχει το κείμενο;
«Στέλνει ο Γάλλος ή ο Ιταλός το παιδάκι του στο γυμνάσιο και αυτό μαθαίνει αρχαία ελληνικά! Γιατί τα μαθαίνει; Διότι σ’ αυτές τις χώρες, αλλά και σε αρκετές άλλες, υπάρχουν κλασικά λύκεια. Τα οποία δεν υπάρχουν σ’ εμάς! Γιατί δεν υπάρχουν; Διότι τα καταργήσαμε κι αυτά…»
Ίδιος ο καημός προφανώς και της προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Φιλολόγων, της κ. Ξανθάκη-Καραμάνου, που εξέφρασε όμως και τον ενθουσιασμό της στον συντάκτη:
«Σκεφτείτε πως 600 σχολεία από όλο τον κόσμο συμμετείχαν, κ. Διαμαντή!»
Κι αυτός μελαγχολεί:
«Εξακόσια ξένα και ούτε ένα κλασικό δικό μας! Καλά πάμε» λέει πικρά και συνεχίζει: «Ανηφορίζω προς του Φιλοπάππου, ενώ ακόμη οι ξένοι μαθητές έχουν τα ακουστικά στα αυτιά τους. Τα καημένα τα παιδιά… Θα είναι σίγουρα πως ήρθανε στο σωστό μέρος να πάρουνε το βραβείο τους. Αλλά αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο. Διότι είμαστε γενικώς σε πρόβλημα, όσον αφορά την εκπαίδευσή μας…»
Αλλά αυτό δεν το εξήγησε στα καημένα τα παιδιά ο κ. Διαμαντής, πως φταίει που «η γλώσσα έγινε δημοτική» κ.ά., ενώ στην εκπαίδευση ειδικότερα πήγαμε κατά διαόλου, επειδή τα τελευταία 30 χρόνια εφαρμόζονται οι ιδέες της αριστεράς, από όλες, άκουσον, τις κυβερνήσεις, που δρούσαν «ως νέοι Δελμούζοι και Γληνοί», όπως λόγου χάρη έγραφε παλιά στο Lifo.
Άντε να δούμε προκοπή μετά και θεού πρόσωπο… Ας είναι καλά οι ξένοι, που πάλι αυτοί θα μας σώσουν -αρκεί να μην είναι βέβαια τίποτα Ασιάτες, και δη καλλιτέχνες!
8 σχόλια:
Πολύ καλό. Συγνώμη για τη διαφήμιση, αλλά εμπνεύστηκα κι εγώ κι έγραψα ένα άλλο, κάπως φλύαρο:
http://www.sarantakos.com/language/alkisti.html
Ο κύριος αυτός εκτός από γλωσσολογικά άσχετος, αποδεικνύεται και ρατσιστής πρώτου μεγέθους, μιας και θέλει το Ηρώδειο "μας" για Ευρωπαίους καλλιτέχνες μόνο(οι οποίοι φυσικά πρέπει να είναι "μετέχοντες της ημετέρας κλασικής παιδείας")...
Το δυστύχημα είναι ότι γράφει στην πάλαι ποτέ αγαπημένη Ελευθεροτυπία, που διαθέτει επικίνδυνη τριάδα γλωσσαμυντόρων(Τριάντης, Στάθης, Διαμαντής),κάτι που αλλοιώνει τραγικά τον προοδευτικό της χαρακτήρα. Μήπως να τους στείλουν στην "Εστία" καλύτερα να βρουν και το χαμένο παράδεισο του πολυτονικού τους??
Βαγγέλης
Ανορθόγραφος
Νίκο, ευχαριστώ, καλά έκανες και για τη... διαφήμιση, εξαιρετικό το κείμενο! [ήθελα κι εγώ να γράψω για την Άλκηστι, αλλά αμέσως πριν είχα φλυαρήσει ακριβώς για το θέμα των "αρχαίων ονομάτων" σ' ένα ελαφρώς επηρμένο και ανίδεο βεβαίως σχόλιο ανωνύμου στο ποστ μου "Κουτοπονηριές"] -πολύ γέλασα και με το ΥΓ.
