σχόλια γιοκ :-(
στο «ιδρυτικό» κειμενάκι αυτού του μπλογκ, έγραφα και τα εξής:
«Απόπειρα λοιπόν για μπλογκ [ενν. αντί για σάιτ], για λόγους κυρίως πρακτικούς, ευκολίας δηλαδή, ενώ φοβούμαι ότι δε θα μπορέσω να ανταποκριθώ στους άγραφους έστω κανόνες του είδους. Θα ήθελα δηλαδή, για πρακτικούς και πάλι, ή κυρίως, λόγους το μπλογκ αυτό να ήταν κατά βάση ενημερωτικό. Όσο κι αν δύσκολα, δυσκολότατα, αντιστέκομαι σε τέτοιους πειρασμούς, φοβούμαι πως δε θα τα καταφέρνω να απαντώ σε τυχόν σχόλια, που οπωσδήποτε είναι πάντοτε καλόδεχτα. [...]
διαβάστε τη συνέχεια...
»ευπρόσδεκτα, ξαναλέω, όλα τα σχόλια και πολύτιμες όλες οι παρατηρήσεις, αλλά έπειτα από τα ολοσέλιδα κατεβατά μου στην εφημερίδα, θα μου επιτραπεί, ελπίζω, να απολαύσω έναν διάλογο, μακάρι, ανάμεσα στους αναγνώστες, χωρίς την ψυχαναγκαστική και καπελωτική παρέμβαση τη δική μου».
Πολύ σύντομα είδα τη χρονοπαγίδα, αλλά και κάποιες επιμέρους παγίδες του μπλογκ: από τις επιμέρους είναι η ευκολία να γράψεις ό,τι σου κατέβει και όποτε σου κατέβει: έχει τα καλά του αυτό, την αμεσότητα, έχει και τα κακά του, ότι δεν είναι δυνατόν πάντα να ελέγξεις τη θερμοκρασία του κειμένου. Το κύριο όμως είναι η χρονοπαγίδα, που φτάνει κάποτε να γίνει αδιέξοδο, με τα σχόλια: γιατί π.χ. το κείμενό σου στην εφημερίδα αλλά ακόμα και το ποστ στο μπλογκ απαιτούν και έχουν το χρόνο που ζητούν· το σχόλιο σου επιβάλλει το χρόνο τον δικό του: δε γίνεται εντέλει να μην απαντήσεις, αν όχι αμέσως, πάντως σε εύλογο χρονικό διάστημα. Γιατί, το βασικότερο, οφείλεις κατά κανόνα να απαντήσεις, και στο καλό και στο κακό, ακόμα και στο «κολλημένο» σχόλιο.
Ούτε την «ψυχαναγκαστική και καπελωτική παρέμβαση τη δική μου» απέφυγα, με συνέλαβα δηλαδή να κάνω κάτι που με είχε ενοχλήσει σε άλλα ποστ, και κυρίως –αυτό το έχω σημειώσει εδώ πολλές φορές– βρέθηκα να ξαναγράφω με άλλα λόγια τις… επιφυλλίδες μου, κάποτε και να παρασύρομαι σε δρόμους που δεν ήθελα, όταν ξεστράτιζε η συζήτηση, ή να αποφεύγω, άλλο σπαστικό, συζητήσεις που πολύ θα ήθελα να κάνω αλλά δεν ήταν εφικτό, ή απλώς της ώρας: πρόσφατο παράδειγμα οι ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις του gazaka στο θέμα του βιβλίου της Ιστορίας, το μείζον θέμα της θρησκείας που επίσης πρόσφατα έθεσε ο Τιπούκειτος κ.ά.
