Σκοτσέζικο ντους: Μίκης κατά Χριστόδουλου
Ξεσπάθωσε ο Μίκης κατά του Χριστόδουλου, που πήγε και κατέθεσε στεφάνι στον τάφο του Γρίβα!
Νά και μια ανάσα, λες, δόξα τω Θεώ, και το καλό είναι που του τα 'σουρε του Ανερυθρίαστου Αθηνών και πάσης Ελλάδος ο μόλις προχτές προασπιστής του, που μας κάλεσε να πλένουμε το στόμα μας πριν μιλούμε για τον Ανενδοίαστο.
διαβάστε τη συνέχεια...
Αλλά και πάλι, αναπόφευκτα, μελαγχολείς: Λες, τη μια ο Μ. τον φωτογραφίζει, "Πρίγκιπα της Εκκλησίας" τον αποκαλεί, διαχωρίζοντας τη θέση του απ' αυτόν και τη [λοιπή] ακροδεξιά. Σε λίγες μόλις μέρες μέσα, μόλις ο άλλος του 'δωσε τη Μητρόπολη να παρουσιάσει το έργο του, τον αερίζει και κατακεραυνώνει όλους αυτούς που του επιτίθενται του Ανενδοίαστου με κραυγές, λέει, "και όχι με επιχειρήματα"!
Να 'φταιξε άραγε η γενική κατακραυγή (πλην αγαλλομένων οννεδιτών και ορισμένων άλλων); μακάρι, βγήκε πάντως ο Μίκης σε λίγες πάλι μέρες και του τα 'χωσε του Ανεκδιήγητου. Το παραδέχομαι, από την πίκρα μου ίσως για τον Μίκη, υπερβάλλω. Σίγουρα υπάρχει και η πλευρά του άγρυπνου Μίκη, που, διάολε, δε θα κατάπινε τέτοια ιδεολογική χυδαιότητα του μακάριου παραταύτα Μακαριοτάτου.
Εκεί όμως κάθεσαι, θυμάσαι, και λες: όταν ο Ανενδοίαστος έκανε τρισάγιο στον τάφο του δοτού αρχιεπίσκοπου της χούντας Ιερώνυμου, ο Μίκης τότε "μελετούσε"; [Και έλεγε ο Ανερυθρίαστος ότι τιμούσε τον γέροντά του, επειδή με γράμματα και άλλες τάχα ενέργειες είχε σταθεί κοντά στους φυλακισμένους της χούντας, ο ίδιος Ανερυθρίαστος που άλλη φορά μας είχε πει ότι δεν ήξερε πως γίνονταν βασανιστήρια επί χούντας, επειδή εκείνος τότε μελετούσε!]
Τώρα λοιπόν τον ανακάλυψε ακροδεξιό τον θεσμικά χουντίσαντα επί χούντας και έπειτα, επί δημοκρατίας, αρθρογράφο του Στόχου και αλληλογράφο του Παττακού Χριστόδουλο ο Μίκης; Ή πάει να μαζέψει τ' ασυμμάζευτά του; Και πάλι όμως -είπα, μια ζωή σκοτσέζικο ντους μάς κάνει-, αφού του τα ψέλνει καλά καλά του Αναίσχυντου, τονίζοντας τον προδοτικό ρόλο του Γρίβα, επικαλούμενος τη δική του αντικειμενικότητα ("το σεβασμό που ευθαρσώς εκδηλώσαμε εμείς προς το πρόσωπό του" [=του Χρ.]), φτάνει να μας θυμίσει ότι τον υπεράσπισε επειδή "τελευταία η πολεμική εναντίον του πήρε διαστάσεις ανεπίτρεπτες, φθάνοντας σε αχαρακτήριστα επίπεδα χυδαιότητας".
Α ρε Μίκη, "αχαρακτήριστα επίπεδα αμετροέπειας", που να πάρει!
7 σχόλια:
Μήπως όλα αυτά οφείλονται στη μεγάλη ηλικία του Μ. Θεοδωράκη; Συγνώμη αν είμαι γίνομαι σκληρός.