Βαγγέλη, ωραία τα λες, αλλά ξέχασες τον Γ. Σταματόπουλο, και θα τον πίκρανες: είναι ο ποιητής π.χ. του "ισχνέγχυλου του βίου", και νά, μόλις στην τελευταία σαββατιάτικη (σημειωτέον ότι σπάνια παρακολουθώ "Ελευθεροτυπία", άρα θα χάνω πολλά από τα ποιήματά του), με θέμα "Οι φωτιές, το άπειροΝ, η αλαζονεία (μας)", βγαίνει περίπου (το τραβάω ομολογώ απ' τα μαλλιά, αλλά το τραβάει κι εκείνου η ψυχή του) πως, άμα είχαμε όλοι "σφοδρό έρωτα για την ελληνική γλώσσα, με γνώση του ετύμου του Απείρου", ούτε φωτιές ούτε τίποτα, θα 'ταν ο κόσμος μας αλλιώς...
Κι αυτά, αλατισμένα με κάτι "οτρηρός ιχνηλάτης ψυχών" και κάτι "εμπεπλεγμένοι" (μπας και μας εμπνεύσουν κι εμάς, φαίνεται, τέτοιον έρωτα σφοδρό και γίνουμε -το λέω σωστά;- ποθοπεπλανταγμένοι...)
Η Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων. Η Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά. Το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών. [...]. Και ο Οργανισμός για τη Διεθνοποίηση της Ελληνικής Γλώσσας.
Δηλαδή η κ. Ξανθάκη-Καραμάνου, η κ.Ξανθάκη-Καραμάνου, α, και η κ. Ξανθάκη-Καραμάνου. Είχαμε δεν είχαμε την διεθνοποιήσαμε την κυρία Ζέτη μας (αυτή που καλά ξέρουμε ότι ούτε σε αμφιθέατρο λίγων τετραγωνικών της Φιλοσοφικής Αθηνών δεν μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς).
Ο διαγωνισμός αυτός, από τότε που τον ανέλαβαν τα ως άνω ευαγή σωματεία, ενσωμάτωσε και στην ουσία ακύρωσε τον -απλώς- Πανελλήνιο διαγωνισμό που έκανε κάποτε η ΠΕΦ, στο στιλ που έκαναν διαγωνισμούς η Μαθηματική Εταιρεία, η Ένωση Φυσικών κ.λπ. Θυμάμαι ότι είχα πάρει μέρος όταν τέλειωνα το σχολείο και είχε αρκετά σημεία σοβαρότητας (αν εξαιρέσεις ότι το βραβείο ήταν μια σειρά από τα ποιότητος ΒΙΠΕΡ κλασικά του Κάκτου): δεν ζητούσαν μετάφραση, επέμεναν στο περιεχόμενο και στην ιστορική-ιδεολογική-αισθητική διάσταση του κειμένου και στην προκήρυξη (όπου τώρα λείπουν τα παραπάνω) έλειπαν οι φανφάρες για την διαχρονικότητα, την ενότητα και την οικουμενικότητα της Ελληνικής που πρέπει να αναδειχθεί.
Εξαιρετικό το άρθρο, ελπίζω να το διαβάσουν πολλοί, η αντίσταση στη βλακεία επείγει.
ευχαριστώ, τέττιξ,
ευχαριστώ και για τις πληροφορίες:
ώστε είναι και στους Δελφούς η εν λόγω; νόμιζα πως είχαμε εκεί μόνο το άλλο άνθος, την Αρβελέρ
τελικά, όσο τραγικό και γελοίο κι αν είναι, φοβούμαι ότι πρέπει να γραφτεί ειδικό κείμενο ή επιφυλλίδα [θεέ μου, τι λέω τώρα!] αποκλειστικά για τη φοβερή κυρία, αφού αυτή βρίσκεται πίσω από τη Μαριέτα, αυτή μάς φόρεσε τα επαυξημένα αρχαία, και γενικά μαζί με τον άντρα της, από το καίριο πόστο του στο υπουργείο, λύνουν και δένουν στα γλωσσοεκπαιδευτικά πράγματα
ποιος θα σηκώσει το βαρύ σταυρό να ασχοληθεί με την κυρία, να δείξει ακριβώς σε ποιο σημείο γελοιότητας φτάσαμε, να καθοδηγείται ολόκληρο υπουργείο από μια ελέω ακαδημαϊκού μπαμπά καθηγήτρια [αλλά αυτό είναι φυσικά το λιγότερο], και να εξάγεται ο ίδιος γλωσσοϊδεολογικός χυλός και στο εξωτερικό [όλο αμελώ να ζητήσω την άδεια γνωστού ελληνιστή, ο οποίος διεκτραγωδεί τέτοιες γελοιότητες που εκπορεύονται επισήμως από την ελληνική πρεσβεία σε μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα...]