Χρόνος δυστυχώς δεν υπάρχει, ούτε να ανταποκριθώ στα στοιχειώδη που επιβάλλουν, ας πούμε, οι «καλοί τρόποι» -πόσο μάλλον για παρανοήσεις, παρεξηγήσεις κτλ., που δεν έλειψαν εσχάτως, αν και βεβαίως στο πρόγραμμα είναι. Περιορίζομαι λοιπόν στον ενημερωτικό χαρακτήρα του μπλογκ, θα χάσω δυστυχώς κάποιες ωραίες παρεμβάσεις, γνώρισα –έμμεσα– κόσμο ωραίο και αξιόλογο εδώ μέσα, αλλά δε γίνεται αλλιώς, τουλάχιστον για την ώρα. Διαφορετικά, χρειάζεσαι κανονικά μεροκάματα. Ιδού, αμέσως αμέσως, μόλις άνοιξα να γράψω αυτό το «αγγελτήριο κηδείας», υπήρξε σχόλιο στο ποστ για τις μεταφράσεις του Ροΐδη, μπορεί να ακολουθήσει κι άλλο, κι άλλο: δεν οφείλω να απαντήσω; Όμως εγώ ανέβασα αυτό το ποστ-ξεπέταγμα ενός μεγάλου θέματος, επειδή δεν αξιώθηκα ώς τώρα να καταπιαστώ ιδιαίτερα μ’ αυτό, και τώρα θα βρεθώ πιθανότατα υποχρεωμένος, λίγο λίγο, σχόλιο το σχόλιο και απάντηση την απάντηση, να το ανοίξω –όχι, μοιραία, με τον τρόπο που θα ’θελα!
Αυτά λοιπόν από ένα μπλογκ που θα ’θελε να ’ναι σάιτ, αλλά δεν ήταν, και δυστυχώς, παρόλο που προσπάθησε δεν μπόρεσε, δε θα μπορέσει εντέλει να είναι μπλογκ κανονικό.
14 σχόλια:
έτσι είναι...
καλή συνέχεια!
κατανοητόν , αγαπητέ ΓΗΧ, αλλά πολύ κρίμα
Κοίτα δεν είναι υποχρεωτικό να απαντάς στα πάντα, αλλά είναι καλό να επιτρέπεις σε κάποιον να σου πει τη γνώμη του.
Δηλαδή για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό με τα blog: τα σχόλια από κάτω, ακόμα και αν πολλά είναι άσχετα ή χαζοχαρούμενα ή βρισίδια.
Το σίγουρο είναι ότι, εφόσον το δηλώνεις ρητά ότι δεν θα παίζουν σχόλια, είσαι ΟΚ από πλευράς νετικέτας. :)
Γιάννη, συμπάσχω απόλυτα. Ωστόσο, το μέσον, ως καινό, άρα εν προόδω, απαιτεί "κατανόηση"... Κι αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι η απουσία ουσιαστικού διαλόγου μέσω των σχολίων. Ελπίζω, αν μη τι άλλο, να μην "κλείσεις" το ιστολόγιό σου...
Ειλικρινά, δεν σας καταλαβαίνω. Με τίποτα. Αν σας απογοητεύουν κάποια σχόλια ή συμπεριφορές (μάλλον το δεύτερο συμβαίνει) τότε αγνοήστε τα.
Αν δυσκολεύεστε να ακολουθήσετε άλλες ατραπούς από αυτές που περιμένατε στος σχολιαστές σας, να τους επαναφέρετε με τον τρόπο που θέλετε.
Αν υπάρχει χρονικός περιορισμός στην ασχολία με το μπλογκ σας, κανείς δεν σας υποχρεώνει να απαντάτε σε όλα τα σχόλια.
Απλά, ίσως έπρεπε να εξηγείτε ότι δεν έχετε χρόνο.
Καταλαβαίνω ότι ενδεχομένως υπάρχει κάτι βαθύτερο από αυτό που παρουσιάζετε, αλλά σε αυτά τα θέματα δεν μπορώ -και δεν δικαιούμαι- να σας πω τίποτα.