Θυμάστε ότι είχα αναρωτηθεί σε σχόλιο μου σε προηγούμενο κείμενό σας για το αν θα σήκωνε το γάντι ο Μίκης σε σχέση με όσα του καταλογίζονται για τη στήριξη που παρείχε στον Χριστόδουλο;
Δε λέω ότι οι τελευταίες του δηλώσεις τα σβήνουν όλα, αλλά τουλάχιστον έδειξε -παρά τη μεγάλη του ηλικία, που υπογραμμίζει ο προηγούμενος ανώνυμος- ότι τα ανακλαστικά του δουλεύουν ακόμα και καμιά φορά το κλείνει το ψιλικατζίδικο...
Δεν ξέρω αν ο Μίκης έχει πάθει μαλάκυνση. Μπορεί απλά να διάβαζε κι εκείνος όταν ο Χριστόδουλος έβγαζε εθνικιστικά/αντισημιτικά κηρύγματα -όχι ότι τα συμμερίζεται.
Υ.Γ. Έχει πλάκα, που και γω όπως και ο gazakas παραπάνω είμαστε παρόντες σε κάθε συζήτηση περί Θεοδωράκη. Εκείνος ως υπεράσπιση, εγώ ως πολιτική αγωγή. Ο Γ.Χ. νομίζω κάνει τον πρόεδρο. Ο ανώνυμος είναι μάρτυρας υπεράσπισης - πραγματογνώμονας ιατροδικαστής. Δεν πρόκειται όμως για τις συνοπτικές δίκες της Μόσχας, καθώς σ' αυτές ο Μίκης δε θα ήταν κατηγορούμενος, αλλά θα προήδρευε αν δεν ήταν εισαγγελέας.
ανώνυμε, έτσι ήταν μια ζωή ο Θεοδωράκης, παρορμητικός, αν μη τι άλλο
gazakas, θα... μ' άρεσε να ήταν έτσι τα πράγματα, να έλαβε δηλαδή υπόψη του τις αντιδράσεις, σίγουρα "παίζει" κι αυτό, θέλω παραταύτα να πιστεύω πως είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα: υπάρχει πάντα και αυτό που έλεγα, ο εγρήγορος Μίκης
imaginaire radical, το σίγουρο είναι πως η μουσική του τελικά θα τον αθωώσει -εμείς όμως δε θα πάψουμε να είμαστε επίσης "εγρήγοροι", όχι για ν' αλλάξουμε τον Μίκη, απλώς για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας -κι επειδή μπορεί, ίσως, να μας ακούν και άλλοι, νεότεροι φερειπείν
Νομίζω ότι η μουσική του δε μπορεί να τον δικαιώσει. Όχι γιατί δε μ' αρέσει, αλλά γιατί πιστεύω ότι πρέπει να διατηρήσουμε μία διάκριση μεταξύ του καλλιτεχνικού (ή φιλοσοφικού) έργου και των πολιτικών θέσεων. Ο Heidegger είναι μεγάλος φιλόσοφος, ασχέτως αν υπήρξε συνεργάτης των ναζί. Το καλλιτεχνικό έργο δεν είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο Μίκης και ο κάθε Μίκης είναι υπεύθυνος για τα λόγια και τις πράξεις του.
Θ.Π.
καμία απολύτως διαφωνία. στο χαριτολόγημα περί δίκης απάντησα, όχι πως θα "δικαιωθεί", αλλά πως θα "αθωωθεί" [ας βάλω λοιπόν κι εδώ εισαγωγικά], με την έννοια ότι θα μείνει η μουσική του, όπως έμεινε το έργο του Χάιντεγκερ, του Πάουντ, του Σελίν κ.ά.
Θα μείνει πού; Ξέρετε πολλούς μη-Κνίτες κάτω των τριάντα, που να ξημεροβραδιάζονται με το Άξιον Εστί; Τα ίδια λέγφανε και για τον Παλαμά και ποιος τον θυμάται τώρα εκτός από τους φιλολόγους και τον Κουφοντίνα;
Δημοσίευση σχολίου