(Χμμμμ... για να'μαι ειλικρινής, για τους Δελφούς δεν ξέρω -ας το ψάξουμε, ωστόσο. Πρόλαβα κι έβγαλα από το παράθεμα μόνο την ΠΕΦ. Έτσι όμως όπως καπελώνει τελευταία η ΕΕΦ την ΠΕΦ, ίσως δεν έπρεπε. Και ναι, όντως, χρήζει αφιερώματος η πολυσχιδής αυτή προσωπικότητα)
Θα πρέπει να ομολογήσουμε, νομίζω, ότι η γνωστική ανεπάρκεια και ο αφελής εθνικιστικός ρητορισμός, που συχνά χαρακτηρίζουν τους υπέρμαχους τέτοιων πρωτοβουλιών, κάνουν την ανασκευή των επιχειρημάτων τους σχετικά εύκολη υπόθεση. Έτσι, όμως, δεν γίνεται ο διάλογος που θα έπρεπε για κάποια ζητήματα.
Ένα τέτοιο είναι κατά πόσον η σημαντική ιστορία των ελληνικών θα ήταν δυνατόν να αξιοποιηθεί στα πλαίσια μιας πραγματιστικής πολιτικής για την τωρινή τους ενίσχυση. Με απλά λόγια, είναι καλό για μας και μπορούμε να προσδοκούμε κάποια άμεση ή έμμεση ωφέλεια από το ενδιαφέρον σε χώρες του εξωτερικού για προγενέστερες, πέρα από τη σύγχρονη, μορφές της ελληνικής; Θεωρούμε θετικό το να υπάρχουν ξένοι που μαθαίνουν κάποια ελληνικά – έστω όχι τα σημερινά; Τα αρχαία ελληνικά ιδίως, ελκυστικά ως μία από τις δύο κλασικές γλώσσες της ευρωπαϊκής γραμματείας και ως η πρωτότυπη γλώσσα κειμένων που θεωρούνται σημαντικά παγκοσμίως, είναι ένα χαρτί που μπορεί να παιχτεί σήμερα προς όφελος τής -όχι ισχυρής- Νέας Ελληνικής; Αν ναι, ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος; Υπάρχουν ιδέες και προτάσεις για μία σοβαρότερη πολιτική από αυτήν που, δικαιολογημένα βεβαίως, επικρίνεται εδώ;
Ερχομαι εδώ πεντέμιση χρόνια μετά την αρχική δημοσίευση, αναζητώντας πληροφορίες γι' αυτή την "Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά», λόγω μιας επικείμενης μεγάλης εκδήλωση που ετοιμάζουν. Μάλλον θα έφευγα γρήγορα, με μιαν ακόμα επιβεβαίωση πως το λαμπρόν όνομα κρύβει μιαν ακόμα μετριότητα πασπαλισμένη με πολλή ζάχαρη εθνική, ου μην αλλά και εθνικιστική, κλπ.
Αλλά με κατέπληξε το σχόλιο του κυρίου Χάρη, ο οποίος ένιωσε άνετα να χαρακτηρίσει την κυρία Αρβελέρ ως "το άλλο άνθος". Ομως η κυρία Αρβελέρ είναι γενικώς αποδεκτή ως μεγάλη λογία, των Βυζαντινών σπουδών και όχι μόνο. Οσα θα έλεγε η ταπεινότης μου, λίγα θα προσέθεταν. Επισημαίνω λοιπόν απλώς το μέγα ατόπημα, και εντός ολίγου αναχωρώ προς άλλες ασχολίες.
Με την ευκαιρία, δηλώνω και τη μεγάλη, πολύ μεγάλη μου συμφωνία με όσα ανέφερε ο προηγούμενος σχολιαστής, χομινιδ. Επειδή αυτοί είναι ημιμαθείς και αμαθείς, ανόητοι και εθνικιστές, δεν σημαίνει αυτό πως ο,τιδήποτε γραφεί στα πλαίσια μιας κριτικής τους θα είναι και σωστό. Και όπως σωστά επισημαίνει και ο χόμινιδ, ο εύκολος στόχος που είναι αυτοί οι ημιμαθείς και εθνικά λαφαζάνηδες δυσκολεύει τη συζήτηση. Διότι προκύπτει, αναπάντεχα και ως μη ώφειλε, πως πολλοί βολεύονται ή επιδιώκουν ή είναι βουλιαγμένοι στη ευκολία μιας ρηχής καταγγελίας της ανοησίας, και μιας εξ ίσου ρηχής ταύτισης του εθνικισμού με την εθνική μας συνείδηση και το πατριωτισμό μας.
Χαιρετώ,
-.
Δημοσίευση σχολίου