Λυπάμαι που δεν θα μπορούμε πια να κάνουμε διάλογο.Αν και νομίζω οτι τα περισσότερα θέματα θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν,το θέμα της έλλειψης χρόνου είναι σημαντικό και σεβαστή η απόφαση.Θα περιοριστούμε λοιπόν στην ανάγνωση των κειμένων.Εμένα θα μου λείψει πάντως η αμεσότητα των σχολίων σου Γιάννη Χάρη.:(((
ευχαριστώ για τα σχόλια κατανόησης, εδώ ή στο ιμέιλ, και πιο πολύ για τα σχόλια ενστάσεων ή και... μη κατανόησης, που είναι εντέλει κολακευτικά!
j95 (που θα μου λείψει ο ωραίος τσαμπουκάς σου), αν έλεγε ο άλλος τη γνώμη του, κάποια στιγμή θα χρειαζόταν ίσως να πω τη δική μου, και νά ο φαύλος κύκλος -ούτε είναι εύκολο [άσε που συχνά θα ήταν απρεπές] να απαντώ επιλεκτικά σε κάποια σχόλια και σε άλλα όχι, φίλε justanothergoneoff
το πρόβλημα είναι πως, όσο κατάφερα να βρω, υπάρχει η δυνατότητα να αποκλείσω τα σχόλια μόνο σε επόμενες αναρτήσεις, ενώ σ' όλα τα παλιά ποστ δεν μπορώ να επέμβω: άρα δεν το 'λυσα το "πρόβλημα", ίσως και να το περιέπλεξα, γιατί κάποιος που μπαίνει μέσω γκουγκλ π.χ. σε κάποιο παλιό ποστ δεν ξέρει ότι "σχόλια γιοκ", αφήνει λοιπόν το σχόλιό του [όπως συνέβη ήδη καναδυό φορές], κι εγώ ή θα εμφανίζομαι γαϊδούρι που δεν απαντά, ή θα πρέπει ν' απαντάω εκεί, ενώ θα είναι αποκλεισμένος ο διάλογος στους άλλους στα νέα ποστ: τραγέλαφος! ξέρει κανείς αν υπάρχει "ριζικότερη" λύση;
πάντως, ξαναζητώ συγνώμη που παραβιάζω τους κώδικες του μπλογκ, δεν ξέρω αν θα είχε νόημα να μου ξανάδινα άλλη μια ευκαιρία [και να τραβάω έπειτα πάλι τα ελάχιστα μαλλιά που μου 'χουν απομείνει], το σίγουρο είναι πως τουλάχιστον για τους επόμενους 3 μήνες μού είναι απολύτως αδύνατο να κάνω οτιδήποτε πέρα από το να συνεχίσω λίγο λίγο να ανεβάζω -παράλληλα με τα τρέχοντα- και τα παλιά κείμενα [που είναι ήδη δουλειά ζόρικη, εξού και έχω μείνει τόσο πίσω]
όσο για κειμενάκια εκτός εφημερίδας, όπως ήταν τα "μικρά καθημερινά", ομολογώ ότι μου κόπηκε ελαφρώς η όρεξη: ο προδιαγεγραμμένος μονόλογος ούτε εμένα μ' αρέσει -θα κάνω όμως ασκήσεις αυθυποβολής, πως είμαι πλέον σάιτ κι όχι μπλογκ, και θα το ξεπεράσω :-)
κ. Χάρη, θα έχετε ίσως δει ότι υπάρχει η δυνατότητα να δέχεστε σχόλια από "registered users", αλλά φαντάζομαι ότι δεν σας καλύπτει, ας πουμε ιδεολογικά.
θα πω κιε γώ ότι είναι κρίμα, ότι το θέμα του χρόνου είναι απόλυτα κατανοητό και σεβαστό, οπότε περιττεύει κάθε άλλη ένσταση.
Επειδή όμως είπατε κι άλλη φορά (μάλλον... απηυδισμένος, αν κατάλαβα σωστά) ότι ξαναγράφετε εδώ τα κείμενά σας με άλλα λόγια και δεν έχει νόημα, επιτρέψτε μου να σας πω ότι προσωπικά βρίσκω πολύ νόημα σ' αυτό και μάλιστα θα 'φτανα να πω ότι είναι από τα πλεονεκτήματα του μέσου αυτού, του μπλογκ, γιατί ΄δίνεται η ευκαιρία να φωτίσει κανείς και άλλες πτυχές και αποχρώσεις, που ενδεχόμενα για λόγους έκτασης δεν το έκανε στην εφημερίδα. Εγώ προσωπικά πολύ το γούσταρα αυτό το "ξαναγράψιμο", είτε με το ωραία επιθετικό σας ύφος, είτε με το απηυδισμένο ("απαυδισμένο" θα έπρεπε;) είτε με το ... γιόγκικο, όπως σας είπαν τελευταία :)
Αλλά αν ο χρόνος σας είναι ο πρώτος από τους άλλους τρεις (σύμφωνα με το ιστορικό ανέκδοτο με τον Ναπολέοντα) περιττέυουν οι υπόλοιποι.
