26/6/07

Περί τριχών, ή Η τρίχα συλλεκτικό είδος



δείτε τη συνέχεια...









Όλο καθυστερημένος, πέρασαν κοντά 10 μέρες από το φετινό πρωτάθλημα πόλο του Ολυμπιακού, έλεγα να... συμμετάσχω στους πανηγυρισμούς με τις φωτογραφίες αυτές, που θα μου έδιναν [σοβαρά τώρα] αφορμή για ένα θέμα που από καιρό με τσιγκλάει, πάλι δεν τα κατάφερα, ευτυχώς από μιαν άποψη, γιατί θα στενοχωρούσα φίλους αναγνώστες βάζελους κ.ά., τώρα όμως ισοφαρίζει το πράμα, αφού στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας ο Θρύλος έπιασε μόλις 4η θέση :-(

Προτού λοιπόν μου παραπέσουν, όπως συχνά τα καταφέρνω, οι φωτογραφίες αυτές, προτού περάσουν άλλα τόσα χρόνια από τότε που με τσιγκλάει, όπως είπα, το θέμα, και τότε πια δε θα βρίσκονται τέτοιες φωτό, παρά μόνο σαν απροσδόκητη εξαίρεση [εδώ μπαίνει η Τζούλια Ρόμπερτς!], τις ποστάρω, προς τέρψιν έστω των απανταχού γάβρων, κι ελπίζω σύντομα [μπα! το κατάστημα εδώ ήδη υπολειτουργεί] να αναφερθώ διεξοδικότερα στο θέμα, που έχει, θέλω να πιστεύω, κάποιες κοινωνικές παραμέτρους!

ΥΓ. Στο μεταξύ, έκκληση προς φίλους αναγνώστες, ιδίως σινεφίλ: ξέρει κανείς, θυμάται, ακόμα καλύτερα: έχει την αφίσα, μάλλον φωτογραφία από μια αφίσα της Σοφίας Λόρεν, αδύνατον να θυμηθώ από ποια ταινία, όπου εικονίζεται με μαγιό και το χέρι σηκωμένο, με τη μασχάλη αξύριστη φάτσα φόρα;

ΥΓ 2. Ευχαριστώ τους φίλους Γιάννη Παπαθανασίου και Κουκουζέλη, που έσπευσαν και ανταποκρίθηκαν με φωτό της Λώρεν (ο Κουκουζέλης μάλιστα με μπόλικες: έχουμε να μοιράζουμε τώρα)

buzz it!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γιατί τόσο μυστήριο, κ. Χάρη; Και νοσταλγήσατε τη μασχάλη της Σοφίας Λώρεν, ή σας αρέσει η αξύριστη μασχάλη της Τζούλιας :-)

ένας βάζελος που παρ' όλα αυτά σας πάει πολύ!

Γιάννης Χάρης είπε...

έχεις δίκιο, φίλε βάζελε!, τώρα που το σκέφτομαι είναι έως και σπαστικό, σαν αυτό τον υπότιτλο σε επιστημονικές κυρίως μελέτες: "Μια πρώτη προσέγγιση" ή κάτι ανάλογο...

Απλώς είναι μπερδεμένο και πολύ λεπτό το θέμα, έπεσα πάνω στις φωτογραφίες αυτές, είπα πως ίσως έτσι πιεστώ να το πάρω απόφαση και να στρωθώ γρηγορότερα...

Στο μεταξύ, να πω απλώς ότι καθόλου δε μ' αρέσει η αξύριστη μασχάλη της Τζούλιας Ρόμπερτς [βλέπεις, μια τρέχουσα, κυρίαρχη αισθητική μάς κάνει και τους δυο να λέμε "αξύριστη" τη γυναικεία μασχάλη, και όχι "τριχωτή"!], όπως και, αντίστροφα, καθόλου δε μ' αρέσει η ξυρισμένη αντρική μασχάλη.

Παραταύτα, όπως μας σοκάρει ίσως σήμερα η αξύριστη μασχάλη της Τζούλιας Ρόμπερτς, ίσως έτσι να μας σοκάρει αύριο και μια αξύριστη αντρική μασχάλη --με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να μας σοκάρει η τριχωτή μασχάλη της Σοφίας Λώρεν, κάτι πολύ συνηθισμένο όμως τότε, αν όχι και ο κανόνας!

Το θέμα λοιπόν δεν είναι ότι αλλάζει η κυρίαρχη αισθητική, όπως συμβαίνει πάντοτε άλλωστε, αλλά το τι μπορεί να σημαίνει, να εκφράζει, κάθε φορά η κάθε αλλαγή, την ώρα που την παρατηρούμε να συντελείται μπρος στα μάτια μας

Και π.χ., εκτός από τις... τρίχες, δεν έβαλα τυχαία φωτογραφίες και με τα «παλιά» αθλητικά μαγιό που τείνουν να εκλείψουν, όπως και τα κλασικά αθλητικά σορτσάκια: δες π.χ. μια φωτογραφία από αγώνα μπάσκετ, από τον θρυλικό του 1987, ας πούμε, και σύγκρινε τα σορτσάκια με τις σημερινές... φούστες!

Όμως θα ήταν πολύ εύκολο να πει κανείς ότι ενδεχομένως πρόκειται απλώς για κάποιου είδους συντηρητισμό…