Να'στε καλά, και τουλάχιστον να γράφετε!
κύριε Χάρη, δεν το πιστεύω ότι θα γράφετε τα ωραία σας, όπως το καινούργιο σας ποστ για τα "Φαινόμενα που επιχειρούν..." και κλείσατε τα σχόλια! Eνώ θα μπορουσαν να γίνουν αφορμή για συζήτηση στις εύστοχες παρατηρήσεις σας. Ε, και μείς κ. Χάρη, θα γράφουμε στα παλιά σας ποστ! Αντίσταση λοιπόν :-)
Η έκφραση "τα αεροσκάφη/οι επίγειες δυνάμεις/οι μονάδες/τα οχήματα κ.ο.κ. επιχειρούν" δεν είναι και τόσο καινούργια. Χρησιμοποιείται στον στρατό και την πολεμική αεροπορία ευρύτατα, και είναι πιθανώς μετάφραση του αγγλικού "to operate" που σε στρατιωτικά συμφραζόμενα σημαίνει δρω/είμαι σε αποστολή/διεξάγω επιχείρηση.
χαίρομαι που το σύνθημά μου για αντίσταση στο κλείσιμο των σχολίων βρήκε ανταπόκριση :-) με το σχόλιο του ανώνυμου για τις επιχειρήσεις των αεροπλάνων, που σας έκανε να βάλετε χωριστό ποστ! Άντε λοιπον κ. Χάρη, αφήστε να σας γράφουμε κι ας μη μας γράφετε εσείς :-))
Πολύ ωραία και τα ποστ για τη Βουλή των Εφήβων, που τέτοιες μέρες θα μας τριβέλλιζε και πάλι και τη γλυτώσαμε χάρη στις εκλογές! Ας ελπίσουμε να είναι μια αφορμή να απαλλαχτούμε οριστικά α΄πό αυτή την φασιστικής έμπνευσης διοργάνωση και να είναι τα πσοτ σας ο επικήδειός της!
στρατιωτάκια της Αλέκας τα θέλετε τα νιάτα μας, κ. Χάρη, και τόσο σας ενοχλεί πια η Βουλή των Εφήβων; Και γι' αυτό απαγορεύσατε τα σχόλια; Σας τσούζει η αλήθεια;
Μου λείπουν πολύ τα σχόλια. Προτείνω να τα επαναφέρεις και να δηλώσεις ότι, λόγω έλλειψης χρόνου, δεν θα απαντάς σε κανένα σχόλιο. Ανέβασε τη δήλωση στη δεξιά στήλη του μπλογκ σε περίοπτη θέση. Αν κάποιο σχόλιο σού φανεί σουπεριδιαίτερα ενδιαφέρον το ανεβάζεις και το σχολιάζεις (ή όχι) ως πόστ. Άλλο ενδεχόμενο: Επιτρέπεις σχόλια μόνο σε ορισμένα ποστ και το δηλώνεις κάθε φορά. Μια-δυο (τρεις, τέσσερις, πενήντα) φορές το χρόνο δηλαδή.
Τι κάνει ο άνθρωπος για να μη χαθεί κάτι που άρεσε...Ελπίζω να διαβαστεί...
ευχαριστώ για τη συμβουλή, φίλε κουκουζέλη: σε κάποιο μπλογκ, που δυστυχώς το ξέχασα κιόλας, είδα μια τέτοια μόνιμη δήλωση ότι ο ίδιος ο μπλογκίστας δε θα απαντά στα σχόλια. Αν και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι δε θα ξαναπέσει κανείς στα ίδια, αλλά και επειδή όντως είναι ξενέρωμα ένα κουφό μπλογκ, θα το ξανασκεφτώ -αλλά και πάλι όχι τώρα: να ξεμπλέξω μια στάλα πρώτα, και βλέπουμε...
Δημοσίευση σχολίου